IPPB4/415-666/09-4/JK2 - Ustalenie przychodu ze stosunku pracy w przypadku organizacji przez pracodawcę imprezy integracyjnej dla wszystkich pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) oraz piśmie z dnia 24 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r., data nadania 24 listopada 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 18 listopada 2009 r. Nr IPPB4/415-666/09-2/JK2 (data nadania 18 listopada 2009 r., data odbioru 23 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 czerwca 2009 r. została zorganizowana impreza integracyjna dla wszystkich pracowników szkoły, która w całości została sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Impreza miała charakter otwarty, a koszty dotyczące usługi gastronomicznej zostały skalkulowane w stosunku do wszystkich pracowników z góry, w sposób, na który nie miała wpływu liczba uczestników spotkania. Koszty zorganizowanego spotkania integracyjnego obejmowały tylko i wyłącznie skromny poczęstunek, który ryczałtem ustalono dla wszystkich pracowników szkoły na kwotę 910 zł W spotkaniu integracyjnym wzięli udział chętni pracownicy szkoły.

Pismem z dnia 18 listopada 2009 r. Nr IPPB4/415-666/09-2/JK2 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedstawienie dokumentu (oryginał lub kopię urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa lub innego dokumentu), z którego wynika sposób reprezentacji Z. w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla Pani E. B., który przedmiotowy wniosek podpisała.

Powyższe uzupełniono w terminie pismem z dnia 24 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku gdy brak jest możliwości indywidualizacji świadczenia i przypisania go konkretnemu pracownikowi z uwagi na otwarty charakter imprezy integracyjnej, wówczas nie będzie ono stanowiło przychodu ze stosunku pracy czy też w związku z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to powinno być przypisane pracownikom i będzie podlegało zwolnieniu podatkowemu do kwoty 380 zł w roku podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że impreza integracyjna była adresowana do ogółu pracowników, miała charakter otwarty, bez względu na liczbę uczestników, z góry została ustalona kwota usługi gastronomicznej, więc określenie wysokości świadczenia na jednego uczestnika nie jest możliwe. Dlatego też nie stanowi przychodu ze stosunku pracy i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Z kolei, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne.

Z powyższego wynika zatem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają m.in. świadczenia o charakterze rzeczowym (np. bilety do kina, teatru, karnety na basen, itp.).

Nie można natomiast uznać, iż wartość spotkania integracyjnego organizowanego i sfinansowanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest świadczeniem rzeczowym, bowiem przedmiotem tego świadczenia jest usługa gastronomiczna, a nie rzecz.

W złożonym wniosku Wnioskodawca podkreśla, iż określenie wysokości świadczenia na jednego uczestnika nie jest możliwe. Tut. Organ nie podziela takiej argumentacji i uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym nie ma przeszkód w ustaleniu wartości świadczenia otrzymanego przez uczestnika imprezy integracyjnej. Wnioskodawcy znany jest zarówno koszt zorganizowanego spotkania integracyjnego jak i ilość uczestników, którzy brali udział w tym spotkaniu.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika. Przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczeń otrzymanych przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej. Pracodawca winien zatem doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do globalnej kwoty przychodu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 32 ww. ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kosztów imprezy integracyjnej o charakterze otwartym, stanowią dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy. W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek doliczyć kwotę dofinansowania do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.