IPPB4/415-569/13-2/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2013 r. (data wpływu 4 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 4 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce, zwolnienia oraz sposobu opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną - obywatelem Polskim. W Polsce, Wnioskodawczyni posiada centrum interesów osobistych. W Polsce Wnioskodawczyni posiada powiązania rodzinne (męża oraz z córkę, a także wnuka). W Polsce Wnioskodawczyni posiada kilka nieruchomości, w tym dom rodzinny, mieszkanie własnościowe, działki rekreacyjne, rachunki bankowe oraz oszczędności. Wnioskodawczyni posiada w Polsce lekarza pierwszego kontaktu, a także stomatologa. Wnioskodawczyni jest również wspólnikiem w spółce kapitałowej, a także wiceprezesem zarządu w spółce kapitałowej, która ma siedzibę w Polsce. W Polsce, Wnioskodawczyni w 2013 r. od 1 stycznia do 31 sierpnia prowadził również działalność gospodarczą, jakkolwiek w trakcie całego tego okresu nie uzyskała z tego tytułu żadnego przychodu. Od 1 września 2013 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzoną działalność, Wnioskodawczyni jest również urzędnikiem służby cywilnej i obecnie przebywa na bezpłatnym urlopie trwającym do maja 2015 r.

Wnioskodawczyni ma wynajęte mieszkanie w Chorwacji na czas przebywania poza granicami Polski w związku ze świadczeniem pracy eksperckiej przy Projekcie Przygotowania Dokumentów Programowych i Towarzyszących Projektów Inwestycyjnych ("Projekt"). Ostatecznym beneficjentem Projektu jest Republika Chorwacji, a w szczególności Ministerstwo Gospodarki Chorwacji.

Wnioskodawczyni jest obecnie zatrudniony jako ekspert przez spółkę z siedzibą oraz miejscem zarządu w Wielkiej Brytanii (Spółka).

Wnioskodawczynię zatrudniono wyłącznie do świadczenia usług doradczych, w imieniu Spółki, na rzecz Unii Europejskiej reprezentowanej przez Biuro Unii Europejskiej w Z (Biuro U). Usługi te związane są z realizacją przez Spółkę w Chorwacji Projektu, w ramach którego realizowane jest wsparcie eksperckie w postaci doradztwa przy przygotowaniu dokumentów programowych tzw. programów operacyjnych 2014-2020 oraz sporządzaniu i weryfikacji dokumentacji dla Projektu. Projekt jest finansowany ze środków IPA przedakcesyjnego programu pomocowego Unii Europejskiej. Umowa jaka łączy Wnioskodawczynię i Spółkę, przewiduje bezpośrednią realizację Projektu przez Wnioskodawczynię. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni jest wypłacane na podstawie kontraktu cywilnoprawnego zawartego przez Wnioskodawczynię ze Spółką. Umowa ta nie stanowi umowy nazwanej w rozumieniu polskiego Kodeksu Cywilnego a jest zawarta pod prawem szkockim. Umowa ta ma charakter zbliżony do umowy zlecenia (a także w pewnym stopniu do umowy o dzieło) zdefiniowanej w Kodeksie Cywilnym. Nie jest to umowa zawarta w ramach działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawczyni nie posiada ona na terenie Chorwacji stałej placówki w rozumieniu art. 5 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, ze względu na wykonywanie usług doradczych w ramach działalności wykonywanej osobiście (na podstawie kontraktu cywilnoprawnego) nie zaś w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał czynności w pomieszczeniach należących do chorwackiego Ministerstwa Gospodarki, na sprzęcie udostępnionym przez Ministerstwo i Spółkę.

Realizacja Projektu jest konsekwencją wygrania przetargu przez konsorcjum, w skład którego wchodzi Spółka oraz pięć innych spółek, oraz zawarcia umowy pomiędzy Spółką, stojącą na czele tego konsorcjum z chorwacką agencją C a Biurem UE ("Umowa z 24 grudnia 2012 r."). Umowa z 24 grudnia 2012 r. jest w całości finansowana ze środków Unii Europejskiej, wygranie przetargu dało konsorcjum, w skład którego wchodzi Spółka bezpośredni dostęp do środków z Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 4 Umowy z 24 grudnia 2012 r., Wnioskodawczyni nie jest traktowana jako podwykonawca Projektu.

Wnioskodawczyni jest ekspertem biorącym udział w realizacji Projektu. Odpowiedzialna jest za całościową koordynację jednego z dwóch komponentów Projektu i kontrolę jakości we wdrażaniu projektu. Sprawować będzie również nadzór nad jakością części wyprodukowanych dokumentów w związku z Projektem.

