IPPB4/415-629/13-5/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 26 września 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 20 grudnia 2013 r. (data nadania 20 grudnia 2013 r., data wpływu 23 grudnia 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12 grudnia 2013 r. Nr IPPB4/415-629/13-2/JK2, IPPB1/415-1035/13-2/EC (data nadania 12 grudnia 2013 r., data doręczenia 17 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce (Wnioskodawcy) w związku z uczestnictwem w spotkaniach przez osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, do których Spółka kieruje bezpośrednio zaproszenia na spotkania (pyt. Nr 1 i 2) - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pokrycia kosztów nagrań video wystąpień szkoleniowców, możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy kosztów transportu, noclegu, do wysokości limitów przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, w tym kosztów przejazdów lokalnych do wysokości określone w § 9 pkt 1 ww. rozporządzenia.

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 26 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 grudnia 2013 r. Nr IPPB4/415-629/13-2/JK2, IPPB1/415-1035/13-2/EC (data nadania 12 grudnia 2013 r., data doręczenia 17 grudnia 2013 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie jakiego okresu podatkowego dotyczą zapytania w odniesieniu do przedstawionych stanów faktycznych, doprecyzowanie stanów faktycznych, wskazanie czy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz wyjaśnienie, czy przedmiotem zapytań mają być skutki podatkowe dla uczestników spotkań, czy określenie obowiązków płatnika.

Pismem z dnia 20 grudnia 2013 r. (data nadania 20 grudnia 2013 r., data wpływu 23 grudnia 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

G. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub G.) należy do grupy kapitałowej L. (dalej: Grupa G.). Grupa G. w Polsce prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży produktów farmaceutycznych. Jednym z zadań Spółki jest organizowanie aktywności marketingowych wynikających z zakresu działalności prowadzonej przez Grupę G. Działania marketingowe prowadzone są przez Spółkę w sposób zgodny z wymaganiami przepisów prawa farmaceutycznego.

Poniżej prezentowane są rodzaje aktywności marketingowych organizowanych przez Spółkę.

1. Tzw. "spotkania promocyjne" oraz "spotkania promocyjne z wykładem" - organizowane przez Spółkę.

Celem spotkań promocyjnych jest reklama produktów Grupy G., a ich elementem jest prezentacja jej produktów, obejmująca w szczególności omówienie właściwości produktu leczniczego i sposobu jego działania, wskazań terapeutycznych do jego stosowania, dawkowania i sposobu podawania, przeciwwskazań i działań niepożądanych. Podczas spotkań przekazywana jest najnowsza wiedza na temat metod leczenia, bezpieczeństwa i skuteczności produktów leczniczych G.

Spotkania promocyjne mogą mieć również charakter tematyczny. Wówczas nie odbywa się podczas nich reklama specyficznie produktów Grupy G., jednakże elementem każdego spotkania jest prezentacja marki L. jako inicjatora działań edukacyjnych i informacyjnych w danym obszarze terapeutycznym zgodnym z portfolio produktowym G., mających na celu podnoszenie świadomości prozdrowotnej oraz edukację w zakresie profilaktyki i sposobów leczenia - promowana zatem jest w tym przypadku sama marka Spółki.

Celem spotkań promocyjnych z wykładem jest promocja produktów leczniczych G. rozbudowana o moduł edukacyjny i merytoryczny prowadzony przez zatrudnionych przez ekspertów zewnętrznych: lekarzy, farmaceutów, personel farmaceutyczno-medyczny lub przez dostawcę zewnętrznego wyspecjalizowanego w dostarczaniu modułu edukacyjnego / merytorycznego. Podczas spotkań eksperci przekazują np. standardy postępowania w danym schorzeniu w zakresie patogenezy, diagnostyki, leczenia, farmakoterapii, opieki nad pacjentem dla potrzeb promocji produktów leczniczych G.

Wszystkie rodzaje spotkań muszą być organizowane w miejscach, których infrastruktura jest nastawiona głównie na organizację szkoleń/konferencji. Spółka nie organizuje spotkań w kurortach, resortach, SPA itp. Nie jest też możliwe organizowanie spotkań, których częścią są wydarzenia o charakterze rozrywkowym, sportowym czy wypoczynkowym.

Koszty organizowanych spotkań ponoszone przez Spółkę dokumentowane są odpowiednimi fakturami. Dodatkowo, dokumentacja spotkań uwzględnia co do zasady program spotkań, zaproszenia, listę materiałów promocyjnych lub edukacyjnych, listę uczestników (w praktyce może się zdarzyć, że faktyczna liczba uczestników jest inna niż ta wynikająca z posiadanej przez Spółkę dokumentacji, w konsekwencji w niektórych przypadkach Spółka może nie być w stanie stwierdzić kto uczestniczył w danym spotkaniu).

Uczestnicy spotkań promocyjnych nie otrzymują płatności w jakiejkolwiek formie z tytułu uczestnictwa w spotkaniu. Spółka, organizując spotkania i zapraszając na te wydarzenia przedstawicieli poszczególnych grup zawodowych (w szczególności lekarzy, farmaceutów, personel farmaceutyczno-medyczny), pokrywa jedynie:

* koszty wyżywienia,

* koszty noclegu,

* koszty transportu oraz przejazdów lokalnych w miejscu oraz w czasie, w którym odbywa się wydarzenie,

* inne koszty związane stricte z organizacją spotkania, m.in. koszty materiałów promocyjnych i reklamowych, koszty nagrań video wystąpień, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej, itp.

Uczestnikom nie są zapewniane żadne dodatkowe atrakcje wykraczające poza ramy konieczne do przeprowadzenia spotkań i dyskusji podczas konferencji (takie jak: muzyka na żywo, wykwintne dania czy luksusowy hotel).

2. Konferencje, zjazdy i kongresy naukowe finansowane przez Spółkę.

W ramach prowadzonych aktywności marketingowych Spółka finansuje udział lekarzy i farmaceutów oraz członków personelu farmaceutyczno-medycznego w konferencjach, zjazdach i kongresach naukowych krajowych i zagranicznych oraz krajowych kursach szkoleniowych i edukacyjnych. Uczestnik takiego wydarzenia wyraża zgodę na informowanie o sponsorowaniu jego udziału w spotkaniach naukowych przez G. - promowana jest zatem w tym przypadku marka Spółki.

