IPPB4/415-615/13-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki (Wnioskodawca) jest dystrybucja wyrobów z biżuterii. Spółka prowadzi sklepy z biżuterią oraz posiada większość udziałów w innej polskiej spółce kapitałowej (dalej: "Spółka Zależna"). Wnioskodawca planuje wprowadzić program (dalej: "Program"), na mocy którego określony krąg osób fizycznych (osobami uprawnionymi przez Wnioskodawcę będą wszelkie osoby dysponujące w momencie dokonywania zakupu kartą Programu, czyli np.: klienci Spółki i Spółki Zależnej, znajomi pracowników Spółki i Spółki Zależnej i ich członkowie rodzin, a także pracownicy Spółki i Spółki Zależnej) będzie uprawniony do zakupów biżuterii ze znacznym rabatem (np. rzędu 50%) w stosunku do cen stosowanych wobec innych klientów w sklepach prowadzonych przez Spółkę. Zasady Programu będą wynikały z regulaminu Programu przyjętego przez Spółkę, który określi wszystkie istotne zasady funkcjonowania Programu. Podstawą do przyznania rabatu na zakup towarów będzie karta Programu. Model dystrybucji kart Programu zakłada, że zostaną one wydane w pierwszej kolejności pracownikom zatrudnionym w Spółce oraz w Spółce Zależnej, którzy będą udostępniali te karty innym osobom. Karty Programu będą wydane również członkom zarządu oraz członkom rady nadzorczej Spółki oraz Spółki Zależnej, którzy będą mogli je udostępniać innym osobom. W dalszej części wniosku są oni nazywani zbiorczo pracownikami, nawet jeśli nie łączy ich ze Spółką/Spółką Zależną stosunek pracy w rozumieniu Kodeksu pracy. Każda karta będzie plastikowa i będzie miała nadrukowany numer karty oraz logo Spółki. Nie znajdą się na niej dane osób, którym karta zostaje wydana (w szczególności imiona i nazwiska). Spółka może prowadzić ewidencję, z której wynika, którym osobom zostały pierwotnie przyznane dane karty, lecz nie będzie ewidencjonowała osób, którym pracownicy udostępniają karty.

Regulamin wskazuje, że osoba, która w danym czasie dysponuje kartą może realizować zakupy z rabatem za okazaniem tej karty w sklepie. Krąg osób uprawnionych do rabatu będzie wynikał z mechanizmu przewidzianego Programem - pracownik, któremu pierwotnie przydzielono kartę może udostępnić kartę dowolnej innej osobie (np. kontrahent pracodawcy, członek rodziny, znajomy) dzięki czemu ta inna osoba będzie uprawniona do skorzystania z rabatu na zasadach identycznych jak posiadacz karty. Regulamin wprowadza dla kart górny roczny limit wartości zakupów na jedną kartę, po przekroczeniu którego rabaty na daną kartę nie przysługują. Karty wydane pierwotnie pracownikom zajmującym wysokie stanowiska w Spółce i Spółce Zależnej (zarząd, rada nadzorcza, nieliczne stanowiska menedżerskie) będą jednak bez limitu. Zgodnie z Regulaminem, Spółka ma prawo zdeaktywować kartę. Zamiarem Spółki jest deaktywować karty w przypadkach, w których np. zostanie ona zgubiona lub osoba, której ją pierwotnie wydano przestanie być pracownikiem Spółki (Spółki Zależnej), choć Regulamin będzie gwarantował Spółce prawo deaktywacji karty z dowolnej przyczyny.

Należy podkreślić, że nie istnieją żadne ograniczenia co do kręgu osób, którym może zostać udostępniona karta - pracownicy Spółki i Spółki Zależnej mają w tym zakresie pełną dowolność. Dodatkowo, nie są ewidencjonowane informacje, czy z rabatu skorzystał pracownik Spółki lub Spółki Zależnej, czy też inna osoba, której taki pracownik udostępnił kartę.

