IPPB4/415-482/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 września 2014 r. (data nadania 3 października 2014 r., data wpływu 6 października 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 19 sierpnia 2014 r. Nr IPPB4/415-482/14-2/JK (data nadania 19 sierpnia 2014 r., data doręczenia 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Polski - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej braku opodatkowania na terytorium Polski zasiłku z ubezpieczenia społecznego,

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 16 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 19 sierpnia 2014 r. (data nadania 19 sierpnia 2014 r., data doręczenia 26 września 2014 r.) organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, a także dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego w odniesieniu do przeformułowanych pytań.

Pismem z dnia 30 września 2014 r. (data nadania 3 października 2014 r., data wpływu 6 października 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

1. Miejsce zamieszkania i pobytu.

Od roku 2010 Wnioskodawczyni mieszka w Londynie. Mąż Wnioskodawczyni jest obywatelem UK. W 2010 r. mąż zakupił w Londynie mieszkanie, gdzie małżonkowie mieszkają do tej pory.

Małżonkowie posiadają również dom letniskowy w Polsce. Małżonkowie spędzają tam miesiące letnie. Zdecydowaną większość czasu spędzają jednak poza Polską, ich dom jest w Londynie.

2. Rodzina.

Małżonkowie mają dziecko. R. również leczy się w Londynie, ponieważ jako niemowlę chorowała na nowotwór oczu. R. L. Hospital zapewnia jej stałą, specjalistyczną opiekę i regularnie bada dno oka (ta praktyka będzie kontynuowana przez jej całe życie) z częstotliwością co trzy tygodnie, aż do ośmiu - dziewięciu tygodni. Wnioskodawczyni również korzysta z tamtejszej opieki lekarskiej, zwłaszcza że od listopada tego roku będzie pozbawiona możliwości korzystania z bezpłatnego NFZ w Polsce (wtedy kończy się urlop wychowawczy). Mąż Wnioskodawczyni nie pracuje, ponieważ postanowił zajmować się ich dzieckiem, które nie jest jeszcze całkiem zdrowe i po chorobie nowotworowej wymaga dodatowego czasu i uwagi. Wnioskodawczyni jest zatem jedyną osobą, która utrzymuje rodzinę i centrum Jej interesów życiowych jest w Londynie.

3. Miejsce i sposób zarobkowania

Wnioskodawczyni nie jest zatrudniona w UK, ponieważ uprawia wolny zawód, jest artystką. Od września 2014 Wnioskodawczyni rozpoczyna studia doktoranckie na G. U. Wynajmuje również pracownię artystyczną, gdzie powstają Jej projekty.

Niemniej, jako artystka, której specjalnością są projekty publiczne, bezustannie Wnioskodawczyni podróżuje. Jeździ na rezydencje artystyczne, pobyty badawcze, konferencje, warsztaty i seminaria, prowadzi pracę dokumentacyjną nad projektami publicznymi oraz dokonuje otwarcia wystaw. Wciąż bardzo dużo Wnioskodawczyni pracuje w Polsce. Są to zamówienia urzędów miasta, instytucji artystycznych, NGS-ów itp. Wnioskodawczyni nie prowadzi, ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii działalności gospodarczej. Podstawą Jej dochodów są należności licencyjne w rozumieniu p. 3 Konwencji 1840 (Dziennik Ustaw Nr 250).

4. Problem z rozliczeniem podatku w 2013 r.

Niestety, od roku 2010 do 2013, Wnioskodawczyni nie przyszło do głowy, że powinna wysłać Urzędowi Skarbowemu zawiadomienie o zmianie miejsca pobytu. Do roku 2012 rozliczała się jeszcze w Polsce. Od roku 2013 postanowiła rozliczać się w UK. Wnioskodawczyni nie wysłała jednak na czas formularza ZAP-3. Wysłała go dopiero w styczniu roku 2014, sądząc w swojej naiwności, że będzie on również dotyczył roku 2013. Wnioskodawczyni zauważyła, że na formularzu nie ma okienka na datę wskazującą na to od kiedy mieszka w UK. Wnioskodawczyni popełniła jeszcze inny błąd - podawała swój stary polski adres zamieszkania. Wynikło to z faktu, że zazwyczaj automatycznie wysyła plik z danymi do umowy każdej instytucji. Skutek tego jest taki, że odpowiednie podatki zostały odprowadzone do polskiego Urzędu Skarbowego. Znajomi Wnioskodawczyni, Polacy mieszkający w Londynie uświadomili Jej błędy, jakie popełniła. Księgowa w Polsce, z którą Wnioskodawczyni skontaktowała się w celu uzyskania porady zasugerowała Jej wizytę w III Urzędzie Skarbowym i zabranie ze sobą certyfikatu rezydencji, PIT-11, jakie otrzymała z Polski oraz wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

