IPPB4/415-428/09-6/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu 22 czerwca 2009 r.) uzupełniony pismem z dnia 24 sierpnia 2009 r. (data nadania 24 sierpnia 2009 r., data wpływu 27 sierpnia 2009 r.) na wezwanie z dnia 14 sierpnia 2009 r. Nr IPPB4/415-428/09-2/SP (data nadania 14 sierpnia 2009 r., data doręczenia 17 sierpnia 2009 r.) oraz uzupełniony pismem z dnia 7 września 2009 r. (data nadania 10 września 2009 r., data wpływu 14 września 2009 r.) na wezwanie z dnia 1 września 2009 r. Nr IPPB4/415-428/09-4/SP (data nadania 1 września 2009 r., data doręczenia 4 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce od roku 2002 - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce od roku 2002.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od września 2002 r. przebywa poza granicami Polski.

W związku ze złożonym w 2002 r. rocznym zeznaniem podatkowym (incydentalny dochód z umowy zlecenia) uzyskał numer NIP. Mimo wyjazdu z Polski Wnioskodawca nie wymeldował się z polskiego adresu. Nadal utrzymuje polski dowód osobisty (w 2004 r. otrzymał nowy dowód osobisty). Na chwilę obecną zameldowany jest w P.

W 2002 r. Wnioskodawca wyjechał na studia do Włoch z zamiarem stałego pobytu za granicą. Opuszczając Polskę liczył na zdobycie wykształcenia poza granicami kraju oraz na późniejsze zdobycie doświadczenia zawodowego i stałej pracy poza Polską. Wyjechał sam, jako kawaler.

Wnioskodawca już wcześniej nosił się z zamiarem osiedlenia się na stałe za granicą, w związku z czym już w szkole średniej podjął decyzję o uczestniczeniu w programie nauczania pozwalającym na przystąpienie do tzw. międzynarodowej matury. Dyplom matury międzynarodowej jest honorowany i uznawany za prestiżowy na uczelniach na całym świecie.

We wrześniu 2002 r. Wnioskodawca rozpoczął studia we Włoszech. W trakcie studiów, latem 2004 r. odbył staż w amerykańskim banku inwestycyjnym w Londynie (Wielka Brytania). W tym samym roku, w okresie od września do grudnia - w ramach studiów na włoskiej uczelni - przebywał w Austrii na wymianie studenckiej.

W 2005 r. Wnioskodawca zdecydował ukończyć w Polsce artystyczną szkołę średnią w trybie eksternistycznym. Przez krótki czas przebywał w Polsce w związku z przystąpieniem do egzaminu teoretycznego i praktycznego. O ukończeniu szkoły średniej zaświadcza dyplom datowany na 3 czerwca 2005 r.

W trakcie wspomnianego stażu w amerykańskim banku inwestycyjnym w Londynie Wnioskodawca otrzymał propozycję pracy na pełen etat w tymże banku. Ofertę przyjął i rozpoczął pracę w Londynie w lipcu 2005 r. W ciągu pierwszego miesiąca pracy przebywał w Nowym Jorku w USA, gdzie został skierowany na szkolenie przez nowego pracodawcę. Po zakończeniu szkolenia wrócił do Londynu i mieszka tam stale od sierpnia 2005 r. do dnia dzisiejszego.

W związku z pozostawaniem w stosunku pracy na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawca opłaca od lipca 2005 r. składki na brytyjskie ubezpieczenie społeczne. Od października 2005 r. jest zarejestrowany w Worker's Registration Scheme oraz posiada National Insurance Number (numer ubezpieczenia) SG -pełniący tam też funkcję numeru identyfikacji podatkowej. Składki na ubezpieczenie emerytalne są opłacane od maja 2007 r., ponieważ zgodnie z zasadami lokalnego systemu należne są dopiero po ukończeniu 24 roku życia.

