IPPB4/415-650/10-4/MP - Obowiązek pobrania zaliczki od świadczeń wypłacanych z tytułu uzupełniającego systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) oraz piśmie z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r., data nadania 29 października 2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 19 października 2010 r. (data nadania 19 października 2010 r., data odbioru 22 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zaliczki od świadczeń wypłacanych z tytułu uzupełniającego systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zaliczki od świadczeń wypłacanych z tytułu uzupełniającego systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi polegające na wypłacie Klientom Banku świadczeń emerytalno-rentowych pochodzących z zagranicy, od których zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, pobiera jako płatnik zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Bank w ramach ww. działalności prowadzi rachunki bankowe posłów do Parlamentu Europejskiego. Na rachunki te wypływają świadczenia emerytalne, które przysługują ww. osobom z tytułu pracy na rzecz instytucji Unii Europejskiej.

Kwestie dotyczące świadczeń emerytalnych przysługujących Posłom do Parlamentu są regulowane w prawie Unii Europejskiej decyzją Parlamentu Europejskiego 2005/684/WE, Euroatom z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia statutu posła do Parlamentu Europejskiego (dalej: Statut).

Obowiązujący od 14 lipca 2009 r. Statut przyznaje posłom prawo do emerytury po wygaśnięciu mandatu. Deputowani nabywają prawo do emerytury po ukończeniu 63 roku życia, przy czym prawo to istnieje niezależnie od innych emerytur (art. 14 ust. 1 i 2 Statutu). Emerytura wynosi 3/5 wynagrodzenia posła do Parlamentu Europejskiego za każdy rok sprawowania mandatu i 1/12 tej kwoty za każdy następny miesiąc, łącznie nie więcej niż 70%.

Wnioskodawca wskazuje, iż art. 12 Statutu stanowi, iż emerytura podlega podatkowi wspólnotowemu na tych samych warunkach, jakie określono na podstawie art. 13 protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z dnia 30 kwietnia 2004 r. Nr 90, poz. 864/4 dalej: Protokół). Zgodnie zaś z art. 13 Protokołu urzędnicy i inni pracownicy Wspólnot objęci są podatkiem na rzecz Wspólnot od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Wspólnoty, zgodnie z warunkami i procedurą określoną przez Radę, stanowiącą na wniosek Komisji, przy jednoczesnym zwolnieniu z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnoty.

Z wyżej wymienionych aktów prawa Unii Europejskiej wynika obowiązek zwolnienia przez państwa członkowskie od podatku dochodowego dochodów uzyskanych przez osoby fizyczne, jeżeli dochody te są uzyskiwane w związku z pracą wykonywaną na rzecz instytucji Unii Europejskiej.

W celu realizacji powyższego Polski ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnił od podatku dochodowego dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r. z późn. zm., dalej: Rozporządzenie).

W myśl art. 1 Rozporządzenia podatek od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnotę urzędnikom i innym pracownikom wymienionym w art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, jest ustalany i pobierany według procedury określonej w niniejszym rozporządzeniu.

Na podstawie art. 2 Rozporządzenia zwolnione od podatku dochodowego są przychody z wynagrodzeń, innych dochodów uzyskiwanych w wyniku świadczenia pracy na rzecz instytucji Unii Europejskiej lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego, rent inwalidzkich i rodzinnych, emerytur, świadczeń odszkodowawczych z tytułu pozbawienia stanowiska w interesie służby oraz zakończenia służby.

W świetle powyższych regulacji, Bank dokonując wypłaty emerytury posłom do Parlamentu Europejskiego, którzy nabyli prawa do świadczenia emerytalnego na podstawie art. 14 ust. 1 Statutu, nie potrąca stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Bank informuje, iż do czasu wejścia w życia Statutu, posłowie do Parlamentu Europejskiego mieli prawo przystąpić do utworzonego przez Parlament Europejski dobrowolnego funduszu emerytalnego, którego zasady funkcjonowania regulowały wydane przez Parlament Europejski przepisy dotyczące zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu (dalej: k.d.p).

