IPPB4/415-509/13-7/JK2

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 listopada 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-509/13-7/JK2

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 18 października 2013 r. (data nadania 18 października 2013 r., data wpływu 21 października 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 16 października 18 października 2013 r. Nr IPPB4/415-509/13-2/JK2 (data nadania 16 października 2013 r., data doręczenia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek powstałych na rachunku bankowym we Francji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek powstałych na rachunku bankowym we Francji.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-509/13-2/JK2 z dnia 16 września 2013 r. (data nadania 16 października 2013 r., data doręczenia 18 października 2013 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 18 października 2013 r. (data nadania 18 października 2013 r., data wpływu 21 października 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał od Naczelnika Urzędu Skarbowego. wezwania A oraz B odnośnie dochodów z tytułu odsetek, które miał uzyskać we Francji w latach 2009 oraz 2011. Po uzyskaniu tych informacji Wnioskodawca zaczął szukać źródła tych przychodów, gdyż adres podany instytucji finansowej był w Paryżu, a Wnioskodawca nigdy nie mieszkał w tym mieście, ani nie zakładał tam konta bankowego. Jedyne konto, które posiadał było konto bieżące, na którym było około 2.000 EUR i nie było oprocentowane a wydział banku znajdował się na południu Francji, gdzie Wnioskodawca mieszkał do 2002 r. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojej matce oraz swojej siostrze, które są obie obywatelami Francji oraz rezydentami francuskim zanim Wnioskodawca wyjechał z Francji. Wnioskodawca skontaktował się z nimi, aby dowiedzieć się, czy one nie mają wiedzy na ten temat. Siostra Wnioskodawcy, która wróciła do Francji w 2012 r. poinformowała Go o tym, że na podstawie pełnomocnictwa otworzyła konto oprocentowane, aby ulokować swoje osobiste pieniądze, mniej więcej 30.000 EUR, gdyż miała wyjechać zagranicą a czas otworzenia konta dla nowego klienta we Francji trwało parę miesięcy a ona nie miała tyle czasu. Wnioskodawca dodał, że prawo francuskie nie uniemożliwia takiej sytuacji. Siostra Wnioskodawcy dodała, że wszystkie swoje zainwestowane środki pobrała po powrocie do Francji w 2012 r. wraz z odsetkami a konta oprocentowane zostały zamknięte. Wnioskodawca poprosił swoją siostrę o sporządzenie oświadczenia, aby mógł przedstawić go Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca zlecił jego przetłumaczenie przez tłumacza przysięgłego na język polski i dostarczył go Urzędowi Skarbowemu. Oryginalne oświadczenie wraz z oryginalnym tłumaczeniem znajdują się w Urzędzie Skarbowym. Wnioskodawca poinformował, że był zdziwiony stanowiskiem Urzędu Skarbowemu, gdyż pomimo, że konta bankowe były na Niego, nigdy nie korzystał ze środków a dochód z tytułu odsetek został w całości pobrany przez Jego siostrę, gdyż kapitał należał do niej. Pieniądze siostry Wnioskodawca nigdy osobiście nie wkładał na konta ani nie otwierał tych kont, ponieważ nie było Go we Francji. Wnioskodawca wskazał, że pobranie wszystkich środków z tych kont przez Jego siostrę są dowodem na to, że nigdy nie otrzymał jej pieniędzy i nie uzyskał żadnego dochodu.

W uzupełnieniu z dnia 18 października 2013 r. (data nadania 18 października 2013 r., data wpływu 21 października 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że jest rezydentem podatkowym polskim od 2007 r. i przez ten cały okres mieszkał i nadal mieszka w Warszawie. Odsetki na rachunku bankowym nie były związane z działalnością gospodarczą, lecz jedynie z prywatnymi oszczędnościami siostry Wnioskodawcy, do której należał kapitał. Od odsetek na rachunku bankowym nie został według Jego wiedzy zapłacony podatek we Francji, gdyż Jego siostra nie była francuskim rezydentem podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odsetki bankowe powstałe na rachunku bankowym Wnioskodawcy we Francji, lecz będące własnością Jego siostry - niebędącą rezydentem podatkowym polskim, która mogła nimi dowolnie dysponować, pobierać je, mogą być opodatkowane w Polsce, jako dochód uzyskany przez Wnioskodawcę - nie będącym ich właścicielem.

Zaniem Wnioskodawcy, ponieważ dochód został uzyskany na podstawie środków zainwestowanych przez Jego siostrę, a zostały później przez nią pobrane, dochód należy w całości do Jego siostry a nie do Niego, a ciężar podatku dochodowego spoczywa na niej. Ze względu na to, że Jego siostra nie była i nie jest rezydentem podatkowym polskim dochód nie może zostać opodatkowany w Polsce. Zważywszy na to, że Wnioskodawca nie ulokował tych pieniędzy, nie dysponował tymi środkami i nie pobrał ich wraz z odsetkami, a Jego siostra nie była zarządcą Jego majątku, lecz zarządzała swój własny majątek, Wnioskodawca nie mógł być ich właścicielem. W związku z czym dochód uzyskany nie może być opodatkowany w Polsce jedynie z powodu, że Wnioskodawca był właścicielem kont.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy

Zgodnie zaś z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 50), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Kwestia opodatkowania odsetek została zawarta w art. 11 omawianej umowy.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. umowy, odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 2 umowy polsko-francuskiej, użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, bądź działalność handlową lub przemysłową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie, bądź to wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki faktycznie należą do tego zakładu lub związane są z wykonywaniem wolnego zawodu. W tym przypadku mają zastosowanie odpowiednio postanowienia artykułów 7 lub 14 - art. 11 ust. 3 umowy polsko-francuskiej.

Uważa się, że odsetki pochodzą z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnikiem jest samo Państwo, jednostka samorządu lokalnego, osoba prawna prawa publicznego lub osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jednakże, jeżeli płatnik odsetek posiadający lub nie posiadający miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, ma w Umawiającym się Państwie zakład, na rzecz którego została zaciągnięta pożyczka powodująca płatność odsetek i który ponosi ich koszty, uważa się, że powyższe odsetki pochodzą z tego Umawiającego się Państwa, w którym położony jest zakład - art. 11 ust. 4 umowy polsko-francuskiej.

Jeżeli między dłużnikiem i wierzycielem lub między każdym z nich a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki, biorąc pod uwagę wierzytelność, przekraczają kwotę, którą dłużnik i wierzyciel umówiliby bez tych stosunków, wówczas postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych postanowień niniejszej umowy - art. 11 ust. 5 umowy polsko-francuskiej.

Dla rozstrzygnięcia powstałej kwestii nie bez znaczenia pozostaje również Dyrektywa Rady 203/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz. Urz. WE L 157 z 26 czerwca 2003 r.), której zapisy w zakresie m.in. obowiązku przekazywania imiennych informacji o przychodach (dochodach) z tytułu oszczędności zostały z dniem 1 lipca 2005 r. dodane - na mocy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 93, poz. 894 z późn. zm.) - do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Dyrektywy jej podstawowym celem jest umożliwienie, aby przychody z oszczędności w formie odsetek wypłaconych w jednym Państwie Członkowskim na rzecz właścicieli odsetek będących osobami fizycznymi, do celów podatkowych mającymi miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim, zostały poddane efektywnemu opodatkowaniu, zgodnie z przepisami tego ostatniego Państwa Członkowskiego, przy czym w myśl ust. 2 Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby zadania niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy były realizowane przez podmioty wypłacające mające siedzibę na ich terytorium, niezależnie od miejsca zamieszkania lub siedziby dłużnika, od którego długu powstają odsetki.

