IPPB4/415-491/14-6/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 września 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-491/14-6/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.) uzupełniony pismem (data nadania 9 września 2014 r., data wpływu 11 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 2 września 2014 r., (data nadania 2 września 2014 r., data doręczenia 4 września 2014 r.) Nr IPPB4/415-491/14-2/MS oraz pismem (fax - data nadania 22 września 2014 r., data wpływu 22 września 2014 r., za pośrednictwem poczty - data nadania 24 września 2014 r., data wpływu 26 września 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 22 września 2014 r. w przedmiocie uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej odpłatnego przelotu za granicę żony Wnioskodawcy oraz skorzystania z zabiegów rehabilitacyjnych,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej odpłatnego przelotu tłumacza języka angielskiego za granicę oraz odliczenia wizy medycznej do Indii.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-491/14-2/MS z dnia 2 września 2014 r. (data nadania 2 września 2014 r., data doręczenia 4 września 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem (data nadania 9 września 2014 r., data wpływu 11 września 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

Tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 22 września 2014 r. Wnioskodawcę (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 15 września 2014 r. (fax - data nadania 16 września 2014 r., data wpływu 16 września 2014 r., za pośrednictwem poczty - data nadania 16 września 2014 r., data wpływu 18 września 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prosi o interpretację w Jego indywidualnej sprawie wydatków poniesionych w 2013 r. z tytułu ulgi rehabilitacyjnej, na którego utrzymaniu jest żona inwalida II grupy z uznaną całkowitą niezdolnością do pracy. Czy jest możliwe odliczenie od dochodu osoby fizycznej Tadeusza W. (Wnioskodawcy) wydatków poniesionych na rehabilitację oraz zabieg wszczepienia: komórek macierzystych w klinice zagranicznej u żony Wnioskodawcy.

Niepełnosprawność osoby niepełnosprawnej (żony Wnioskodawcy) została potwierdzona badaniami DNA w dniu 30 marca 2005 r. w Zakładzie Genetyki Neurologii i Psychiatrii w Warszawie stwierdzając chorobę u żony typu SCA1. Żona Wnioskodawcy jest chora na SCA1 ataksja mięśniowo móżdżkowa. Wnioskodawca z żoną wspólnie rozlicza się z podatku dochodowego. Żona Wnioskodawcy jest inwalidą grupy II z całkowitą niezdolnością do pracy i pozostaje na utrzymaniu Wnioskodawcy osoby fizycznej, a jej dochód za rok 2013 wyniósł zgodnie z PIT 8.347,50 zł - świadczenie socjalne.

W Polsce choroba ta jest traktowana jako nie uleczalna. Jednie można ja wyleczyć lub zahamować, oraz poprawić standard życia wykonując zabiegi i rehabilitację w klinikach zagranicznych w Chinach lub Indiach poprzez wszczepienie komórek macierzystych i rehabilitację. Czas trwania rehabilitacji oraz zabiegów trwał 30 dni.

Wydatki na zabieg wszczepienia komórek macierzystych oraz przeprowadzona rehabilitacja w klinice neurologicznej Farindabadzie w Indiach poniesione zostały w roku 2013 przez Wnioskodawcę męża Janiny W. osoby będącej na utrzymaniu męża potwierdzone przelewem oraz fakturą, a ich wysokość łączna wyniosła 83.648,06 zł zapłata dokonana została środkami własnymi będącymi oszczędnościami Wnioskodawcy osoby fizycznej. Natomiast sam pobyt oraz zabieg wszczepienia komórek macierzystych oraz przeprowadzona rehabilitacja odbyły się w dniach od 31 stycznia 2014 r. do 2 marca 2014 r.

Zabieg wszczepienia komórek macierzystych oraz przeprowadzona rehabilitacji są elementami wspólnymi, jedno bez drugiego nie można wdrożyć jedno uzupełnia drugie.

Żona porusza się obecnie na wózku inwalidzkim, w czasie podróży konieczny był opiekun ze znajomością języka angielskiego oraz do tłumaczenia w czasie pobytu w klinice.