Zgodnie z załącznikiem VII do przepisów k.d.p., który zawierał regulacje dotyczące systemu uzupełniających (dobrowolnych) ubezpieczeń emerytalnych posłowie, którzy przez co najmniej trzy lata uiszczali składki na dobrowolne ubezpieczenie emerytalne, uzyskali prawo do otrzymania dożywotniej emerytury po zakończeniu sprawowaniu mandatu, począwszy od pierwszego dnia miesiąca, w którym deputowany osiągnął 60 lat. Zgodnie z art. 1 ust. 2 załącznika VII k.d.p posłowie opłacali jedną trzecią składki na ubezpieczenie emerytalne. Kwota zaś była ustalona w wysokości 15% z 40% uposażenia zasadniczego sędziego Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. Majątek Stowarzyszenia, zgodnie z art. 8 Statutu stanowiły kwoty wpłacane przez Parlament Europejski i składki odprowadzane przez posłów do Parlamentu Europejskiego na finansowanie Funduszu.

Aktualnie obowiązujący Statut w art. 27 wskazuje, iż ustanowiony przez Parlament Europejski dobrowolny fundusz emerytalny, pozostaje w mocy dla tych posłów, którzy z tytułu uczestnictwa nabyli już prawa lub są w trakcie ich nabywania. Jednocześnie zastrzeżono w art. 27 ust. 3 i 4 Statutu, iż nowych praw i uprawnień w uzupełniającym (dobrowolnym) funduszu emerytalnym nie mogą nabywać posłowie otrzymujący wynagrodzenie zgodnie z art. 10 Statutu oraz posłowie wybrani po raz pierwszy po wejściu w życie Statutu.

W kontekście powyższych ustaleń, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy od świadczenia wypłacanego z tytułu uczestnictwa w "Funduszu" ma obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W celu prawidłowej realizacji obowiązku płatnika, Wnioskodawca przeprowadził analizę przekazanych przez Klienta dokumentów (w szczególności statutu Stowarzyszenia) w zakresie ustalenia właściwej kwalifikacji wypłacanego świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe, Bank dokonał przedmiotowych ustaleń, zgodnie z którymi "Fundusz" z tytułu którego uczestnictwa Wnioskodawca dokonuje Klientowi wypłaty świadczeń emerytalnych, jest stowarzyszeniem typu non-profit, utworzonym 14 lipca 1993 r. na podstawie ustawy z dnia 21 kwietnia 1928 r. o stowarzyszeniach typu nono profit i fundacjach, w celu zbierania środków wpłacanych do Funduszu przez Parlament Europejski oraz składek odprowadzanych przez posłów do Parlamentu Europejskiego, do czasu wejścia w życie Statutu, stanowiącego aktualnie podstawę realizacji świadczeń emerytalnych przysługujących Posłom do Parlamentu Europejskiego. Przystąpienie do Funduszu miało charakter dobrowolny, zaś prawo uczestnictwa przysługiwało wyłącznie posłom, byłym posłom i ich następcom prawnym.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż posłowie do Parlamentu Europejskiego, którym wypłaca świadczenia emerytalno-rentowe z tytułu uczestnictwa w uzupełniającym systemie emerytalnym mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W świetle natomiast art. 4a ww. ustawy, powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wskazał, iż dokonując przedmiotowych wypłat Posłom do Parlamentu Europejskiego, z tytułu uczestnictwa w "Funduszu" z siedzibą w Luksemburgu jest zobowiązany do zastosowania przepisu art. 35 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy w powiązaniu odpowiednio z konwencją między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527, dalej: "UPO").

