IPPB4/415-613/14-2/JK2

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 października 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-613/14-2/JK2

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zachowania terminu do złożenia wspólnie z małżonką zeznania podatkowego za 2013 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zachowania terminu do złożenia wspólnie z małżonką zeznania podatkowego za 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zeznanie podatkowe za 2013 r., w którym Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z małżonką, zostało przesłane poprzez system e-Deklaracje w terminie nakazanym w art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze względu na błąd w danych autoryzujących, deklaracja została negatywnie zweryfikowana (nie została dostarczona).

Ponowne, poprawnie zweryfikowane złożenie zeznania podatkowego miało miejsce dnia 1 maja 2014 r., czyli po terminie wskazanym pośrednio w art. 6 ust. 10 jako wymaganym do wspólnego rozliczenia małżonków. Ponieważ do Urzędu Skarbowego wpłynęło tylko drugie zeznanie, Urząd wezwał Wnioskodawcę i Jego małżonkę do złożenia ponownego, tym razem indywidualnego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2013.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę termin złożenia pierwszej deklaracji podatkowej Wnioskodawca jest nadal uprawniony do wspólnego wraz z małżonką rozliczenia za 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwotne przesłanie zeznania podatkowego w systemie e-Deklaracje, pomimo jego elektronicznej negatywnej weryfikacji, dotrzymywało termin wymagany w ustawie. Ponowne przesłanie nastąpiło niezwłocznie po uzyskaniu poprawnych danych potrzebnych do pozytywnej weryfikacji.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego działanie nie wykazywało znamion chęci unikania płacenia należnego podatku. Intencją prawodawcy było umożliwienie korzystnego dla podatnika rozliczenia podatkowego, z którego chce skorzystać. Niemniej jednak wybór elektronicznego przesłania deklaracji PIT spowodował, że zeznanie nie dotarło do właściwego Urzędu Skarbowego, a jedynie zostało zarejestrowane w systemie e-Deklaracje. Nie oznacza to jednak, że zeznanie nie zostało złożone. Podobnie jak potwierdzenie nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej jest potwierdzeniem złożenia zeznania. Obecnie jedynym dowodem przesłania deklaracji we właściwym terminie jest numer referencyjny, niedostępny dla Urzędu Skarbowego będącego adresatem zeznania PIT-37. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że zachowuje prawo do wspólnego rozliczenia podatkowego małżonków za 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak wyjątek, który został uregulowany w art. 6 ust. 2 ww. ustawy. W świetle tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 2a ustawy, wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27 lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ustawy).

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, stosownie do art. 6 ust. 8 wyżej cytowanej ustawy, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jak również, taki sposób opodatkowania, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 6 ust. 10 ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zauważyć należy, że możliwość skorzystania z uprzywilejowanej formy opodatkowania dochodów małżonków została z woli ustawodawcy w sposób wyraźny uzależniona - zgodnie z powołanym powyżej art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od spełnienia ściśle określonych warunków. I tak, między innymi, wniosek o zastosowanie tej formy należy złożyć w określony sposób, tj. w rocznym zeznaniu podatkowym (zawierającym stosowne oświadczenie w tej materii) i w określonym terminie. Termin do złożenia zeznania rocznego upływa natomiast - w myśl ww. przepisu art. 45 ust. 1 ww. ustawy - w dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości złożenia tego wniosku ani w inny sposób, ani też w innym czasie. Przeciwnie, wprost uniemożliwia złożenie wniosku o preferencyjne rozliczenie po upływie terminu do złożenia zeznania.

W związku z tym, w niniejszej sprawie tylko do 30 kwietnia 2014 r. można było złożyć oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów osiągniętych przez małżonków.

Jak wskazano powyżej, możliwość łącznego opodatkowania małżonków została między innymi uzależniona od złożenia wniosku we wspólnym zeznaniu w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, który jako termin materialnoprawny nie jest przywracany, co z kolei oznacza, że po jego upływie podatnik traci prawo możliwości skorzystania z tego uprawnienia.

Zatem z uwagi na fakt, że termin do złożenia wniosku o zastosowanie opodatkowania dochodów uzyskanych za dany rok podatkowy w sposób przewidziany dla małżonków jest terminem prawa materialnego (nie podlegającym przywróceniu) stwierdzić należy, że po jego upływie, podatnik nie może skorzystać z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy należy mieć również na względzie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3a § 1 powyższej ustawy, deklaracje określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie § 3 ww. ustawy mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

W myśl art. 3a § 2 ww. ustawy, organ podatkowy lub elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji podatkowej potwierdza, w formie dokumentu elektronicznego, złożenie deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Treść art. 3b § 2 ww. ustawy stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1.

uchylony;

2.

sposób przesyłania deklaracji i podań za pomocą środków komunikacji elektronicznej;

3.

rodzaje podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone poszczególne typy deklaracji lub podań.

Szczegółowe przepisy określające sposób składania deklaracji elektronicznych, rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być one opatrzone, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone.

Zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzeniem, urzędowe poświadczenie odbioru wydane przez elektroniczną skrzynkę podawczą systemu teleinformatycznego administracji podatkowej, po przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych oraz autentyczności deklaracji i podań, stanowi dowód i potwierdza termin złożenia deklaracji i podań.

W związku z tym, że elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji podatkowej ulokowana jest w systemie e-Deklaracje należy stwierdzić, że system e-Deklaracje przyjmuje za datę złożenia jedną datę, tj. datę doręczenia dokumentu elektronicznego do systemu teleinformatycznego podmiotu publicznego.

W przypadku złożenia deklaracji w formie elektronicznej termin wskazany w art. 12 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało wysłane za pomocą środków komunikacji elektronicznej, a nadawca otrzymał urzędowe potwierdzenie odbioru.

Wskazane w powyższym przepisie urzędowe potwierdzenie odbioru oznacza bezwzględną konieczność dysponowania przez podatnika oficjalnym dokumentem potwierdzającym złożenie deklaracji. Dysponowanie przez podatnika tylko unikalnym identyfikatorem złożonego dokumentu elektronicznego - numerem referencyjnym oznacza niezłożenie deklaracji w formie elektronicznej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zeznanie podatkowe za 2013 r., w którym Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z małżonką, zostało przesłane poprzez system e-Deklaracje w terminie nakazanym w art. 6 ust. 10 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze względu na błąd w danych autoryzujących, deklaracja została negatywnie zweryfikowana (nie została dostarczona). Ponowne, poprawnie zweryfikowane złożenie zeznania podatkowego miało miejsce dnia 1 maja 2014 r.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa, należy stwierdzić że urzędowe poświadczenie odbioru (UPO) jest dokumentem poświadczającym potwierdzenie terminu złożenia deklaracji podatkowej do urzędu skarbowego w dacie zarejestrowania.

Zatem nie można uznać, że złożenie pierwszej deklaracji podatkowej uprawnia Wnioskodawcę do wspólnego rozliczenia wraz z małżonką.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl