IPPB4/415-51/08-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 22 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2003-2008 - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2003-2008.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni do Wielkiej Brytanii wyjechała zaraz po ukończeniu studiów magisterskich. Nigdy nie pracowała w Polsce i nie posiada NIP-u. Wnioskodawczyni nie miała również, żadnych inwestycji w Polsce czy nieruchomości, ani przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii, jak i w trakcie pobytu w tym kraju. Nie posiada też konta bankowego w Polsce. Do Wielkiej Brytanii przyjechała dnia 21 sierpnia 2003 r. na postawie wizy studenckiej. Wnioskodawczyni miała wykupioną szkołę językową na rok. Zajęcia w szkole językowej rozpoczęła dnia 25 sierpnia 2003 r. i ukończyła w sierpniu 2004. Pod koniec listopada 2003 rozpoczęła pracę dla agencji cateringowej jako kelnerka. Pracę dla tej agencji zakończyła na przełomie maja i czerwca 2004 r. W czerwcu 2004 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w C., instytucji podlegającej brytyjskiemu Ministerstwu Sprawiedliwości. Od czerwca 2004 do końca marca 2006 r. pracowała w tym biurze będąc zatrudniona przez agencję (K.) zajmującą się rekrutacją pracowników na potrzeby tej instytucji rządowej. Z dniem 1 kwietnia 2006 r. Wnioskodawczyni podpisała roczny kontrakt bezpośrednio z C. Kontrakt ten został przedłużony do dnia 11 czerwca 2007 r., kiedy to Wnioskodawczyni podpisała umowę o stałym zatrudnieniu z tymże biurem. Do dnia dzisiejszego (tj. 20 października 2008 r.) pracuje w tym biurze. W trakcie Jej pobytu w Wielkiej Brytanii nie posiadała żadnych innych źródeł dochodu poza tymi dwoma ww. Nigdy też nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii, ani na terenie Polski. Wnioskodawczyni w trakcie pobytu w Wielkiej Brytanii podejmowała naukę na kilku kursach: 1) roczny kurs języka angielskiego (2003/2004), 2) kurs...na Uniwersytecie W. (2007), 3) kurs tłumaczenia napisów filmowych - Uniwersytet C. (2008). Od momentu podjęcia pracy na terenie Wielkiej Brytanii przez Wnioskodawczynię z Jej wypłaty pobierany jest podatek do Inland Revenue (brytyjski Urząd Podatkowy). Wnioskodawczyni nie ma żadnych zaległości względem brytyjskiego Urzędu Podatkowego. Wnioskodawczyni nie składała nigdy zeznania podatkowego w Polsce. Wnioskodawczyni nie ma męża, ani dzieci (ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii, ani w żadnym innym kraju). Na potwierdzenie pobytu i pracy w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada następujące dokumenty: list ze szkoły, do której uczęszczała w 2003/2004, umowa z agencją, na podstawie której podjęła pracę w C., roczny kontrakt z C. oraz umowa stałego zatrudnienia w brytyjskim Ministerstwie Sprawiedliwości. Posiada również potwierdzenia udziału w odbytych na terenie Wielkiej Brytanii kursach.

Wnioskodawczyni od 5 lat mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii. W związku z tym, że nigdy nie składała zeznania podatkowego w Polsce, kieruje prośbę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyżej podanymi faktami dotyczącymi pobytu i pracy w Wielkiej Brytanii i tym w jaki sposób określane jest miejsce zamieszkania w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 - art. 3), za miejsce zamieszkania od 2003 może zostać uznana Wielka Brytania i co się z tym wiąże jest zwolniona od obowiązku podatkowego na terenie Polski w latach 2003 - 2008.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z przedstawionymi powyżej faktami dotyczącymi pobytu i pracy na terenie Wielkiej Brytanii i tym w jaki sposób miejsce zamieszkania definiuje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 - art. 3) uważa, że miejscem zamieszkania od 2003 r. jest Wielka Brytania i co się z tym wiąże, nie podlega obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski. Swoje stanowisko opiera na tym, że powyższa ustawa mówi, że "1a. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym " jak również "2a. Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)". Wnioskodawczyni w związku z tym, że nie przebywa w Polsce więcej niż 183 dni w roku i nie posiada ośrodka interesów życiowych na terenie Polski uznaje, że nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a Wielką Brytanię uznaję za swoje miejsce zamieszkania. Wnioskodawczyni uważa, że nie podlega również ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa jest w art. 2 wyżej wymienionej ustawy, ponieważ nawet część jej dochodów (przychodów) nie pochodzi z Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 r. i 2008 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w okresie od sierpnia 2003 r. do końca 2007 r. nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiadała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, w tym państwie Pani mieszkała, pracowała, podpisała umowę o pracę na czas nieokreślony, odbywała kursy. Nigdy nie pracowała Pani w Polsce i nie posiada NIP-u. Nie miała Pani również, żadnych inwestycji w Polsce czy nieruchomości, ani przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii, jak i w trakcie pobytu w tym kraju. Nie posiada Pani też konta bankowego w Polsce. Nigdy też nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii, ani na terenie Polski. Nie ma Pani męża, ani dzieci (ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii, ani w żadnym innym kraju).

Oznacza to, iż od dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa do końca 2007 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała Pani opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody osiągnięte tylko w Zjednoczonym Królestwie w ww. okresie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast w odniesieniu do roku 2008, należy stwierdzić, że o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny, za Pani miejsce zamieszkania, uznać będzie można Wielką Brytanię, a tym samym dochody osiągnięte przez Panią w 2008 r. tylko w Zjednoczonym Królestwie, nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny, różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.