W połowie maja 2014 r. Wnioskodawczyni zjawiła się w III Urzędzie Skarbowym, gdzie spędziła 3 godziny będąc odsyłana z pokoju do pokoju i w końcu wylądowała w I Urzędzie Skarbowym. W każdym pokoju urzędnicy mówili co innego, przy czym informacje te były sprzeczne. W III Urzędzie Skarbowym Wnioskodawczyni została poinformowana, źe ponieważ dochody za 2013 r. to w ogromnej większości należności licencyjne, Wnioskodawczyni powinna zwrócić się do poszczególnych Urzędów Skarbowych właściwych dla czasowego miejsca pobytu i pracy (Wnioskodawczyni pracowała w różnych miastach Polski) z prośbą o zwrot odprowadzonych podatków, lub zapłacić podatek w Wielkiej Brytanii odliczając sumę odprowadzoną już do polskiego US, przeliczoną na funty. W wypadku wyboru opcji I Wnioskodawczyni otrzymała formularz "Wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku". W następnym pokoju poinformowano Wnioskodawczynię, że zwrot podatków jest niemożliwy, a w I Urzędzie Skarbowym poradzono Jej wysłanie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, co niniejszym czyni.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 30 września 2014 r. (data nadania 3 października 2014 r., data wpływu 6 października 2014 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że w 2013 r. Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Obecnie Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji dotyczącego tego okresu, ale może o taki certyfikat się ubiegać. Wnioskodawczyni posiada certyfikat rezydencji dotyczący roku 2014. Wnioskodawczyni przebywa w Polsce w celu realizacji projektów artystycznych, ale Jej okres pobytu nie przekracza w sumie 183 dni w roku podatkowym. W roku 2013 Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody w Polsce z tytułu należności licencyjnych (w zdecydowanej większości), ale również z tytułu jednej umowy zlecenie oraz jednej umowy o pracę (w istocie była to jednorazowa wypłata zasiłku z ubezpieczeń społecznych w związku ze stosunkiem pracy, który wygasł w roku 2012). Wnioskodawczyni nie przebywała/nie przebywa/nie będzie przebywać w Polsce przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w okresie 12 miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Wynagrodzenia Wnioskodawczyni nie były/nie są/nie będą wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce. Wynagrodzenie było ponoszone przez stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Polsce, ale tylko do roku 2012 r., kiedy to stosunek pracy się zakończył. Przychód w roku podatkowym 2013 był jednorazową wypłatą zasiłku z ubezpieczeń społecznych. Umowa zlecenia z roku 2013 była związana z zakładem położonym w Polsce, a dochód wypłacony był związany z działalnością tego zakładu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązkiem Wnioskodawczyni jest rozliczenie podatków za rok 2013 w Polsce, czy w Wielkiej Brytanii.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna to uczynić w Wielkiej Brytanii.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanna w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od roku 2010 mieszka w Londynie. Obecnie Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji dotyczącego tego okresu, ale może o taki certyfikat się ubiegać. Wnioskodawczyni posiada certyfikat rezydencji dotyczący roku 2014. Mąż Wnioskodawczyni jest obywatelem Wielkiej Brytanii. W 2010 r. mąż zakupił w Londynie mieszkanie, gdzie małżonkowie mieszkają do tej pory. Małżonkowie mają dziecko, które chodzi w Londynie do przedszkola oraz tam się leczy, ponieważ jako niemowlę chorowała na nowotwór oczu. Szpital w Londynie zapewnia jej stałą, specjalistyczną opiekę i regularnie bada dno oka (ta praktyka będzie kontynuowana przez jej całe życie) z częstotliwością co trzy tygodnie, aż do ośmiu - dziewięciu tygodni. Wnioskodawczyni również korzysta z tamtejszej opieki lekarskiej, zwłaszcza że od listopada tego roku będzie pozbawiona możliwości korzystania z bezpłatnego NFZ w Polsce (wtedy kończy się urlop wychowawczy). Mąż Wnioskodawczyni nie pracuje, ponieważ postanowił zajmować się ich dzieckiem, które nie jest jeszcze całkiem zdrowe i po chorobie nowotworowej wymaga dodatowego czasu i uwagi. Wnioskodawczyni nie jest zatrudniona w Wielkiej Brytanii, ponieważ uprawia wolny zawód, jest artystką. Od września 2014 r. Wnioskodawczyni rozpoczyna studia doktoranckie na Uniwersytecie w Londynie. Wynajmuje również pracownię artystyczną, gdzie powstają Jej projekty. Niemniej, jako artystka, której specjalnością są projekty publiczne, bezustannie podróżuje. Wciąż bardzo dużo Wnioskodawczyni pracuje w Polsce. Są to zamówienia urzędów miasta, instytucji artystycznych, NGS-ów itp. Wnioskodawczyni nie prowadzi, ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii działalności gospodarczej. Podstawą Jej dochodów są należności licencyjne w rozumieniu p. 3 Konwencji 1840 (Dziennik Ustaw Nr 250). W celu realizacji projektów artystycznych Wnioskodawczyni przebywa w Polsce, ale Jej okres pobytu nie przekracza w sumie 183 dni w roku podatkowym. W roku 2013 Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody w Polsce z tytułu należności licencyjnych (w zdecydowanej większości), ale również z tytułu jednej umowy zlecenie oraz jednej umowy o pracę (w istocie była to jednorazowa wypłata zasiłku z ubezpieczeń społecznych w związku ze stosunkiem pracy, który wygasł w roku 2012).

