IPPB4/415-454/09-4/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 2 lipca 2009 r.) uzupełnionego pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data nadania 15 lipca 2009 r., data wpływu 16 lipca 2009 r.) na wezwanie z dnia 8 lipca 2009 r. Nr IPPB4/415-454/09-2/PJ (data nadania 8 lipca 2009 r., data doręczenia 10 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia wypłacanego świadkom za utracony zarobek, związanego ze stawiennictwem w sądzie - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia wypłacanego świadkom za utracony zarobek, związanego ze stawiennictwem w sądzie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wypłaca świadkom (na ich wniosek) odszkodowanie za utracony zarobek zgodnie z art. 2 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 48, poz. 284 z późn. zm.). Wypłacone należności świadkowi Wnioskodawca zalicza do przychodów osób, którym sąd zlecił wykonanie określonych czynności (art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o.p.d.o.f.) i pobiera zaliczkę na podatek w wysokości 18%.

Pismem z dnia 8 lipca 2009 r. Nr IPPB4/415-454/09-2/PJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez dostarczenia pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Panią M. Wniosek został uzupełniony w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, przyznane świadkom na ich żądanie odszkodowanie za utracony zarobek z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Odszkodowanie za utracony zarobek przyznane świadkom na ich żądanie z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wypłacone odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym, gdyż jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z innych ustaw i przepisów wykonawczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z treści powyższego przepisu wynika, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia bowiem korzystają jedynie te odszkodowania, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustawy, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wypłaca odszkodowanie świadkom za utracony zarobek, związane ze stawiennictwem w sądzie, zasądzonego przez sąd, przyznawanego na podstawie art. 2 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 48, poz. 284 z późn. zm.).

Biorąc pod uwagę stan faktyczny opisany w treści wniosku oraz przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż odszkodowanie za utracony zarobek z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu, wypłacane świadkowi zgodnie z art. 2 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, jako nie wymienione w katalogu odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia, o których mowa w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.