Aby skorzystać z możliwości finansowania uczestnictwa w danym spotkaniu, lekarz, farmaceuta lub członek personelu farmaceutyczno-medycznego musi zwrócić się do Spółki z pisemnym wnioskiem w tej sprawie, przy czym spełnione muszą być jednocześnie określone kryteria jakościowe np. zgodność specjalizacji osoby wnioskującej z tematem konferencji i kongresu oraz ewidencja dorobku naukowego w danym obszarze terapeutycznym. Finansowanie obejmuje wyłącznie świadczenia ściśle związane z udziałem uczestnika w spotkaniu, w szczególności wydatki na:

* podróż do miejsca spotkania i powrót z niego oraz przejazdy lokalne w miejscu oraz w czasie w którym odbywa się wydarzenie,

* opłatę rejestracyjną,

* nocleg i wyżywienie uwzględnione w opłacie hotelowej,

* wyżywienie podczas spotkania.

G. nie pokrywa żadnych kosztów związanych z ewentualnym uczestnictwem osób towarzyszących. Niedopuszczalne jest też ponoszenie kosztów wycieczek, programów rozrywkowych, rekreacyjnych, sportowych czy też wypoczynkowych dla uczestników spotkań.

Wszelkie płatności związane z udziałem uczestnika ponoszone są przez Spółkę na rzecz preferowanego dostawcy usług i dokumentowane są fakturą. Żadne środki nie są przekazywane bezpośrednio uczestnikom spotkań.

Dokumentacja gromadzona przez Spółkę w zakresie finansowania uczestnictwa w spotkaniach obejmuje również program konferencji, kursu, szkolenia naukowego oraz pisemny wniosek o sponsoring.

W dalszej części wniosku wszystkie wymienione powyżej rodzaje aktywności promocyjnych Spółki będą określane mianem Spotkań.

Podsumowując:

Wspólnym celem wszystkich rodzajów aktywności jest podnoszenie świadomości prozdrowotnej poprzez promocję merytorycznej i profesjonalnej wiedzy o produkcie, w szczególności przekazywanie najnowszej wiedzy na temat metod leczenia, bezpieczeństwa i skuteczności produktów leczniczych G. oraz jednocześnie edukacja w zakresie profilaktyki i sposobów leczenia. Dodatkowo celem takich spotkań może być promocja kampanii społecznych lub edukacyjnych Spółki.

Promocyjny i zarazem edukacyjny charakter Spotkań (które dla uczestników przybierają charakter szkoleniowy) ma wpływ na podniesienie wiedzy uczestników, którą wykorzystują przy wykonywaniu swoich bieżących obowiązków. Uczestnicy aktualizują i systematyzują swoją wiedzę, którą wykorzystują na zajmowanych przez siebie stanowiskach w codziennej pracy.

Wszystkie pokrywane przez Spółkę koszty Spotkań są uzasadnione i zaakceptowane przez Spółkę z perspektywy celów, jakie przyświecają danemu Spotkaniu.

Uczestnicy organizowanych przez Spółkę Spotkań są zarówno osobami prowadzącymi własną praktykę w ramach działalności gospodarczej, jak i osobami zatrudnionymi w specjalistycznych placówkach medycznych (np. lekarzami, farmaceutami, pielęgniarkami lub położnymi). Zdarza się, że uczestnicy organizowanych przez Spółkę spotkań są jednocześnie zatrudniani przez placówki służby zdrowia i prowadzą własną działalność gospodarczą. W żadnym przypadku jednak uczestników nie łączy ze Spółką stosunek pracy ani umowa cywilnoprawna. Niekiedy występują sytuacje, w których kierownicy podmiotów leczniczych delegują zatrudnianych przez siebie pracowników na ww. szkolenia.

Uczestnicy Spotkań nie zaliczają wydatków ponoszonych przez Spółkę na ich rzecz do kosztów uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu z dnia 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie,. Spółka poinformowała, że:

1. Spółka potwierdza, że jej zapytaniem są objęte wydarzenia, do których zastosowanie znajdują przepisy obowiązujące od marca 2013 r.

2. Jednocześnie, Wnioskodawca wyjaśnił, że zaproszenia na spotkania organizowane przez Spółkę są kierowane zarówno do uczestników Spotkań (bezpośrednio), jak również do kierowników specjalistycznych placówek medycznych, którzy mogą delegować na Spotkania zatrudnianych przez siebie pracowników.

Spółka nie podpisuje z uczestnikami Spotkań umów sponsoringu ani innych umów nienazwanych w powyższym zakresie.

Jednocześnie, Wnioskodawca nie zbiera informacji o tym, czy osoby delegowane przez kierowników specjalistycznych placówek medycznych biorące udział w Spotkaniach prowadzą własną praktykę w ramach działalności gospodarczej ani jaki stosunek prawny wiąże uczestnika Spotkania ze specjalistyczną placówką medyczną. Specjalistyczne placówki medyczne mogą delegować na Spotkania osoby zatrudnione przez placówkę na podstawie umowy o pracę, osoby prowadzące własną działalność gospodarczą, oraz osoby prowadzące własną działalność gospodarczą i jednocześnie zatrudnione przez placówkę na podstawie umowy o pracę.

3. Wnioskodawca jest zainteresowany otrzymaniem odpowiedzi na pytania wskazane we wniosku również w sytuacji, gdy świadczenia otrzymywane są przez uczestników Spotkań będących osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, w szczególności gdy uczestnik Spotkania jest jednocześnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz prowadzi własną praktykę w ramach działalności gospodarczej. Odpowiedź na pytanie w powyższym zakresie będzie bowiem kształtowała potencjalne obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy w związku z uczestnictwem takich osób w organizowanych przez Spółkę Spotkaniach.