Zgodnie z postanowieniami art. 18 UPO emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznaczył, iż zgodnie z art. 6 Dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z dnia 23 września 2003 r., dalej: Dyrektywa) instytucja pracowniczych programów emerytalnych oznacza instytucję niezależnie od jej formy prawnej, działającą na bazie kapitałowej, ustanowioną niezależnie od jakiejkolwiek instytucji finansującej lub organizacji handlowej w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych w kontekście działalności zawodowej na podstawie porozumienia lub umowy uzgodnieniowej:

* indywidualnie lub zbiorowo między pracodawcą a pracownikiem (pracownikami) lub ich odpowiednimi przedstawicielami, lub

* z osobami prowadzącymi działalność na własny rachunek zgodnie z ustawodawstwem rodzimego i przyjmującego Państwa Członkowskiego,

i która prowadzi działalność bezpośrednio z niej wynikającą.

Pracownicze programy emerytalne działające w ramach III filara systemu ubezpieczenia społecznego stanowią dobrowolną formę oszczędzania na cele emerytalne. Pracowniczy program emerytalny jest tworzony przez pracodawcę dla swoich pracowników w celu umożliwienia gromadzenia dodatkowych środków na przyszłą emeryturę. Do wskazanej w zakładowej umowie emerytalnej instytucji finansowej odprowadzane są środki z tytułu składki podstawowej, którą finansuje pracodawca oraz z tytułu składki dodatkowej wnoszonej dobrowolnie przez uczestników programu z własnych środków.

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Wnioskodawcy "Fundusz" spełnia wymogi wynikające z Dyrektywy. Za powyższą kwalifikacją przemawia w szczególności dobrowolność uczestnictwa w programie (dedykowany dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego), jego kapitałowy charakter oraz źródła programu, którymi są wpłaty Parlamentu i składki posłów.

Wnioskodawca poinformował, iż Stowarzyszenie "Fundusz" zostało ustanowione 14 lipca 1993 r. zgodnie z prawem luksemburskim w celu zaoferowania posłom do Parlamentu Europejskiego możliwości gromadzenia środków na przyszłą emeryturę. Szczegółowe zasady funkcjonowania Funduszu reguluje Statut Stowarzyszenia oraz załącznik IX do przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego.

Zgodnie z postanowieniami Statutu, do głównych celów stowarzyszenia należą:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedmiotowego stanu faktycznego, Wnioskodawca dokonując wypłaty świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego, dedykowanego dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego, jest zobowiązany do pobrania na mocy art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stowarzyszenie "Fundusz Emerytalny Posłów do Parlamentu Europejskiego" działa na zasadach analogicznych, jak zwolnione z opodatkowania programy emerytalne tworzone na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1207). Za powyższą kwalifikacją przemawia w szczególności dobrowolność uczestnictwa w programie (dedykowany dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego), jego kapitałowy charakter oraz źródła programu, którymi są wpłaty Parlamentu i składki posłów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonując wypłaty przedmiotowych świadczeń z tytułu pracowniczego programu emerytalnego, nie będzie zobowiązany na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

W opinii Wnioskodawcy art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ww. ustawy, w przeciwieństwie do zwolnień zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a) i c) powyższej ustawy, nie odwołuje się wprost do ustawy o pracowniczym programie emerytalnym, co pozwala wnioskować, iż "Fundusz Emerytalny Posłów do Parlamentu Europejskiego" należy zaliczyć do programów objętych zwolnieniem od opodatkowania na podstawie przedmiotowego przepisu.

Stanowisko powyższe jest uzasadnione, w szczególności mając na uwadze ogólne zasady wykładni przepisów prawa podatkowego, w tym dyrektywę interpretacyjną, zgodnie z którą wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe, jako wyjątek od powszechnego obowiązku podatkowego winny być interpretowane w sposób ścisły. Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż brak jest jakichkolwiek podstaw, aby z treści ww. przepisu wnosić, iż za swój przedmiot przyjmuje on jedynie pracownicze programy emerytalne utworzone i działające na podstawie przepisów ustawy o pracowniczych programach emerytalnych.

W ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy powołanej wcześniej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

W powyższym kontekście Wnioskodawca uważa za stosowne przytoczyć stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1826/09, zgodnie z którym " art. 21 ust. 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiąc o środkach zgromadzonych w "pracowniczym programie emerytalnym" nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych, tak jak twierdziły organy podatkowe. Po pierwsze, uzasadnienie takiej oceny ma umocowanie w wykładni językowej, którą należy co do zasady stosować przy ustaleniu zakresu zwolnień podatkowych w pierwszej kolejność, w tym zakresie należy zgodzić się z poglądem wyrażonym w wyroku WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1961/07. Oczywistym wiec, jest że skoro ustawodawca nie wskazuje w tym zakresie na takie związanie, to w drodze wykładni nie można go dodać do wskazanej treści, jako kolejnego elementu. Po drugie, zauważyć należy, że gdyby wolą ustawodawcy było takie zawężenie zwolnienia, jakie proponują w swojej wykładni organy podatkowe, to zwrot "pracowniczy program emerytalny" zostałby wprost zdefiniowany w tzw. słowniczku ustawowym (art. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)".

Zdaniem Wnioskodawcy, za powyższym przemawia również fakt, iż tam gdzie wolą ustawodawcy było zawężenie programów pracowniczych mających oparcie w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych, tam wprost zostało to doprecyzowane za pomocą formuły "w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych". Przykładowo można wskazać na art. 22 ust. 1b ww. ustawy, zgodnie z brzmieniem którego kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez pracodawcę za zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu pracowniczych programów emerytalnych. W ocenie Wnioskodawcy, dla prawidłowej interpretacji określenia pracowniczy program emerytalny, istotnym jest odniesienie do dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r., w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z 23 września 2003 r., dalej: Dyrektywa).

Stosownie do pkt 6 Preambuły komentowanej Dyrektywy wskazuje się, że postanowienia w niej zawarte stanowią pierwszy krok w kierunku rynku wewnętrznego pracowniczych programów zorganizowanego na skalę europejską Celem przedmiotowej dyrektywy jest bowiem określenie podstawowych zasad podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pracowniczych programów emerytalnych, stworzenie bezpiecznego i zorganizowanego na skalę europejską rzeczywistego rynku wewnętrznego pracowniczych programów emerytalnych oraz umożliwienie tym instytucjom działanie ponad granicami państw członkowskich.

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych stanowi realizację dyspozycji art. 22 przedmiotowej Dyrektywy, zgodnie z którą państwa członkowskie zobowiązały się do wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania powyższej dyrektywy.

Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, obowiązek uwzględnienia w procesie wykładni przepisów prawa wspólnotowego, wynikający z członkowstwa Polski w Unii Europejskiej, prowadzi do wniosku, że "pracowniczy program emerytalny" ma swoje normatywne umocowanie wprawie wspólnotowy. W konsekwencji uznać należy, iż pojęcie pracownicze programy emerytalne obejmuje także pracownicze programy emerytalne prowadzone w innych Państwach Członkowskich Unii Europejskich (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 27 października 2010 r. sygn. akt I SA/Po 762/09).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż celem wprowadzenia zwolnienia w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) było pobudzenie procesu tworzenia nowych programów emerytalnych, które są podstawą funkcjonowania trzeciego filaru systemu emerytalnego. W przeciwieństwie do pierwszych dwóch filarów ma on charakter dobrowolny a jego głównym zadaniem jest zapewnienie pracownikom zabezpieczenia emerytalnego. Na powyższe zwrócił uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2007 r. (sygn. akt 1401/BF-ll/415-33/07/GT), w której podkreślił, iż "ustawodawca zdecydował jedynie o zwolnieniu od opodatkowania przychodów osiąganych w związku z wypłatą świadczeń z filaru dobrowolnego, podczas gdy renty i emerytury wypłacane w ramach systemu obowiązkowego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych".