W świetle przedstawionych faktów, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że Jej centrum interesów życiowych i gospodarczych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Fakt uzyskiwania dochodu z tytułu wykonywania wolnego zawodu w Wielkiej Brytanii a także posiadanie stałego ogniska domowego od 2010 r. w tym kraju niezbicie świadczy, że tam znajduje się centrum interesów życiowych oraz gospodarczych Wnioskodawczyni. Ponadto, okres pobytu Wnioskodawczyni w Polsce nie przekracza w sumie 183 dni w roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że z Wielką Brytanią Wnioskodawczynię łączą ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. W konsekwencji, Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem polsko - angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się do opodatkowania w Polsce zasiłku z ubezpieczenia społecznego związanego z wykonywaną pracą należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko - angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jak wynika z treści art. 15 ust. 2 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji (pkt 2.1 Komentarza do art. 15) określenie "pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia" obejmuje także świadczenia w naturze uzyskiwane z tytułu zatrudnienia (np. akcje pracownicze, korzystanie z mieszkania, samochodu, ubezpieczenia chorobowe, ubezpieczenia na życie lub członkostwo w klubie). Przewidziany w artykule warunek opodatkowania przez państwo źródła postanawia, że pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia powinny być osiągane z wykonywania pracy najemnej w tym państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko - angielskiej, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Polski. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Polsce, jak i w państwie rezydencji, czyli w Wielkiej Brytanii.

Natomiast ust. 2 tego przepisu, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Wielkiej Brytanii, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tych artykułach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ust. 1 tego artykułu, czyli w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Wielkiej Brytanii) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Polsce).

Mając na uwadze stan faktyczny opisany we wniosku, należy zauważyć, że warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. c Konwencji odnoszący się do kwestii ponoszenia wynagrodzenia przez zakład, który pracodawca posiada w Polsce nie jest spełniony. Wynagrodzenie było ponoszone przez stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Polsce. W konsekwencji więc, wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Polsce przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, czyli zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Polsce.

W Polsce zatem opodatkowaniu podlega dochód z tytułu pracy tu wykonywanej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do treści art. 20 ust. 1 tej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności m.in. zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ww. ustawy, zasiłkami z ubezpieczenia społecznego są kwoty wypłaconych przez zakład pracy lub organ rentowy zasiłków chorobowych, wyrównawczych, macierzyńskich, opiekuńczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych.

Zatem w stosunku do uzyskanego przez Wnioskodawczynię zasiłku z ubezpieczenia społecznego zastosowanie ma art. 22 Konwencji polsko - angielskiej regulujący zasady opodatkowania innych dochodów, a nie uregulowania zawarte w art. 15 ww. Konwencji.

Zgodnie z ww. art. 21 ust. 1 Konwencji, części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to, gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W związku z powyższym, dochody Wnioskodawczyni mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, z tytułu zasiłku z ubezpieczenia społecznego, podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii. Zatem dochody z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

W zakresie należności licencyjnych, należy wskazać, że zgodnie z art. 12 ust. 1 polsko - angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. Konwencji, jednakże takie należności, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. Konwencji, określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 powyższej Konwencji, postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne działalność poprzez zakład w nim położony, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 niniejszej Konwencji.

W myśl art. 12 ust. 5 ww. Konwencji, należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeśli płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którym powstał obowiązek wypłaty należności licencyjnych i zapłata tych należności jest pokrywana przez ten zakład, wówczas uważa się, że należności licencyjne powstają w tym Umawiającym się Państwie, w którym zakład jest położony.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii uzyskuje w Polsce dochody z należności licencyjnych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej ani w Wielkiej Brytanii, ani w Polsce.