Wynagrodzenie na rzecz Wnioskodawczyni jest wypłacane przez Spółkę wyłącznie ze środków pochodzących z Umowy z 24 grudnia 2012 r.

Wnioskodawczyni uczestniczy w Projekcie od dnia 25 lutego 2013 r., który jest dniem rozpoczęcia realizacji Projektu. Realizacja Projektu będzie trwała 24 miesiące. W związku z realizacją Projektu, Wnioskodawczyni będzie przebywała w Chorwacji przez okres 440 dni. Okres realizacji Projektu będzie obejmował lata 2013-2015, podczas których Wnioskodawczyni przez znaczącą część roku będzie przebywała w Chorwacji. Najbliższa rodzina Wnioskodawczyni (tekst jedn.: mąż, córka a także wnuk) będzie przebywała w tym okresie w Polsce. W roku 2013, 2014 i 2015 r. Wnioskodawczyni będzie przebywała w Chorwacji dłużej niż 183 dni (w każdym roku dłużej niż 183 dni). W związku z wykonywanymi usługami Wnioskodawczyni otrzymała chorwacki numer identyfikacji podatkowej, tzw. "OIB".

Po zakończeniu Projektu, Wnioskodawczyni zamierza powrócić na stałe do Polski. W latach 2013 - 2015 Wnioskodawczyni może uzyskać dochody na terenie Polski. Mogą to być dochody z działalności wykonywanej osobiście oraz najmu. Wnioskodawczyni nie może wykluczyć uzyskania na terenie Polski również dochodów z innych tytułów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT, Wnioskodawczyni będzie podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT w Polsce pomimo tego, że w okresie realizacji Projektu może przebywać w Polsce mniej niż 183 dni w roku podatkowym (kalendarzowym).

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, wynagrodzenie Wnioskodawczyni zatrudnionej przez Spółkę wyłącznie do świadczenia usług doradczych w związku z realizacją Projektu wypłacane przez Spółkę wyłącznie ze środków pochodzących z Umowy z 24 grudnia 2012 r. (finansowanej ze środków programu pomocowego Unii Europejskiej) przeznaczonych na realizację Projektu, będzie korzystało na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT ze zwolnienia od podatku PIT.

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni do pytania oznaczonego Nr 2 we wniosku za nieprawidłowe, wynagrodzenie Wnioskodawczyni zatrudnionego przez Spółkę wyłącznie do świadczenia usług doradczych w związku z realizacją Projektu wypłacane przez Spółkę wyłącznie ze środków pochodzących z Umowy z 24 grudnia 2012 r. (finansowanej ze środków programu pomocowego Unii Europejskiej) przeznaczonych na realizację Projektu, będzie korzystało z tzw. wyłączenia z progresją od podatku PIT w Polsce na podstawie art. 23 ust. 1 lit. a) Umowy z Chorwacją.

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce (pyt. Nr 1). Natomiast w odniesieniu do zwolnienia oraz sposobu opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego w związku z realizacją projektu (pyt. Nr 2 i 3), zostały wydane odrębne interpretacje.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 1

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT w Polsce, pomimo tego, że w okresie realizacji Projektu może przebywać w Polsce mniej niż 183 dni w roku podatkowym (kalendarzowym).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT "osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)." Jak natomiast stanowi art. 3 ust. 1a ustawy o PIT "za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym."

W opinii Wnioskodawczyni, ustawodawca wprowadził do ustawy o PIT przesłanki uznania miejsca zamieszkania w Polsce, a mianowicie: (1) posiadania ośrodka interesów życiowych w Polsce, lub (2) przebywania na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy zatem tych osób fizycznych (nierezydentów), które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania, tj. nie spełniają przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1a ustawy o PIT. Osoby te podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych w Polsce. Użycie słowa "lub" oznacza, iż wystarczające jest spełnienie co najmniej jednej z powyższych przesłanek.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym we wniosku, w związku z realizacją Projektu Wnioskodawczyni będzie przebywała w Chorwacji przez okres 440 dni, a okres realizacji Projektu będzie obejmował lata 2013-2015. Oznacza to zatem, iż w latach podatkowych odnoszących się do okresu realizacji Projektu, w szczególności w 2013 oraz w 2014 r., Wnioskodawczyni może przebywać na terytorium Polski krócej niż 183 dni w roku podatkowym. Pomimo spełnienia drugiej z powyższych przesłanek nie sposób jednak przyjąć, że Wnioskodawczyni w tym okresie będzie posiadał miejsce zamieszkania w Chorwacji, tj. będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT w Polsce. Powyższe wynika bowiem z tego, że Wnioskodawczyni przez cały okres realizacji Projektu będzie posiadał ośrodek interesów życiowych w Polsce - centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

