IPPB4/415-54/11-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 19 stycznia 2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 29 marca 2011 r. (data nadania 29 marca 2011 r., data wpływu 30 marca 2011 r.) na wezwanie z dnia 17 marca 2011 r. Nr IPPB4/415-54/11-2/JS (data nadania 17 marca 2011 r., data doręczenia 25 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-54/11-2/JS z dnia 17 marca 2011 r. (data nadania 17 marca 2011 r., data doręczenia 25 marca 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedstawienie wyczerpującego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data nadania 29 marca 2011 r., data wpływu 30 marca 2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rozwiedzionym ojcem dwojga dzieci (Jakub lat 11 Mikołaj lat 7). Oboje (razem z matką) mają pełnię władzy rodzicielskiej. W wyroku rozwodowym (maj 2009 r.) sąd wskazał miejsce zamieszkania dzieci u matki, która mieszka w innym miejscu zamieszkania.

W ciągu całego roku 2010 starszy syn mieszkał razem z Wnioskodawcą - było to podyktowane m.in. bliską lokalizacją szkoły podstawowej syna. W ciągu tego roku wydatki na utrzymanie syna ponosił Wnioskodawca samodzielnie. Również samodzielnie troszczył się o sprawy bytowe syna. Młodszy syn w roku 2010 mieszkał z matką, która w związku z tym zamierza rozliczyć się na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w 2010 r. uzyskiwał przychody ze stosunku pracy - przychody te są rozliczane w formularzu PIT- 37 oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej - przychody te są rozliczane w formularzu PIT- 36L. Dziecko, którego dotyczy zapytanie o interpretację nie uzyskiwało w roku 2010 przychodów. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, mają więc do Niego zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zapytanie nie dotyczy jednakże przychodów z tej działalności. Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani ustawy o podatku tonażowym nie mają do Wnioskodawcy zastosowania. Do dziecka nie mają zastosowania przepisy powyżej wskazanych ustaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł za 2010 r. skorzystać z opodatkowania (podatek dochodowy od osób fizycznych) przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci (czyli zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy) w opisanym powyżej stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Może skorzystać z opodatkowania za 2010 r. dla osób samotnie wychowujących dzieci, tzn. zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci:

Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 omawianej ustawy stanowi, iż sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy.

Zatem z preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci można skorzystać po spełnieniu łącznych kryteriów określonych przez ustawodawcę. Przy czym cytowany wyżej art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi zarówno o cywilnoprawnym statusie osoby wychowującej dzieci, jak i o tym, że osoba ta musi wychowywać dzieci samotnie. O samotnym wychowywaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. W sytuacji bowiem, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, a oboje są stanu wolnego, zarówno jedno, jak i drugie może samotnie wychowywać dziecko. Jednak prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, opiekunów prawnych, które faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, zamieszkuje z nim. Spełnienie tylko jednej z przesłanek, tj. statusu cywilnego rodzica, czy opiekuna prawnego dziecka, o którym mowa w ust. 5 art. 6 ww. ustawy, w sytuacji, gdy wiąże się z okolicznością samotnego wychowywania dziecka, nie daje prawa do korzystania z omawianego sposobu opodatkowania dochodów.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną, która w 2010 r. samotnie wychowała swoje małoletnie dziecko. Z pisma stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, do rozliczania której zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz fakt, iż do Wnioskodawcy mają zastosowanie regulacje zawarte w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może On skorzystać z możliwości rozliczenia dochodów osiągniętych w 2010 r. w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.