IPPB4/415-43/08-4/PJ - Zwiększone koszty uzyskania przychodu od wynagrodzeń pracowników za pracę mającą przymiot pracy twórczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.) oraz piśmie (data nadania 8 stycznia 2009 r., data wpływu 12 stycznia 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB/415-43/08-2/PJ z dnia 29 stycznia 2008 r. (data doręczenia 2 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka XXX Sp. z o.o. (dalej: XXX, Spółka) w ramach prowadzonej działalności zajmuje się budową i rozwojem sieci komórkowej trzeciej generacji oraz rozwojem systemów teleinformatycznych. W celu osiągnięcia jak najlepszych rezultatów Spółka zatrudnia najlepszych specjalistów w dziedzinie najnowszych technologii telefonii mobilnej oraz z szeregu innych dziedzin teleinformatycznych wspomagających, a niezbędnych do budowy sieci. Zatrudniani przez XXX pracownicy w znacznej części powierzonych im obowiązków wykonują pracę twórczą w postaci takich czynności jak:

Spółka wprowadziła dla pracowników wykonujących pracę twórczą, której efektem są dzieła lub utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, atrakcyjne zasady rozliczania wynagrodzeń pracowniczych.

Oznacza to, iż w przypadku wynagrodzenia za pracę tych osób, XXX jako płatnik oblicza należny podatek z uwzględnieniem wyższych kosztów uzyskania przychodów, tj. kosztów o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof). W celu zaimplementowania przedmiotowego rozwiązania, Spółka stworzyła procedurę o nazwie "Zasady tworzenia, przedkładania i odbierania utworów" (dalej: Zasady). Zgodnie z Zasadami, możliwość zastosowania podwyższonych, 50% kosztów uzyskania przychodów, uzależniona jest od spełnienia szeregu warunków. Po pierwsze, dany pracownik jest zobowiązany do przedstawienia do 5 dnia następnego miesiąca, efektów pracy wykonanej w poprzednim miesiącu. Odbywa się to za pośrednictwem specjalnie do tego celu stworzonej elektronicznej Bazy Utworów. Następnie, upoważniona do tego osoba, ocenia przedstawiony utwór lub dzieło pod kątem spełniania wymogów prawa autorskiego. Jeśli przedstawiony przez danego pracownika efekt jego pracy, spełnia wymogi formalne, osoba zatwierdzająca dokonuje zatwierdzenia utworu w Bazie Utworów. Dopiero tak zatwierdzony utwór daje podstawę do naliczenia zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika z uwzględnieniem 50% kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, każdy z pracowników Spółki objęty procedurą Zasad, zobowiązany jest do regularnego ewidencjonowania czasu pracy w obowiązkowym systemie rejestracji czasu pracy - tzw. Rejestracja Prac Projektowych. System ten stanowi ewidencję pozwalającą na kontrolę i nadzór nad realizowanymi zadaniami oraz czasu poświęconego na wytwarzanie utworów. Dodatkowo, mając na uwadze, iż część pracy poświęcana jest na działania o charakterze "nie autorskim" (czynności techniczne, administracyjne, itp.), Spółka przyjęła maksymalny dopuszczalny pułap wynagrodzenia, w stosunku do którego, znajdują zastosowanie preferencyjne koszty uzyskania przychodu w maksymalnej wysokości stanowiącej 80% wynagrodzenia należnego za dany miesiąc. Odpowiednie postanowienia, opisane powyżej, tj. w zakresie ustalenia zasad obliczania wynagrodzenia z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów podatku znalazły swoje odzwierciedlenie w aneksie do umowy o pracę, który każdy pracownik pragnący skorzystać z procedury obowiązany był podpisać. Ponadto, w aneksie do umowy o pracę przewidziane jest, że efekt pracy twórczej takiej osoby zostaje przeniesiony na własność XXX.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłacanych jej pracownikom wynagrodzeń, za pracę mającą przymiot pracy twórczej, w sposób prawidłowy stosuje zwiększone koszty uzyskania przychodu, określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w m.in. art. 23 ustawy. Zgodnie natomiast z treścią art. 22 ust. 2 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są ustalone przez ustawodawcę - w ramach stosunku pracy lub stosunków pokrewnych - koszty w określonych limitach kwotowych.

W określonych sytuacjach istnieje możliwość zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 9 pkt 3 updof koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, określa się w wysokości 50 % uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust 1 pkt 2 lit. b) u.p.d.o.f.

Jak wskazuje art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, aby móc zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodu konieczne jest ustalenie czy:

Stosownie zaś do art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W świetle art. 1 ust. 2 ustawy przedmiotem prawa autorskiego, w szczególności, są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). W praktyce prawa autorskiego uznaje się, iż za utwór należy uważać efekt pracy pracownika o charakterze twórczym, co oznacza, że musi być on na tyle związany z pracownikiem, że można założyć, że nikt inny takiego, albo zbliżonego utworu (dzieła) by nie stworzył. Istotnym przy tym jest, aby dany utwór nie stanowił powielenia jakiegoś wzoru, szablonu lub innego dzieła już stworzonego. Podsumowując, w opinii Spółki, w przypadku, gdy efekt pracy pracownika spełni określone przepisami ustawy prawa autorskiego wymogi (a więc będzie mógł być uznany za utwór), wówczas XXX jako płatnik podatku dochodowego będzie mogła zastosować przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy 50% koszty uzyskania przychodów. Przy czym podwyższone koszty będą dotyczyć tylko i wyłącznie wynagrodzenia należnego za przeniesienie przez pracownika, prawa do stworzonego przez siebie utworu. Zdaniem Spółki nie ma przeszkód, aby utwór został wykonany przez pracownika w ramach stosunku pracy. Updof nie zabrania zastosowania również w tej sytuacji 50% kosztów uzyskania przychodów. Jedynie art. 22 ust. 12. u.p.d.o.f. wyłącza te koszty tylko dla tych przypadków, gdy utwór zostanie wykonany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem, a contrario, koszty te mogą zostać zastosowane w odniesieniu do każdego innego źródła przychodów.

Wnioski te znajdują potwierdzenie w literaturze, m.in. w Komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod red. J. M, zaś w odniesieniu do stosunku pracy jako źródła przychodów - również w praktyce organów podatkowych.

W świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, jak i praktyki organów podatkowych Wnioskodawca uważa, że zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę wymaga:

Takie wnioski wynikają m.in. z następujących pism organów podatkowych:

(...) Dodatkowo rezultat wykonywanej działalności musi być twórczy tzn. musi być związany z osobą twórcy na tyle, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat".

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wyraża opinię, iż jako płatnik podatku dochodowego ma prawo do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzeń za przeniesienie przez pracowników praw do korzystania z praw autorskich do utworów powstałych w wyniku tworzenia. W pozostałym zakresie zastosowanie znajdą zasady ogólne w zakresie ustalania kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 2 u.p.d.o.f). Przyjęty przez Spółkę system ewidencji czasu pracy i weryfikacji efektów prac związanych z tworzeniem utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych spełnia wymogi określone w art. 22 ust. 3 pkt 9 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 1, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są natomiast - stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie czy przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, oraz czy podatnik jest twórcą czy też artystą wykonawcą należy rozpatrywać w świetle odrębnych przepisów, tj. ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu, autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Z treści umowy o pracę musi zatem wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe rozróżnienie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika - twórcy. Na podstawie szacunkowego (procentowego) określenia ilości wykonywanych przez pracownika prac objętych prawami autorskimi, spośród ogółu jego obowiązków pracowniczych nie można ustalić, jaka konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Artykuł 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz nie podatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Mając powyższe na uwadze, wówczas, gdy praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a podatnik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy, do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodów.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy wykonują na podstawie umowy o pracę, w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy m.in. (obok obowiązków nie mających takiego charakteru) pracę twórczą związaną z:

W aneksach do umowy o pracę zawarto zapisy określające rozróżnienie wynagrodzenia należnego pracownikowi z wykonywania pracy nie mającej przymiotu pracy twórczej, a część wynagrodzenia będzie wynagrodzeniem / honorarium z tytułu korzystania z praw autorskich do powstałych w wyniku tworzenia - w ramach stosunku pracy - utworów.

Ponadto umowa o pracę będzie zawierać zapis informujący o nabywaniu przez pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworów, powstałych w związku z wykonywaniem pracy twórczej w ramach stosunku pracy.

Wysokość wynagrodzenia / honorarium w ramach całkowitej kwoty wynagrodzenia za pracę jest określana po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego w oparciu o stworzoną przez Wnioskodawcę, procedurę "Zasad tworzenia, przedkładania i odbierania utworów".

Jednocześnie prowadzona jest również ewidencja czasu pracy oraz efektów prac twórczych, umożliwiająca dokładne wyodrębnienie wykonanych przez pracownika - twórcę utworów (prac) w rozumieniu ustawy o prawie autorskim oraz związanego z procesem tworzenia czasu pracy.

Koszty uzyskania przychodów, o których stanowi się w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie są kategorią funkcjonującą w oderwaniu od przychodów, albowiem to właśnie wystąpienie (uzyskanie) przychodu umożliwia zastosowanie kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Jednakże naruszenie przez niego obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, np. nieprawidłowe obliczenia i pobranie podatku, nie wpłacenie w terminie pobranego podatku, stanowią przesłankę do orzeczenia odpowiedzialności płatnika. Jeżeli zatem, skutkiem nieprawidłowego zastosowania wysokości kosztów uzyskania przychodów, będzie pobranie zaliczki w nieprawidłowej wysokości od należnej, to wynikające z tego faktu konsekwencje będą obciążać pracodawcę stosownie do art. 30 Ordynacji podatkowej.

W przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, iż wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie również znajdują do niego zastosowanie koszty uzyskania przychodu. W stosunku do przychodu z praw autorskich (z tytułu korzystania lub rozporządzania tymi prawami) uzyskanego przez pracownika (twórcę) w wysokości 50%, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3, natomiast z wykonywania pracy nie mającej przymiotu pracy twórczej zgodnie z treścią art. 22 ust. 2 ww. ustawy.

Reasumując zatem, jeżeli wszystkie warunki, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w celu zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania z praw autorskich, zostały spełnione - możliwe jest dokonanie podziału wynagrodzenia na podstawie dokumentów (będących odzwierciedleniem prawidłowo ustalonych kosztów) i zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów w stosunku do wynagrodzenia (honorarium) z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzenia prawami autorskimi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca opłacił wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 15 października 2008 r. - różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno - prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na następujący Nr rachunku:

......

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.