W maju 2007 r. Wnioskodawca ożenił się z Polką. Po ślubie również Jego żona osiedliła się w Wielkiej Brytanii, zamieszkała z mężem i pozostaje na jego utrzymaniu. Małżonkowie mieszkają w wynajętym mieszkaniu. Żona Wnioskodawcy posiada udziały w polskiej spółce S. oraz opłaca składki w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

W końcu grudnia 2008 r. w trakcie krótkiego pobytu w Polsce urodziła się córka Wnioskodawcy. W związku ze sporządzeniem aktu urodzenia w polskim USC, dziecko zostało automatycznie zameldowane w Polsce pod adresem matki, tj. żony Wnioskodawcy. Ze względów zdrowotnych matka i dziecko przebywają obecnie w Polsce. W najbliższym czasie matka z dzieckiem wyjadą jednak do Wielkiej Brytanii - aby dołączyć do przebywającego tam na stałe Wnioskodawcy.

W 2002 r. Wnioskodawca opuścił Polskę z zamiarem stałego pobytu za granicą.

Działania Wnioskodawcy zmierzające do uzyskania pracy w swoim zawodzie poza granicami kraju wskazują wyraźnie na brak zamiaru powrotu do Polski, jak również potwierdzają Jego chęć pozostania na stałe poza Polską.

Fakt, iż w 2005 r. Wnioskodawca podjął decyzję o ukończeniu polskiej muzycznej szkoły średniej w trybie eksternistycznym (dyplom datowany na dzień 3 czerwca 2005 r) i przebywał w Polsce przez krótki czas w celu złożenia egzaminów praktycznego i teoretycznego nie wpływa na jego zamiar przebywania na stałe za granicą.

Praca Wnioskodawcy wiąże się z częstymi wyjazdami zagranicznymi, jednak co do zasady wypełnia on swoje obowiązki zawodowe w Londynie (oddział amerykańskiego banku inwestycyjnego). W związku z zatrudnieniem opłaca składki na brytyjskie ubezpieczenie społeczne oraz posiada national insurance number (numer ubezpieczenia). Wnioskodawca nie pracuje zawodowo w Polsce i nie opłaca składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w Polsce.

Wnioskodawca posiada rachunek bankowy w Jersey (Baliwat Jersey, terytorium zależne Korony Brytyjskiej), a także w banku w Londynie oraz posiada konto w banku amerykańskim. Nie posiada rachunku bankowego w Polsce.

Wnioskodawca nie posiada nieruchomości na terenie Wielkiej Brytanii, zamieszkuje wraz z rodziną w wynajmowanym mieszkaniu. Nie posiada nieruchomości na terytorium Polski.

Podsumowując, Wnioskodawca posiada centrum swoich interesów osobistych (żona, córka, miejsce zamieszkania) oraz gospodarczych (praca zawodowa, ubezpieczenie, rachunki bankowe) na terenie Wielkiej Brytanii. Przebywa w Polsce okazjonalnie w związku ze świętami czy urlopem wypoczynkowym (odwiedziny rodziny).

Od 2002 r. Wnioskodawca faktycznie nie mieszka w Polsce, nie planował i nie planuje powrotu do Polski. Osiedlił się z rodziną w Wielkiej Brytanii i z pobytem w tym właśnie kraju wiąże swoje plany zarówno osobiste jak i zawodowe.

W okresie od września 2002 r. Wnioskodawca przebywał w Polsce okazjonalnie przez okresy, co do zasady, nie dłuższe niż dwa, trzy tygodnie. Pobyty w Polsce związane były z odwiedzinami rodziny z okazji świąt lub też urlopów wypoczynkowych. Latem 2005 r. przyjazd związany był ze złożeniem egzaminu praktycznego oraz teoretycznego w celu ukończenia szkoły średniej (tryb eksternistyczny).

W maju 2007 r. Wnioskodawca przebywał w Polsce przez okres kilkunastu dni w związku z uroczystościami ślubnymi. Ślub odbył się w Polsce z uwagi na udział w ceremonii rodziny zarówno Wnioskodawcy jak i Jego małżonki. W grudniu 2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną przebywał z krótką wizytą w Polsce. W czasie tego pobytu urodziła się córka Wnioskodawcy.

