IPPB4/415-581/09-2/JK2 - Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego przez jedynego właściciela z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej uprzednio w części w drodze umowy sprzedaży zawartej w 2000 r. oraz w części w drodze umowy darowizny zawartej w 2007 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu 7 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych-

W dniu 7 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 23 maja 2000 r. Wnioskodawca wraz ze swoimi rodzicami nabyli odpłatnie na współwłasność niezabudowaną nieruchomość położoną w P. o powierzchni 660 m². Wnioskodawca został współwłaścicielem powyższej nieruchomości w 1/2 części, natomiast w 1/2 części rodzice Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej. Właściciele tej nieruchomości nigdy nie znieśli współwłasności i wszyscy korzystali z całej działki w równym stopniu. W dniu 18 kwietnia 2007 r. umową darowizny, Wnioskodawca otrzymał od rodziców przysługującą im 1/2 część udziału w przedmiotowej nieruchomości, przez co od tego dnia stał się jej wyłącznym właścicielem. Obecnie zamierza sprzedać całą nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - jednym ze źródeł przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli sprzedaż ta nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wobec czego, wnioskując a contrario - zbycie nieruchomości po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć "nieruchomość" czy "udział w nieruchomości" czyni to jednak prawo cywilne. Prawo cywilne i podatkowe posługują się podobnymi określeniami. Jeżeli nie są one odmiennie, pojęcia zdefiniowane dla celów prawa podatkowego - biorąc pod uwagę, że obie gałęzie prawa składają się na jeden system prawny - należy interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne (tak: A. Gomułowicz w: A. Gomułowicz, J. Małecki, Podatki i prawo podatkowe, str. 162-163). Wobec czego pojęcie "współwłasność", należy interpretować zgodnie z treścią art. 195 Kodeksu cywilnego. Współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Charakteryzuje się ona przede wszystkim niepodzielnością wspólnego prawa (tak: E. Skowrońska-Bocian, w: Kodeks cywilny. Komentarz, Wyd. C-H. Beck 1999, t. I, str. 496; S. Rudnicki w: Komentarz do Kodeksu cywilnego - księga druga, 1996, str. 186). Natomiast "udział we współwłasności nieruchomości" (zgodnie z licznym orzecznictwem), jest to prawo, należące do współwłaściciela, rachunkowy ułamek rzeczy, idealna część niepodzielonej rzeczy (por. wyrok SN z 20 września 2000 r. I CKN 729/99, Lex Polonica Nr 385002). Udział, może być samodzielnym przedmiotem obrotu i każdy ze współwłaścicieli może nim rozporządzać w dowolny sposób.

Reasumując, istota prawa współwłasności tkwi w tym, że współwłaścicielom przysługują "idealne" części wspólnego prawa własności (udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać (art. 198 k.c.) Rozporządzanie udziałem jest rozporządzaniem ułamkową (procentową) częścią prawa własności, a nie częścią nieruchomości. Dopóki istnieje współwłasność - można mówić tylko o istnieniu "udziałów w tym prawie", o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Według Wnioskodawcy będąca przedmiotem współwłasności nieruchomość do dnia 18 kwietnia 2007 r. była niepodzielna i żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługiwało prawo do fizycznie określonej części rzeczy. Można więc powiedzieć, że ułamkową część ogółu praw do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli (w tym Wnioskodawca) nabył już w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli miał jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli (tak: wyrok SN z 27 kwietnia 2001 r., III CKN 21/99, Lex Polonica Nr 380618). Zdaniem Wnioskodawcy treść art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje również pojęcia "nabycie". Znaczenie tego słowa w języku prawnym jest bogatsze niż w języku potocznym (w którym słowo to utożsamia się przede wszystkim z otrzymaniem czegoś na własność poprzez wymianę lub kupno, tak: Słownik współczesnego języka polskiego Wyd. Wilga str. 549). Przedmiot nabycia i sprzedaży musi być tożsamy dla powstania obowiązku podatkowego. Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy - od dnia 23 maja 2000 r. Wnioskodawca był właścicielem udziału 1/2 części opisanej wyżej nieruchomości, a więc z tą datą powstał między Wnioskodawcą a innymi współwłaścicielami stosunek prawny określony mianem współwłasności.

W dniu 18 kwietnia 2007 r. rodzice Wnioskodawcy, na podstawie umowy darowizny, podarowali przysługujący im na zasadach wspólności majątkowej udział w nieruchomości, na skutek czego Wnioskodawca stał się jej wyłącznym właścicielem. Umowa darowizny zdaniem Wnioskodawcy doprowadziła zatem tylko do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu charakteru wspólności (postanowienie SN z 13 marca 2002 r. III CKN 411/2000, Lex Polonica Nr 390479). Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotem umowy darowizny był udział we współwłasności nieruchomości przysługujący rodzicom, a nie nieruchomość. Ułamkowa część prawa własności do całej nieruchomości przysługiwała Wnioskodawcy, bowiem również wówczas, gdy był jej współwłaścicielem. W niniejszej sprawie, istotne jest również to, że jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość, a przedmiotem umowy darowizny dokonanej dnia 18 kwietnia 2007 r. - był udział w nieruchomości to brak jest również tożsamości przedmiotu przyszłej sprzedaży z przedmiotem darowizny.