Należy również podkreślić, że rabaty będą w ramach Programu przyznawane w jednakowej wysokości niezależnie od tego, czy będą udzielane na wartości zakupów dokonywanych przez pracownika Spółki, pracownika Spółki Zależnej, czy też innej osoby niebędącej pracownikiem tych spółek. Spółka Zależna nie będzie wypłacać Spółce jakichkolwiek kwot w związku ze skorzystaniem z rabatów określonych Programem przez pracowników Spółki Zależnej lub przez osoby, którym udostępnili oni karty Programu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po stronie pracownika powstaje przychód do opodatkowania, a po stronie Spółki powstaje obowiązek pobrania podatku w sytuacji, gdy pracownicy Spółki korzystają z rabatu zgodnie z Programem.

2. Czy po stronie Spółki powstaje obowiązek pobrania podatku w sytuacji, gdy osoby inne niż pracownicy Spółki korzystają z rabatu zgodnie z Programem.

3. Czy po stronie Spółki powstaje obowiązek przygotowania i przesłania do odpowiedniego urzędu skarbowego informacji podatkowej w sytuacji, gdy osoby inne niż pracownicy Spółki korzystają z rabatu zgodnie z Programem.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, dalej "ustawa o p.d.o.f."), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkami wskazanymi z ustawie. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami, z zasady, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ustawa o p.d.o.f., wyróżnia tzw. źródła przychodów - przychód, który podlega opodatkowaniu można zakwalifikować do jednego ze źródeł.

Zgodnie z art. 12 ustawy o p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak natomiast stanowi art. 12 ust. 4 ustawy o p.d.o.f., za pracownika w rozumieniu ustawy, uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Na podstawie art. 31 ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ustawa o p.d.o.f. stanowi, że przychody, których nie można zakwalifikować do pozostałych "źródeł" przychodów, stanowią tzw. przychód z innych źródeł. Takie przychody są zdefiniowane w art. 20 ustawy o p.d.o.f. Zasadą jest, że w przypadku tych przychodów, żaden podmiot inny niż podatnik nie ma obowiązku pobrania podatku (nie ma płatnika).

Niemniej, na podstawie art. 42a ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przyznanie rabatu zgodnego z Programem powoduje obniżenie ceny towaru i możliwość zakupu towaru przez szeroki i niezdefiniowany w sposób ścisły krąg odbiorców (są to osoby dysponujące kartami Programu, np. kontrahenci Spółki i Spółki Zależnej, pracownicy Spółki i Spółki Zależnej oraz ich członkowie rodzin i znajomi). Nie sposób jest więc uznać, że krąg uprawnionych do uzyskania rabatu na warunkach określonych Programem jest ograniczony. W szczególności, nie są to jedynie pracownicy Spółki.

Zdaniem Spółki, przychód ze stosunku pracy (określony w art. 11 ustawy o p.d.o.f.) może powstać jedynie wówczas, gdy świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, a okolicznością, która decyduje o otrzymaniu świadczenia jest istniejący stosunek pracy. W konsekwencji, nie sposób uznać, że w razie skorzystania z rabatu wynikającego z Programu przez pracownika Spółki, po stronie tego pracownika powstaje przychód do opodatkowania ze stosunku pracy. Tym samym, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania podatku od takiego przychodu, ani obowiązek zapłaty podatku do urzędu skarbowego.

Należy podkreślić, że skutkiem ustanowienia nieograniczonego kręgu osób uprawnionych do rabatów (osoby niezwiązane ze Spółką stosunkiem jakiejkolwiek umowy oraz pracownicy Spółki) w ramach Programu oraz faktu, że wszyscy uprawnieni korzystają z rabatów na tych samych zasadach jest brak przychodu podatkowego po stronie wszystkich osób korzystających z rabatów.

Można bowiem uznać, że cena objęta rabatem stanowi cenę rynkową dla uprawnionych, a udzielanie rabatów jest wyrazem tzw. różnicowania ceny, czyli strategii marketingowej, która pozwala poszerzyć liczbę nabywców towarów i zmaksymalizować przychody Spółki, wprowadzając jednocześnie ograniczenia co do dostępności towarów w cenach "po rabacie" (tu: rabat jest dostępny jedynie osobom, które dowiedziały się o Programie i zdobyły kartę Programu).

Zatem, skutkiem udzielenia rabatu jest obniżenie ceny, które nie wiąże się z otrzymaniem przez kupującego świadczenia, ani powstaniem po jego stronie przychodu do opodatkowania.

W konsekwencji:

* po stronie pracownika nie powstaje przychód do opodatkowania, a po stronie Spółki nie powstaje obowiązek pobrania podatku w sytuacji, gdy pracownik Spółki korzysta z rabatu zgodnie z Programem,

* po stronie Spółki nie powstaje obowiązek pobrania podatku w sytuacji, gdy osoby inne niż pracownicy Spółki korzystają z rabatu zgodnie z Programem, gdyż takie zdarzenie nie powoduje powstania przychodu,

* po stronie Spółki nie powstaje obowiązek przygotowania i przesłania do odpowiedniego urzędu skarbowego informacji podatkowej w sytuacji, gdy osoby inne niż pracownicy Spółki korzystają z rabatu zgodnie z Programem.

Należy zaznaczyć, że powyższe konkluzje są powszechnie i jednolicie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Przykładem może być:

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r. (IPPB2/415-920/10-2/AK),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2011 r. (IPPB2/415-263/11-2/AS),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. (IPPB2/415-82/11-5/MK),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r. (IPPB2/415-714/09-3/MK),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 maja 2013 r. (IBPBI/2/415-5/13/CzP),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2013 r. (ILPB2/415-215/13-2/TR),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 lutego 2013 r. (ILPB2/415-1139/12-2/AMN),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 sierpnia 2011 r. (1BPBII2/ I/415-562/11/ASz),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2011 r. (ILPB1/415-255/11-2/AGr),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 maja 2011 r. (IBPBII2/1/415-102/11/BJ),

* interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2011 r. (ILPB1/415-114/11- 3/TW).

Należy podkreślić, że powyższe indywidualne interpretacje odnoszą się do stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, w którym krąg odbiorców rabatów był ograniczony w wyższym stopniu niż w Programie. Interpretacje odnoszą się bowiem do sytuacji, gdy rabaty są kierowane np. jedynie do pracowników wnioskodawcy i ich rodzin, pracowników wnioskodawcy i pracowników spółek powiązanych kapitałowo z wnioskodawcą, pracowników wnioskodawcy i osób zamieszkujących z nimi. Skoro opisane w niniejszym wniosku zdarzenie przyszłe dotyczy rabatów udzielanych szerszemu kręgowi osób, to tym bardziej więc stanowisko Spółki o braku przychodu do opodatkowania w związku z korzystaniem przez osoby fizyczne z rabatów udzielanych w ramach Programu jest prawidłowe.

Z drugiej strony organy podatkowe podkreślają, że przychód podatkowy powstanie w sytuacji, gdy rabaty są udzielane wyłącznie pracownikom (przykładem jest interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 maja 2011 r., IPPB2/415-184/11-2/MG. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym natomiast, rabaty są udzielane w jednakowej wysokości szerokiemu kręgowi osób, do których można wymienić kontrahentów, pracowników oraz członków rodzin pracowników i ich znajomych, co wyklucza możliwość zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego argumentacji zawartej we wspomnianych pismach. Analogiczne stanowiska zostały wyrażone w orzecznictwie sądowym, np.:

* WSA z Warszawy w wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. (III SA/Wa 1683/09) wskazał, że jeżeli pracownicy spółki korzystają z takich samych rabatów jak inni klienci w ramach programów rabatowych adresowanych dla nich to skorzystanie w takiej sytuacji przez pracownika z rabatu oferowanego mu przez pracodawcę nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym,

* NSA potwierdził słuszność powyższego w wyroku z dnia 9 grudnia 2011 r. (II FSK 1142/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organów podatkowych oraz orzeczeń sądowych dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanach faktycznych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Z uwagi na to, że wniosek z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, natomiast opłata została uiszczona w kwocie 120,00 zł, zatem różnica w wysokości 80,00 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona, na wskazany przez Stronę rachunek bankowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.