IPPB4/415-371/14-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 7 maja 2014 r.) uzupełnione pismem (data nadania 20 czerwca 2014 r., data wpływu 24 czerwca 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB4/415-371/14-2/MS z dnia 13 czerwca 2014 r. (data nadania 13 czerwca 2014 r., data doręczenia 16 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-371/14-2/MS z dnia 13 czerwca 2014 r. (data nadania 13 czerwca 2014 r., data doręczenia 16 czerwca 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem (data nadania 20 czerwca 2014 r., data wpływu 24 czerwca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 18 sierpnia 1990 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z Alicją N. W małżeństwie do dnia 19 sierpnia 2005 r. obowiązywał ustrój małżeńskiej wspólności ustawowej, zaś po tej dacie obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej. Związek małżeński został rozwiązany przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w W. w dniu 19 października 2007 r.

W okresie obowiązywania ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej aktami notarialnymi zawartymi w dniach: 5 sierpnia 1999 r., 1 września 1999 r., 17 marca 2000 r. i 15 maja 2000 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli nieruchomość rolną o powierzchni 10.156 m^2, która objęta jest księgą wieczystą. W umowie kupna z dnia 1 września 1999 r. oprócz zapłaty określonej kwoty za tę nieruchomość Wnioskodawca wraz z była żoną zobowiązali się wybudować stronie sprzedającej (państwu D.) do dnia 7 sierpnia 2009 r. na wskazanej przez nich działce budynek gospodarczy podobny jak ten, który pozostał na kupowanej przez Wnioskodawcą i Jego żonę działce. Strony dopuściły ewentualność, że zamiast budowy budynku przekażą państwu D. kwotę na wybudowanie takiego budynku - nie określono wówczas dokładnie jej wysokości. Po wejściu Polski do Unii w 2004 r. spełnienie tego zobowiązania wobec państwa D. poprzez zbudowanie im identycznego budynku okazało się niemożliwe (zmiany wymagań budowlanych co do parametrów budynków gospodarczych, które zaczęły w Polsce obowiązywać). Dlatego w dniu 15 czerwca 2009 r. Wnioskodawca i Alicja N. podpisali z państwem D. porozumienie, które ustalało, że spełnieniem zaciągniętego w 1999 r. zobowiązania wobec sprzedających będzie przekazanie im kwoty 153.000 PLN brutto. Porozumienie to zostało następnie potwierdzone także u notariusza suwalskiego.

W dniu 1 grudnia 2009 r. przed notariuszem Wnioskodawca zawarł notarialną umowę podziału majątku wspólnego. Ideą tego podziału zaakceptowaną przez Wnioskodawcę i przez b. żonę Alicję N. było podzielenie się majątkiem po połowie, którą w umowie zrealizowali. Do podziału mieli wówczas:

Wartość nieruchomości określono zgodnie na kwotę 250.000 PLN - po konsultacji z miejscową agencją nieruchomości oraz po rozmowach z kilkoma dotychczasowymi klientami, którzy rozważali jej zakup, gdy już po rozwodzie w 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną wystawił ją na sprzedaż. Wartość samochodu określono na kwotę 4.000 PLN, wartość domeny internetowej na kwotę 2.500 PLN. Dokonano następującego podziału: Wnioskodawca został jedynym właścicielem nieruchomości rolnej, miał też zapłacić sprzedającym państwu D. 153.000 PLN i Alicji N. kwotę 50.000 PLN. Wnioskodawca został również jedynym właścicielem samochodu i domeny. Alicja mogła dzięki temu przeznaczyć większe środki na zakup mieszkania, w którym miała zamieszkać z dziećmi. Wnioskodawca natomiast musiał się liczyć z wynajmowaniem mieszkania i staraniami, by w końcu sprzedać działkę (też ponieść w związku ze sprzedażą koszty notarialne) i tą drogą mieć środki na zakup mieszkania dla siebie. W dniu 16 grudnia 2009 r. Wnioskodawca zapłacił sprzedającym państwu D. kwotę 153.000 PLN, co potwierdzono notarialnym porozumieniem u notariusza, Wnioskodawca zapłacił także 50.000 PLN Alicji N.

