IPPB4/415-485/09-2/MP - Sfinansowanie przez pracodawcę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych biletów wstępu do teatru, kina oraz na basen, spotkań i wyjazdów integracyjnych, sportowych i rekreacyjnych jako przychód pracownika ze stosunku pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń socjalnych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych:

W dniu 16 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń socjalnych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka kupuje dla pracowników bilety wstępu do teatru, kina oraz na basen, organizuje spotkania integracyjne dla nieograniczonej liczby pracowników oraz wyjazdy dla pracowników (wyjazdy o charakterze integracyjnym, sportowo- rekreacyjnym) finansowanych z ZFŚS. Koszty związane z tymi wyjazdami to noclegi, przejazdy, wyżywienie, wynajęcie firm organizujących zabawy i imprezy integracyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy pokrycie wydatków na ww. cele z ZFŚS stanowi przychód dla pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniona jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje rzeczy ani świadczenia rzeczowego. W związku z tym, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 45 ww. ustawy rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Świadczenie, według znaczenia ze słownika języka polskiego, to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia. Świadczenie rzeczowe można więc otrzymać lub ponosić. Świadczeniem rzeczowym jest świadczenie o charakterze materialnym nieodpłatnym, odpłatnym, bądź częściowo odpłatnym.

Bilety wstępu (do kina, teatru czy na basen) mają charakter materialny, który daje podstawę do zakwalifikowania ich jako świadczenia rzeczowego. W związku z tym, zakup biletów wstępu do instytucji kulturalnych czy sportowych, w całości finansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie stanowi przychodu dla pracowników do wysokości 380 zł. Stanowisko takie zostało wyrażone w piśmie z dnia 30 grudnia 2004 r., PB5/IK-066-504-2374/04, Biuletyn Skarbowy 2005 r., nr 2, poz. 16 przez Ministerstwo Finansów, które stwierdziło, że "bilety wstępu, karnety na basen itp., zakupione przez pracodawcę (związek zawodowy), korzystają ze zwolnienia, pod warunkiem, że wydatki z tego tytułu pracodawca lub związek zawodowy finansuje w całości z funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych". Stanowisko takie potwierdza również Urząd Skarbowy w Busku-Zdroju, PD-1/415-14/06.

Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku organizowania przez pracodawcą imprez, spotkań integracyjnych dla pracowników, finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, po stronie pracowników powstaje przychód, jeżeli możliwe jest ustalenie wartości świadczeń i przyporządkowanie ich poszczególnym pracownikom. Jeżeli natomiast ustalenie wartości świadczeń i przyporządkowanie ich poszczególnym pracownikom, biorącym udział w imprezie, nie będzie możliwe (np. impreza ma charakter otwarty, a wysokość kosztów ustalona została w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób biorących udział w imprezie), wówczas pracownik nie uzyska świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT. Stanowisko takie potwierdza Łódzki Urząd Skarbowy, ŁUS-lI-2-415/29/06/AG. W opinii Wnioskodawcy, spotkania oraz wyjazdy rekreacyjno-sportowe organizowane dla pracowników nie mieszczą się w definicji świadczeń rzeczowych i w związku z tym, nie wliczają się do limitu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, finansowanie tego rodzaju świadczeń dla pracowników jest działalnością socjalną w rozumieniu przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uznaje się za przychód pracownika świadczeń w przypadku, gdy określenie ich wysokości na poszczególnego pracownika nie jest możliwe, np. sytuacji, gdy pracodawca pokrywa określone wydatki w formie ryczałtu (niezależnie czy pracownik korzysta z określonych świadczeń, czy też z nich nie korzysta), bądź w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika.

Według stanowiska Wnioskodawcy, wartość świadczenia z tytułu udziału pracownika w imprezie integracyjnej, zorganizowanej w formie spotkania otwartego nie stanowią dla niego przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko takie wynika z faktu, że obecność w tym wydarzeniu nie jest obowiązkowa i odbywa się na zasadzie dobrowolności. Otwarty charakter imprezy uniemożliwia sporządzenie imiennych listy uczestników, a co za tym idzie wyliczenie wartości świadczenia na rzecz pojedynczego pracownika oraz obliczenie i pobór od niego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca zaznacza, iż w przypadku wyjazdu integracyjnego, sportowo-integracyjnego wartość świadczenia z tytułu udziału pracownika stanowi dla niego przychód w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie stanowisko wynika z zamkniętego charakteru tych wydarzeń, a co za tym idzie, z możliwości sporządzenie imiennych listy uczestników. Pozwala to na wyliczenie wartości świadczenia na rzecz pojedynczego pracownika oraz obliczenie i pobór od niego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Z kolei, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne.

Z powyższego wynika zatem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają m.in. świadczenia o charakterze rzeczowym (np. bilety do kina, teatru, karnety na basen, itp.), nie można natomiast uznać, iż sfinansowanie spotkań integracyjnych, sportowo-rekreacyjnych, jest świadczeniem rzeczowym, bowiem beneficjenci nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym. Przedmiotem świadczenia jest bowiem w takim przypadku usługa w postaci organizacji spotkań integracyjnych, sportowo-rekreacyjnych, a nie rzecz.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika. Przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczeń otrzymanych przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej. Pracodawca winien zatem doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do globalnej kwoty przychodu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 32 ww. ustawy.

Indywidualizacja świadczeń, jakie otrzymali pracownicy, a co za tym idzie kwota przychodu ze stosunku pracy, jaką uzyskali jest możliwa do ustalenia. Wnioskodawca ma wiedzę, kto uczestniczył w spotkaniu integracyjny, dla ilu osób wykupił noclegi, przejazdy i wyżywienie. W takiej sytuacji ustalenie wysokości świadczenia otrzymanego przez każdego z uczestników nie wydaje się sprawą skomplikowaną. Otrzymanie świadczenia nieodpłatnego nie należy utożsamiać z jego skonsumowaniem. Stąd też analizowanie w jakim stopniu wykorzystane zostało otrzymane przez uczestników spotkania integracyjnego nieodpłatne świadczenie (noclegi, wyżywienie itp.) jest bez znaczenia dla ustalenia przychodu z tego tytułu.

Reasumując należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku finansowanie przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń zakupu biletów wstępu do teatru, kina i na basen, do wysokości 380 zł rocznie, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy dodać, że wartość sfinansowanych, świadczeń rzeczowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszu związków zawodowych nie może przekroczyć w roku podatkowym 380 zł.

Natomiast wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kosztów wyjazdów sportowo-rekreacyjnych oraz imprez integracyjnych, zarówno tych o charakterze otwartym jak i tych, które są organizowane dla określonej liczby pracowników, jak również koszty związane z tymi wyjazdami (noclegi, przejazdy, wyżywienie, wynajęcie firm organizujących zabawy i imprezy integracyjne), stanowią dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy. W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek doliczyć kwotę dofinansowania do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.