IPPB4/415-436/13-4/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 3 lipca 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 26 września 2013 r. Nr IPPB4/415-436/13-2/JK2 (data nadania 26 września 2013 r., data doręczenia 27 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku transferowego otrzymywanego z Norwegii - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku transferowego otrzymywanego z Norwegii.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-436/13-2/JK2 z dnia 26 września 2013 r. Nr IPPB4/415-436/13-2/JK2 (data nadania 26 września 2013 r., data doręczenia 27 września 2013 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych jest Norwegia. Tam od kilku lat Wnioskodawca pracuje i rozlicza się wspólnie z żoną (żona pobiera z tutejszego urzędu PIT o zerowym dochodzie) i składa do urzędu norweskiego wraz ze swoimi dokumentami. W Norwegii Wnioskodawca pracuje i zamieszkuje sam. Rodzina przebywa w Polsce. Wnioskodawca jest obywatelem Polski, lecz Norwegia jest jedynym źródłem dochodu i tam znajduje się Jego jedyny ośrodek życia. Wnioskodawca posiada status rezydenta dla celów podatkowych w Norwegii od kilku lat. W Polsce Wnioskodawca nie osiąga żadnych innych dochodów. Transfer z Norwegii jest jedynym źródłem jaki otrzymał w Polsce. W listopadzie 2011 r. Wnioskodawca złożył dokumenty do norweskiego Urzędu Pracy o zasiłek dla bezrobotnych. Od dnia 21 listopada 2011 r. został przyznany zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii na okres dwóch lat (Wnioskodawca posiada decyzje z NAV oraz meldunek w Norwegii). W styczniu mieszkając w Norwegii Wnioskodawca przebył kurs doszkalający języka norweskiego. Pod koniec stycznia Wnioskodawca złożył do norweskiego Urzędu Pracy wniosek E-303 o transfer zasiłku dla bezrobotnych w Polsce. Zasiłek ten został przyznany od 30 stycznia 2012 r. do 29 kwietnia 2012 r. W tym okresie pobierania zasiłku transferowego Wnioskodawca przebywał jako "poszukujący pracy" w innym kraju EOG, którym mógł być każdy z krajów tej grupy. Wnioskodawca wskazała, że status "poszukujący pracy", nie pociąga za sobą przeniesienia interesów danej osoby do krajów poszukiwania pracy, gdyż jest to tylko czasowa delegacja. Po tym okresie Wnioskodawca wrócił do Norwegii szukając dalej pracy. Od 22 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zaczął pracować w Norwegii, więc wstrzymał zasiłek, zawieszając go. Wnioskodawca pracował do kwietnia 2013 r. (umowa o pracę w systemie pracy 4 tygodnie na 2 tygodnie). W lutym 2013 r. został Wnioskodawcy przysłany PIT-8C z Urzędu Pracy w Polsce, w którym jako dochód wykazano zasiłek transferowy z Norwegii w wysokości 22.636,25 zł netto (jedyny dochód w Polsce). W dniu 8 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca złożył dokumenty (Lonns z NAV i zakładu pracy oraz zerowy PIT żony i akt małżeński) do biura rachunkowego we W. celem rozliczenia podatku dochodowego za rok 2012 w Norwegii.

W uzupełnieniu z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że w 2012 r. centrum interesów gospodarczych i osobistych była Norwegia. Wnioskodawca w Norwegii posiada norweskie konto bankowe - źródła dochodu tam wpływają. Wnioskodawca wynajmował mieszkanie na czas pracy. Firma zapewnia mieszkanie w Norwegii. Wnioskodawca posiada ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w Norwegii, a także życie towarzyskie. Od dnia 21 listopada 2011 r. do 22 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca był zarejestrowany w norweskim Urzędzie Pracy jako bezrobotny z prawem do zasiłku. Od dnia 21 listopada 2011 r. do 30 stycznia 2012 r. Wnioskodawca przebywał i mieszkał w Norwegii pobierając zasiłek dla bezrobotnych, poszukując pracy. Pod koniec stycznia złożył do norweskiego Urzędy Pracy. wniosek E-303 o transfer zasiłku do Polski, w związku ze swoim powrotem do Polski w celu poszukiwania pracy. Od dnia 30 stycznia 2012 r. do 29 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał zasiłek transferowany z Norwegii przebywając i mieszkając w tym czasie w Polsce. W dniu 29 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wrócił do Norwegii, mieszkając tam poszukując pracy. Od dnia 30 kwietnia 2012 r. do 20 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca nadal był bezrobotnym z prawem do zasiłku w Norwegii. Wnioskodawca tam pobierał zasiłek. NAV norweski przelewał na konto norweskie, w tym czasie Wnioskodawca mieszkał w Norwegii. Od dnia 22 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zaczął pracować w Norwegii, więc zawiesił zasiłek w Norwegii. Od dnia 22 sierpnia 2012 r. do kwietnia 2013 r. Wnioskodawca pracował i mieszkał w Norwegii (umowa o pracę). Wynagrodzenie firma przelewała na konto norweskie. W 2012 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski mniej niż 183 dni (z wyliczeń - 139 dni). W 2012 r. większość dni w danym roku Wnioskodawca przebywał i mieszkał w Norwegii. W 2013 r. Wnioskodawca dostał roczne rozliczenie przychodu z NAV z Norwegii, a następnie norweski PIT z całą sumą zasiłku dla bezrobotnych pobranego od stycznia do sierpnia 2012 r. w Norwegii, także w tym transfer od 30 stycznia 2012 r. do 29 kwietnia 2012 r. Cały dochód w 2012 r. został opodatkowany w Norwegii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien rozliczyć się i odprowadzić podatek dochodowy od zasiłku transferowego z Norwegii w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien rozliczać się w Polsce, ponieważ rozliczenia dokonał w Norwegii i tam odprowadza podatek dochodowy. Rozliczając się w Polsce byłby to dla Niego podwójny podatek. Ze względu na fakt, że Norwegia jest jedynym ośrodkiem życia i tam mieści się Wnioskodawcy i Jego rodziny centrum interesów życiowych, a także podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a. ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. umowy, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 tej Konwencji, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami;

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w Norwegii pracuje i zamieszkuje sam. Rodzina przebywa w Polsce. Wnioskodawca jest obywatelem Polski i posiada status rezydenta dla celów podatkowych w Norwegii. Od dnia 21 listopada 2011 r. został przyznany Wnioskodawcy zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii na okres dwóch lat. Wnioskodawca w Norwegii posiada norweskie konto bankowe. Wnioskodawca wynajmował mieszkanie na czas pracy. Wnioskodawca posiada ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w Norwegii, a także życie towarzyskie. Od dnia 21 listopada 2011 r. do 30 stycznia 2012 r. Wnioskodawca przebywał i mieszkał w Norwegii pobierając zasiłek dla bezrobotnych, poszukując pracy. Od dnia 30 stycznia 2012 r. do dnia 29 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca otrzymywał w Polsce zasiłek transferowany z Norwegii. W tym czasie Wnioskodawca przebywał i mieszkał w Polsce. W dniu 29 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wrócił do Norwegii. W 2012 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski mniej niż 183 dni (z wyliczeń - 139 dni). W 2012 r. większość dni w danym roku Wnioskodawca przebywał i mieszkał w Norwegii.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy powinien rozliczyć się i odprowadzić podatek dochodowy od zasiłku transferowego z Norwegii do Polski.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w 2012 r. (w roku otrzymywania w Polsce zasiłku transferowego z Norwegii) spełniał przesłanki pozwalające uznać go za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Norwegii, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca posiada status rezydenta dla celów podatkowych w Norwegii, tam przebywał i pracował, natomiast w Polsce przebywała Jego rodzina.

W konsekwencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a) w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, iż miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 2 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że nie można określić państwa, w którym w 2012 r. znajdował się ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy. W Norwegii Wnioskodawca mieszkał i pracował, posiadał norweskie konto bankowe, ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a także życie towarzyskie, a jednocześnie w Polsce przebywała Jego rodzina. Wnioskodawca wskazał, że w 2012 r. w Polsce przebywał mniej niż 183 dni i w tym roku większość dni przebywał i mieszkał w Norwegii. Zastosowanie zatem znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b umowy, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przechodząc do sposobu opodatkowania zasiłku dla bezrobotnych otrzymanego w 2012 r., stwierdzić należy, że świadczenie to należy zakwalifikować jako inny dochód, o którym mowa w art. 21 Konwencji polsko-norweskiej z dnia 9 września 2009 r.

W myśl art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, gdziekolwiek powstałe, nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, a w szczególności fakt, że w 2012 r. posiadał miejsce zamieszkania w Norwegii, należy stwierdzić, że otrzymany przez Niego zasiłek transferowany dla bezrobotnych podlegał opodatkowaniu w całości tylko w miejscu zamieszkania, tj. w Norwegii. Tym samym dochody z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia w zeznaniu podatkowych za 2012 r., składanym w Polsce, dochodu z tytułu zasiłku transferowanego dla bezrobotnych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.