4. Spółka potwierdza, że przedmiotem jej zapytań jest określenie skutków prawnopodatkowych dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w pozycji 14 części B.2 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zakreślił pozycję "płatnik". Wynika to z faktu, że jeśli w ocenie Organu stanowisko Wnioskodawcy odnośnie do stosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 oraz art. 21 ust. 1 pkt 68a jest nieprawidłowe, na Wnioskodawcy ciążyć będą obowiązki wskazane w art. 42a ustawy o PIT, tj. obowiązki sporządzania informacji podatkowych PIT-8C. W przepisie tym nie wskazano, czy podmioty dokonujące wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, posiadają status podatnika, płatnika bądź inny. W ocenie Wnioskodawcy obowiązek sporządzania informacji PIT-8C należy do obowiązków płatnika, dlatego zdecydował się w ten sposób określić swój status.

Potwierdza to np. wydanie interpretacji podatkowych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. akt IPTPB1/415-626/12-5/KO, interpretacja z dnia 11 października 2013 r., sygn. akt IPTPB1I/415-429/13-4/DS), w których organ interpretacyjny potwierdził, że udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku sporządzania informacji PIT-8C dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika zgodnie z tym, jak sami określili swój status Wnioskodawcy.

Należy jednakże zauważyć, że przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego nie zawężają kręgu podmiotów mogących ubiegać się o wydanie interpretacji do podatników, płatników, inkasentów i osób trzecich w rozumieniu art. 110-117a Ordynacji podatkowej. Uznanie przez Organ interpretacyjny, że status Wnioskodawcy jest inny niż wskazany we wniosku, nie może być podstawą do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca jest podmiotem uprawnionym do uzyskania interpretacji indywidualnej zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, korzystając ze swojego uprawnienia do, jak słusznie wskazał Organ, uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Celem Wnioskodawcy jest potwierdzenie tego, w jakich sytuacjach jego obowiązki będą ukształtowane w sposób nakazujący Spółce zastosowanie się do dyspozycji art. 42a ustawy o PIT. Zastosowanie art. 42a zależy jednak bezpośrednio od tego, jakie skutki podatkowe ponoszą uczestnicy Spotkań opisanych w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W tym kontekście, szczególne wątpliwości Wnioskodawcy budzi sytuacja, gdy uczestnik Spotkania jest jednocześnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz prowadzi własną praktykę w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał już we Wniosku, że jego zdaniem w odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą ich ewentualny przychód (w zakresie, w jakim nie podlega on zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) będzie podlegał opodatkowaniu łącznie z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej w oparciu o treść art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, zaś w przypadku osób nieprowadzących takiej działalności - jako przychód z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT - w takiej też sytuacji na Wnioskodawcy może ciążyć obowiązek wystawienia uczestnikom Spotkań informacji PIT-8C. Na podstawie odpowiedzi Organu Wnioskodawca będzie wiedział, jak w takich przypadkach wykonywać obowiązki określone w art. 42a ustawy o PIT.

Wnioskodawca w sformułowanych we wniosku pytaniach nie zapytał o ciążący na nim obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C, ponieważ nie budzi jego wątpliwości interpretacja treści przepisów nakładających ten obowiązek. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi treść przepisów wskazanych we wnioskach o wydanie interpretacji, tj. art. 11, art. 21 ust. 1 pkt 16 oraz art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT. To właśnie zastosowanie wskazanych regulacji podatkowych może kształtować obowiązki Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Mając zatem na uwadze, że Wnioskodawca przedstawił już zarówno pełny opis istotnych okoliczności przedstawionych stanów faktycznych, jak też wyczerpujące uzasadnienie swojego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanów faktycznych (w tym rozbudowaną argumentację prawną), Wnioskodawca zwraca się z prośbą o rozpatrzenie jego wniosków i udzielenie odpowiedzi na zadane pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartość świadczeń otrzymywanych przez uczestników Spotkań organizowanych w ramach aktywności marketingowych Spółki w postaci pokrycia kosztów wyżywienia, noclegu, transportu i przejazdów lokalnych stanowi dla uczestników przychód, który podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w związku z art. 21 ust. 13 oraz na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT.

2. Czy wartość świadczeń otrzymywanych przez uczestników Spotkań objętych prowadzonymi przez Spółkę aktywnościami promocyjnymi w postaci pokrycia opłaty rejestracyjnej, kosztów materiałów promocyjnych i reklamowych, kosztu nagrań video wystąpień, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej itp. stanowi przychód uczestnika podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a oraz art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT.

3. Czy wszelkie koszty związane z organizacją Spotkania, którego uczestnikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę wysłana na Spotkanie przez pracodawcę lub obecna na nim za jego zgodą, stanowią przychód tego pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja dotyczy obowiązków płatnika ciążących na Spółce (Wnioskodawcy)w związku z uczestnictwem w spotkaniach przez osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, do których Spółka kieruje bezpośrednio zaproszenia na spotkania (pyt. Nr 1 i 2). Natomiast wniosek Spółki pozostałej części zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie Nr 1

W zakresie pytania Nr 1, Spółka stoi na stanowisku, że wartość zapewnianych uczestnikom posiłków stanowi co do zasady ich przychód, niemniej jednak korzysta on ze zwolnień przedmiotowych przewidzianych w ustawie o PIT. Sfinansowanie osobom biorącym udział w Spotkaniach noclegu, transportu oraz przejazdów lokalnych na miejscu spotkań stanowi ich przychód, jednak może on zostać zwolniony z opodatkowania do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

Pytanie Nr 2

W zakresie pytania Nr 2, Spółka uważa, że z tytułu udziału w organizowanych lub współorganizowanych przez Spółkę Spotkaniach (włączając w to sponsorowanie udziału w konferencjach itp.) ich uczestnicy uzyskują przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakresie w jakim nie podlega on zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o PIT - dotyczy to w szczególności opłat rejestracyjnych, materiałów promocyjnych i reklamowych itp. Nie będzie jednak stanowić przychodu wartość świadczeń, których nie można przypisać poszczególnym uczestnikom spotkań.

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny, z tytułu udziału w organizowanych lub współorganizowanych przez Spółkę Spotkaniach, ich uczestnicy uzyskują przychód podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z tego, że bezpłatny udział w Spotkaniach nie spowoduje uszczuplenia majątku uczestników, do którego musiałoby dojść, gdyby zobowiązani byli do pokrycia kosztów tego uczestnictwa. Nieodpłatnym świadczeniem jest nie tylko wkład, lecz również sfinansowanie cateringu, transportu czy noclegu.