Jak wskazał Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2011 r. (Nr IPPB4/415-43/11-2/SP)"przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Wnioskodawczyni wskazała, że Jej rodzina będzie przebywać w Polsce przez cały okres pobytu Wnioskodawcy w Chorwacji. Dodatkowo, Wnioskodawczyni posiada w Polsce kilka nieruchomości, w tym dom rodzinny, mieszkanie własnościowe, a także działki rekreacyjne. W Polsce Wnioskodawczyni posiada rachunki bankowe oraz oszczędności. Wnioskodawczyni posiada w Polsce lekarza pierwszego kontaktu, a także stomatologa. Wnioskodawczyni jest również wspólnikiem w spółce kapitałowej, a także wiceprezesem zarządu w spółce kapitałowej, która ma siedzibę w Polsce. W Polsce, Wnioskodawczyni prowadziła również działalność gospodarczą, jakkolwiek od początku 2013 r. nie został osiągnięty żaden przychód i od 1 września 2013 r. działalność ta została zawieszona. Wnioskodawczyni jest również urzędnikiem służby cywilnej i obecnie przebywa na bezpłatnym urlopie trwającym do maja 2015 r. Powyższe elementy wskazują, że pomimo planowanego przez Wnioskodawczynię przez większą część roku w Chorwacji, to w dalszym ciągu będzie ona posiadała centrum interesów życiowych w Polsce.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2013 r. (Nr IPPB4/415-273/13-4/MP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republika Chorwacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 19 października 1994 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 78, poz. 370).

W myśl art. 4 ust. 1 obowiązującej ww. Umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub majątku położonego tylko w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną obywatelem Polski. W Polsce, znajduje się centrum interesów osobistych. Tutaj posiada powiązania rodzinne (męża oraz z córkę, a także wnuka), kilka nieruchomości, w tym dom rodzinny, mieszkanie własnościowe, działki rekreacyjne, rachunki bankowe oraz oszczędności. Wnioskodawczyni posiada w Polsce także lekarza pierwszego kontaktu i stomatologa. Wnioskodawczyni jest również wspólnikiem w spółce kapitałowej, a także wiceprezesem zarządu w spółce kapitałowej, która ma siedzibę w Polsce. Od 1 stycznia 2013 r. do dni 31 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni prowadziła w Polsce działalność gospodarczą, jakkolwiek w trakcie całego tego okresu nie uzyskała z tego tytułu żadnego przychodu. Od dnia 1 września 2013 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzoną działalność. Wnioskodawczyni jest również urzędnikiem służby cywilnej i obecnie przebywa na bezpłatnym urlopie trwającym do maja 2015 r. Ma wynajęte mieszkanie w Chorwacji na czas przebywania poza granicami Polski w związku ze świadczeniem pracy eksperckiej. Wnioskodawczyni jest obecnie zatrudniona jako ekspert przez spółkę z siedzibą oraz miejscem zarządu w Wielkiej Brytanii (Spółka). W związku z realizacją Projektu, Wnioskodawczyni będzie przebywała w Chorwacji przez okres 440 dni. Okres realizacji Projektu będzie obejmował lata 2013-2015, podczas których Wnioskodawczyni przez znaczącą część roku będzie przebywała w Chorwacji. Najbliższa rodzina Wnioskodawczyni (tekst jedn.: mąż, córka a także wnuk) będzie przebywała w tym okresie w Polsce. W roku 2013, 2014 i 2015 r. Wnioskodawczyni będzie przebywała w Chorwacji dłużej niż 183 dni (w każdym roku dłużej niż 183 dni). W związku z wykonywanymi usługami Wnioskodawczyni otrzymała chorwacki numer identyfikacji podatkowej, tzw. "OIB". Po zakończeniu Projektu, Wnioskodawczyni zamierza powrócić na stałe do Polski. W latach 2013 - 2015 Wnioskodawczyni może uzyskać dochody na terenie Polski. Mogą to być dochody z działalności wykonywanej osobiście oraz najmu. Wnioskodawczyni nie może wykluczyć uzyskania na terenie Polski również dochodów z innych tytułów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), nie można przyjąć, że centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy zostało przeniesione do Chorwacji. Fakt pozostawienia majątku nieruchomego w Polsce, rachunki bankowe, a także powiązania rodzinne świadczą, że centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni pozostanie, w okresie przebywania za granicą, w Polsce. Sam wyjazd za granicę, uzyskanie tam dochodów i posiadanie numeru identyfikacji podatkowej nie oznacza automatycznie, że podatnik przestaje być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni spełnia warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że w okresie przebywania w Chorwacji w związku z realizacją Projektu, tj. w latach 2013 - 2015 (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny), posiadać będzie w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów życiowych w tym kraju, a zatem podlegać będzie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) różni się od stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.