IPPB4/415-403/11-2/SP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-403/11-2/SP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od trzech lat pracuje za granicą, tam także mieszka obecnie razem z rodziną: 4-letnim synem, partnerem życiowym i mamą. Wnioskodawczyni wyjechała z Polski do Wielkiej Brytanii w kwietniu 2008 r. z zamiarem pozostania na stałe. W ciągu 2-letniego pobytu była stale zatrudniona na pełno etatowych kontraktach w szpitalach w Wielkiej Brytanii. Była również głównym najemcą nieruchomości, w których zamieszkiwała. Wnioskodawczyni otrzymała status rezydenta Wielkiej Brytanii i Gibraltaru. (od 2010 r.). Obecnie centrum interesów osobistych Wnioskodawczyni znajduje się w Gibraltarze. Od czerwca 2010 r. jest tam zatrudniona w szpitalu jako lekarz na kontrakcie, płaci podatki i wynajmuje mieszkanie. Tam ma również zarejestrowany samochód.

W lutym 2009 Wnioskodawczyni sprzedała samochód, którym przyjechała z Polski i kupiła samochód lewostronny. W ciągu tego czasu bywała w Polsce jedynie z wizytami u rodziny i na pogrzebie ojca i babci. W ciągu ostatnich 3 lat sumarycznie nie dłużej niż miesiąc. W ciągu ostatniego roku Wnioskodawczyni była w Polsce sumarycznie 10 dni na rozprawie o podział majątku w maju zeszłego roku i w marcu tego roku na urodzinach Jej dorosłego syna (który mieszka obecnie z Jej byłym mężem). Wnioskodawczyni nadal posiada konto złotówkowe w Polsce, a także dwa konta w banku w U. Posiada również karty kredytowe zarówno w Banku w Wielkiej Brytanii. W grudniu 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała kredyt w banku na zakup żaglówki, która jest zarejestrowana pod banderą Wielkiej Brytanii.

Matka Wnioskodawczyni zamieszkała z Nią od śmierci babci w styczniu 2009 r. Posiada pierwszą grupę inwalidzką i wymaga stałej opieki. Wraz z matką Wnioskodawczyni ma prawo do najmu mieszkania Gminy. Obecnie mieszkają tam Jej dorosłe dzieci (córka lat 22 i syn lat 19) z nadzorem Jej byłego męża. Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni - Indywidualna Specjalistyczna Praktyka Lekarska była zawieszona, a obecnie jest w trakcie likwidacji i nie ma na stanie żadnego majątku.

Wnioskodawczyni posiada również w Polsce działki rolne i rekreacyjne, które otrzymała w podziale majątku po rozwodzie w 2007 r. i traktuje je jako inwestycje na okres emerytalny. Jej partner życiowy i ojciec najmłodszego syna przez cały okres pobytu za granicą przebywał z Wnioskodawczynią i opiekował się ich synem.

Syn obecnie uczęszcza do angielskiego przedszkola. Niedawno Wnioskodawczyni otrzymała propozycję pracy w Polsce od jesieni tego roku. Rozważa powrót do kraju, ale najwcześniej po 1 października 2011 r. Od czasu wyjazdu (od maja 2008 r.) Wnioskodawczyni nie miała żadnych dochodów uzyskanych na terenie Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku powrotu do kraju przed końcem roku podatkowego, Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek od dochodów uzyskanych w Gibraltarze w tym roku podatkowym. Czy jest to zależne od podjęcia przez Wnioskodawczynię pracy.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych w Gibraltarze do końca trwania kontraktu w Gibraltarze. Do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Polski, Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium RP. Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do wykazania w swoim rocznym zeznaniu podatkowym dla celów polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych wynagrodzenia wypłaconego Jej z tytułu pracy świadczonej w Gibraltarze w okresie zamieszkania tam oraz do zapłaty w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych od ww. przychodów. Natomiast w chwili, gdy Wnioskodawczyni przeniesie swój ośrodek interesów życiowych do Polski, zmianie ulegnie Jej miejsce zamieszkania, w związku z tym Wnioskodawczyni będzie w Polsce podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce źródła przychodów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Polska dotychczas nie zawarła z Gibraltarem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem w przedmiotowej spawie ustalenie czy Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, należy dokonać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Analizując pierwszy warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż od trzech lat pracuje za granicą, tam także mieszka obecnie razem z rodziną, tj. 4-letnim synem, partnerem życiowym i mamą. Wnioskodawczyni wyjechała z Polski do Wielkiej Brytanii w kwietniu 2008 r. z zamiarem pozostania na stałe. W ciągu 2-letniego pobytu była stale zatrudniona na pełno etatowych kontraktach w szpitalach w Wielkiej Brytanii. Była również głównym najemcą nieruchomości, w których zamieszkiwała. Wnioskodawczyni otrzymała status rezydenta Wielkiej Brytanii i Gibraltaru (od 2010 r.). Obecnie centrum interesów osobistych Wnioskodawczyni znajduje się w Gibraltarze. Od czerwca 2010 r. jest tam zatrudniona w szpitalu jako lekarz na kontrakcie, płaci podatki i wynajmuje mieszkanie. Tam ma również zarejestrowany samochód.

