IPPB4/415-491/11-4/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.) oraz piśmie z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r., data nadania 6 września 2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 25 sierpnia 2011 r. Nr IPPB4/415-491/11-2/MP (data nadania 26 sierpnia 2011 r., data odbioru 1 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości stanowiącej odrębny majątek małżonka - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości stanowiącej odrębny majątek małżonka.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-491/11-2/MP z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data nadania 26 sierpnia 2011 r., data doręczenia 1 września 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sprecyzowanie pytania w odniesieniu do daty zbycia lokalu mieszkalnego, ewentualne uzupełnienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w przypadku zmiany zakresu pytania.

Pismem z dnia 5 września 2011 r. (data nadania 6 września 2011 r., data wpływu 8 września 2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 6 lipca 2007 r. umową o kredyt hipoteczny bank udzielił Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi kredytu hipotecznego w kwocie 200.000 zł na zakup od developera nieruchomości stanowiącej odrębną własność lokalu. Umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży zawarta została w formie aktu notarialnego dnia 22 sierpnia 2008 r., w wyniku której lokal został nabyty do majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową oraz obciążony hipotekami na rzecz banku. Dnia 25 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała wraz z mężem w formie aktu notarialnego umowę rozdzielności majątkowej wraz z częściowym podziałem majątku, na mocy której nabyty umową z dnia 22 sierpnia 2008 r. lokal mieszkalny nabył nieodpłatnie na wyłączną własność Jej małżonek. Podział majątku dotyczył wyłącznie lokalu mieszkalnego, był zatem częściowy, nie był również ekwiwalentny w naturze i został dokonany bez żadnych spłat i dopłat. Dnia 4 grudnia 2010 r. umową darowizny małżonek darował na rzecz Wnioskodawczyni przedmiotowy lokal, otrzymany uprzednio na mocy częściowego podziału majątku. W dniu 11 marca 2011 r. jako jedyna właścicielka Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal mieszkalny za cenę 375.000 zł, przeznaczając część ceny uzyskanej ze sprzedaży lokalu w kwocie 180.428,17 zł na spłatę pozostałego zadłużenia z tytułu umowy o kredyt hipoteczny z dnia 6 lipca 2007 r., natomiast pozostałą część ceny w kwocie 194.571,83 zł, w okresie najbliższych 2 lat, zamierza przeznaczyć na zakup innej nieruchomości związanej z własnym celem mieszkaniowym. Pomimo kilkukrotnej zmiany stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości, kredyt hipoteczny z dnia 6 lipca 2007 r. przez cały ten okres był spłacany przez Wnioskodawczynię i Jej męża razem. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż pomimo zawarcia umowy rozdzielności majątkowej wraz z częściowym podziałem majątku z dnia 25 sierpnia 2010 r. i nabycia przez męża w jej wyniku całości lokalu, jak również nabycia lokalu na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny z dnia 4 grudnia 2010 r., kredyt od momentu jego zaciągnięcia przez cały okres aż do jego spłaty, która nastąpiła ze środków uzyskanych z tytułu zbycia lokalu w dniu 11 marca 2011 r., spłacany był przez małżonków wspólnie. Nie była sporządzana żadna umowa cesji kredytu, ani też aneks do umowy kredytowej. Przez cały okres spłaty kredytu odpowiedzialność małżonków za zobowiązania kredytowe była solidarna. Wydatkując kwoty na spłatę kredytu Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy całość przychodu z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości w kwocie 375.000 zł przeznaczonego w części na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego wraz z mężem na zakup przedmiotowej nieruchomości, a w części na zakup innej nieruchomości w przeciągu 2 lat od zbycia lokalu z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe, zostanie zaliczona jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też z tego względu, iż kredyt hipoteczny na zakup nieruchomości był wzięty oraz spłacany przez cały ten okres razem z mężem, przypadająca na męża połowa pozostałego do spłaty kredytu w kwocie 90.214,08 zł stanowić będzie dochód podlegający opodatkowaniu stawką 19 %.

