IPPB4/415-512/11-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia data wpływu 7 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 8 października 1999 r. na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego przed notariuszem, nabyła do majątku wspólnego użytkowanie wieczyste gruntu i własności budynku opisanego w księdze wieczystej, prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Sprzedaż budynku zwolniona była z podatku VAT, art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 8 stycznia 1993 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Przedmiotowa nieruchomość stanowi 3 działki geodezyjne, które mają łączną powierzchnię 5.349 m ^2. Na działkach znajduje się stanowiący odrębną własność budynek magazynowy, z wydzieloną częścią socjalno-biurową. W związku z ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej pomiędzy Wnioskodawczynią, a Jej mężem w wyniku zawartej w dniu 1 kwietnia 2005 r. umowy majątkowej małżeńskiej, udziały w przysługującym im prawie użytkowania wieczystego oraz własności budynku wynoszą po #189; części.

Wyżej opisana nieruchomość nie jest środkiem trwałym przedsiębiorstwa, ani składnikiem majątku przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni wskazała, iż ani Ona, ani Jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w jakikolwiek sposób w celach zarobkowych. Małżonkowie również nigdy jej nie wydzierżawiali, ani nie oddawali do używania osobom trzecim.

Według pierwotnych założeń, nieruchomość miała stanowić darowiznę dla dzieci po osiągnięciu pełnoletniości. W chwili obecnej rodzice zrezygnowali z zamiaru obdarowania zstępnych przedmiotową nieruchomością, albowiem te nie wiążą swojej przyszłości życiowej z miejscowością M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości objętej księgą wieczystą, przez Wnioskodawczynię i Jej męża będzie zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości będzie zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ Wnioskodawczyni i Jej mąż, spełniają przesłanki z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) u.p.d.o.f., gdyż odpłatnie zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej i nastąpi po upływie więcej niż 5 lat od chwili nabycia, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z tezą wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2010 r., II FSK 1507/2008: "Odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego i nieruchomości (przy spełnieniu warunków ustawowych) stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, chyba że zbycie to nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) u.p.d.o.f.). W orzecznictwie za ugruntowany już uznać należy pogląd, że zbycie tych składników majątku w wykonaniu działalności gospodarczej następuje wówczas, gdy podatnik prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami, czy prawami określonymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a więc sprzedaż dokonywana jest z pewną regularnością, powtarzalnością, w sposób profesjonalny, a w odniesieniu do tych rzeczy i praw można użyć określenia towary handlowe. Nie jest zatem - a contrario - sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej jednostkowe zbycie nieruchomości, nabytej w innym, niż obrót nią, celu."

W opinii Wnioskodawczyni, nie można mówić o nabyciu w celu obrotu nieruchomościami, jeżeli od jej nabycia minęło już ponad 12 lat. W tej sytuacji według Wnioskodawczyni nie może być mowy o regularności, ani powtarzalności zbywania nieruchomości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z analizy wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 8 października 1999 r. na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, nabyła do majątku wspólnego użytkowanie wieczyste gruntu i odrębną własność budynku magazynowego, z wydzieloną częścią socjalno-biurową. W związku z ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej pomiędzy Wnioskodawczynią, a Jej mężem w wyniku zawartej w dniu 1 kwietnia 2005 r. umowy majątkowej małżeńskiej, udziały w przysługującym im prawie użytkowania wieczystego oraz własności budynku wynoszą po #189; części. Wyżej opisana nieruchomość nie jest środkiem trwałym przedsiębiorstwa, ani składnikiem majątku przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w jakikolwiek sposób w celach zarobkowych. Małżonkowie również nigdy jej nie wydzierżawiali, ani nie oddawali do używania osobom trzecim. Według pierwotnych założeń, nieruchomość miała stanowić darowiznę dla dzieci po osiągnięciu pełnoletniości. W chwili obecnej rodzice zrezygnowali z zamiaru obdarowania zstępnych przedmiotową nieruchomością, albowiem te nie wiążą swojej przyszłości życiowej z miejscowością M.

Wskazać należy, iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 ww. Kodeksu) albo z mocy prawa, np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 ww. Kodeksu). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez Sąd między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 42 ww. Kodeksu).

Z treści wniosku wynika, iż małżonkowie w 2005 r. zawarli między sobą umowę majątkową małżeńską, ustanawiając swoje udziały w wysokości #189; w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży. Zatem został ograniczony ustawowy ustrój majątkowy, a czynność ta nie jest jednoznaczna z podziałem majątku wspólnego. Wobec powyższego, za datę nabycia nieruchomości, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), t. j. 1999 r. Zatem bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, winien być liczony od końca 1999 r. Termin ten upłynął więc z dniem 31 grudnia 2004 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, iż w związku z faktem, że sprzedaż nieruchomości, nastąpiła po upływie okresu pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe z uwagi na odmienne uzasadnienie prawne dokonane przez tutejszy Organ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy dodać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem mąż Wnioskodawczyni w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, winien złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.