Wnioskodawczyni posiada konto złotówkowe w Polsce, a także dwa konta w U. i karty kredytowe zarówno w Banku w Wielkiej Brytanii. W grudniu 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała kredyt w banku na zakup żaglówki, która jest zarejestrowana pod banderą Wielkiej Brytanii.

Od stycznia 2009 r. z Wnioskodawczynią zamieszkała Jej matka, która posiada pierwszą grupę inwalidzką i wymaga stałej opieki. Wnioskodawczyni wraz z matką mają prawo do najmu mieszkania Gminy Centrum w W. Obecnie mieszkają tam Jej dorosłe dzieci (córka lat 22 i syn lat 19) z nadzorem Jej byłego męża.

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni - Indywidualna Specjalistyczna Praktyka Lekarska była zawieszona, a obecnie jest w trakcie likwidacji i nie ma na stanie żadnego majątku.

Wnioskodawczyni posiada również w Polsce działki rolne i rekreacyjne, które otrzymała w podziale majątku po rozwodzie w 2007 r. i traktuje je jako inwestycje na okres emerytalny. Jej partner życiowy i ojciec najmłodszego syna przez cały okres pobytu za granicą przebywał z Wnioskodawczynią i opiekował się ich synem. Ponadto syn Wnioskodawczyni obecnie uczęszcza do angielskiego przedszkola. Od czasu wyjazdu (od maja 2008 r.) Wnioskodawczyni nie miała żadnych dochodów uzyskanych na terenie Polski.

Zatem należy uznać, iż w przypadku Wnioskodawczyni od dnia wyjazdu z Polski z zamiarem stałego pobytu za granicą, nie będzie spełniony pierwszy warunek wynikający z treści art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to znaczy Wnioskodawczyni od tego dnia nie posiadała i nie będzie posiadała (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych.

Jednak przeniesienie ośrodka interesów życiowych poza granice Polski, nie uprawnia do uznania, iż od tego dnia Wnioskodawczyni nie posiadała i nie będzie posiadała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie podlegała i nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, gdyż Wnioskodawczyni winna również spełnić drugi warunek wynikający z art. 3 ust. 1a, tj. Jej pobyt na terytorium Polski nie powinien być dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawczyni wskazała, iż podczas pobytu za granicą bywała w Polsce jedynie z wizytami u rodziny i na pogrzebie ojca i babci. W ciągu ostatnich 3 lat sumarycznie nie dłużej niż miesiąc. W ciągu ostatniego roku Wnioskodawczyni była w Polsce sumarycznie 10 dni na rozprawie o podział majątku w maju zeszłego roku i w marcu tego roku na urodzinach Jej dorosłego syna (który mieszka obecnie z Jej byłym mężem).

Mając powyższe pod uwagę, należy uznać, iż Wnioskodawczyni nie spełniła również drugiego warunku wynikającego z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, tj. Jej pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przekroczył 183 dni w danym roku podatkowym.

Wnioskodawczyni otrzymała propozycję pracy w Polsce od jesieni 2011 r., w związku z powyższym rozważa powrót do kraju, ale najwcześniej po 1 października 2011 r. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy w przypadku powrotu do kraju przed końcem roku podatkowego, Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek od dochodów uzyskanych w Gibraltarze w tym roku podatkowym oraz czy jest to zależne od podjęcia przez Nią pracy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych za granicę Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium RP. Natomiast od dnia, gdy Wnioskodawczyni przeniesie swój ośrodek interesów życiowych do Polski, zmianie ulegnie jej miejsce zamieszkania, w związku z tym Wnioskodawczyni będzie w Polsce podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródła przychodów).

Zatem w przypadku powrotu do Polski, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłacenia podatku od dochodów uzyskanych w Gibraltarze w 2011 r. w czasie posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Gibraltarze. Fakt podjęcia pracy w Polsce po powrocie do kraju nie wpłynie również na obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Gibraltarze, o których mowa wyżej.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl