IPPB4/415-579/13-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. (fax - data nadania 2 grudnia 2013 r., data wpływu 3 grudnia 2013 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 2 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dopłaty do wypoczynku dziecka - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dopłaty do wypoczynku dziecka.

Z uwagi na braki formalne, tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawcę (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. (fax - data nadania 2 grudnia 2013 r., data wpływu 3 grudnia 2013 r., Wnioskodawca uzupełnił powyższe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i wypłaca pracownikom dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk. Jeden z pracowników ubiega się o dofinansowanie do kolonii dla dzieci i przedłożył rachunek wystawiony przez Parafię Kościoła Starokatolickiego. W treści rachunku zapis: "Kolonie letnie nad morzem.... Sposób zapłaty: gotówka". Do sprawy Wnioskodawca dołączył Ustawę o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej z 1997 r. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że nie posiada żadnego innego dokumentu określającego zakres działalności Kościoła Starokatolickiego, a z informacji uzyskanej podczas rozmowy telefonicznej z kapłanem mariawickim wynika, że kościół nie posiada statutu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy pracownik może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownik może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku służbowego i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku służbowym lub stosunku pokrewnym.

Tak też jest w przypadku dofinansowania wypoczynku dziecka pracownika, bowiem dofinansowanie to przyznawane jest w związku z istniejącym stosunkiem służbowym pomiędzy pracodawcą, a rodzicem dziecka, którego wypoczynek został dofinansowany. Zatem przychód z tego tytułu należy zaliczyć do źródła określonego w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo - sanatoryjnych, rehabilitacyjno - szkoleniowych i leczniczo - opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

Z treści ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* wypoczynek jest zorganizowany,

* organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,

* wypoczynek ma formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo - sanatoryjnych, rehabilitacyjno - szkoleniowych, leczniczo - opiekuńczych,

* dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 - tego roku życia.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku, oznacza że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana była z wypoczynkiem zorganizowanym, przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska.

Za definicję form wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. 2004 r. należy rozumieć:

* wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,

* kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem stałego zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,

* obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,

* zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.

Ustawodawca jednoznacznie określił katalog form wypoczynku objętych zwolnieniem, a także wymóg dla jego organizatorów, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje czy ma być to podmiot, który świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością. Istotne jest to, czy tego typu wypoczynek organizowany jest zgodnie ze specjalnymi regulacjami dotyczącymi organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno - prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu.

Stosownie do § 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 z późn. zm.), organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np: biura turystyczne, jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:

Przy czym, wskazać należy, że to na pracowniku składającym wniosek o dofinansowanie do wypoczynku ciąży obowiązek przedłożenia stosownych dowodów i udowodnienia prawa do zwolnienia.

Do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne jest posiadanie dokumentu (faktury VAT, rachunku, dowodu wpłaty k.p., przelewu bankowego, przekazu pocztowego), który zawiera co najmniej:

* nazwę i adres podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku, na rzecz którego została dokonana wpłata (w razie wątpliwości należy zwrócić się z zapytaniem do usługodawcy, czy świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub czy zajmuje się statutowo tego typu działalnością),

* forma wypoczynku (wczasy, kolonie, obóz lub zimowisko),

* imię i nazwisko dziecka korzystającego z zorganizowanej formy wypoczynku,

* imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty,

* kwotę i datę dokonania zapłaty.

Zatem, aby dofinansowanie do wypoczynku dzieci mogło być zwolnione od podatku pracownik ubiegający się o dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zobowiązany jest do dostarczenia odpowiedniego dokumentu, z którego powinno jednoznacznie wynikać: kto jest organizatorem wypoczynku, kto z niego korzystał, tj. imię i nazwisko, z jakiej formy wypoczynku korzystało dziecko i w jakim okresie, kwota poniesionego wydatku oraz podpis osoby która wystawiała ten dokument. Ponadto z dokumentu musi wynikać, że organizator wypoczynku prowadzi działalność w tym zakresie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik Wnioskodawcy ubiegający się o otrzymanie świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w formie dofinansowania do wypoczynku dziecka przedłożył rachunek wystawiony przez Parafię Kościoła Starokatolickiego potwierdzający dokonanie opłaty za kolonię dziecka.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy podkreślić, że z dokumentu musi wynikać, że wypoczynek został zorganizowany przez podmiot uprawniony do organizacji wypoczynku zorganizowanego. Stąd też niewystarczającym jest, aby wypoczynek dziecka potwierdzony był rachunkiem wystawionym przez parafię, który nie zawiera informacji, z której będzie wynikało, że wystawca rachunku zajmuje się statutowo tego rodzaju działalnością.

Jednocześnie należy zauważyć, że warunek uprawniający do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotyczy umocowania danego podmiotu - niezależnie od tego, kto jest jego organizatorem - do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku w ramach działalności gospodarczej, czy też określony w statucie powinien wynikać z dokumentacji przedstawionej przez osobę uprawnioną do otrzymania dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Wnioskodawca, oprócz Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej z 1997 r., nie posiada dokumentu określającego zakres działalności Kościoła Starokatolickiego. Z ustawy tej jednakże nie wynika, by przedmiotem działalności Kościoła Starokatolickiego było organizowanie wypoczynku zorganizowanego dzieci i młodzieży do lat 18. Wnioskodawca wskazał, że od kapłana mariawickiego uzyskał informację, że kościół nie posiada statutu.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada dokumentu, na podstawie którego można stwierdzić, że w tej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie wynikające z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że w tak przedstawionym stanie faktycznym, aby Wnioskodawca mógł zastosować do dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, przyznanego pracownikowi do wypoczynku dziecka organizowanego przez parafię, zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, to pracownik winien przedstawić stosowny dokument, na podstawie którego możliwym będzie ustalenie, że parafia jest podmiotem, który zajmuje się organizowaniem wypoczynku określonego w ww. przepisie. Brak takiego dokumentu będzie skutkował zaliczeniem dofinansowania do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny wskazanych we wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Dlatego też rachunek wskazany we wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.