IPPB4/415-546/11-4/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 14 lipca 2011 r.) częściowo uzupełnione pismem z dnia 23 września 2011 r. (data nadania 23 września 2011 r., data wpływu 3 października 2011 r.) na wezwanie z dnia 16 września 2011 r. Nr IPPB4/415-546/11-2/SP (data nadania 16 września 2011 r., data doręczenia 22 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2008 r. - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej ustalenia obowiązku podatkowego w 2008 r. do dnia wyjazdu z Polski,

* prawidłowe - w części ustalenia obowiązku podatkowego w 2008 r. w Polsce od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Austrii.

W dniu 14 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2008 r.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 16 września 2011 r. Nr IPPB4/415-546/11-2/SP (data nadania 16 września 2011 r., data doręczenia 22 września 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego, przeformułowanie pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanych pytań oraz złożenie podpisu pod oświadczeniem, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Pismem z dnia 23 września 2011 r. (data nadania 23 września 2011 r., data wpływu 3 października 2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sprecyzowanie trzech pytań (zgodnie z sugestiami wskazanymi w ww. wezwaniu), a także przedstawiła własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania Nr 1 oraz złożyła podpis pod oświadczeniem, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Wnioskodawczyni nie przedstawiła własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do pytań Nr 2 i 3.

Niniejsza interpretacja dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego Wnioskodawczyni w 2008 r. (pytanie Nr 1).

Natomiast wniosek w zakresie skorygowania zeznania podatkowego, możliwości ubiegania się o zwrot nadpłaty podatku oraz właściwości urzędu skarbowego, zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia ze względu na fakt, iż Wnioskodawczyni nie przedstawiła własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanych pytań (pytanie Nr 2 i 3).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 25 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Austrii i przeniosła do tego kraju ośrodek interesów życiowych. Do Austrii wyjechała z zamiarem zamieszkania tam na stałe. Dopełnieniem formalności administracyjnej jest posiadane przez Wnioskodawczynię zameldowanie na pobyt stały w Austrii oraz certyfikat rezydencji podatkowej, który otrzymała w dniu 15 lipca 2008 r. Jej pobyt na terytorium Polski w 2008 r. nie przekroczył 183 dni. W Polsce Wnioskodawczyni jest również zameldowana na stałe i posiada mieszkanie własnościowe. W mieszkaniu tym są zameldowani i zamieszkują Jej syn z żoną. W następnym roku Wnioskodawczyni planuje przepisać mieszkanie na syna.

W 2008 r. Wnioskodawczyni posiadała zarejestrowaną firmę, której działalność była zawieszona od 2006 r. O fakcie tym został poinformowany stosowny urząd skarbowy. Wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dokonała w czerwcu 2009 r. W Polsce 2008 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona od 1 stycznia do 31 sierpnia. Otrzymywała wynagrodzenie ze stosunku pracy wypłacane przez Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Czynnym pracownikiem była do 20 czerwca 2008 r. (do zakończenia roku szkolnego). Natomiast od 1 września do końca grudnia 2008 r. pobierała emeryturę z ZUS.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe i zapłaciła, jak wówczas sądziła, należny podatek w urzędzie skarbowym według ostatniego miejsca zamieszkania na terytorium Polski. W kolejnym roku podatkowym Wnioskodawczyni uzyskała informację, że mogła skorzystać z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawieranych przez państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W dniu 25 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni przeniosła centrum interesów życiowych do Austrii, posiada status rezydenta podatkowego tego kraju oraz zameldowanie od dnia 15 lipca 2008 r. Na terytorium Polski w 2008 r. przebywała mniej niż 183 dni, zatem nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2008 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 oraz Dz. U. z 2008 r. Nr 222, poz. 1450).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy, w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy, Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w dniu 25 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Austrii i przeniosła do tego kraju ośrodek interesów życiowych. Do Austrii wyjechała z zamiarem zamieszkania tam na stałe. Posiada zameldowanie na pobyt stały w Austrii oraz certyfikat o rezydencji podatkowej otrzymany w dniu 15 lipca 2008 r. Jej pobyt na terytorium Polski w 2008 r. nie przekroczył 183 dni. W Polsce Wnioskodawczyni jest również zameldowana na stałe i posiada mieszkanie własnościowe. W mieszkaniu tym są zameldowani i zamieszkują Jej syn z żoną. W następnym roku Wnioskodawczyni planuje przepisać mieszkanie na syna.

W 2008 r. Wnioskodawczyni posiadała zarejestrowaną firmę, której działalność była zawieszona od 2006 r. (o fakcie tym został poinformowany stosowny urząd skarbowy). Wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dokonała w czerwcu 2009 r. W Polsce 2008 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona od 1 stycznia do 31 sierpnia i otrzymywała wynagrodzenie ze stosunku pracy. Czynnym pracownikiem była do 20 czerwca 2008 r. (do zakończenia roku szkolnego), natomiast od 1 września do końca grudnia 2008 r. pobierała emeryturę z ZUS.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż od 1 stycznia 2008 r. do dnia wyjazdu z Polski Wnioskodawczyni podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym, za okres od początku roku do dnia wyjazdu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do złożenia zeznania, wykazania i opodatkowania wszystkich swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast od dnia wyjazdu do Austrii i przeniesienia tam ośrodka interesów życiowych do końca 2008 r., Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Austrii. W Polsce podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.