Wnioskodawca z żoną zdecydował się na taki zabieg, gdyż jedynie on daje szansę poprawy standardów życia i dalszą egzystencję w Institute w Farindabadzie - Indie. W czasie pobytu w klinice zostało wykonane:

* 6 zabiegów wszczepienia komórek macierzystych

* rehabilitacja ruchowa

* rehabilitacja neurologiczna

* rehabilitacja psychologiczna.

Są to 2-3 sesje co dziennie po 45 minut.

Koszty związane z dojazdem oraz przeprowadzonej rehabilitacji wynoszą z potwierdzeniem na fakturze:

* bilety lotnicze Warszawa -Delhi -Warszawa 5.004,38 zł

* uzyskanie wizy medycznej do Indii 545 zł

* za zabieg oraz rehabilitację w klinice 78.097,68 zł

* wydatki własne.

Łączny koszt 83.648,06 zł.

W uzupełnieniach do wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że zabiegi, z których korzysta żona Wnioskodawcy podczas pobytu w klinice w Indiach są zabiegami rehabilitacyjnymi nie limitowanymi. W czasie pobytu w Indiach konieczny był tłumacz z umiejętnością posługiwania się językiem angielskiego. W związku z tym w kosztach podróży samolotem jest również umieszczony koszt biletu tłumacza osoby towarzyszącej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jest możliwe odliczenie wydatków poniesionych na rehabilitację żony Wnioskodawcy - inwalidy II grupy z uznaną całkowitą niezdolnością do pracy, gdzie jej dochód w roku 2013 wynosił 8.347,50 zł zgodnie z PIT za 2013 rok.

Od dochodu osoby fizycznej Tadeusza W. (Wnioskodawcy) męża Janiny W. będącej na Jego utrzymaniu, wydatków w kwocie 83.646,38 zł poniesionych 2013 r. na rehabilitację oraz zabieg wszczepienia komórek macierzystych w klinice zagranicznej Janiny W.

Zdaniem Wnioskodawcy, wspomniane koszty 83.646,38 zł kwalifikują się o odliczenie od dochodu osoby fizycznej jako odliczenie od dochodu wydatków nie limitowanych poniesionych na cele rehabilitacyjne u inwalidy II grupy z uznaną całkowitą niezdolnością do pracy pozostająca na utrzymaniu osoby fizycznej (Wnioskodawcy). A takim jest zabieg oraz rehabilitacja w klinice zagranicznej czy w kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy są to wydatki nie limitowane, a ich wysokość można odliczyć od dochodu za 2013, gdyż w tym roku zostały poniesione, a pobyt żony był w zakładzie rehabilitacyjno-leczniczym, co poprawiło stan fizyczny i psychiczny żony Wnioskodawcy, a z perspektywy 3 miesięcy wstrzymało postępowanie choroby.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1.

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

2.

przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

3.

zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;

4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

5.

odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;

6.

odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;

7.

opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;

8.

utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;

9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;

10.

opłacenie tłumacza języka migowego;

11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;

12.

leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);

13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a.

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b.

osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione lit. a;

14.

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;

15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł (art. 26 ust. 7e ustawy).

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b.

znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy albo

b.

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas, gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że niepełnosprawność żony Wnioskodawcy została potwierdzona badaniami DNA w dniu 30 marca 2005 r. Żona Wnioskodawcy jest chora na SCA1 ataksja mięśniowo móżdżkowa. Wnioskodawca z żoną wspólnie rozlicza się z podatku dochodowego. Żona Wnioskodawcy jest inwalidą grupy II z całkowitą niezdolnością do pracy i pozostaje na utrzymaniu Wnioskodawcy, a jej dochód za rok 2013 wyniósł 8.347,50 zł. Wydatki na zabieg wszczepienia komórek macierzystych oraz przeprowadzona rehabilitacja w klinice neurologicznej w Indiach poniesione zostały w 2013 r. przez Wnioskodawcę, a ich wysokość łączna wyniosła 83.648,06 zł. Pobyt oraz zabieg wszczepienia komórek macierzystych oraz przeprowadzona rehabilitacja odbyły siew dniach od 31 stycznia 2014 r. do 2 marca 2014 r. Zabiegi, z których korzystała żona Wnioskodawcy podczas pobytu w klinice w Indiach są zabiegami rehabilitacyjnymi nie limitowanymi. W czasie pobytu w klinice zostało wykonane: 6 zabiegów wszczepienia komórek macierzystych, rehabilitacja ruchowa, rehabilitacja neurologiczna, rehabilitacja psychologiczna. Koszty związane z dojazdem oraz przeprowadzonej rehabilitacji to: bilety lotnicze (5.004,38 zł), uzyskanie wizy medycznej do Indii (545) zł, za zabieg oraz rehabilitację w klinice (78.097,68 zł), wydatki własne. Łączny koszt 83.648,06 zł. Zabiegi, z których korzystała żona Wnioskodawcy podczas pobytu w klinice w Indiach są zabiegami rehabilitacyjnymi nie limitowanymi.

W katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej ustawodawca wymienił m.in. wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Ustawodawca jednak nie zdefiniował w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęć: "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza", zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m.in. zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię.

Należy w tym miejscu wyraźnie podkreślić, że ostateczne rozstrzygnięcie kwestii czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty. Odliczenie od dochodu wydatków na zabiegi możliwe będzie tylko, wówczas gdy lekarz specjalista zakwalifikuje je jako zabiegi rehabilitacyjne.

Ponadto, wskazać należy, że warunkiem odliczenia wydatków związanych z odpłatnością za zabiegi rehabilitacyjne jest posiadanie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że Jego żona posiada orzeczenie o niepełnosprawności, a wskazane zabiegi są zabiegami rehabilitacyjnym, Wnioskodawca jako osoba, na utrzymaniu której pozostaje niepełnosprawna żona, stosownie do treści art. 26 ust. 7e ustawy może odliczyć wskazane zabiegi rehabilitacyjne w ramach ulgi rehabilitacyjnej za rok 2013. Podstawę odliczenia stanowić będą rachunki i faktury, dokumentujące poniesione przez Wnioskodawcę wydatki tytułem opisanego w treści wniosku zabiegu rehabilitacyjnego. Bez znaczenia pozostaje fakt, gdzie został poniesiony wydatek, tj. w kraju czy poza jego granicami.

Odnosząc się do kosztów związanych z dojazdem, należy wyjaśnić:

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Jak z powyższego wynika, warunkiem koniecznym, jest m.in. przejazd osoby niepełnosprawnej środkami transportu publicznego do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego czy zakładu rehabilitacji leczniczej, czyli środkami transportu dostępnymi dla ogółu ludzi. Z cała pewnością środkiem transportu publicznego jest pociąg, autobus, tramwaj, który wykonuje przejazd na stałych liniach według ogólnodostępnego rozkładu jazdy. Zatem i rejsowy samolot, który wykonuje loty według stałego rozkładu lotów jest środkiem transportu publicznego. Za środek transportu publicznego nie może być natomiast uznany samolot tzw. czarterowy wynajęty na zamówiony lot i prywatny samochód.

Zatem mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że poniesienie wydatków na pokrycie kosztów związanych z odpłatnym przejazdem środkami transportu publicznego w celu przejazdu do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego czy zakładu rehabilitacji leczniczej uprawnia podatnika, który ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawna posiadającą orzeczony stopień niepełnosprawności do odliczenia ich od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec tego, odnosząc się do poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku związanego z przejazdem - przelotem, należy stwierdzić, że jeżeli przelot samolotem z Polski do Indii i z Indii do Polski odbył się środkiem transportu publicznego, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 15 cytowanej ustawy, to wydatek poniesiony na bilety lotnicze dla niepełnosprawnej żony Wnioskodawcy można zaliczyć do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Natomiast do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć biletu lotniczego z Polski do Indii i z Indii do Polski tłumacza języka angielskiego.

Przechodząc natomiast do kwestii dotyczącej odliczenia wizy medycznej do Indii należy wskazać, że tego rodzaju wydatki nie są wydatkami, których poniesienie według ustawodawcy uprawnia do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, gdyż nie zostały wymienione w katalogu wydatków uznawanych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie może dokonać wizy medycznej do Indii w związku z posiadaną niepełnosprawnością.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl