IPPB4/415-5/10-2/JK2 - Możliwość wspólnego rozliczenia dochodów osiągniętych przez małżonków, będących polskimi rezydentami podatkowymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni i Jej mąż w okresie styczeń - czerwiec 2009 byli polskimi rezydentami podatkowymi. W ww. okresie małżonkowie otrzymywali wynagrodzenie wyłącznie za pracę wykonywaną w Polsce, przy czym mąż Wnioskodawczyni wykonywała pracę w Polsce na podstawie umowy o pracę z polskim pracodawcą, natomiast Wnioskodawczyni wykonywała pracę w Polsce na podstawie umowy o pracę z polskim pracodawcą oraz miała podpisaną umowę o pracę ze spółką francuską. Zgodnie z umową ze spółką francuską, oprócz wypłacania miesięcznego wynagrodzenia za pracę, spółka francuska pokrywała koszty szkoły dwójki dzieci, a także zobowiązała się do pokrycia zobowiązań podatkowych Wnioskodawczyni w Polsce.

Małżonkowie z dniem 30 czerwca przeprowadzili się na stałe do Francji (zmienili rezydencję podatkową na francuską). W okresie od 1 lipca 2009 r. małżonkowie nie uzyskali i do dnia 31 grudnia 2009 r. nie będą uzyskiwać żadnych dochodów, które podlegałyby opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie uprawniona do wspólnego rozliczenia z mężem za 2009 r. na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie uprawniona do wspólnego rozliczenia z mężem za 2009 r. na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzasadnienie własnego stanowiska w sprawie:

Warunki uprawniające do wspólnego rozliczenia małżonków przewidziane w art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f., małżonkowie są uprawnieni do złożenia wniosku o wspólne opodatkowanie ich dochodów, jeżeli spełniają następujące przesłanki:

Określenie rezydencji podatkowej zgodnie z przepisami u.p.d.o.f.

Zgodnie z u.p.d.o.f., osoba posiadająca miejsce zamieszkania w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W praktyce oznacza to, że podatnik posiadający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski (a więc podatnik będący tzw. polskim rezydentem podatkowym) rozlicza wszystkie swoje dochody w Polsce, tj. zarówno te osiągnięte ze źródeł położonych w Polsce, jak i poza jej granicami.

Od 1 stycznia 2007 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wprowadził definicję miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tj. rezydencji podatkowej). W myśl tych znowelizowanych przepisów za osobę posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która:

Jak wynika z powyższych przepisów, polską rezydencję podatkową można zmienić w trakcie roku na rezydencję innego państwa. Z taką sytuacją będziemy mieli do czynienia, jeżeli polski rezydent podatkowy wyjedzie wraz z najbliższą rodziną w ciągu trwania roku za granicę przed przekroczeniem 183 dni pobytu w Polsce z zamiarem osiedlenia się na stałe w innym państwie. W takim przypadku należy założyć, że z dniem takiego wyjazdu nastąpi przeniesienie ośrodka interesów życiowych za granicę, a co za tym idzie nastąpi utrata przez taką osobę polskiej rezydencji podatkowej i zmiana nieograniczonego obowiązku podatkowego na ograniczony w ciągu roku podatkowego. Z uwagi na powyższe uznać należy, że Wnioskodawczyni oraz jej mąż w okresie 1 stycznia - 30 czerwca 2009 r. mieli miejsce zamieszkania w Polsce, a więc w tym okresie byli polskimi rezydentami podatkowymi. Ponieważ Wnioskodawczyni i jej mąż z dniem 30 czerwca wyjechali do pracy we Francji z zamiarem osiedlenia się tam na stałe uznać należy, że z dniem wyjazdu doszło do zmiany ich rezydencji podatkowej z polskiej na francuską (Wnioskodawczyni i jej mąż powiadomili organy podatkowe o zmianie rezydencji). Z uwagi na powyższe, w okresie od 1 lipca do 31 grudnia 2009 r. dla potrzeb rozliczeń podatkowych w Polsce Wnioskodawczyni i jej mąż powinni być traktowani jak nierezydenci, tj. osoby, które nie mają miejsca zamieszkania w Polsce.

Wpływ zmiany rezydencji na uprawnienie do wspólnego rozliczenia małżonków zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f.

