IPPB4/415-52/09-4/MO - Opodatkowanie renty otrzymywanej w Polsce przez osobę mającą obywatelstwo austriackie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 23 stycznia 2009 r.) oraz piśmie z dnia 19 marca 2009 r. (data nadania 19 marca 2009 r., data wpływu 23 marca 2009 r.) uzupełniające braki formalne na wezwanie Nr IPPB4/415-52/09-2/MO z dnia 27 lutego 2009 r. (data nadania 27 lutego 2009 r., data odbioru 16 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty uzyskanej z powodu częściowej niezdolności do pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty uzyskanej z powodu częściowej niezdolności do pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką austriacką, na stałe zamieszkałą w Niemczech. Z Polski otrzymuje rentę, z powodu częściowej niezdolności do pracy, od dnia 6 kwietnia 2005 r. W 2007 r. renta ta wynosiła 245,09 zł miesięcznie. W decyzji o przyznaniu renty z dnia 10 maja 2006 r., ZUS poinformował Wnioskodawczynię o zatrzymaniu należności za okres od 6 kwietnia 2005 r. do 30 kwietnia 2006 r., w wysokości 2.990,23 zł. ZUS nie reagował na przypomnienia niemieckiego ubezpieczenia rentowego, dotyczące wypłaty tej kwoty (m.in. we wrześniu 2006 r. i w maju 2007 r.). Kwotę tą należną za 9 miesięcy w roku 2005 i za 4 miesiące w roku 2006, ZUS wypłacił dopiero 21 grudnia 2007 r. (966,45 zł na konto Wnioskodawczyni i 1.455,78 zł na konto niemieckiego ubezpieczenia rentowego) dołączając zaległą kwotę do dochodów w roku 2007 i odprowadził podatek w wysokości 554 zł do Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż przez opieszałość ZUS i nieterminowe wypłacenie należności (bez waloryzacji należnej kwoty), ZUS odprowadził podatek w wysokości ok. ośmiokrotnie wyższej od miesięcznych dochodów Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni została wiec podwójnie ukarana, otrzymując z opóźnieniem należne Jej pieniądze i powstanie sumy podatku, która przy terminowym wypłaceniu należności nie miałaby miejsca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

(ZUS przekazał należności 21 grudnia 2007 r., a rozliczenie podatkowe Wnioskodawczyni otrzymała 4 marca 2008 r.) Obciążenia dodatkowe i wydatki związane z chorobą, np. leki i inne środki pomagające w redukcji bólu, opinie lekarskie zażądane przez ZUS i sąd, koszty wizyt lekarskich (opłaty dla Kasy chorych), tłumaczenia, koszty korespondencji (ZUS, sąd, urząd skarbowy), ryczałt na koszty ubezpieczenia i podatku samochodu itp.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek za rok 2007 naliczony przez ZUS i odprowadzony do Urzędu Skarbowego jest nieprawidłowy. Ponadto za błędy w postępowaniu, ZUS powinien ponieść konsekwencje finansowe.

Pismem Nr IPPB4/415-52/09-2/MO z dnia 27 lutego 2009 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnieniu wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanych pytań.

Wnioskodawczyni wskazała w uzupełnieniu wniosku własne stanowisko tylko odnośnie pytania Nr 2. Zatem przedmiotowa interpretacja zostanie wydana tylko w zakresie pytania Nr 2. W zakresie pytania Nr 1, 3, 4 i 5 wniosek pozostawiony zostanie bez rozpatrzenia.

Wnioskodawczyni uważa, że jeśli musiałaby płacić podatek, to musiałaby opodatkować całość swoich dochodów w Niemczech. Kwota wyrównania, nie powinna być w żadnym wypadku dodana do przychodów w 2007 r., gdyż nie z Jej winy, lecz z powodu nieterminowej wypłaty, którą spowodował ZUS, popadła w regres. Kwota wyrównania powinna być odpowiednio podzielona na okresy, za które przysługiwała. Postępowanie jakiego dopuścił się ZUS, Wnioskodawczyni uważa za błędne, ponieważ w przypadku terminowej wypłaty należnych świadczeń, nie doszłoby do nieprawidłowej kumulacji dochodów w roku 2007 i co się z tym wiąże, do naliczenia podatku, który bez tego błędu nie miałby miejsca. Biorąc pod uwagę wysokość renty Wnioskodawczyni, nie zgadza się z tym, że ma ponosić konsekwencje finansowe.

Wnioskodawczyni dodatkowo poinformowała, że przepracowała w Polsce 15 lat (okresowo na półtora etatu), w Niemczech, ze względu na niskie dochody jest zwolniona z podatku. Jest inwalidą w 50%, uznaną w Niemczech i Austrii za całkowicie niezdolną do pracy. Od roku 1992 nie mieszka w Polsce i nie zna przepisów prawa podatkowego. Wnioskodawczyni otrzymała od organu rentowego PIT - 40A, za rok podatkowy 2007.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z art. 18 ust. 1 umowy międzynarodowej zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) wynika, iż emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy - bez względu na postanowienia ustępu 1 - płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie.

Zgodnie z ogólną definicją przychodu ujętą w dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - w danym roku podatkowym - podlegają świadczenia rentowe w wysokości faktycznie wypłaconej w tym roku podatkowym, a nie świadczenia należne za dany rok a wypłacone w innym roku podatkowym.

Z mocy art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organy rentowe są zobowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

W myśl art. 34 ust. 7 ww. ustawy Organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie z art. 27 ust 1 ustawy o podatku dochodowym, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 28-30, art. 30a-30d oraz art. 44 ust. 4, pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali podatkowej. W skali tej podane są obowiązujące w danym roku stawki podatkowe i kwoty progów podatkowych.

Jak wynika z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni jest obywatelką austriacką na stałe zamieszkałą w Niemczech. Z Polski otrzymuje rentę z powodu częściowej niezdolności do pracy, od dnia 6 kwietnia 2005 r. W decyzji o przyznaniu renty z dnia 10 maja 2006 r., ZUS poinformował Wnioskodawczynię o zatrzymaniu należności za okres od 6 kwietnia 2005 r. do 30 kwietnia 2006 r., w wysokości 2.990,23 zł. Kwotę tą należną za 9 miesięcy w roku 2005 i za 4 miesiące w roku 2006, ZUS wypłacił dopiero 21 grudnia 2007 r. (966,45 zł na konto Wnioskodawczyni i 1.455,78 zł na konto niemieckiego ubezpieczenia rentowego) dołączając zaległą kwotę do dochodów w roku 2007 i odprowadził podatek w wysokości 554 zł do Urzędu Skarbowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż do renty otrzymywanej przez Wnioskodawczynię z polskiego systemu ubezpieczeń społecznych ma zastosowanie przepis art. 18 ust. 2 umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Zatem renta otrzymywana z ZUS podlega opodatkowaniu w Polsce.

Nadmienić należy, że tutejszy Organ działając w imieniu Ministra Finansów interpretuje przepisy prawa podatkowego, tj. dokonuje oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, nie udziela zaś informacji, dotyczących obowiązków ciążących na poszczególnych instytucjach państwowych tj. ZUS.

Zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Artykuł 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W związku z tym Organy podatkowe nie są uprawnione do orzekania, czy ZUS powinien pokryć koszty związane z nieterminową wypłatą należnych wcześniej świadczeń.

Jednocześnie nadmienia się, iż załączone do wniosku dokumenty nie podlegają analizie i weryfikacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.