Niemniej jednak, na podstawie szczególnych przepisów ustawy o PIT pewne kategorie przychodów podlegają zwolnieniu z opodatkowania. Dodatkowo, w niektórych sytuacjach trudno wskazać, by przychód podlegający opodatkowaniu po stronie uczestników Spotkań w ogóle powstawał.

Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska w odniesieniu do wszystkich postawionych pytań.

W zakresie pytania 1

Koszty wyżywienia

Zdaniem Spółki uczestnicy Spotkań, podczas których zapewnione zostało wyżywienie, uzyskują przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przy czym przychód ten korzysta ze zwolnienia z opodatkowania zgodnie z ustawą o PIT.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika oraz podróży osób niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce. sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione. m.in. w celu osiągnięcia przychodów.

Ustawodawca w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT posłużył się pojęciem podróży bez określenia, iż ma to być podróż służbowa, dlatego zakres rozumienia pojęcia podróży jest szerszy umożliwia stosowanie zwolnienia do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, niezależnie od tego, czy pomiędzy taką osobą a podmiotem niebędącym pracodawcą istnieje jakikolwiek stosunek prawny, czy też nie.

Odrębnym przepisem, o którym mowa w przywołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, jest Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (dalej: Rozporządzenie).

W żadnym z przepisów Rozporządzenia ustawodawca nie określił dolnego lub górnego limitu kosztów wyżywienia zapewnianego pracownikowi (co oznacza, że jeżeli wartość zapewnionego wyżywienia była niższa niż dieta przyznana pracownikowi, nie przysługuje roszczenie o dopłatę do diety). Stosując przepisy odpowiednio, należy stwierdzić, że powyższa reguła ma zastosowanie również do osób niebędących pracownikami.

Należy w szczególności zauważyć, że zgodnie z § 2 pkt 2 lit. d Rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi (tekst jedn.: również osobie niebędącej pracownikiem) przysługuje - obok diet oraz zwrotu kosztów przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej i noclegów - zwrot kosztów innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W tej grupie mogą znaleźć się niezbędne, wynikające z uzasadnionych potrzeb, udokumentowane wydatki poniesione przez Spółkę na posiłki. Gdyby zamiarem Ustawodawcy było wykluczenie zwrotu kosztów wyżywienia z grupy innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, pozycja ta pojawiłaby się w katalogu zawartym w § 2 pkt 2. Z tego względu bezsprzecznie należy uznać, że o ile pokrycie kosztów wyżywienia ponad limit diet było wydatkiem uznanym (zaakceptowanym) przez Spółkę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb uczestnika Spotkania (jak wynika ze stanu faktycznego), wówczas świadczenie takie będzie zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT w powiązaniu z § 2 pkt 2 lit. d) Rozporządzenia.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT nie wnika jednoznacznie, w jaki sposób powinno nastąpić otrzymanie diet i innych należności za czas podróży przez osobę niebędącą pracownikiem. Dla celów stosowania ww. przepisu sposób ten nie ma zasadniczego znaczenia. W szczególności art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT m zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy należności za czas podróży są otrzymywane na zasadzie zwrotu kosztów, jak i w sytuacji, gdy należności te są pokrywane z góry przez Spółkę, bez angażowania środków osoby odbywającej podróż.

Jest to już ugruntowane podejście interpretacyjne, bowiem opisany pogląd został uznany m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie z dnia 16 października 2010 r., sygn. akt IPPB4/415-554/10-6/SP, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2012 r. sygn. akt IBPBII/415-924/11/BJ, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 listopada 2011 r., sygn. akt IBPBII/415-747/1I/BD, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. akt IPPB1/415-1012/09-9/AŻ.

Dodatkowo, na gruncie Rozporządzenia dopuszcza się, aby w czasie podróży pracodawca zapewnił pracownikowi bezpłatne całodzienne wyżywienie - w takim wypadku dieta nie przysługuje. W kontekście zwolnienia z podatku dochodowego powyższe oznacza, że limit zwolnienia obejmuje w takiej sytuacji efektywnie całą należność z tytułu zapewnionego wyżywienia, wynikającą z dokumentów potwierdzających jego wartość.

Koszty transportu

Wartość świadczenia polegającego na pokryciu kosztów transportu podlega zwolnieniu do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT w związku z § 3 pkt 2 Rozporządzenia. Limit zwolnienia obejmuje całą udokumentowaną należność, wartość kosztów podróży jest zatem w całości zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Koszty przejazdów lokalnych

Wartość świadczenia polegającego na pokryciu kosztów przejazdów lokalnych w miejscu oraz czasie, którym odbywa się Spotkanie, podlega zwolnieniu do wysokości 20% diety na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT w związku z § 9 pkt 1 Rozporządzenia.

Należy w szczególności zauważyć, że zgodnie z § 2 pkt 2 lit. d Rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi (tekst jedn.: również osobie niebędącej pracownikiem) przysługuje zwrot kosztów innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W tej grupie mogą znaleźć się niezbędne, wynikające z uzasadnionych potrzeb, udokumentowane wydatki poniesione przez Spółkę na przejazdy lokalne (uwagi przedstawione w punkcie dotyczącym kosztów wyżywienia znajdą zastosowanie odpowiednio).

Koszty noclegu

Przychód z tytułu otrzymania świadczenia w postaci pokrycia kosztów noclegu podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT (zwolnienie diet i innych należności za czas podróży).

W przypadku kosztów noclegu w czasie podróży krajowej zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT w związku z § 8 pkt 1 Rozporządzenia. Na tej podstawie wartość świadczenia polegającego na pokryciu kosztów noclegu podlega zwolnieniu do kwoty stanowiącej dwudziestokrotność diety. W uzasadnionych przypadkach, na podstawie stosowanego odpowiednio § 8 pkt 2 Rozporządzenia, zwolnienie może zostać zastosowane również ponad tę kwotę. W razie podróży zagranicznej stosownym przepisem Rozporządzenia jest § 16 pkt 1, na którego podstawie wartość świadczenia polegającego na pokryciu kosztów noclegu podlega zwolnieniu w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do Rozporządzenia.

Należy ponadto zauważyć, że z § 2 pkt 2 Rozporządzenia wynika, że z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów i innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Stosując ten przepis w kontekście art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, należ stwierdzić, że przychód wynikający z poniesienia przez Spółkę na rzecz uczestników Spotkań wspomnianych wydatków powinien zostać zwolniony z opodatkowania do wysokości poniesionych kosztów.

Spółka stoi również na stanowisku, że w odniesieniu do wszystkich kategorii świadczeń (koszt wyżywienia, transportu, dojazdów lokalnych i noclegu) można skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT. Na podstawie tego przepisu, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń z innych źródeł otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł.

Możliwość stosowania art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT w powyższych przypadkach wynika z faktu, że Spotkania organizowane w ramach wszystkich prowadzonych aktywności marketingowych Spółki mają jak wskazano w stanie faktycznym, charakter promocyjny. Spotkania polegają bowiem na bezpośredniej prezentacji produktów grupy L., bądź też wiążą się z promocją samej marki Spółki jako inicjatora działań edukacyjnych i prozdrowotnych.

Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że z uwagi na brak wyłączenia w przepisach możliwości zastosowania obu zwolnień, Spółka może w zaistniałym stanie faktycznym zastosować zarówno zwolnienie z opodatkowania przewidziane art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, jak i w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT w odniesieniu do świadczeń związanych z promocją / reklamą. Limit 200 zł dotyczy sumy świadczeń otrzymanych jednorazowo w związku ze wspólnym dla nich zdarzeniem, a nie każdego świadczenia z osobna.

Zdaniem Spółki nie ma uzasadnienia różnicowanie sposobu opodatkowania uczestników spotkań organizowanych w ramach aktywności promocyjnych G. oraz w przypadku finansowania uczestnictwa wybranych członków personelu farmaceutyczno-medycznego w Spotkaniach zewnętrznych. Nie ma bowiem znaczenia, czy Spółka z własnej inicjatywy zakupi usługi wyżywienia, noclegu i transportu, z których korzystają uczestnicy spotkań, czy też zrobi to na wniosek osoby ubiegającej się o pokrycie kosztów Spotkania.

Stanowisko Spółki jest w tym zakresie zgodne z poglądami wyrażanymi w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, np.:

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt IPPB2/415-692/12-2/MK, w której stwierdzono, że "koszty ponoszone przez Spółkę na rzecz lekarzy biorących udział w konferencji/kongresie, związane z kosztami wyżywienia, przejazdu, noclegu i inne wydatki określone przez Wnioskodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, związane z dojazdem do miejsca wykonywania określonych zadań, określone w umowie podpisanej pomiędzy spółką a organizatorem konferencji/kongresu będą stanowić przychód tych osób z innych źródeł, jednakże zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy, przy spełnieniu warunków z art. 21 ust. 13 ustawy",

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r., sygn. akt IPPB2/415-721/12-2/MK mówiącej, że "na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy, przy spełnieniu warunków z art. 21 ust. 13 ustawy, ze zwolnienia od podatku dochodowego, do wysokości limitów określonych w powołanych w tym przepisie rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej, korzystają wyłącznie należności związane z kosztami wyżywienia Lekarza, koszty przejazdów/przelotów, koszty zakwaterowania/noclegu Lekarza i inne wydatki określone przez Spółkę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, związane z dojazdem do miejsca wykonywania określonych czynności, zarówno w kraju jak i za granicą co skutkuje tym, że Spółka nie ma obowiązku sporządzania informacji PIT-8C oraz przekazywania tej informacji Lekarzowi i właściwemu organowi podatkowemu".

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-692/12-3/MK);

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2012 r. (sygn. IPPB2/415-582/12-4/MS1);

* w zmianie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 25 maja 2012 r. (sygn. DD3/033/163/CRS/10/PK-1100);

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2012 r. (sygn. IBPBII/1/415-924/11/BJ);

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 listopada 2011 r. (sygn. IBPBII/1/415-747/11/BD);

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB1/415-1012/08-9/AŻ).

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że wartość zapewnianych uczestnikom posiłków, noclegu, transportu oraz przejazdów lokalnych na miejscu spotkań, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na możliwość zastosowania w ich przypadku zwolnień przewidzianych w ustawie o PIT oraz odrębnych przepisach.

W zakresie pytania 2

Zdaniem Spółki, z tytułu udziału w organizowanych lub współorganizowanych przez G. Spotkaniach ich uczestnicy co do zasady uzyskują przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w zakresie w jakim nie podlega on zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o PIT. Dotyczy to w szczególności opłat rejestracyjnych, materiałów promocyjnych reklamowych, itp. Nie będzie jednak stanowić przychodu wartość świadczeń, których nie można przypisać poszczególnym uczestnikom spotkań.

Do pierwszej grupy świadczeń co do zasady zaliczyć można wydatki na opłaty rejestracyjne, materiały promocyjne i reklamowe, ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, itp. Są one ponoszone w związku z jednostkowym szkoleniem. Gdy znana jest liczba uczestników szkolenia, możliwe jest sumowanie owych wydatków, a następnie podzielenie otrzymanej wartości przez liczbę uczestników szkolenia i przypisanie każdemu z nich przychodu w takiej wysokości.

W drugiej grupie świadczeń znajdą się przykładowo wydatki na nagrania video z wystąpieniami szkoleniowców. Nagrania te można odtwarzać nieokreśloną z góry liczbę razy wobec nieokreślonej liczby uczestników. Przypisanie przychodu osobom biorącym udział w konkretnym szkoleniu jest w tym wypadku niemożliwe (z uwagi na nieograniczony krąg odbiorców korzystających z nagrania w nieokreślonym przedziale czasowym), a zatem należy odstąpić od obliczania przychodu pojedynczego uczestnika.

Jednocześnie, niezależnie od powyższego podziału, niekiedy w praktyce może się zdarzyć, że faktyczna liczba uczestników jest inna niż ta wynikająca z posiadanej przez Spółkę dokumentacji, w konsekwencji w niektórych przypadkach Spółka może nie być w stanie stwierdzić kto uczestniczył w danym Spotkaniu.

Przepisy ustawy o PIT wskazują, że przychód stanowi otrzymanie świadczenia, jako realnego przysporzenia przejawiającego się w przyroście majątku podatnika. Przychód podatkowy stanowi zawsze wartość realną, określoną w wysokości oznaczonej sumy pieniężnej najpóźniej w momencie jego faktycznego uzyskania, powstający wyłącznie po stronie konkretnego, zindywidualizowanego podatnika. Tym samym tak długo jak nie zostanie potwierdzony fakt otrzymania świadczenia lub jak w przedmiotowej sprawie, nie zostanie zidentyfikowana osoba podatnika oraz nie zostanie ustalona konkretna, pieniężna wartość świadczenia otrzymanego przez tego podatnika, tak długo zdaniem Spółki nie można mówić o powstaniu przychodu podatkowego w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 8 lub art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 2a ustawy o PIT.

Stanowisko to jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych - przykładowo wskazane również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: "O przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w art. 11 ust. 2-2b. (...) Dla opodatkowania istotne jest to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny, czy potencjalny przychód. (...) Należy wskazać, że brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego".

Podobnie stwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2012 r., sygn. akt IPPB4/415-535/12-4/SP: "Z uwagi na fakt, że zorganizowane przez Spółkę spotkanie nie będzie skierowane do wąskiego kręgu odbiorców (tekst jedn.: pracowników Spółki bowiem oprócz pracowników uczestniczyło w nich szerokie grono zaproszonych gości) i na dzień ich zorganizowania nie można jednoznacznie ustalić osób w nich uczestniczących, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazał wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę - należy stwierdzić, iż z tytułu uczestnictwa w spotkaniu pracowników Spółki oraz zaproszonych gości nie powstanie po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia".

W świetle powyższego, gdy przypisanie przychodu osobom biorącym udział w Spotkaniu jest ze względu na brak informacji o liczbie jego uczestników niemożliwe, należy odstąpić od obliczania przychodu pojedynczego uczestnika.

W pozostałych przypadkach, w odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą przychód określony zgodnie z powyższym będzie podlegał opodatkowaniu łącznie z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej w oparciu o treść art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, zaś w przypadku osób nieprowadzących takiej działalności - jako przychód z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Takie stanowisko wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2008 r., sygn. akt IPPB2/415-1143/08-4/MG: "przychód uzyskany przez lekarzy, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, z tytułu sponsorowanego przez Spółkę uczestnictwa w szkoleniach i kongresach, z którymi Spółki nie łączy żaden stosunek zobowiązaniowy będzie podlegał opodatkowaniu, zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jako przychód z innych źródeł. (...) Natomiast lekarze prowadzący działalność gospodarczą winni osiągnięty przychód z nieodpłatnych świadczeń opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej w oparciu o treść art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Niemniej jednak, gdy przychód zostanie określony na podstawie przepisów ustawy o PIT, może on podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lub art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania pierwszego niniejszego wniosku, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Ustawa nie przesądza zatem, że zwolnione od podatku mogą być tylko należności wiązane stricte z podróżowaniem, ale te, które zostały otrzymane w czasie odbywania podróży. Uczestnictwo w Spotkaniu jest zasadniczym elementem podróży - gdyby Spotkania nie zorganizowano, pokrywanie wymienionych w stanie faktycznym kosztów byłoby zupełnie bezzasadne.

Katalog innych należności, o których mowa w ustawie, został zawarty w § 2 pkt 2 Rozporządzenia. W lit. d wspomnianego przepisu wymieniono jako przysługującą należność zwrot kosztów innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W żadnym przepisie Rozporządzenia nie nałożono ograniczeń kwotowych dla tej kategorii należności. W kontekście zwolnienia od podatku powyższe oznacza, że limit zwolnienia obejmuje efektywnie całą należność z tytułu tych wydatków. Rzecz jasna, wydatki te muszą w uzasadniony sposób wiązać się z celem podróży osoby niebędącej pracownikiem. Wydatki ponoszone przez Spółkę mają taki właśnie charakter - Spółka nie ponosi zbędnych kosztów w kontekście organizacji Spotkań (np. muzyka na żywo, wykwintne dania, luksusowy hotel, wycieczki, programy rozrywkowe, rekreacyjne, sportowe czy też wypoczynkowe). Bez poniesienia kosztów opłaty rejestracyjnej, kosztów materiałów promocyjnych i reklamowych, kosztu nagrań video wystąpień, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej itp. organizacja Spotkań byłaby niemożliwa, a tym samym podróż osoby niebędącej pracownikiem Spółki utraciłaby sens.

Podobnie jak w przypadku problemu poruszonego w pytaniu pierwszym, należy zwrócić uwagę, że z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT nie wynika jednoznacznie, w jaki sposób powinno nastąpić otrzymanie diet i innych należności za czas podróży przez osobę niebędącą pracownikiem. Dla celów stosowania ww. przepisu sposób ten nie ma zasadniczego znaczenia. W szczególności art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT ma zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy należności za czas podróży są otrzymywane na zasadzie zwrotu kosztów, jak i w sytuacji, gdy należności te są pokrywane z góry przez Spółkę, bez angażowania środków osoby odbywającej podróż.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 68a, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń z innych źródeł otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Jak wskazano, Spotkania organizowane w ramach pierwszej grupy aktywności marketingowych (tekst jedn.: organizacja spotkań promocyjnych i promocyjnych z wykładem) mają charakter promocyjny i reklamowy. Spotkania promocyjne polegają na bezpośredniej prezentacji produktów grupy L. Również Spotkania promocyjne z wykładem mogą być kwalifikowane jako związane z promocją i reklamą. Choć w czasie niektórych spotkań nie są reklamowane konkretne produkty Spółki, to jednak G. osiąga marketingową korzyść dzięki temu, że w czasie spotkań promowana jest marka Spółki jako inicjatora działań edukacyjnych i prozdrowotnych, co wpisuje się w cele działalności Spółki.

Powyższe stanowisko Spółki jest zgodne z argumentacją prezentowaną przez sądy administracyjne, m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 3 września 2012 r. wydanym w analogicznej sprawie, sygn. akt III SA/Wa 3421/11: "Nieodpłatne świadczenie Spółki jest związane z reklamą, promocją leków. Z tych też względów Minister Finansów powinien w wydanej indywidualnej interpretacji wskazać Skarżącej możliwość zastosowania w takim przypadku przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 maja 2010 r.), zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł. Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt ITPB2/415-828/12/RS: "W związku z oficjalnym przyjmowaniem gości lub kontrahentów, osób wizytujących w ramach umów o współpracy naukowej zawartych z uczelniami krajowymi i zagranicznym Wnioskodawca serwuje poczęstunek w postaci cateringu, usługi gastronomicznej W sytuacji gdy spotkania te służą utrwaleniu dobrego wizerunku i promują Uczelnię, wartość otrzymanych świadczeń również korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, jeżeli jednorazowo nie przekracza kwoty 200 zł".

Podsumowując, Spółka uważa, że z tytułu udziału w organizowanych lub współorganizowanych przez Spółkę Spotkaniach (włączając w to sponsorowanie udziału w konferencjach itp.) ich uczestnicy uzyskują przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w zakresie w jakim nie podlega on zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o PIT. Jednocześnie nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu wartość świadczeń, których nie można przypisać poszczególnym uczestnikom Spotkań.

Mając na uwadze przytoczone fakty i argumenty, Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej w odniesieniu do pokrycia kosztów nagrań video wystąpień szkoleniowców, możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy kosztów transportu, noclegu, do wysokości limitów przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, w tym kosztów przejazdów lokalnych do wysokości określonej w § 9 pkt 1 ww. rozporządzenia jest prawidłowe, natomiast w pozostałym zakresie jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Podkreślić jednakże należy, że z powyższego przepisu wynika, że w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że udział w spotkaniach w ramach, których zapewniane są świadczenia, tj. koszty wyżywienia, noclegu, transportu i przejazdów lokalnych oraz pokrycie opłaty rejestracyjnej, kosztów materiałów promocyjnych i reklamowych, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej stanowi dla uczestników spotkań nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w ww. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Należy zauważyć, że o powstaniu przychodu z nieodpłatnych świadczeń nie będzie przesądzać fakt skorzystania przez osobę ze świadczeń oferowanych przez świadczeniodawcę w związku ze spotkaniem. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osobie biorącej udział w spotkaniu postawiono nieodpłatnie do dyspozycji określone świadczenia, z których może skorzystać. O powstaniu przychodu takiej osoby można mówić wtedy, gdy faktycznie weźmie ona udział w danym spotkaniu.

Należy również podkreślić, że wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu.

Natomiast po stronie uczestników danego spotkania nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z pokryciem przez Spółkę kosztów nagrań video wystąpień szkoleniowców, w sytuacji gdy nagrania te można odtwarzać nieokreśloną z góry liczbę razy wobec nieokreślonej liczby uczestników. W takim przypadku wydatki poniesione na nagrania video nie będą miały charakteru indywidualnego przypisanego do konkretnego uczestnika danego spotkania, gdyż będą skierowane do nieograniczonego kręgu odbiorców w nieokreślonym przedziale czasowym.

Wartość świadczeń przekazywanych uczestnikom, która stanowi dla nich przychód może być jednak zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia. Istotnym jest również, aby osoby otrzymujące świadczenie nie były pracownikami świadczeniodawcy lub nie były związane z nim stosunkiem cywilnoprawnym, a wartość nieodpłatnego świadczenia nie przekraczała jednorazowo kwoty 200 zł i była otrzymana w związku z promocją lub reklamą podmiotu dokonującego świadczenia.

W prawie podatkowym brak jest również definicji promocji. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że wspólnym celem wszystkich rodzajów aktywności Spółki jest podnoszenie świadomości prozdrowotnej poprzez promocję merytorycznej i profesjonalnej wiedzy o produkcie, w szczególności przekazywanie najnowszej wiedzy na temat metod leczenia, bezpieczeństwa i skuteczności produktów leczniczych G. oraz jednocześnie edukacja w zakresie profilaktyki i sposobów leczenia. Dodatkowo celem takich spotkań może być promocja kampanii społecznych lub edukacyjnych Spółki. Podczas spotkań promowana jest marka Spółki.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wartość nieodpłatnych świadczeń nie przekraczająca 200 zł będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie nieodpłatne świadczenie, którego jednorazowa wartość przekroczy 200 zł.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy posłużono się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy - Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 21 ust. 13 ustawy).

W myśl ust. 13 art. 21 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Od dnia 1 marca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (ust. 2 § 3 ww. rozporządzenia.

Jak stanowi § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozdziału 2 ww. rozporządzenia odnoszącego się do podróży krajowych, miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca.

W myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.

Z kolei jak stanowi § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób:

Stosownie do § 7 ust. 3 rozporządzenia, dieta nie przysługuje:

Zgodnie z § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia, kwotę diety, o której mowa w ust. 1, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio (§ 7 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia, pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu, i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Stosownie do § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (§ 9 ust. 3 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 Rozdziału 3 ww. rozporządzenia dotyczącego podróży zagranicznych, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).

Jak stanowi ust. 3 § 13 rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 ust. 3.

Jak wynika z ust. 2 § 14 rozporządzenia, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

W myśl § 16 ust. 1 rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (ust. 2 § 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu.

W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety (§ 17 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do ust. 3 § 17 rozporządzenia, na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

W myśl § 21 cytowanego rozporządzenia, w przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

Odnośnie ponoszonych przez Spółkę kosztów transportu organ podatkowy stwierdza, że pokrywane przez Spółkę koszty transportu korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej § 3 ust. 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi.

Natomiast w kwestii dotyczącej pokrywanych przez Spółkę kosztów przejazdów lokalnych w przypadku podróży:

* krajowej - za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety, jednakże jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej - ryczałt w wysokości 20% diety nie przysługuje (§ 9 ust. 1-3 rozporządzenia),

* zagranicznej - za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej ryczałt w wysokości 10% diety za dobę podróży w danym państwie, zgodnie z załącznikiem do przedmiotowego rozporządzenia (§ 17 ust. 3 rozporządzenia).

Zatem, jeżeli kwota pokrytych przez Spółkę kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (przejazdów lokalnych) przekroczy limit, o którym mowa w § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia z wyjątkiem, wyrażenia zgody przez Spółkę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdu oraz gdy przekroczy limit, o którym mowa w § 17 ust. 3 ww. rozporządzenia, nadwyżka ponad przewidziany limit stanowić będzie przychód danego uczestnika spotkania z tytułu nieodpłatnego świadczenia (art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy).