Jednym z warunków wspólnego rozliczenia podatkowego na zasadach przewidzianych dla rezydentów jest posiadanie nieograniczonego obowiązku podatkowego przez małżonków w Polsce. Analiza powołanych przepisów dotyczących zasad określania rezydencji prowadzi do wniosku, iż z uwagi na zmianę rezydencji podatkowej z dniem 1 lipca 2009 r. Wnioskodawczyni oraz jej małżonek spełniają wszystkie warunki wspólnego rozliczenia przewidzianego dla rezydentów przez część roku (w okresie 1 stycznia - 30 czerwca 2009 r.), natomiast w zakresie pozostałej części roku, w której osoby te nie są już polskim rezydentem, nie spełniają przesłanek dla złożenia wspólnego zeznania podatkowego na zasadach przewidzianych dla rezydentów (w okresie 1 lipca - 31 grudnia 2009 r.).

W opinii Wnioskodawczyni, fakt zmiany rezydencji podatkowej w ciągu roku podatkowego nie powinien wpływać na możliwość wspólnego rozliczenia z mężem za okres, w którym Wnioskodawczyni i jej małżonek byli polskimi rezydentami podatkowymi. Analiza art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f. prowadzi bowiem do wniosku, iż przepis ten nie wymaga, aby małżonkowie byli polskimi rezydentami przez cały rok podatkowy. Ustawodawca w przedmiotowym przepisie wyraźnie określił, że przez cały rok podatkowy powinny być spełnione jedynie przesłanki pozostawiania przez małżonków we wspólności majątkowej, oraz pozostawania w związku małżeńskim.

Jak z powyższego wynika, zmiana rezydencji podatkowej w ciągu roku może powodować konieczność rozdzielenia dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce na dochód który może być rozliczony we wspólnym zeznaniu podatkowym zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f., oraz dochód uzyskany w okresie w którym warunki określone w art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f. nie są spełnione. W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawczyni oraz jej mąż w okresie 1 stycznia - 30 czerwca 2009 r. osiągali dochody z tytułu pracy jako polscy rezydenci podatkowi. Po zmianie rezydencji, tj. w okresie pomiędzy 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni oraz jej mąż nie uzyskali i nie planują uzyskać żadnych dochodów, które mogłyby podlegać opodatkowaniu w Polsce. Z uwagi na powyższe uznać należy, że wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia rocznego zeznania podatkowego za 2009 r. w terminie do 31 kwietnia 2010 r., w którym powinna wykazać dochody uzyskane w Polsce w okresie, w którym była polskim rezydentem podatkowym (w analogicznej sytuacji będzie mąż Wnioskodawczyni). Ponieważ całość dochodów uzyskanych przez wnioskodawczynię i jej męża podlegających opodatkowaniu w Polsce była uzyskana w okresie, w którym była ona polskim rezydentem podatkowym (miała miejsce zamieszkania w Polsce) uznać należy, że dochody takie będą mogły być rozliczone w rocznym zeznaniu podatkowym złożonym wspólnie z mężem zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f. (przy założeniu, że spełnione będą także pozostałe przesłanki dla wspólnego rozliczenia przewidziane w przedmiotowym przepisie).

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku Wnioskodawczyni uważa za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się zatem osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (np. ma małżonka, rodzinę, w Polsce koncentrują się najważniejsze czynności życiowe, kształcenie itp.) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie choćby jednego z ww. warunków spowoduje, że dana osoba będzie uznana za mającą miejsce zamieszkania w Polsce, a tym samym podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza w praktyce rozliczenie wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów w Polsce.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni i Jej mąż w okresie styczeń - czerwiec 2009 byli polskimi rezydentami podatkowymi. W ww. okresie małżonkowie otrzymywali wynagrodzenie wyłącznie za pracę wykonywaną w Polsce, przy czym mąż Wnioskodawczyni wykonywała pracę w Polsce na podstawie umowy o pracę z polskim pracodawcą, natomiast Wnioskodawczyni wykonywała pracę w Polsce na podstawie umowy o pracę z polskim pracodawcą oraz miała podpisaną umowę o pracę ze spółką francuską. Małżonkowie z dniem 30 czerwca przeprowadzili się na stałe do Francji (zmienili rezydencję podatkową na francuską). W okresie od 1 lipca 2009 r. małżonkowie nie uzyskali i do dnia 31 grudnia 2009 r. nie będą uzyskiwać żadnych dochodów, które podlegałyby opodatkowaniu w Polsce.

Zatem w Polsce Wnioskodawczyni w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Z art. 9 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Jak stanowi ust. 8 art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada preferencyjnego rozliczenia nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144 poz. 930 z późn. zm.).

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

Wskazać należy, iż ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem po spełnieniu warunków określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać z prawa do łącznego opodatkowania dochodów z małżonkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.