Pytanie dotyczy zbycia lokalu mieszkalnego dokonanego umową z dnia 11 marca 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tego względu, iż nabycie całości nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni nastąpiło umową darowizny z dnia 4 grudnia 2010 r., zastosowanie będą miały przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do nieruchomości nabytych po 1 stycznia 2009 r., a wiec przepisy obecnie obowiązujące. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych (...) jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Z kolej art. 21 ust. 25 powołanej wyżej ustawy definiuje pojęcie własnych celów mieszkaniowych, określając, iż za wydatki poniesione na te właśnie cele uważa się m.in. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na cele określone w pkt 1. Przepis ten należy interpretować zgodnie z regułami wykładni celowościowej, a zatem istotne jest, czy przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, zgodnie z wolą ustawodawcy, został w całości wydatkowany na własne cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy, pomijając kwestię, czy podatnik na zakup zbywanej nieruchomości zaciągnął kredyt samodzielnie, czy też z małżonkiem. A zatem w przedstawionym stanie faktycznym całość kwoty wydatkowanej na spłatę pozostałego zadłużenia z tytułu kredytu hipotecznego, a stanowiącej część przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, stanowić będzie wydatek poniesiony na własny cel mieszkaniowy określony w art. 21 ust. 25 pkt 2) lit. a) i w związku z powyższym obowiązek podatkowy nie powstaje.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z kolei w myśl art. 889 Kodeksu cywilnego nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

* gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;

* gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy.

Z punktu widzenia omawianej sprawy wynika, że w dniu 4 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny od męża lokal mieszkalny. W dniu 11 marca 2011 r. jako jedyna właścicielka Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal mieszkalny.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Zgodnie zatem z ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny od męża stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zatem do opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia ww. lokalu mieszkalnego będą miały zastosowanie przepisy określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Jednakże, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Tak więc, aby skorzystać z powyższego zwolnienia, wydatkowanie uzyskanego przychodu na własne cele mieszkaniowe powinno nastąpić nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Z postanowień art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 28 cyt. ustawy wskazuje, że za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Ponadto, w myśl art. 21 ust. 29 ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie otrzymanego przychodu wyłącznie na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, ma charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Z analizy zaistniałego stanu faktycznego wynika, że dnia 25 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała wraz z mężem w formie aktu notarialnego umowę rozdzielności majątkowej wraz z częściowym podziałem majątku, na mocy której nabyty umową z dnia 22 sierpnia 2008 r. lokal mieszkalny nabył nieodpłatnie na wyłączną własność Jej małżonek. Podział majątku dotyczył wyłącznie lokalu mieszkalnego, był zatem częściowy, nie był również ekwiwalentny w naturze i został dokonany bez żadnych spłat i dopłat. Dnia 4 grudnia 2010 r. umową darowizny małżonek darował na rzecz Wnioskodawczyni przedmiotowy lokal, otrzymany uprzednio na mocy częściowego podziału majątku. W dniu 11 marca 2011 r. jako jedyna właścicielka Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal mieszkalny za cenę 375.000 zł, przeznaczając część ceny uzyskanej ze sprzedaży lokalu w kwocie 180.428,17 zł na spłatę pozostałego zadłużenia z tytułu umowy o kredyt hipoteczny z dnia 6 lipca 2007 r., który został udzielony Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi na zakup od developera przedmiotowej nieruchomości stanowiącej odrębną własność lokalu. Pozostałą część ceny w kwocie 194.571,83 zł w okresie najbliższych 2 lat Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup innej nieruchomości związanej z własnym celem mieszkaniowym. Pomimo kilkukrotnej zmiany stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości, kredyt hipoteczny z dnia 6 lipca 2007 r. przez cały ten okres był spłacany przez Wnioskodawczynię i Jej męża razem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia, czy kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego otrzymanego przez Wnioskodawczynię do jej majątku osobistego może podlegać zwolnieniu z opodatkowania, jeśli przeznaczona będzie na spłatę kredytu zaciągniętego przez obojga małżonków na zakup tego lokalu.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmującej dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ww. ustawy), ale także przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Po ustaniu ustroju wspólności majątkowej prawo każdego z małżonków do wspólnej masy majątkowej przybiera postać udziału.

Sięgnięcie do unormowań Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dotyczących ustroju majątkowego między małżonkami, ma swoje uzasadnienie, gdyż istniejące w małżeństwie stosunki majątkowe mają wpływ na proces dowodzenia stosownymi dokumentami faktu poniesienia wydatku na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zasadą prawa podatkowego jest płacenie podatków natomiast wszelkie ulgi i zwolnienia stanowią odstępstwo od tej zasady i dlatego przepisy regulujące ulgi i zwolnienia winny być interpretowane w ścisły sposób.

Tak więc do wydatków określonych w ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy zalicza się m.in. wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego oraz na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1 ust. 25 ustawy.

Powyżej wskazane zwolnienie może mieć zastosowanie, tylko na zasadach i po spełnieniu warunków przewidzianych tym przepisem. Użyte przez ustawodawcę określenie "na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętego przez podatnika" należy rozumieć w sposób dosłowny. Chodzi w tym przypadku o wywiązanie się przez kredytobiorcę z długu względem banku w sposób określony w umowie kredytowej.

Z treści wniosku wynika, iż pomimo zawarcia umowy rozdzielności majątkowej wraz z częściowym podziałem majątku z dnia 25 sierpnia 2010 r. i nabycia przez męża w jej wyniku całości lokalu, jak również nabycia lokalu na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny z dnia 4 grudnia 2010 r., kredyt od momentu jego zaciągnięcia przez cały okres aż do jego spłaty, która nastąpiła ze środków uzyskanych z tytułu zbycia lokalu w dniu 11 marca 2011 r., spłacany był przez małżonków wspólnie. Nie była sporządzana żadna umowa cesji kredytu, ani też aneks do umowy kredytowej. Przez cały okres spłaty kredytu odpowiedzialność małżonków za zobowiązania kredytowe była solidarna. Z powyższego nie wynika, by dług względem banku został przejęty przez Wnioskodawczynię, np. w drodze "przejęcia długu" z godnie z art. 519 Kodeksu cywilnego.

Zauważyć bowiem należy, że do spłaty kredytu Wnioskodawczyni zobowiązana jest w takim samym stopniu jak jej małżonek. Pieniędzmi z własnego majątku Wnioskodawczyni spłaciłaby zatem zobowiązanie kredytowe nie tylko swoje, ale i małżonka. Warunkiem natomiast zwolnienia jest realizowanie własnych celów mieszkaniowych przez podatnika.

Wobec powyższego w przypadku przeznaczenia przez Wnioskodawczynię uzyskanych środków pieniężnych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z małżonkiem na zakup lokalu mieszkalnego, z przedmiotowego zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. skorzystają wyłącznie środki pieniężne odpowiadające udziałowi Wnioskodawczyni w zobowiązaniu kredytowym.

Natomiast odnosząc się do kwestii dotyczącej opodatkowania przypadającej na męża spłaty kredytu należy stwierdzić, iż zaciągnięcie kredytu i uzyskanie pieniędzy od banku nie jest w świetle prawa podatkowego traktowane jako osiągnięcie przez podatnika przychodu do opodatkowania, a tym samym od kwoty kredytu nie płaci się w momencie jego uzyskania podatku dochodowego. Podkreślić należy, iż samo otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe.

Reasumując należy stwierdzić, iż kwota dochodu uzyskana ze sprzedaży mieszkania:

* wydatkowana na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 do wysokości spłaty odpowiadającej udziałowi Wnioskodawczyni w zobowiązaniu kredytowym - zgodnie z umową kredytową,

* wydatkowana na zakup innej nieruchomości, będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli zostaną spełnione wszystkie przesłanki przewidziane do ww. zwolnienia.

Natomiast przypadająca na męża połowa pozostałego do spłaty kredytu jest obojętna podatkowo.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.