Wszystkie pobyty Wnioskodawcy w Polsce w okresie od września 2002 r. były krótkotrwale i okazjonalne, związane wyłącznie z wizytami o charakterze rodzinnym. Pobyt w 2005 r. związany był z ukończeniem szkoły średniej (egzaminy). Żaden z pobytów Wnioskodawcy w Polsce nie był związany z pracą zawodową jak również nie dotyczył żadnych interesów majątkowych. Nigdy też żaden z pobytów Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczył 183 dni w danym roku podatkowym.

Pismem z dnia 14.08.2009 Nr IPPB4/415-428/09-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, jakiego okresu podatkowego dotyczy pytanie przedstawione we wniosku.

Wnioskodawca, za pośrednictwem pełnomocnika doprecyzował, iż zapytanie przedstawione w przedmiotowym wniosku dotyczy lat podatkowych od roku 2002.

Przedstawiony we wniosku dokładny stan faktyczny i własne stanowisko dotyczyło okresu podatkowego od roku 2005, w związku z czym pismem z dnia 1 września 2009 r. Nr IPPB4/415-428/09-4/SP wezwano Wnioskodawcę o doprecyzowanie stanu faktycznego i przedstawienie własnego stanowiska. Wniosek został uzupełniony w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od 2002 r..

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "ustawa o p.d.o.f.") osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o p.d.o.f. za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a ustawy o p.d.o.f. stanowi, że wyżej przytoczone przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, jeśli osoba fizyczna nie posiada na terytorium Polski tzw. centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub przebywa w ciągu roku podatkowego na terytorium Polski krócej niż 183 dni, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wspomniano, przepisy ustawy o p.d.o.f. stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. W omawianym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (dalej "Konwencja").

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji w rozumieniu Konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 Konwencji jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, nie posiada on miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem to w Wielkiej Brytanii znajduje się centrum jego interesów osobistych i gospodarczych. Ponadto przebywa stale w Wielkiej Brytanii, a czas jego wizyt w Polsce nie przekracza 183 dni w ciągu roku (pobyt w Polsce ma charakter incydentalny).

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia interesów osobistych ani interesów gospodarczych, jednak pojęcie to było już przedmiotem interpretacji organów podatkowych. Zgodnie z szeroko prezentowanym stanowiskiem polskich organów podatkowych przez interesy osobiste rozumieć należy powiązania rodzinne i towarzyskie danej osoby. W praktyce chodzi o najbliższą rodzinę, a więc małżonka oraz dzieci podatnika. Przez interesy gospodarcze należy natomiast rozumieć miejsce wykonywania pracy, prowadzenia działalności gospodarczej, czy też posiadanie majątku.

Wnioskodawca przebywa stale w Wielkiej Brytanii od 2005 r. W 2005 r. rozpoczął pracę w londyńskim oddziale amerykańskiego banku i pracuje tam do chwili obecnej. W Wielkiej Brytanii mieszka obecnie z żoną i córką. Zarówno Wnioskodawca jak i jego żona przebywają w Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu, wynajmują tam mieszkanie, tam wychowują swoje dziecko. Wnioskodawca jest tam zatrudniony w firmie brytyjskiej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, a jego żona uczęszcza na kurs językowy. Wnioskodawca opłaca na terytorium Wielkiej Brytanii składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz społeczne, jak również płaci tam podatek dochodowy.

Wnioskodawca, jak również jego żona oraz córka, jest zameldowany w Polsce, jednak w jego ocenie nie wpływa to w żadnym stopniu na ocenę, czy jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych znajduje się w Polsce. Jak stwierdza Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań - Śródmieście w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 4 kwietnia 2006 r. sygn. ZD/415-16/06 fakt zameldowania stanowi jedynie o spełnieniu wymogu prawno - administracyjnego. Możliwe jest więc posiadanie miejsca zameldowania w Polsce i jednocześnie centrum interesów osobistych i gospodarczych w innym kraju.