Analizowana Dyrektywa definiuje w art. 2 pojęcie "właściciela odsetek", który zgodnie z ust. 1 oznacza każdą osobę fizyczną, której wypłacane są odsetki lub dla której wypłata odsetek jest zabezpieczana, chyba że osoba taka udowodni, że nie otrzymała takich odsetek ani nie zostały one zabezpieczone na jej rzecz, co oznacza, że:

a.

działała ona jako podmiot wypłacający w rozumieniu art. 4 ust. 1; lub

b.

działa ona w imieniu osoby prawnej, podmiotu opodatkowanego od swoich zysków na podstawie ogólnych warunków opodatkowania działalności gospodarczej, UCITS upoważnionego zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG lub podmiotu określonego w art. 4 ust. 2 niniejszej dyrektywy, a w ostatnim wymienionym przypadku ujawnia ono nazwisko lub nazwę oraz adres tego podmiotu podmiotowi gospodarczemu dokonującemu wypłaty odsetek, który przekazuje takie informacje właściwemu organowi swojego Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę; lub

c.

działa ona w imieniu innej osoby fizycznej, będącej właścicielem odsetek i ujawnia podmiotowi wypłacającemu tożsamość właściciela odsetek zgodnie z art. 3 ust. 2.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 2 Dyrektywa Rady 203/48/WE w przypadku gdy podmiot wypłacający posiada informacje wskazujące na to, że osoba fizyczna, której wypłacane są odsetki lub dla której wypłata odsetek jest zabezpieczona może nie być właścicielem odsetek, oraz w przypadku gdy ani ust. 1 lit. a ani ust. 1 lit. b nie stosuje się do tej osoby fizycznej, podmiot wypłacający podejmuje uzasadnione kroki w celu ustalenia tożsamości właściciela odsetek zgodnie z art. 3 ust. 2. Jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie zidentyfikować właściciela odsetek, uznaje daną osobę fizyczną za właściciela odsetek.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym polskim od 2007 r. i przez ten cały okres mieszkał i nadal mieszka w Polsce. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojej matce oraz swojej siostrze. Na podstawie pełnomocnictwa siostra Wnioskodawcy otworzyła konto oprocentowane, aby ulokować swoje osobiste pieniądze. Wszystkie zainwestowane środki pobrała po powrocie do Francji w 2012 r. wraz z odsetkami a konta oprocentowane zostały zamknięte. Wnioskodawca wskazał, że konta bankowe były na Niego, natomiast nigdy nie korzystał ze środków a dochód z tytułu odsetek został w całości pobrany przez Jego siostrę, gdyż kapitał należał do niej. Pieniądze siostry Wnioskodawca nigdy osobiście nie wkładał na konta ani nie otwierał tych kont, ponieważ nie było Go we Francji. Odsetki na rachunku bankowym nie były związane z działalnością gospodarczą, lecz jedynie z prywatnymi oszczędnościami siostry Wnioskodawcy, do której należał kapitał. Od odsetek na rachunku bankowym nie został według Jego wiedzy zapłacony podatek we Francji, gdyż Jego siostra nie była francuskim rezydentem podatkowym.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlega - na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, przy czym ww. dochodów (przychodów) nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30a ust. 7).

Na podstawie zaś art. 30a ust. 2 ustawy przytoczony przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jak stanowi art. 30a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (o których mowa w art. 3 ust. 1), uzyskujący poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przychody (dochody) określone w ust. 1 pkt 1-5, od zryczałtowanego podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, od tych przychodów (dochodów), odliczają kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów (dochodów) przy zastosowaniu stawki 19%.

Dodatkowo, zgodnie z art. 30a ust. 11 ww. ustawy, kwoty zryczałtowanego podatku obliczonego od przychodów (dochodów), o których mowa w ust. 1 pkt 3, uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwoty podatku zapłaconego za granicą, o których mowa w ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że odsetki bankowe powstałe na rachunku bankowym we Francji, którego Wnioskodawca był właścicielem, podlegają jako przychód z kapitałów pieniężnych opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem z uwzględnieniem przytoczonych wyżej zasad.

Zastrzec jednocześnie należy, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do siostry Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl