IPPB4/415-40/14-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży części odzyskanej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży części odzyskanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jesl właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w Poznaniu, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, oznaczoną w ewidencji gruntów jako część działki Nr 101/3, o powierzchni 728 m² ("Nieruchomość"). Nieruchomość nie jest i nigdy nie była wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza przedmiotową Nieruchomość sprzedać w 2014 r. Wnioskodawca nabył Nieruchomość na podstawie decyzji administracyjnej o zwrocie nieruchomości wydanej w dniu 28 kwietnia 2010 r. przez Starostę działającego jako organ wyznaczony do załatwienia sprawy postanowieniem Wojewody. z dnia 26 września 2005 r. Decyzja o zwrocie nieruchomości została wydana na podstawie art. 104 i art. 107 k.p.a., art. 95 pkt 4, art. 96 ust. 1b, art. 97 ust. 4, art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1, art. 139, art. 140 ust. 1-4, art. 142, art. 216 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wnioskodawca nie został zobowiązany do zwrotu na rzecz Miasta należności wskazanych w art. 140 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W toku prowadzonego postępowania o zwrot nieruchomości ustalono, że nieruchomość z dawnej księgi wieczystej stanowiącą parcele Nr 2476/189 i Nr 2477/189 o łącznej powierzchni 1714 m² zbył Skarbowi Państwa B. J. Umowę sprzedaży zawarto w trybie art. 6 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości z dnia 22 sierpnia 1974 r. Organ prowadzący postępowanie o zwrot nieruchomości ustalił również, że dawnej parceli Nr 2477/189 odpowiadają obecnie działkom Nr 101/1 i Nr 101/2, przy czym na potrzeby postępowania o zwrot nieruchomości działka 101/2 została podzielona na działki 101/3 i 101/4. Jak wynika ponadto z uzasadnienia decyzji o zwrocie nieruchomości, wywłaszczoną Nieruchomość nabyto pod budownictwo mieszkaniowe osiedla W., którego plan realizacyjny zatwierdzony został decyzją Prezydium Rady Narodowej Miasta Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska z dnia 24 lipca 1973 r.

Ze zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym materiału dowodowego, tj. pisma z dnia 15 listopada 2006 r. wydanego przez Spółdzielnię Mieszkaniową "J." w latach 1977-1978 Spółdzielnia przejęła tylko część inwestycji i gruntów dotyczących budownictwa mieszkaniowego pawilonu handlowego przy ul. S. oraz że działka Nr 101/2, arkusz mapy 31, obręb G. o powierzchni 1569 m² nie jest i nigdy nie była w posiadaniu Spółdzielni. Ponadto, zgodnie z nieobowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta zatwierdzonym przez Wojewodę w dniu 22 sierpnia 1975 r. stanowiącym integralną cześć planu zagospodarowania przestrzennego województwa zatwierdzonego uchwałą, działka ta należała do jednostki strukturalnej BI, dla której przewidziano jako funkcję podstawową mieszkalnictwo, a uzupełniającą usługi. Działka była położona na terenie oznaczonym symbolem MW - teren zabudowy mieszkaniowej wysokiej intensywności.

Jak zauważył organ, gwarancją prawidłowości stosowania instytucji wywłaszczenia jest bezwzględny zakaz zawarty w przepisie art. 136 ust. 1 u.g.n. użycia nieruchomości na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu oraz uprawnienie przysługujące z mocy art. 136 ust. 3 u.g.n poprzedniemu właścicielowi lub jego spadkobiercy do żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Cel wywłaszczenia należy interpretować ściśle, stosownie do przepisu art. 136 ust. 1 u.g.n. zakazującego użycia nieruchomości na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu. Późniejsza zmiana celu wywłaszczenia określonego w decyzji wywłaszczeniu stosownie do przepisu art. 119 ust. 1 u.g.n. jest niedopuszczalna, jak również jego rozszerzająca interpretacja ze względu na wyjątkowy charakter instytucji wywłaszczenia.

Jak słusznie zauważył Starosta, zgodnie z art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli stosownie do przepisu art. 137 ww. ustawy, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, jeżeli:

* pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu albo

* pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, cel ten nie został zrealizowany.

Dla dopuszczalności zwrotu zbędnej na cel wywłaszczenia nieruchomości wystarczającym jest spełnienie jednego z ww. warunków. Zgodnie z art. 216 ustawy, przepisy o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości stosuje się również do nieruchomości nabytych na rzecz Skarbu Państwa w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1961 r. Nr 18, poz. 94).

Biorąc powyższe pod uwagę Starosta stwierdził, że w stosunku do nieruchomości oznaczonej jako projektowana działka Nr 101/3 (powstała z podziału działki 101/2), o powierzchni 0.0728 ha, spełnione zostały obie przesłanki zbędności określone w art. 137 ustawy o gospodarce nieruchomościami, bowiem w terminach przewidzianych w wyżej wskazanym przepisie nie rozpoczęto prac związanych z realizacją celu wywłaszczenia, ani celu tego nie zrealizowano. Wnioskodawca nie został zobowiązany do zwrotu otrzymanego odszkodowania, gdyż zwrócona została jedynie część wywłaszczonej nieruchomości, a wartość zwaloryzowanej kwoty odszkodowania nie przekraczała 50% aktualnej wartości nieruchomości. Zgodnie z art. 127 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w takim wypadku nie orzeka się o zwrocie odszkodowania.

W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, że umowę sprzedaży nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa w trybie art. 6 ustawy 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości zawarł B. J. - ojciec Wnioskodawcy. B. J. zmarł w dniu 8 marca 1998 r., a spadek po nim nabyła jego żona - Z. J. oraz Wnioskodawca (syn) - oboje po #189; części. Zofia J. zmarła w dniu 8 grudnia 2007 r. a spadek po niej nabył w całości Wnioskodawca. Nie było przeprowadzonego postępowania o dział spadku po B. J. i Z. J. Zważywszy, że w dniu wydania decyzji o zwrocie nie żyli, ani B. J., ani Z. J., stąd też stroną postępowania o zwrot nieruchomości był jedynie Wnioskodawca, i to na jego rzecz została nieruchomość zwrócona. Ostatecznie więc uprawnionym do zwrotu - dziatki Nr 101/3 o powierzchni 0.0728 ha, stanowiącej własność Miasta został Wnioskodawca. Nieruchomość została mu zwrócona i został wpisany do księgi wieczystej jako jej właściciel.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawione zdarzenie przyszłe polegające na sprzedaży w 2014 r. przez Wnioskodawcę zwróconej decyzją Starosty z dnia 28 kwietnia 2010 r. nieruchomości przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zwrot, jest źródłem przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ("PIT").

2. Czy sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę w 2014 r., mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, będzie rodziła po stronie Wnioskodawcy obowiązek naliczenia i zapłaty podatku PIT oraz złożenia deklaracji o uzyskanym dochodzie z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot nieruchomości w świetle obowiązującego prawa przez Skarb Państwa na rzecz właściciela (spadkobiercy) nie jest równoznaczny z nabyciem nieruchomości, lecz przywróceniem do niej praw, odzyskaniem jej. Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę, nastąpiło więc:

Przychód ze sprzedaży w 2014 r. roku odzyskanej nieruchomości nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 1991 r.).

Zauważyć należy, że jako spadkobiercy B. J. i Z. J., jedynie przywrócono Wnioskodawcy w 2010 r. prawo do własności Nieruchomości i uważa on, że nie jest to równoznaczne z nabyciem Nieruchomości. W świetle przedstawionych faktów, przychód ze sprzedaży uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, przez upływem pięciu lat od daty jej zwrotu, nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,

Zwrot wywłaszczonej nieruchomości spadkobiercy, nie uważa się za formę jej nabycia, lecz za przywrócenie do tej nieruchomości praw własności. W związku z tym, przychód ze sprzedaży tej nieruchomości, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ od daty śmierci B. J. i Z. J. do dnia planowej sprzedaży Nieruchomości (2014 r.) upłynęło już 5 lat, przychód ze sprzedaży tej nieruchomości nie powinien podlegać opodatkowaniu. Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży Nieruchomości w 2014 r. nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko Wnioskdawcy znajduje poparcie również w dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych:

* WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 17 października 2006 r. (sygn. akt I SA/Bd 503/06) orzekł: "Również w przypadku, gdy zwrot wywłaszczonej nieruchomości nastąpił na rzecz spadkobiercy (nabywcy spadku), nie stanowi to nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) i stanowisko przeciwne narusza prawo materialne. W takim wypadku zobowiązanie podatkowe nie powstaje."

* WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 582/08) stwierdził:

2. Zwrot nieruchomości jest restytucją, czyli przywróceniem stosunków prawnych sprzed wywłaszczenia. Decyzja o zwrocie powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, ale nie kreuje tego prawa. Pogląd o restytucyjnyrn charakterze decyzji o zwrocie nieruchomości nie jest sprzeczny z jej konstytutywnym charakterem. Decyzja konstytutywna to taka, która tworzy, zmienia lub znosi określone stosunki prawne. Przy zwrocie nieruchomości nie jest przenoszona jej własność na zasadach ogólnych na wywłaszczonego właściciela. Nie jest to też przeniesienie w drodze aktów władczych Skarbu Państwa lub gminy. Dlatego sytuacja taka nie może być kwalifikowana jak "nabycie", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT".

* Naczelny Sąd Administracyjny O/Katowice w wyroku z dnia 20 stycznia 1999 r. (sygn. akt I SA/Ka 1033/98) przyjął, że:

1. Przy zwrocie nieruchomości w trybie art. 89 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami wywłaszczaniu nieruchomości nie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych własności nieruchomości na wywłaszczonego uprzednio właściciela, nie jest to też przeniesienie w drodze aktów władczych Skarbu Państwa lub gminy. Zwrot nieruchomości następuje na podstawie decyzji administracyjnej, która przywraca (restytuuje) stronę podmiotową stosunku prawnorzeczowego odnośnie do wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. Nie stanowi więc "nabycia" nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Interpretacja, wedle której zwrot nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości stanowi nabycie nieruchomości prowadziłaby do wniosku, że sprzedaż zwróconej nieruchomości przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zwrot, jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pogląd ten prowadziłby do sytuacji, w której ten, kto odzyskuje wywłaszczoną nieruchomość, byłby w razie jej sprzedaży lub zamiany w innej, gorszej sytuacji niż ten, kto prawa własności nigdy nie utracił. Rozwiązanie takie mogłoby budzić zasadnicze zastrzeżenia z punktu widzenia zasady równości wynikającej z Konstytucji.

Potwierdzeniem prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy są również liczne intepretacje indywidualne wydawane w podobnym stanie faktycznym wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 lutego 2013 r. (Nr ITPB2/415-1094/12/RS), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 sierpnia 2012 r. (Nr ITPB2/415-437/12-2/A), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lutego 2013 r. (Nr IPPB4/415-946/12-4/JK), Dyrektora Izby Skarbowej w Pozaniu z dnia 9 lipca 2013 r. (Nr ILPB2/415-351/13-2/MM), czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBII/2/415-10/13/ŁCz).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W niniejszej sprawie istotna jest więc kwestia ustalenia, czy zwrot nieruchomości na podstawie decyzji, wydanej w dniu 28 kwietnia 2010 r. stanowi jej nabycie w myśl powołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej.W drodze decyzji dochodzi, m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia.

Celem zwrotu, jest więc przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia. Decyzja o zwrocie nieruchomości pełni zatem funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości - w tym przypadku następcy prawnemu poprzedniego właściciela.

Stosownie zatem do art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. W przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy więc, do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Nie dochodzi do przeniesienia prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie do restytucji (przywrócenia) stanu sprzed wywłaszczenia. Zwrot wywłaszczonej nieruchomości nie stanowi nabycia nieruchomości. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 582/08.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości nie jest nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrotu - a tym samym, zmiany stanu prawnorzeczowego - dokonano w trybie postępowania administracyjnego, którego celem było przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia. Jednocześnie należy stwierdzić, że zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie o nabyciu spadku potwierdza prawo spadkobiercy do spadku od momentu jego otwarcia. Istotny dla podatku dochodowego jest zatem dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, a nie data postanowienia sądu o nabyciu spadku.

W sprawie będącej przedmiotem rozpatrzenia wniosku, nabycie przez Wnioskodawcę prawa własności części zwróconej nieruchomości jest tożsame z datą nabycia spadku po zmarłym B. J. oraz zmarłej Z. J., czyli odpowiednio 8 marca 1998 r. oraz 8 grudnia 2007 r., nie zaś datą wydania decyzji w sprawie zwrotu Wnioskodawcy tej części nieruchomości. Tym samym, sprzedaż w 2014 r. "odzyskanej" części nieruchomości nie będzie stanowiła w ogóle źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy. Sprzedaż tej części nieruchomości nie będzie rodziła po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego oraz złożenia deklaracji o uzyskanym przychodzie (dochodzie) z tytułu tej sprzedaży.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane orzeczenia i interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.