IPPB4/415-546/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 31 października 2013 r. (data nadania 4 listopada 2013 r., data wpływu 6 listopada 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 24 października 2013 r. Nr IPPB4/415-546/13-2/JK (data nadania 25 października 2013 r., data doręczenia 29 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą pracownikom socjalnym ekwiwalentu za używanie własnej odzieży roboczej - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą pracownikom socjalnym ekwiwalentu za używanie własnej odzieży roboczej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 października 2013 r. Nr IPPB4/415-546/13-2/JK (data nadania 25 października 2013 r., data doręczenia 29 października 2013 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytani oraz dostarczenia pełnomocnictwa lub innego dokumentu (oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa lub innego dokumentu), z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretacje przepisów prawa podatkowego przez Panią Kierownik B. M.

Pismem z dnia 31 października 2013 r. (data nadania 4 listopada 2013 r., data wpływu 6 listopada 2013 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. braki w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 237 (7) Kodeksu Pracy, pracodawca obowiązany jest dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

Jednocześnie pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą własnej odzieży i obuwia roboczego spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.

Na podstawie § 45 regulaminu pracy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej pracodawca obowiązany jest w sytuacjach określonych w przepisach prawa dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niezbędnych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w zakładzie pracy, a także odzież i obuwie robocze. W przypadku używania przez pracowników własnej odzieży i obuwia dopuszcza się za zgodą pracownika wypłacanie ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży według obowiązujących aktualnie cen. W załączniku Nr 2 do regulaminu pracy określono stanowiska przydziału środków ochrony indywidualnej oraz odzieży wśród których znajdują się stanowiska pracowników socjalnych wykonujących pracę w terenie.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W związku z powyższym, podstawą przyznania pracownikom socjalnym Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej ekwiwalentu za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego są przepisy Kodeksu Pracy Dział X "Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz rozdział IX "Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze", a także wydane w oparciu o te przepisy uregulowania wewnętrzne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy pracodawca zgodnie z opisanym stanem faktycznym postąpi prawidłowo nie pobierając zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ekwiwalentu pieniężnego wypłaconego pracownikom socjalnym za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego przy wykonywaniu obowiązków służbowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca będzie traktował przedmiotowy ekwiwalent jako dochód zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając, że przysługuje on na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy i jest wypłacany za zgodą pracownika według aktualnie obowiązujących cen.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie pobierze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ekwiwalentu pieniężnego, który będzie wypłacony pracownikom socjalnym za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego przy wykonywaniu obowiązków służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, na mocy § 54 regulaminu pracy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej (Wnioskodawcy), pracodawca obowiązany jest w sytuacjach określonych w przepisach prawa dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony roślin indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niezbędnych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w zakładzie pracy, a także odzież i obuwie robocze. W przypadku używania przez pracowników własnej odzieży i obuwia dopuszcza się za zgodą pracownika wypłacanie ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży według obowiązujących aktualnie cen. W załączniku Nr 2 do regulaminu pracy określono stanowiska przydziału środków ochrony indywidualnej oraz odzieży wśród których znajdują się stanowiska pracowników socjalnych wykonujących pracę w terenie. Podstawą przyznania pracownikom socjalnym ekwiwalentu za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego są przepisy Kodeksu Pracy, Dział X "Bezpieczeństwo i higiena pracy", rozdział IX "Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze", a także wydane w oparciu o te przepisy uregulowania wewnętrzne.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje Dział X "Bezpieczeństwo i higiena pracy" oraz rozdział IX "Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze" ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 237⁷ § 1 ww. ustawy, pracodawca ma obowiązek nieodpłatnego zapewnienia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania określone w Polskich Normach:

Jednocześnie art. 237⁷ § 2 Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z art. 237⁷ § 2 ustawy, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny (art. 237⁷ § 4 Kodeksu).

W myśl art. 237⁹ § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Zgodnie natomiast z art. 237⁹ § 3 ww. ustawy, jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Z powyższego wynika, że ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Przepisy Kodeksu pracy są przepisami rangi ustawowej i określają jednocześnie zasady przyznawania przedmiotowego ekwiwalentu. Zatem, wypłacony przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników socjalnych ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego przy wykonywaniu obowiązków służbowych przysługujący na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, będzie zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca - jako płatnik - nie będzie obowiązany do pobierania i odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.