IPPB4/415-418/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 13 maja 2014 r.) uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 28 maja 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 maja 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni mieszka i jest zatrudniona legalnie na umowę na czas nieokreślony w Omanie (Sułtanat Omanu). W Omanie nie odprowadza się podatku od wynagrodzenia, osoba zatrudniona nie płaci żadnych podatków. Pracując i mieszkając w Omanie nie ma w Polsce żadnych zobowiązań i centrum interesów życiowych. Stan cywilny - panna, nie ma dzieci, w Polsce nie ma mieszkania, ani innych majątków ruchomych i nieruchomych, nie ma zobowiązań wobec mieszkających w Polsce rodziców otrzymujących emerytury. Wnioskodawczyni nie wzięła żadnych kredytów. W Omanie Wnioskodawczyni jest zatrudniona, nie posiada z Omanem innych powiązań także osobistych, nie ma też innych dochodów oprócz przelewanego na konto osobiste wynagrodzenia, więc po rozwiązaniu umowy o pracę w Omanie nie będzie żadnych powiązań finansowych ani osobistych. Wnioskodawczyni planuje powrócić do Polski we wrześniu lub październiku bieżącego roku. Po powrocie Wnioskodawczyni będzie mieszkać wspólnie z rodzicami. Jeżeli Wnioskodawczyni znalazłaby w Polsce zatrudnienie to ewentualne wynagrodzenie byłoby jej jedynym dochodem, Polska byłaby jej ośrodkiem interesów gospodarczych i osobistych, nie otrzymywałaby żadnych dochodów poza granicami Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jakie będą Wnioskodawczyni zobowiązania podatkowe po powrocie do Polski w miesiącu wrześniu lub październiku bieżącego roku i podjęciu pracy w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. po powrocie do Polski w miesiącu wrześniu lub październiku bieżącego roku powinna płacić tylko podatek od ewentualnego wynagrodzenia w Polsce. W Omanie nie płaci się żadnych podatków i Polska nie podpisała z Omanem umowy o podwójnym opodatkowaniu. Ponadto po powrocie do Polsce Wnioskodawczyni stanie się rezydentem dopiero od miesiąca września lub października bieżącego roku więc, według Niej powinna płacić podatek od ewentualnych dochodów uzyskanych na terenie Polski do końca roku podatkowego, tak zwany ograniczony obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie Polska nie zawarła z Sułtanatem Omanu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w związku z czym obowiązek podatkowy Wnioskodawczyni w Polsce należy rozpatrzyć tylko w oparciu o przepisy polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest panną, nie ma dzieci, w Polsce nie ma mieszkania, ani innych majątków ruchomych i nieruchomych. Mieszka i jest zatrudniona w Omanie. Pracując i mieszkając w Omanie Wnioskodawczyni nie ma w Polsce żadnych zobowiązań i centrum interesów osobistych, Polska nie jest dla Niej ośrodkiem interesów życiowych. Także w Omanie Wnioskodawczyni nie posiada powiązań osobistych, nie ma też innych dochodów oprócz przelewanego na konto wynagrodzenia. Wnioskodawczyni planuje powrócić do Polski we wrześniu lub październiku bieżącego roku. Po powrocie Wnioskodawczyni będzie mieszkać z rodzicami. Jeżeli Wnioskodawczyni znajdzie zatrudnienie to ewentualne wynagrodzenie będzie Jej jedynym dochodem. Polska będzie też Jej centrum interesów gospodarczych i osobistych. Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywała żadnych dochodów poza granicami Polski.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni do dnia przyjazdu do Polski spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Omanie, ze względu na fakt posiadania w tym kraju centrum interesów osobistych i gospodarczych. W tym też okresie Wnioskodawczyni posiada w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tzn. podlega opodatkowaniu tylko od dochodów osiągniętych na terytorium Polski.

Sytuacja zmieni się w momencie przyjazdu Wnioskodawczyni do Polski, tj. od września bądź października bieżącego roku. Po powrocie Wnioskodawczyni będzie mieszkać z rodzicami. Jeżeli Wnioskodawczyni znalazłaby zatrudnienie to ewentualne wynagrodzenie będzie Jej jedynym dochodem, Polska będzie też Jej centrum interesów gospodarczych i osobistych. Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywać żadnych dochodów poza granicami Polski. Zatem, w tym okresie, Wnioskodawczyni będzie posiadać centrum interesów osobistych i gospodarczych w Polsce.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że od momentu przyjazdu do Polski, tj. od września bądź października bieżącego roku i przeniesienia ośrodka interesów życiowych i gospodarczych, Wnioskodawczyni będzie posiadać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. W tym państwie Wnioskodawczyni będzie wykonywać pracę zarobkową oraz mieszkać ze swoimi rodzicami. Zatem, od tego momentu Wnioskodawczyni będzie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. będzie podlegała opodatkowaniu od całości uzyskanych w tym okresie dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, z uwzględnieniem danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jeżeli Wnioskodawczyni w tym okresie nie uzyska żadnych dochodów za granicą, lecz tylko na terytorium Polski będzie zobowiązania do opodatkowania tylko dochodów uzyskanych w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.