IPPB4/415-387/11-4/MP - Ustalenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uczestnictwa osób uprawnionych do wystawiana recept w szkoleniach i konferencjach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 lipca 2011 r. (data nadania 27 lipca 2011 r., data wpływu 29 lipca 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-387/11-2/MP z dnia 14 lipca 2011 r. (data nadania 14 lipca 2011 r., data doręczenia 22 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa osób uprawnionych do wystawiana recept w szkoleniach i konferencjach - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa osób uprawnionych do wystawiana recept w szkoleniach i konferencjach.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 lipca 2011 r. Nr IPPB4/415-387/11-2/MP (data nadania 14 lipca 2011 r., data doręczenia 22 lipca 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego, który ma być przedmiotem rozpatrzenia wniosku.

Pismem z dnia 27 lipca 2011 r. (data nadania 27 lipca 2011 r., data wpływu 29 lipca 2011 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym, polegające m.in. na: reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków, monitoring działań niepożądanych itp.

Wykonując świadczenia kompleksowe opisane w poprzednim zdaniu Spółka organizuje szkolenia, konferencje, spotkania, na które zaprasza osoby uprawnione do wystawiania recept, jak również finansuje udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty. W ramach szkoleń, konferencji itp. organizowanych przez Spółkę jak i podmioty trzecie prezentowane są zasady prawidłowego stosowania leków, warunki w jakich one powinny, a w jakich nie mogą by stosowane (w tym, poprzez odniesienie do i poprzez prezentowanie zasad oraz metod diagnostyki chorób, w przypadku których leki winy być stosowane) wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki (sprzedaż, których obsługiwana w ramach umowy wspierana jest przez Spółkę), ich oddziaływanie w reakcji z innymi farmaceutykami, przeciwwskazania, zalecenia etc., jak również przyjmowane są zgłoszenia zdarzeń, które mogą świadczy o działaniach niepożądanych. Podejmowane czynności służą realizacji obowiązków podmiotu odpowiedzialnego, w szczególności w zakresie monitorowania bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego, którym to podmiotem odpowiedzialnym w znaczeniu prawa farmaceutycznego jest kontrahent Spółki, a którego obsługę również w takim zakresie Spółka wykonuje na podstawie zawartej umowy lub, dla których kontrahent Spółki realizuje takie obowiązki na podstawie umowy cywilnoprawnej (tj. kontrahent nie będąc podmiotem odpowiedzialnym przyjął zlecenie na obsługę w tym zakresie podmiotu odpowiedzialnego i polecił takie świadczenie Spółce). Zarówno w przypadku, gdy szkolenia, konferencje etc. są organizowane przez Spółkę jak i podmiot trzeci koszty udziału zaproszonych osób uprawnionych do wystawiania recept ponosi Spółka.

Wnioskodawca realizując obowiązek informacyjno-edukacyjny, wynikający pośrednio z prawa farmaceutycznego, spoczywający na podmiotach odpowiedzialnych (mając na celu ochronę pacjenta oraz bezpieczeństwo stosowania produktów medycznych), nie jest związany z osobami uprawnionymi do wystawiania recept, biorącymi udział w organizowanych lub sponsorowanych (finansowanych) wydarzeniach medycznych, stosunkiem cywilnoprawnym, kontraktowym, tj. nie są z nimi zawierane umowy o dzieło, zlecenia, itp.

Złożony wniosek dotyczy wyłącznie tych przypadków, w których osoby uprawnione do wystawiania recept uczestniczą w wydarzeniach medycznych jako osoby niezwiązane z Wnioskodawcą żadną umową cywilnoprawną. W każdym przypadku, w którym osobę uprawnioną do wystawiania recept (nie działającą jako przedsiębiorca) łączy z Wnioskodawcą stosunek prawny ukształtowany przez umowę o dzieło, zlecenia czy o podobnym charakterze i w ramach takiego przekazywane są jej świadczenia, stosowana jest informacja PIT-11 (właściwa dla przypadków, w których pełniona jest funkcja płatnika). Takich przypadków nie obejmuje przedmiotowy wniosek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapraszając osoby uprawnione do wystawania recept w organizowanych przez Spółkę szkoleniach, konferencjach etc., jak również finansując udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty, w ramach których prezentowane są zasady prawidłowego stosowania leków wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta Spółki (sprzedaż których obsługiwana jest przez Spółkę), ich oddziaływanie w reakcji z innymi farmaceutykami, przeciwwskazania, zalecenia etc., jak również przyjmowane są zgłoszenia zdarzeń, które mogą świadczy o działaniach niepożądanych, Wnioskodawca musi przekazywać uczestnikom niewykonującym działalności gospodarczej PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej opisane zdarzenie nie skutkuje konieczności przekazania informacji PIT-8C.

Obowiązek przekazania informacji PIT-8C zapisany został w art. 42a ustawy o PIT. Zgodnie z takim, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzać informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Jak zatem widać, aby powstał obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C zasadniczo koniecznym jest, aby przedsiębiorca (lub inny podmiot, ale w szczególności przedsiębiorca) przekazał osobie fizycznej świadczenie, w wyniku czego osoba ta uzyskałaby przychód podatkowy umiejscowiony w źródle "inne przychody" (art. 20 ustawy o PIT).

Jednoczenie Wnioskodawca wskazuje, że w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca podatkowy ukonstytuował zasadę, w myśl której przychodami osoby fizycznej, o ile w regulacjach ustawy nie zostało postanowione inaczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca zaznacza, że aby powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia niezbędnym jest uzyskania przez podatnika (co zostałoby w obiektywny sposób ustalone) korzyści, wzbogacenia, przysporzenia. Ważnym przy tym jest właśnie to, że dla powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia niezbędnym jest łączne wystąpienie dwóch elementów: korzyści otrzymującego i braku jakiegokolwiek wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego. Poprawność poglądu wyrażonego w poprzednim zdaniu, na przestrzeni lat (podkreślić trzeba, że sens pojęcia nie zmienił się od lat) była wielokrotnie potwierdzana przez składy orzekające zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego: "świadczenie nieodpłatne to takie, które pracownik otrzymuje całkowicie pod tytułem darmowym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy, ani też zobowiązuje się do przyszłych świadczeń." (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 marca 2010 r., I SA/Wr 1456/09).

"W literaturze przedmiotu zwraca się uwagę, że przychodami z nieodpłatnych świadczeń są przede wszystkim korzyści wynikające z nieodpłatnego: korzystania z różnych form energii, pary, gazów itp., korzystania z usług innych podmiotów, używania cudzych rzeczy (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz do ustawy, Toruń 1996, s. 45). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06)." (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 października 2009 r., I SA/Bd 298/09).

"Zatem korzystając z dotychczasowego orzecznictwa, jak i poglądów doktryny, należy stwierdzić, że ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy mieli do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. Należy przy tym pamiętać, że pojęcie "świadczenie" zakłada działanie aktywne po stronie kontrahenta podatnika, w wyniku którego podatnik uzyskuje określoną korzyść." (wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r., II FSK/1578/06)

"Wobec braku definicji pojęcia "świadczenie nieodpłatne" w prawie podatkowym, należy przyjąć, poprzez odniesienie do prawa cywilnego, że podmiot, który je otrzymuje osiąga korzyść kosztem innego podmiotu, nie będąc jednoczenie zobowiązanym do odpłatności lub innego świadczenia wzajemnego." (wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2007 r. III SA/Wa 3457/06).

"Termin "nieodpłatne świadczenie" w rozumieniu przepisów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje nie tylko świadczenia w sensie cywilistycznym, lecz także zdarzenia gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." (wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2005 r. III SA/Wa 928/04).

Wnioskodawca dodaje, iż powołane powyżej orzeczenia nie tworzą wprost prawa, ale nie może budzić wątpliwości to, że dokonując wykładni (na potrzeby wydania interpretacji indywidualnej udzielonej w odpowiedzi na niniejszy wniosek.) organ podatkowy powinien uwzględnić tak ugruntowaną linię interpretacyjną definiując to, czego nie zrobił prawodawca: przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zapraszając na szkolenia, konferencje itp. (zarówno organizowane przez siebie jak i podmioty trzecie), Spółka ma na celu przygotowanie osób uprawnionych do wystawiania recept do właściwego zalecania i stosowania leków wprowadzanych do obrotu przez kontrahenta, oczekując, że ci będą je zalecali i stosowali w sposób skuteczny, efektywny i bezpieczny, to chociaż nie powstaje w wyniku tego stosunek prawny, w ramach którego zaproszeni muszą wykonać jakieś konkretne świadczenie, nie można mówić o tym, iż świadczenie ma charakter wyłącznie jednostronny (przez co nieodpłatny), a zaproszeni jednostronnie osiągają przysporzenie (korzyść), które miałoby charakter majątkowy. De facto tymi, którzy skorzystali w takiej sytuacji są pacjenci (w swojej niesprecyzowanej masie), którzy dzięki temu będą bezpieczniejsi i skuteczniej leczeni przez specjalistę, który wie jak dany lek stosować, jakie są jego reakcji z innymi lekami itp.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że spotkania takie mają dodatkowe znaczenie dla Spółki, która obsługuje kontrahenta również w zakresie monitoringu i eliminowania zdarzeń niepożądanych. Otóż zgodnie z wymogami prawa farmaceutycznego, każdy podmiot odpowiedzialny (wprowadzający produkt farmaceutyczny do obrotu) zobowiązany jest m.in. do stworzenia i opisania systemu monitorowania działań niepożądanych, prowadzenia monitoringu działań niepożądanych, eliminowania działań niepożądanych. Wnioskodawca, świadcząc w tym zakresie usługi na rzecz swojego kontrahenta w ramach szkoleń, konferencji etc., pozyskuje od uczestników, gromadzi, weryfikuje tym samym monitorując informacje o działaniach niepożądanych. W konsekwencji Wnioskodawca stwierdza, że uczestnicy tego rodzaju konferencji, szkoleń itp. zobowiązani są do podjęcia, w ramach takich, działań umożliwiających Spółce wykonanie usługi na rzecz swojego kontrahenta. Realizowane jest to poprzez sporządzanie ankiet, udzielania informacji pracownikom Spółki oraz w inne sposoby, zgodne z prawem farmaceutycznym i systemem monitorowania działań niepożądanych.

Konkludując Wnioskodawca wskazuje, że w okolicznościach opisanych w części wniosku - opis stanu faktycznego - wobec faktu, iż nie występuje po stronie zaproszonych nieodpłatne przysporzenie (korzyść) nie może być mowy o uzyskany przez takich podatników przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 20 ustawy o PIT. Zatem na Wnioskodawcy nie ciąży w takiej sytuacji obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustalenie wartości przychodu otrzymanego przez podatnika w postaci nieodpłatnego świadczenia reguluje art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym, polegające m.in. na: reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków, monitoring działań niepożądanych itp.

Spółka organizuje szkolenia, konferencje, spotkania, na które zaprasza osoby uprawnione do wystawiania recept, jak również finansuje udział takich osób w konferencjach organizowanych przez inne podmioty. Spółka nie jest związana z osobami uprawnionymi do wystawiania recept, biorącymi udział w organizowanych lub sponsorowanych (finansowanych) wydarzeniach medycznych, stosunkiem cywilnoprawnym, kontraktowym, tj. nie są z nimi zawierane umowy o dzieło, zlecenia, itp.

Biorąc pod uwagę nakreślony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przychodem z nieodpłatnych świadczeń, uzyskiwanym przez uczestniczące w szkoleniach, konferencjach, spotkaniach osoby uprawnione do wystawiania recept, z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów udziału w ww. spotkaniach. Przychód ten podlega opodatkowaniu, stosownie do treści art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że jak wskazano w treści wniosku, Spółkę nie łączy z zapraszanymi osobami żaden stosunek cywilnoprawny (tj. nie są z nimi zawierane umowy o dzieło, zlecenia, itp.). Zapraszane osoby uczestniczące w organizowanych przez Spółkę, jak i osoby trzecie szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach osiągają korzyść finansową, ponieważ Spółka nie będąc do tego zobowiązana z własnej inicjatywy i dla własnych korzyści pokrywa koszty uczestnictwa tych osób w konferencjach, co ma skutkować w przyszłości po stronie Spółki ewentualnym zwiększeniem osiąganych przychodów.

Dzięki takiemu działaniu Spółki, u zapraszanych osób dochodzi do przysporzenia majątku, gdyż inny podmiot, nie zobowiązany żadną umową ponosi za nich koszt finansowy, a tym samym osoby te nie muszą uszczuplać własnego majątku osobistego. Z tej przyczyny koszt uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach należy zaliczyć do przychodu tych osób. W konsekwencji pokryte przez Spółkę koszty uczestnictwa stanowią nieodpłatne świadczenie, w rozumieniu przepisu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane przez osoby biorące udział w przedmiotowych szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym należy uznać, iż przychód uzyskany przez osoby uprawnione do wystawiania recept z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach oraz spotkaniach, z którymi Spółki nie łączy żaden stosunek cywilnoprawny, powoduje konieczności opodatkowania tego przysporzenia, zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jako przychód z innych źródeł.

Będzie miał zatem zastosowanie powołany powyżej przepis art. 42a ustawy podatkowej, nakazujący podmiotowi, nie będącemu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, sporządzenie informacji o przychodach z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, tj. informacji PIT- 8C, a tym samym stanowisko Spółki zawarte we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią wiążącej wykładni ani źródła prawa powszechnie obowiązującego, tym samym nie stanowią podstawy wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.