W powyższym kontekście Wnioskodawca uważa za uzasadnione podkreślić fakt, iż "Fundusz" ma charakter dodatkowego, uzupełniającego ubezpieczenia emerytalnego i nie stanowi podstawowego źródła wypłacanych świadczeń emerytalno-rentowych, w konsekwencji świadczenia z tytułu uczestnictwa w omawianym funduszu winny być zwolnione z opodatkowania na podstawie komentowanego przepisu.

W ocenie Wnioskodawcy, nie bez znaczenia postaje również fakt, iż posłowie, którzy nabyli prawa z tytułu uczestnictwa w "Funduszu", przed wejściem w życie Statutu pozbawieni byli uprawnienia do wypłaty świadczenia emerytalnego z tytułu pracy wykonywanej na rzecz instytucji Unii Europejskiej, które obecnie na podstawie art. 14 ust. 1 Statutu przysługuje posłom Parlamentu Europejskiego. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, opodatkowanie przedmiotowych świadczeń stawiałoby (w sposób nieuzasadniony) posłów uprawnionych do świadczenia emerytalnego z tytułu uczestnictwa w dobrowolnym funduszu emerytalnym w gorszej pozycji, aniżeli wybranych do Parlamentu Europejskiego po wejściu w życie Statutu, na podstawie którego wypłacane świadczenia, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ust. 2, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. Konwencji, jakkolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władze lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca posiada w nim miejsce zamieszkania i jest obywatelem tego Państwa.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, iż świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego wypłacane przez Wnioskodawcę z Funduszu podlegają regulacjom prawa polskiego.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

Wyżej cytowany przepis, mówiący o środkach zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 z późn. zm.)

Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia między innymi dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z 23 września 2003 r.). Takie odniesienie zawarto w tytule tej ustawy, realizując dyspozycję art. 22 ust. 1 zdanie drugie ww. dyrektywy. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 1, każde z państw członkowskich zapewnić ma w odpowiedni sposób jednolite stosowanie tej dyrektywy.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 z późn. zm.) określenie "program emerytalny" może być używane wyłącznie do określenia programów uregulowanych w tej ustawie. Przepis ten w istocie ma na celu zapobieganie wprowadzaniu w błąd potencjalnych klientów przez nieuprawnione sugerowanie im poprzez użycie zastrzeżonego określenia, że dany "program" spełnia kryteria przewidziane dla programów emerytalnych, mimo iż takim nie jest. Służy on zatem ochronie adresatów (odbiorców) poszczególnych programów, dając im informację, że jeśli program jest programem emerytalnym, to tym samym działa on według zasad przewidzianych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Zauważyć jednak należy, iż art. 9 cytowanej ustawy nie stanowi jednak definicji programów emerytalnych na użytek ustawy podatkowej.

Mając na uwadze powyższe ustawowe uregulowania, zasadnym jest stwierdzenie, że przedmiotowe zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca wypłaca świadczenia z tytułu uzupełniającego systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów do Parlamentu Europejskiego otrzymane z Funduszu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli Fundusz, z którego Klienci Wnioskodawcy otrzymują świadczenia emerytalne jest istotnie pracowniczym programem emerytalnym w rozumieniu ww. dyrektywy unijnej, to wówczas otrzymane przez posłów i byłych posłów świadczenia podlegać będą zwolnieniu z opodatkowania na podstawie powołanego art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, gdyby wymieniony fundusz emerytalny nie był pracowniczym programem emerytalnym to otrzymane świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca, jako płatnik, nie jest zobowiązany do pobrania na mocy art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przy czym nadmienić należy, iż interpretacja przepisów o pracowniczych programach emerytalnych nie leży w kompetencji organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, wobec czego organ nie ma podstaw do stwierdzenia, czy Fundusz jest istotnie pracowniczym programem emerytalnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.