IPPB4/415-442/09-3/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca zamieszkania oraz obowiązku podatkowego w latach 2003 - 2007 - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca zamieszkania oraz obowiązku podatkowego w latach 2003 - 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 11 maja 2003 r. wyjechała do Wielkiej Brytanii w charakterze "Au pair" (opiekunka do dzieci). Tam zamieszkała u angielskiej rodziny i uczęszczała na zajęcia języka angielskiego. W marcu 2004 r. zdała egzamin, a od 18 maja 2004 r. podjęła pierwszą pracę w Londynie jako pomoc biurowa (tłumaczenia polsko-angielskie, angielsko-polskie) dla pracowników firmy budowlanej. Wnioskodawczyni otrzymała numer identyfikacji podatkowej. W czerwcu-sierpniu 2004 r. Wnioskodawczyni ukończyła kurs języka angielskiego. Następnie pracowała w kawiarni, supermarkecie, pizzerii, a także jako opiekunka osób starszych oraz asystentka w biurze. Obecnie od ponad 2 lat pracuje dla jamajskiej firmy, jako administrator transportu i magazynu. Wnioskodawczyni przygotowuje się do egzaminu NCP, którego zdanie umożliwi jej samodzielne prowadzenie działu transportu.

Wnioskodawczyni czuje się obywatelką Unii Europejskiej, urodzoną w Polsce, ale obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii, gdzie płaci podatek dochodowy, składki na ubezpieczenia, podatek lokalny, korzysta z opieki zdrowotnej. Do Polski przyjeżdża w odwiedziny, średnio 2 razy w roku. W związku z tym Wnioskodawczyni prosi o potwierdzenie, że zgodnie z art. 4 Konwencją, jej miejscem zamieszkania od 2003 r. jest Wielka Brytania.

Wnioskodawczyni przytacza art. 14 ust. 1 oraz ust. 2a) Konwencji - dochody z pracy najemnej, zgodnie z którym " (...) pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.", "a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym,". Następnie Wnioskodawczyni powołuje się na art. 22 ust. 2 lit. a) - unikanie podwójnego opodatkowania, w myśl którego "Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania (...)". W świetle powołanego art. 24 ust. 1 - równe traktowanie, "Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, jakim są lub mogą być poddani w takich samych okolicznościach, w szczególności w odniesieniu do miejsca zamieszkania lub siedziby, obywatele tego drugiego Państwa."

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje również, że mimo, iż od 6 lat jej miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania, to dalej jest zameldowana w Polsce i jest Polką, ma polskie obywatelstwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawczyni prosi o indywidualną interpretację artykułów 4, 14, 22 i 24 polsko-angielskiej Konwencji oraz o potwierdzenie, że za okres 2003 - 2007 nie musi płacić podwójnego podatku w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej miejscem zamieszkania od 6 lat jest Wielka Brytania, gdzie pracuje i płaci podatki. W tym kraju ma ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze. Wnioskodawczyni wskazuje, iż w Polsce nigdy nie pracowała oraz nie płaciła podatków. Wyjechała z Polski po ukończeniu studiów.

W ocenie Wnioskodawczyni, w oparciu o wyżej wymienione artykuły Konwencji, nie powinna być objęta podwójnym opodatkowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r., która weszła w życie w dniu 27 grudnia 2006 r., określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w 2003 r. wyjechała do Wielkiej Brytanii. Tam zamieszkała u angielskiej rodziny i uczęszczała na zajęcia języka angielskiego. Od 18 maja 2004 r. podjęła pierwszą pracę w Londynie. Wnioskodawczyni otrzymała numer identyfikacji podatkowej. W Wielkiej Brytanii płaci podatek dochodowy, składki na ubezpieczenia, podatek lokalny, korzysta z opieki zdrowotnej. Do Polski przyjeżdża w odwiedziny średnio 2 razy w roku. Wnioskodawczyni wskazuje, iż w Polsce nigdy nie pracowała oraz nie płaciła podatków. Według Wnioskodawczyni z Wielką Brytanią łączą ją ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, uznać należy, że Wnioskodawczyni w latach 2003 - 2007, posiadała miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, co wynika z faktu, iż tam znajduje się Jej ośrodek interesów życiowych. W związku z powyższym Wnioskodawczyni, od osiąganych od tego momentu dochodów podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, iż w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z faktem, iż w wyżej wymienionym okresie, Wnioskodawczyni nie osiągała żadnych dochodów na terytorium RP, należy stwierdzić, iż za ten okres nie ma obowiązku rozliczenia w Polsce dochodów uzyskiwanych w Wielkiej Brytanii, a więc nie podlega w Polsce podwójnemu opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. Konwencji pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że praca wykonana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, iż dochód Wnioskodawczyni jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym państwie.

Stosownie do art. 22 ust. 1 niniejszej Konwencji, z uwzględnieniem postanowień ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa w zakresie zaliczania na poczet podatku Zjednoczonego Królestwa podatku podlegającego zapłaceniu na terytorium poza Zjednoczonym Królestwem (które nie naruszają ogólnej zawartej tutaj zasady):

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

Ponadto w myśl art. 22 ust. 3 Konwencji, dla potrzeb ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, przychody, dochody i zyski majątkowe osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, będą traktowane jako powstające ze źródeł położonych w tym drugim Państwie. Natomiast ust. 4 tegoż artykułu wskazuje, iż bez względu na postanowienia poprzednich ustępów niniejszego artykułu:

Wyżej powołany art. 22 Konwencji stosuję się w przypadku, gdy należy uniknąć podwójnego opodatkowania dochodu osiągniętego w jednym Umawiającym się Państwie przez osobę mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie. W przedmiotowej sprawie treść tego przepisu nie będzie miała zastosowania, gdyż Wnioskodawczyni jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii osiąga dochody w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. Konwencji obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, jakim są lub mogą być poddani w takich samych okolicznościach, w szczególności w odniesieniu do miejsca zamieszkania lub siedziby, obywatela tego drugiego Państwa.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w powyższym przepisie, osoby zamieszkujące na terytorium jednego z Umawiających się Państw podlegają obowiązkom wynikającym z ustawodawstwa tego Państwa na tych samych warunkach co obywatele tego Państwa. Równe traktowanie ma polegać na obciążeniu Polaka mieszkającego w Wielkiej Brytanii takimi samymi obowiązkami jak mieszkającego tam Brytyjczyka albo Brytyjczyka mieszkającego w Polsce takimi samymi obowiązkami jak mieszkającego tu Polaka. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do złamania zasady równego traktowania, określonej w art. 24 ww. Konwencji. Wnioskodawczyni jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu w państwie źródła zgodnie z przepisami prawa tego państwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.