Jednocześnie należy wyjaśnić, że nie jest możliwe pokrywanie udokumentowanych kosztów przejazdów lokalnych osobom niebędącym pracownikiem na podstawie § 2 pkt 2 lit. d ww. rozporządzenia, gdyż przedmiotowa regulacja odnosi się wyłącznie do należności pieniężnych innych niż diety oraz zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów i noclegów (np. zwrotu kosztów telefonicznych rozmów służbowych). Tym samym ww. regulacja nie może mieć zastosowania do kosztów przejazdów lokalnych.

W dalszej kolejności odnosząc się do prawidłowości stanowiska Spółki dotyczącego kosztów noclegu podatkowy stwierdza, że w przypadku podróży odbywanej:

* na terenie kraju nocleg podczas podróży w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 8 ust. 1 - 2 ww. rozporządzenia),

* poza granicami kraju - zakwaterowanie / nocleg podczas podróży - pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. 1 i ust. 3 ww. rozporządzenia).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka pokryje koszty noclegu w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas pokryte przez Spółkę koszty w wysokości stwierdzonej rachunkiem w odniesieniu do osoby uczestniczącej w danym spotkaniu, będą wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustosunkowując się natomiast do zwolnienia z opodatkowania ponoszonych przez Spółkę kosztów wyżywienia należy wskazać, że w sytuacji podróży:

* krajowej - za każdą dobę podróży pracownikowi przysługuje dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w wysokości 30 zł (§ 7 ust. 1 rozporządzenia),

* zagranicznej - w czasie podróży zagranicznej dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 1, 2 i 4 cytowanego rozporządzenia).

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne bowiem jest, że niezależnie od formy, w jakiej zapewniono osobie odbywającej podróż wyżywienie, ze zwolnienia od podatku korzysta tylko ta część otrzymanego świadczenia związanego z wyżywieniem, która nie przekracza wysokości diety określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, korzysta tylko ta część pokrytego przez Spółkę świadczenia związanego z wyżywieniem lekarza, która nie przekroczy wysokości diety z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, czyli w przypadku podróży krajowej 30 zł za dobę podróży, odpowiednio w przypadku podróży zagranicznej w wysokości diety za dobę podróży obowiązującej dla docelowego państwa podróży, określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Zatem nadwyżka ponoszonych przez Spółkę kosztów wyżywienia, zarówno w przypadku podróży krajowej, jak i zagranicznej ponad kwotę diet określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej stanowi podlegający opodatkowaniu przychód uczestników spotkań z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w ww. art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wyjaśnić, że nie jest możliwe pokrywanie udokumentowanych kosztów wyżywienia osobie niebędącej pracownikiem na podstawie § 2 pkt 2 lit. d ww. rozporządzenia, gdyż przepis ten odnosi się wyłącznie do należności pieniężnych innych niż diety oraz zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów i noclegów. Tym samym wskazana regulacja nie może mieć zastosowania do kosztów wyżywienia, na pokrycie których zgodnie z przepisami ww. rozporządzeń osobom niebędacymi pracownikami odbywającym podróż przysługuje dieta w określonej wysokości.

Dlatego też wydatki na wyżywienie uczestników spotkań nie można kwalifikować do "innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb", o których mowa w rozporządzeniu, przez co miałyby korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, jako inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem.

W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że pokrycie kosztów wyżywienia będzie zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy w powiązaniu z § 2 pkt 2 lit. d rozporządzenia oraz, że limit zwolnienia obejmuje całą należność z tytułu zapewnionego wyżywienia wynikającą z dokumentów potwierdzających jego wartość.

W odniesieniu do pokrywanych przez Spółkę kosztów opłaty rejestracyjnej, materiałów promocyjnych i reklamowych, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej należy stwierdzić, że do tych świadczeń nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez "inne niezbędne wydatki", o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d cyt. rozporządzenia, należy rozumieć wyłącznie wydatki związane bezpośrednio z odbywaniem podróży, a nie wydatki związane z realizacją celu podróży (np. udział w konferencji, kongresie, itd.). Dlatego też koszty opłaty rejestracyjnej, materiałów promocyjnych i reklamowych, koszty nagrań video wystąpień, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej nie stanowią przewidzianych w powołanym rozporządzeniu "innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb". Do takich wydatków można zaliczyć wyłącznie wydatki związane stricte z podróżowaniem (przemieszczaniem się).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wydatki na nagrania video z wystąpieniami szkoleniowców nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Natomiast wartość świadczeń otrzymywanych przez uczestników spotkań organizowanych w ramach aktywności marketingowych Spółki w postaci pokrycia kosztów wyżywienia, noclegu, transportu i przejazdów lokalnych oraz wartość świadczeń otrzymywanych przez uczestników spotkań objętych prowadzonymi przez Spółkę aktywnościami promocyjnymi w postaci pokrycia opłaty rejestracyjnej, materiałów promocyjnych i reklamowych, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej skutkuje powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych który podlega zwolnieniu przedmiotowemu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, jeżeli jednorazowa wartość nieodpłatnego świadczenia nie przekroczy 200 zł. W takiej sytuacji na Spółce nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Jeżeli jednorazowa wartość tego świadczenia przekroczy 200 zł, wówczas zwolnieniu przedmiotowemu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy będzie podlegała wartość świadczeń w postaci pokrycia kosztów wyżywienia, noclegu, transportu i przejazdów lokalnych do wysokości limitów określonych w powołanym w tym przepisie rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W takim przypadku na Spółce nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Natomiast nadwyżka pokrywanych przez Spółkę ww. świadczeń ponad limity określone w powołanym rozporządzeniu oraz wartość świadczeń w postaci pokrycia opłaty rejestracyjnej, materiałów promocyjnych i reklamowych, ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej będzie stanowiła dla uczestników spotkań przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu, a na Spółce będą ciążyły obowiązki informacyjne wynikające z treści zacytowanego powyżej art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegające na sporządzeniu i przekazaniu w stosownym terminie informacji PIT-8C podatnikowi oraz właściwemu organowi podatkowemu.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych - wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.