Wnioskodawca zaznacza, iż stanowisko w podobnych sprawach i stanach faktycznych zostało zawarte m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 1956/2003 (Monitor Podatkowy 2005/12 str. 41) jak również w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 12 marca 2007 r. przez Urząd Skarbowy Kraków - Prądnik sygn. PB2/415-4/07. Całokształt przedstawionych powyżej okoliczności wskazuje, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym została nabyta. Nie będzie ona stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad.2 W ocenie Wnioskodawcy do podstawy obliczenia podatku od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, należy uwzględnić jedynie połowę uzyskanego przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, bowiem co najwyżej udział w 1/2 nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawcę przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie (18 kwietnia 2007 r.). Pozostały udział w 1/2 własności nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawcę 23 maja 2000 r. Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży "tej części" nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienionej w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r..

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla zastosowania zasad opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości i forma prawna ich nabycia.

Z analizy stanu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w dniu 23 maja 2000 r. wraz ze swoimi rodzicami nabyli odpłatnie na współwłasność niezabudowaną nieruchomość. Wnioskodawca został współwłaścicielem powyższej nieruchomości w 1/2 części, natomiast w 1/2 części rodzice Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej. Właściciele tej nieruchomości nigdy nie znieśli współwłasności i wszyscy korzystali z całej działki w równym stopniu. W dniu 18 kwietnia 2007 r. umową darowizny, Wnioskodawca otrzymał od rodziców przysługującą im 1/2 części udziału w przedmiotowej nieruchomości, przez co od tego dnia stał się jej wyłącznym właścicielem. Obecnie zamierza sprzedać całą nieruchomość.

Analizując stan prawny niezabudowanej nieruchomości, której był Pan współwłaścicielem, a następnie nabył pozostały udział, należy odwołać się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do art. 195 współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Tym samym można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). Z unormowania zawartego w tym przepisie (art. 206 k.c.) wynika jednoznacznie, że współposiadanie rzeczy i korzystanie wspólne z niej jest regułą, a korzystanie i posiadanie rozdzielne części rzeczy wspólnej - wyjątkiem. Wprowadzenie wyjątku od reguły jest koniecznością wynikającą z potrzeb życia. Trudno bowiem mówić o współposiadaniu i wspólnym korzystaniu przez współwłaścicieli, często osób w stosunku do siebie obcych i pozostających w trwałym konflikcie, z takich rzeczy jak dom mieszkalny, budynki gospodarcze, ogród, czy też nawet grunty rolne. Właściwości i przeznaczenie tego rodzaju rzeczy sprawiają, że współwłaściciele - w ramach czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną - regulując korzystanie z niej w sposób pozwalający na indywidualne używanie wydzielonych części i pobieranie z nich korzyści. Następuje to w drodze tzw. podziału quoad usum, dokonywanego z reguły umową współwłaścicieli (por. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 1989 r., sygn. akt III CZP 6/88; publik. LEX nr 3460).

Bardzo istotnym jest tutaj zastrzeżenie, że wspomniany podział nie rodzi skutku w postaci zniesienia współwłasności rzeczy. Na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności (wspólności) nie stanowi nabycia rzeczy (prawa lub przedmiotu materialnego), jeżeli wartość majątku uzyskanego w wyniku podziału mieści się w ramach udziału w rzeczy wspólnej, jaki przypadał byłemu współwłaścicielowi i nie nastąpiły żadne spłaty i dopłaty. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego (ograniczonego takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli) władztwa tej osoby nad rzeczą, jak i stan jej majątku osobistego.

Zgodnie z art. 888 § 1 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w Pana sytuacji darowiznę pozostałego udziału w nieruchomości należy traktować jako nabycie ze względu na powiększenie zakresu Pana dotychczasowego władztwa nad nieruchomością, jak i na powstałe w ten sposób przysporzenie w majątku osobistym.

Dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że do przychodu ze sprzedaży nieruchomości tekst jedn. w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w dniu 23 maja 2000 r., będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., natomiast przychód ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w dniu 18 kwietnia 2007 r. w drodze darowizny od rodziców, będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2007 r.

Wobec powyższego, przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w dniu 23 maja 2000 r. nie będzie stanowił źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sprzedaż ww. udziału w nieruchomości zostanie dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto.

Natomiast do przychodu ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze darowizny w 2007 r. - w związku z treścią powołanego uprzednio przepisu przejściowego - będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r..

Stosownie do art. 30e ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c), podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku i płatny jest w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określony zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększony o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Reasumując, należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w dniu 23 maja 2000 r. nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości. Tym samym odpłatne zbycie tego udziału w przedmiotowej nieruchomości nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w darowiźnie od rodziców w dniu 18 kwietnia 2007 r., podlegać będzie opodatkowaniu według przepisów ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 wniosku jest nieprawidłowe, natomiast w odniesieniu do pytania nr 2 wniosku jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków i postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.