W związku z powyższym należy wskazać, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii mogą być opodatkowane w Wielkiej Brytanii. Jednakże takie należności, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa (w Polsce), lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód "może być opodatkowany" nie oznacza, że podatnik może wybrać państwo, w którym opodatkuje swój dochód i zapłaci podatek. Postanowienie to wskazuje natomiast, że państwo, w którym powstały należności licencyjne ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W związku z powyższym, dochody uzyskane z tytułu należności licencyjnych powstałych na terytorium Polski podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W odniesieniu do dochodów uzyskiwanych na podstawie umowy zlecenia związanej z zakładem położonym w Polsce należy stwierdzić, że Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych nie zawiera uregulowań odnośnie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu umowy zlecenia.

W przypadku, gdy umowa zlecenia nie posiada cech umowy o pracę to opodatkowanie dochodów z tytułu umowy zlecenia należy rozpatrywać z uwzględnieniem art. 7 i 21 Konwencji.

Zgodnie więc z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to, gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu, nie będącego dochodem z majątku nieruchomego, o którym mowa w art. 6 ustęp 2 niniejszej Konwencji, jeżeli osoba osiągająca taki dochód, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez zakład w nim położony i gdy prawo lub majątek, z tytułu których dochód jest wypłacany, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu. W takim przypadku, stosuje się postanowienia artykułu 7 niniejszej Konwencji. (art. 21 ust. 2 Konwencji).

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 7 ust. 1 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 Konwencji, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Według art. 5 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie natomiast z ust. 2 tego artykułu, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Określenie "zakład" obejmuje także plac budowy albo prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy jeżeli trwają dłużej niż dwanaście miesięcy (ust. 3 art. 5 Konwencji).

Jednocześnie w umowie zastrzeżone zostało, że określenie "zakład" nie obejmuje:

Jednocześnie wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Mając na względzie wskazane powyżej przepisy prawa, wskazać należy, że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Wielkiej Brytanii. W państwie zakładu - w Polsce opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Dochód uzyskany w 2013 r. związany z działalnością zakładu położonego w Polsce z tytułu umowy zlecenia, związanej z tym zakładem, będzie podlegać opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w państwie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni, czyli w Wielkiej Brytanii (art. 7 ust. 1 Konwencji).

Do opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Polski z tytułu należności licencyjnych oraz z tytułu umowy zlecenia związanej z zakładem położonym na terytorium Polski ma zastosowanie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in.:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście,

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 7 - kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, że pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność spełniająca wskazane w ww. art. 5a ust. 6 ww. ustawy przesłanki, o ile ustawa nie kwalifikuje przychodów z tej działalności do innego źródła.

Z kolei w myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy zlecenia, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast za przychód z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 tej ustawy, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Jednakże w myśl art. 29 ust. 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1 są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej ani w Wielkiej Brytanii, ani w Polsce. Zatem w odniesieniu do Wnioskodawczyni ma zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 44 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad okreslonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Natomiast w myśl art. 45 ust. 3 pkt 1 tej ustawy zeznaniami, o których mowa powyżej, nie obejmuje się dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 29-30a.

Zatem należy stwierdzić, że dochody uzyskane z tytułu należności licencyjnych oraz z tytułu umowy zlecenia mieszczą się w katalogu przychodów określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy wskazać, że Wnioskodawczyni mająca miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochody uzyskane w 2013 r. jako zasiłek z ubezpieczenia społecznego podlega opodatkowaniu jedynie w Wielkiej Brytanii, zatem nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Z dochodów tych Wnioskodawczyni nie powinna rozliczać się w Polsce. Dochody uzyskane w 2013 r. z tytułu należności licencyjnych powstałych na terytorium Polski podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 29 ust. 2 ww. ustawy oraz art. 12 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zryczałtowanym podatkiem w wysokości 10% wypłacanej należności (brutto), pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika posiadanym certyfikatem rezydencji. W sytuacji braku certyfikatu rezydencji za 2013 r. - należności licencyjne podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem w wysokości 20% uzyskanych przychodów. Dochody z tytułu umowy zlecenia związanej z zakładem położonym na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem w wysokości 20% przychodu. Podatek z tytułu należności licencyjnych oraz z tytułu umowy zlecenia, zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy jest pobierany przez płatnika. W przypadku uzyskiwania dochodów bez pośrednictwa płatnika, Wnioskodawczyni była obowiązana bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, które są traktowane na równi z zapłatą podatku. Jeżeli zaliczki nie zostały odprowadzone, Wnioskodawczyni jest obowiązana do zapłaty podatku dochodowego w Polsce w pełnej wysokości od świadczeń uzyskanych w 2013 r. Wnioskodawczyni nie ma obowiązku złożenia rocznej deklaracji PIT w Polsce rozliczając ww. dochody.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.