Obecnie Wnioskodawca nie jest w żaden sposób związany w Polską, nie posiada na terenie Polski nieruchomości, nie prowadzi na terenie Polski działalności gospodarczej, ani nie jest w Polsce zatrudniony. Zarówno żona Wnioskodawcy, jak i jego córka mieszkają wraz z nim w Wielkiej Brytanii, a w Polsce odwiedzają jedynie rodzinę.

Jako, że Wnioskodawca przeniósł centrum swoich interesów życiowych, a więc zarówno życie osobiste (żona i dziecko) jak również życie zawodowe (praca na etacie w banku) na terytorium Wielkiej Brytanii, w jego ocenie nie podlega on w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce już od końca roku 2002 r. W tym bowiem okresie Wnioskodawca opuścił Polskę, a centrum jego interesów życiowych, tak osobistych, jak i gospodarczych znalazło się za granicą.

Z uwagi na fakt, że w Wielkiej Brytanii zamieszkuje wraz z żoną i córką, nie posiada powiązań ekonomicznych z Polską, a pobyty w Polsce są krótkotrwałe i podyktowane tradycjami świątecznymi i odwiedzinami rodziny, Wnioskodawca uważa, iż podlega w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z tym, iż w Wielkiej Brytanii toczy się jego życie tak osobiste jak i zawodowe, jego zdaniem centrum interesów życiowych oraz gospodarczych znajduje się obecnie w tym kraju. Opłaca w Wielkiej Brytanii składki na ubezpieczenie społeczne oraz podatek dochodowy od uzyskiwanych dochodów, nie ma natomiast żadnych tego rodzaju świadczeń w Polsce. Nie posiada również żadnych powiązań osobistych z Polską, jego żona i córka mieszkają wraz z nim w Wielkiej Brytanii, a żaden z jego pobytów w Polsce nie trwał w okresie od września 2002 r. dłużej niż 183 dni w każdym z kolejnych lat podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, od końca roku 2002 r. podlega on w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2002 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 4 ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania lub pobytu w rozumieniu art. 3 ust. 1, oraz osoby określone w art. 3 ust. 2 podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie do treści art. 3 ust. 2a wyżej powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2002 r. Wnioskodawca wyjechał na studia do Włoch z zamiarem stałego pobytu za granicą. Od sierpnia 2005 r. do dnia dzisiejszego mieszka na stałe w Londynie.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych. Określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce" oraz "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie" będą rozumiane w sposób analogiczny.

Definicja zawarte w art. 4 ww. umów odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy od 2007 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r., (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od września 2002 r. Wnioskodawca nie posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. W 2002 r. Wnioskodawca opuścił Polskę z zamiarem stałego pobytu za granicą, wyjeżdżając na studia do Włoch. Opuszczając Polskę liczył na zdobycie wykształcenia poza granicami kraju oraz na późniejsze zdobycie doświadczenia zawodowego i stałej pracy poza Polską. Wyjechał sam, jako kawaler. Już wcześniej nosił się z zamiarem osiedlenia się na stałe za granicą, w związku z czym w szkole średniej podjął decyzję o uczestniczeniu w programie nauczania pozwalającym na przystąpienie do tzw. międzynarodowej matury. Dyplom matury międzynarodowej jest honorowany i uznawany za prestiżowy na uczelniach na całym świecie.

We wrześniu 2002 r. Wnioskodawca rozpoczął studia we Włoszech. W trakcie studiów, latem 2004 r. odbył staż w amerykańskim banku inwestycyjnym w Londynie (Wielka Brytania). W tym samym roku, w okresie od września do grudnia - w ramach studiów na włoskiej uczelni - przebywał w Austrii na wymianie studenckiej.

W trakcie wspomnianego stażu w amerykańskim banku inwestycyjnym w Londynie Wnioskodawca otrzymał propozycję pracy na pełen etat w tymże banku. Ofertę przyjął i rozpoczął pracę w Londynie w lipcu 2005 r. W ciągu pierwszego miesiąca pracy przebywał w Nowym Jorku w USA, gdzie został skierowany na szkolenie przez nowego pracodawcę. Po zakończeniu szkolenia wrócił do Londynu i mieszka tam stale od sierpnia 2005 r. do dnia dzisiejszego.

W 2005 r. Wnioskodawca zdecydował się ukończyć w Polsce artystyczną szkołę średnią w trybie eksternistycznym. Przez krótki czas przebywał w Polsce w związku z przystąpieniem do egzaminu teoretycznego i praktycznego. O ukończeniu szkoły średniej zaświadcza dyplom datowany na 3 czerwca 2005 r.

W związku z pozostawaniem w stosunku pracy na terenie Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca opłaca od lipca 2005 r. składki na brytyjskie ubezpieczenie społeczne. Od października 2005 r. jest zarejestrowany w Worker's Registration Scheme oraz posiada National Insurance Number (numer ubezpieczenia) SG 37 40 30 C - pełniący tam też funkcję numeru identyfikacji podatkowej. Składki na ubezpieczenie emerytalne są opłacane od maja 2007 r., ponieważ zgodnie z zasadami lokalnego systemu należne są dopiero po ukończeniu 24 roku życia. Wnioskodawca nie pracuje zawodowo w Polsce i nie opłaca składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w Polsce.

Wnioskodawca posiada rachunek bankowy w Jersey (Baliwat Jersey, terytorium zależne Korony Brytyjskiej), a także w banku w Londynie oraz posiada konto w banku amerykańskim. nie posiada rachunku bankowego w Polsce.

W maju 2007 r. Wnioskodawca ożenił się z Polką. Po ślubie również Jego żona osiedliła się w Wielkiej Brytanii, zamieszkała z mężem i pozostaje na jego utrzymaniu. Małżonkowie mieszkają w wynajętym mieszkaniu. Żona Wnioskodawcy posiada udziały w polskiej spółce SMP oraz opłaca składki w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

W końcu grudnia 2008 r. w trakcie krótkiego pobytu w Polsce urodziła się córka Wnioskodawcy. W związku ze sporządzeniem aktu urodzenia w polskim USC, dziecko zostało automatycznie zameldowane w Polsce pod adresem matki, tj. żony Wnioskodawcy. Ze względów zdrowotnych matka i dziecko przebywają obecnie w Polsce. W najbliższym czasie matka z dzieckiem wyjadą jednak do Wielkiej Brytanii - aby dołączyć do przebywającego tam na stałe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie posiada nieruchomości na terenie Wielkiej Brytanii, zamieszkuje wraz z rodziną w wynajmowanym mieszkaniu. Nie posiada nieruchomości na terytorium Polski.

Wnioskodawca posiada centrum swoich interesów osobistych (żona, córka, miejsce zamieszkania) oraz gospodarczych (praca zawodowa, ubezpieczenie, rachunki bankowe) na terenie Wielkiej Brytanii. Przebywa w Polsce okazjonalnie w związku ze świętami czy urlopem wypoczynkowym (odwiedziny rodziny).

Wszystkie pobyty Wnioskodawcy w Polsce w okresie od września 2002 r. były krótkotrwale i okazjonalne, związane wyłącznie z wizytami o charakterze rodzinnym. Pobyt w 2005 r. związany był z ukończeniem szkoły średniej (egzaminy). Żaden z pobytów Wnioskodawcy w Polsce nie był związany z pracą zawodową jak również nie dotyczył żadnych interesów majątkowych. Nigdy też żaden z pobytów Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczył 183 dni w danym roku podatkowym.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski, tj. od września 2002 r., w związku z przeniesieniem centrum swoich interesów osobistych (żona, córka, miejsce zamieszkania) oraz gospodarczych (praca zawodowa, ubezpieczenie, rachunki bankowe), Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Posiadanie adresu zameldowania w Polsce nie ma wpływu na ustalenie obowiązku podatkowego.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.