IPPB4/415-45/13-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. (data wpływu do tutejszego organu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2012 r. i w latach następnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2013 r. do tut. Organu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2012 r. i w latach następnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Do dnia 12 października 2012 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku księgowej w Spółce. Umowa o pracę na czas nieokreślony została rozwiązana na mocy porozumienia stron. Zaliczka na podatek dochodowy była potrącona przez pracodawcę. Dnia 15 października 2012 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła pracę na stanowisku asystentki/pracownika atelier na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej dnia 20 lipca 2012 r. w Szwajcarii. Wnioskodawczyni zostało przydzielone pozwolenie na pracę i pobyt kategorii B (ważne do 14 października 2017 r.), które po wygaśnięciu zostanie przedłużone.

Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu. Posiada zameldowanie i mieszka razem ze swoim partnerem, obywatelem Szwajcarii. Pracodawca zgłosił Wnioskodawczynię do tutejszego Urzędu Skarbowego i od dnia podjęcia pracy podlega podatkowi u źródła, który potrąca i uiszcza w Jej imieniu pracodawca. Poza tym Wnioskodawczyni posiada konto w banku w Szwajcarii.

W Polsce Wnioskodawczyni jest zameldowana na stałe. Nie posiada nieruchomości na terenie Polski. Posiada również konto złotówkowe w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powołując się na przepisy prawa, a także na interpretację indywidualną z dnia 12 marca 2007 r. (sygn. akt DD4-033-01655/ZKK/06/5763), która przedstawia podobny stan faktyczny, zostały spełnione warunki do uznania faktu, że od dnia 15 października 2012 r. ośrodek życiowej działalności Wnioskodawczyni znajduje się na terenie Szwajcarii i w związku z tym podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że dochody uzyskane w Szwajcarii nie będą podlegały opodatkowaniu na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych", to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie w dniu 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 z późn. zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie", oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu. Dnia 15 października 2012 r. rozpoczęła pracę w Szwajcarii na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Zostało Jej przydzielone pozwolenie na pracę i pobyt kategorii B (ważne do 14 października 2017 r.), które po wygaśnięciu zostanie przedłużone. Wnioskodawczyni posiada w Szwajcarii zameldowanie i mieszka razem ze swoim partnerem, obywatelem Szwajcarii. Pracodawca zgłosił Wnioskodawczynię do tamtejszego Urzędu Skarbowego i od dnia podjęcia pracy podlega podatkowi u źródła, który potrąca i uiszcza w Jej imieniu pracodawca. Poza tym Wnioskodawczyni posiada konto w banku w Szwajcarii. W Polsce Wnioskodawczyni jest zameldowana na stałe oraz posiada konto złotówkowe. Nie posiada nieruchomości na terenie Polski.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni w roku 2012 w świetle ww. przepisów, uznać należy, iż do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Szwajcarii, tzn. do dnia wyjazdu z Polski, Wnioskodawczyni podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Szwajcarii, Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Szwajcarii.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Szwajcarii (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni będzie posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwajcarii. W tym państwie pozostaje z zamiarem stałego pobytu, wykonuje pracę zarobkową, posiada zameldowanie oraz mieszka razem ze swoim partnerem. Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia wyjazdu do Szwajcarii będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem Konwencji polsko-szwajcarskiej, natomiast dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwajcarii będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w Szwajcarii.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, iż dotyczy ona indywidualnej sprawy innego podatnika i nie może stanowić podstawy do wydania decyzji, gdyż interpretacje nie są źródłem prawa.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.