IPPB4/415-648/09-2/JK2 - Ważność certyfikatu rezydencji, w którym nie wskazano daty jego obowiązywania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ważności certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ważności certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank jest płatnikiem podatku w szczególności od odsetek, dyskonta i dywidend, a także innych przychodów z tytułu udziału w osobach prawnych oraz z tytułu innych należności wypłacanych zagranicznym osobom prawnym oraz osobom fizycznym. Jako płatnik zobowiązany jest do obliczenia podatku, pobrania go z kwot wypłacanych i wpłacenia we właściwym terminie właściwemu organowi podatkowemu oraz przygotowania i złożenia określonych informacji i deklaracji podatkowych.

Zgodnie w szczególności z art. 26 ust. 1, 1c i 1d Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30a ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Bank jako płatnik, aby pobrać podatek od należności wypłacanych osobom zagranicznym zgodnie z właściwymi umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartymi między Polską a innymi państwami, a więc aby zastosować stawki przewidziane tymi umowami niższe niż standardowe stawki przewidziane ustawami CIT i PIT powinien dysponować certyfikatami rezydencji podmiotów, na rzecz których dokonywane są wypłaty należności które to certyfikaty powinny potwierdzać rezydencję podatkową dla celów podatku dochodowego tych podmiotów w określonych państwach. Dysponując takimi certyfikatami rezydencji podatkowej Bank przy poborze podatków pobieranych u źródła stosuje stawki przewidziane przez właściwe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub stosuje przewidziane tam zwolnienia, albo stosuje wyłączenia przewidziane polskimi przepisami, tak jak jest to możliwe w przypadku oddziałów podmiotów zagranicznych, które złożą określone oświadczenie.

Klienci Banku przedstawiają certyfikaty, które wskazują datę, do której obowiązują i takie, które nie wskazują daty obowiązywania. Na ogół Bank wypłaca należności klientom, z którymi systematycznie współpracuje i regularnie dokonuje określonych wypłat należności w związku z czym jest płatnikiem podatków pobieranych u źródła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy certyfikat rezydencji, który nie wskazuje daty, do której obowiązuje, stanowiący zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika lub siedziby podatnika dla celów podatkowych, który jest wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny (nie ulegnie zmianie rezydencja podatkowa podatnika zagranicznego).

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, certyfikaty rezydencji przedkładane Bankowi przez podmioty zagraniczne potwierdzające ich rezydencję podatkową (siedzibę lub miejsce zamieszkania), wystawione przez właściwe władze podatkowe, jeżeli nie wskazują daty, do której obowiązują, to potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony. Wynika to z okoliczności, że przepisy ustaw podatkowych nie regulują kwestii terminu ważności certyfikatu rezydencji a w szczególności ani art. 4a pkt 12 CIT ani art. 5a pkt 21 PIT, które wprowadzają definicje legalne certyfikatu rezydencji nie ograniczają terminu jego ważności.

W przypadku zmiany rezydencji podatkowej certyfikat utraci swoją aktualność, zaś w przypadku braku zmian w rezydencji podatkowej podmiotu, na rzecz którego wypłacane są należności certyfikat zachowa swoją aktualność nawet przez kilka lat.

Takie stanowisko zostało też zajęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19 maja 2008 r. o sygnaturze Nr IBPB3/423-137/08/BG (KAN-1691/02/08), który zważył, że "Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej.". Analogiczne stanowisko zajął również Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 6 kwietnia 2005 r. o sygnaturze Nr 1471/DPD2/423/8/05/HT/2, który uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż "do rezydencji podatkowej klienta może stosować certyfikat rezydencji także po upływie roku od jego wydania".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Stosownie do art. 30a ust. 2 ww. ustawy przepisy art. 30a ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Zaświadczenie to, nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

W przedmiotowym wniosku Bank płatnikiem podatku w szczególności od odsetek, dyskonta i dywidend, a także innych przychodów z tytułu udziału w osobach prawnych oraz z tytułu innych należności wypłacanych zagranicznym osobom prawnym oraz osobom fizycznym. Klienci Banku przedstawiają certyfikaty, które wskazują datę, do której obowiązują i takie, które nie wskazują daty obowiązywania.

Reasumując, należy stwierdzić, iż certyfikaty rezydencji przedkładane Bankowi przez podmioty zagraniczne potwierdzające ich rezydencję podatkową (siedzibę lub miejsce zamieszkania), wystawione przez właściwe władze podatkowe, jeżeli nie wskazują daty, do której obowiązują, to potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.