IPPB4/415-65/14-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. organu 30 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2013 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Pismem z dnia 27 stycznia 2014 r. Nr ITPB2/071-2/14/IB Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz stosownie do § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) przekazał przedmiotowy wniosek zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W przypadku Wnioskodawcy, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydawania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od dnia 9 września 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął pracę u pracodawcy nigeryjskiego (umowa na czas nieokreślony) i jednocześnie zmienił miejsce zamieszkania, tj. przeprowadził się do Nigerii. Tym samym, Wnioskodawca nie posiada już ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski. Wnioskodawca nie posiada żony, ani dzieci, nie jest członkiem zrzeszeń, stowarzyszeń, partii politycznych na terenie Polski. Rozwiązał umowę o pracę na terytorium Polski z pracodawcą polskim, nie posiada żadnego innego stałego źródła dochodu na terenie Polski. Jedynym stałym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest wynagrodzenie wypłacane przez pracodawcę nigeryjskiego. Wnioskodawca nie podlega w Polsce ubezpieczeniu społecznemu (ZUS), ani zdrowotnemu (NFZ).

Wnioskodawca posiada w Polsce dwie nieruchomości. Jedna z nich jest stałym miejscem zamieszkania matki Wnioskodawcy, nie była Jego stałym miejscem zamieszkania, druga z nich nie jest stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i jest przedmiotem umowy przedwstępnej o sprzedaż tejże nieruchomości. Posiadane konta bankowe Wnioskodawca wykorzystuje do obsługi kredytów (hipoteczny, studencki, karta) i utrzymuje je w celu prowadzenia ewentualnych inwestycji w przyszłości. Jednocześnie w roku kalendarzowym 2013 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski krócej niż 183 dni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z powyższym stanem faktycznym słuszne jest założenie o utracie ośrodka interesów życiowych w Polsce i podleganiu w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. konieczności rozliczenia wyłącznie dochodów osiągniętych na terytorium Polski.

Niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego. Natomiast w zakresie stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z utratą ośrodka interesów życiowych w Polsce i jednocześnie przebywaniu na terytorium Polski krócej niż 183 dni w roku kalendarzowym od dnia 9 września 2013 r. podlega wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tekst jedn.: rozlicza się wyłącznie z dochodów osiągniętych na terytorium Polski) i jest zwolniony z konieczności składania zeznania podatkowego w przypadku braku dochodów uzyskiwanych w Polsce (zakładając, że opisany stan faktyczny nie ulegnie zmianie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Republiki Nigerii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i sprzedaży majątku, sporządzona w dniu 12 lutego 1999 r. nie ma statusu obowiązującej. W związku z powyższym, analizując obowiązek podatkowy w Polsce należy stosować tylko przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku wynika, że od dnia 9 września 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął pracę u pracodawcy nigeryjskiego (umowa na czas nieokreślony) i jednocześnie zmienił miejsce zamieszkania, tj. przeprowadził się do Nigerii. Tym samym, Wnioskodawca nie posiada już ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski. Rozwiązał umowę o pracę na terytorium Polski z pracodawcą polskim, nie posiada żadnego innego stałego źródła dochodu na terenie Polski. Jedynym stałym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest wynagrodzenie wypłacane przez pracodawcę nigeryjskiego.Wnioskodawca nie podlega w Polsce ubezpieczeniu społecznemu (ZUS), ani zdrowotnemu (NFZ). Wnioskodawca nie posiada żony, ani dzieci, nie jest członkiem zrzeszeń, stowarzyszeń, partii politycznych na terenie Polski. Wnioskodawca posiada w Polsce dwie nieruchomości. Jedna z nich jest stałym miejscem zamieszkania matki Wnioskodawcy, nie była Jego stałym miejscem zamieszkania, druga z nich nie jest stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i jest przedmiotem umowy przedwstępnej o sprzedaż tejże nieruchomości. Posiadane konta bankowe Wnioskodawca wykorzystuje do obsługi kredytów (hipoteczny, studencki, karta) i utrzymuje je w celu prowadzenia ewentualnych inwestycji w przyszłości. Jednocześnie w roku kalendarzowym 2013 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski krócej niż 183 dni.

W świetle przedstawionych faktów, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy od dnia 9 września 2013 r. znajduje się w Nigerii. Fakt uzyskiwania dochodu z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Nigierii, a także zmiana miejsca zamieszkania niezbicie świadczy że centrum interesów życiowych oraz gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się w Nigerii. Ponadto, w roku kalendarzowym 2013 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski krócej niż 183 dni.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że od momentu wyjazdu do Nigerii, tj. od 9 września 2013 r. i przeniesienia ośrodka interesów życiowych i gospodarczych oraz w latach następnych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Nigerii. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.