IPPB4/415-53/14-6/JK4

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.) uzupełniony pismem z dnia 23 marca 2014 r. (data nadania 24 marca 2014 r., data wpływu 26 marca 2014 r.) na wezwanie z dnia 14 marca 2014 r. Nr IPPB4/415-53/14-4/JK4 (data nadania 17 marca 2014 r., data odbioru 19 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizny w latach 2010 i 2011 - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizny w latach 2010 i 2011 oraz zaliczenia przekazanych darowizn do wydatków wykorzystanych na cele charytatywno-opiekuńcze.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 marca 2014 r. Nr IPPB4/415-53/14-2/JK4 (data nadania 17 marca 2014 r., data odbioru 19 marca 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 23 marca 2014 r. (data nadania 24 marca 2014 r., data wpływu 26 marca 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. i 2011 r. Wnioskodawczyni przekazała dwie darowizny pieniężne po 20.000 zł, każda na rzecz Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego, z przeznaczeniem wykorzystania na cele charytatywno-opiekuńcze. Ośrodek prowadzony jest przez kościelną osobę prawną. Darowizny zostały przekazane w formie przelewu bankowego. Wnioskodawczyni odliczyła darowizny od dochodu w całości, wykazując je w deklaracji rocznej PIT-36 za lata 2010 i 2011 w załączniku "0" w pozycji "darowizny wynikające z odrębnych ustaw" w kwocie 20.000 zł za 2010 r. i 20.000 zł za 2011 r., zgodnie z dokonanymi wpłatami.

W ciągu dwóch lat od przekazania pierwszej darowizny Wnioskodawczyni otrzymała pisemne sprawozdanie z Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego, na co zostały wykorzystane darowizny. Z informacji wynika, że darowizny zostały wykorzystane na:

* zakup obieraczki do ziemniaków w grudniu 2010 r. w kwocie 6.832,00 zł,

* wykonanie ogrodzenia z bramą w kwietniu i maju 2011 r. w kwocie 14.305,00 zł,

* wyposażenie kuchni w lutym 2012 r. w wysokości 23.124,00 zł.

Ze sprawozdania obradowanego jednoznacznie wynika, że darowizna została wykorzystana na cele charytatywno-opiekuńcze.

Wnioskodawczyni posiada dowody wpłaty darowizn na rachunek bankowy oraz pokwitowanie odbioru darowizn przez obdarowanego. Ponadto, na dowodach wpłat darowizn dokonanych na rachunek bankowy obradowanego oraz pokwitowaniu odbioru darowizny znajdują się dane identyfikujące Wnioskodawczynię jako darczyńcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wyżej wymienione wydatki można zakwalifikować jako wykorzystane na cele charytatywno-opiekuńcze, zgodnie z art. 39 ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego.

2. Czy opisane darowizny zostały prawidłowo odliczone w całości od dochodu w deklaracjach rocznych w załączniku "0" pozycji B.2 "darowizny wynikające z odrębnych ustaw", zgodnie z art. 39 w związku z artykułem 55 ust. 7 ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego.

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy możliwości odliczenia darowizny w latach 2010 i 2011 (pytanie Nr 2).

Natomiast wniosek w zakresie zaliczenia przekazanych darowizn do wydatków wykorzystanych na cele charytatywno-opiekuńcze (pytanie Nr 1) zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisane darowizny zostały prawidłowo odliczone od dochodu osiągniętego w 2010 r. i 2011 r. Darowizny zostały przekazane przelewami bankowymi na konto Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego. W ciągu dwóch lat od przekazania darowizn Wnioskodawczyni otrzymała pisemne sprawozdanie z ich wykorzystania. Darowizny w całości zostały wykorzystane na cele charytatywno-opiekuńcze, zgodnie z art. 39 ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego.

W swoim stanowisku Wnioskodawczyni opiera się na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2013 r. w sprawie II FSK 1075/11, w którym stwierdzono, że działalność charytatywno-opiekuńcza nie ogranicza się do osobistego wsparcia osoby korzystającej z takiej pomocy. Jeśli działalność charytatywno-opiekuńcza jest prowadzona w budynkach należących do kościoła katolickiego to ich wyposażenie, remonty, przebudowa, a nawet budowa powinna zostać zaliczona do realizującej cele wymienione w art. 39 ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

* w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

* w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu

Natomiast w myśl art. 26 ust. 7 pkt 2 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., wysokość wydatków na powyższe cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, tj.:

* w przypadku darowizny pieniężnej - dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego,

* w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentu, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu.

Natomiast jak stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 6d zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) sfera zadań publicznych obejmuje m.in. zadania w zakresie działalności charytatywnej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

* pokwitowanie odbioru, oraz

* w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą "lex specialis derogat legi generali" są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na podstawie zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

Ponadto, jak wskazano w art. 38 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Natomiast ww. działalność obejmuje - zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy - w szczególności:

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Jak wynika ze stanu faktycznego, Wnioskodawczyni w 2010 r. i 2011 r. przekazała dwie darowizny pieniężne po 20.000 zł, każdą na rzecz Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego, z przeznaczeniem wykorzystania na cele charytatywno-opiekuńcze. Ośrodek prowadzony jest przez kościelną osobę prawną. Darowizny zostały przekazane w formie przelewu bankowego. Wnioskodawczyni odliczyła darowizny od dochodu w całości, wykazując je w deklaracji rocznej PIT-36 za lata 2010 i 2011 w załączniku "0" w pozycji "darowizny wynikające z odrębnych ustaw" w kwocie 20.000 zł za 2010 r. i 20.000 zł za 2011 r. zgodnie z dokonanymi wpłatami. W ciągu dwóch lat od przekazania pierwszej darowizny Wnioskodawczyni otrzymała pisemne sprawozdanie z Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego, na co zostały wykorzystane darowizny. Ze sprawozdania tego jednoznacznie wynika, że darowizna została wykorzystana na cele charytatywno-opiekuńcze. Wnioskodawczyni posiada dowody wpłaty darowizn na rachunek bankowy oraz pokwitowanie odbioru darowizn przez obdarowanego. Ponadto, na dowodach wpłat darowizn na rachunek bankowy obradowanego oraz pokwitowaniu odbioru darowizny znajdują się dane identyfikujące Wnioskodawczynię jako darczyńcę.

Zatem w niniejszej sprawie do przekazanych darowizn jako darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i art. 26 ust. 6d oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ wyjaśnia zatem, że darowizny przekazane przez Wnioskodawczynię na cele charytatywno-opiekuńcze na rzecz Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego prowadzonego przez kościelną osobę prawną, w 2010 r. i 2011 r. w całości podlegały wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawczyni prawidłowo odliczyła obie darowizny w całości od dochodu w deklaracji rocznej PIT w 2010 r. i 2011 r. w załącznikach "0" w pozycji B.2. jako darowizny wynikające z odrębnych ustaw.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku sądowego, należy stwierdzić, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią wiążącej wykładni ani źródła prawa powszechnie obowiązującego, tym samym nie stanowią podstawy wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.