Bilans podziału majątku, po którym Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działki był w 2009 r. "pół na pół". Do dnia dzisiejszego Wnioskodawcy działki nie udało się sprzedać pomimo kilkuletnich starań i licznych zabiegów. Jest jednak na to szansa w tym roku (też w związku z zakończeniem kryzysu finansowego na świecie). Ponieważ sytuacja życiowa Wnioskodawcy się zmieniła (Wnioskodawca nie ma pracy, ma długi, mieszka w kawalerce drugiej, obecnej żony) nie zamierza przeznaczać uzyskanej kwoty na zaspokojenie tzw. potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca chciałby w związku z tym upewnić się, że mimo że nie minęło jeszcze 5 lat od podziału majątku (minie w dniu 1 stycznia 2015 r.), odkąd Wnioskodawca stał się właścicielem wyłącznym też "połowy działki byłej żony", nie będzie płacił 19% podatku od sprzedaży "jej połowy" działki.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że wartość działki, którą otrzymał w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki Mu przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim, w wyniku podziału każdy z małżonków otrzymał majątek o tej samej wartości.

W ramach podziału majątku dorobkowego Wnioskodawcy przyznana została nieruchomość (działka) o wartości nie przekraczającej Jego udziału we współwłasności. Wielkość majątku Wnioskodawcy nie wzrosła w wyniku podziału majątku dorobkowego. W ramach podziału majątku: była żona otrzymała kwotę 50.000 zł, ale ta kwota została przekazana w ramach podziału majątku i nie wynikała z dopłaty z tytułu nierównego podziału majątku (jak wynika z wniosku, dokonano równego podziału majątku dorobkowego).

Nie było takich możliwości, by dokonać podziału wspólnego majątku w sposób ekwiwalentny w naturze, ale wartość otrzymanej przez Wnioskodawcy działki mieści się w udziale, jaki Mu przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika potwierdzenie tych okoliczności.

Ponieważ wartość działki, która Wnioskodawcy przypadła w wyniku podziału, majątku dorobkowego - pochodzącego z małżeństwa nie przewyższała wartości udziału Wnioskodawcy w majątku dorobkowym, więc za datę nabycia przyjmuje rok 1999 r. (datę nabycia działki do małżeńskiego majątku wspólnego).

W wyniku podziału wspólnego majątku Wnioskodawca nie nabył udziałów w prawie własności małżonki. Dlatego też Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko, jakie przedstawił we wniosku o interpretację, że termin 5-letni, oznaczony w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - powinien być w przypadku Wnioskodawcy liczony od dnia nabycia do majątku wspólnego.

Z uwagi na to, że sprzedaż nieruchomości miałaby być dokonana po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, więc - zdaniem Wnioskodawcy taka sprzedaż nie powinna stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w wypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę działki w M. jeszcze w tym roku, przed końcem upływu 5 lat od momentu podziału majątku po rozwodzie (2009 r.) Wnioskodawca będzie musiał płacić 19% tern podatek od sprzedaży połowy tej działki nawet w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie zamierzał żadnych środków ze sprzedaży działki przeznaczać na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca został jedynym właścicielem działki na mocy podpisanego w 2009 r. notarialnego podziału majątku po rozwodzie, którego ideą było podzielenie się z b. żoną "pół na pół".

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie płacił tego podatku, gdyż podział majątku podpisany w 2009 r. był podziałem "pół na pół" i w związku z tym sprzedaż "połowy działki byłej żony" przed upływem 5 lat od jej nabycia nie powoduje powstania źródła przychodu. Wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien On płacić tego podatku niezależnie od wysokości kwoty, którą uzyskał ze sprzedaży działki, gdyż sytuacja na rynku się zmienia i powinno się brać pod uwagę wartość działki w momencie dokonywania podziału majątku 1 grudnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości (działki) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 (art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Powyższe oznacza, że z datą ustania małżeństwa, a więc również wspólności majątkowej, współwłasność łączna jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Zatem w chwili ustania małżeństwa co do zasady każdy z małżonków ma wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, a więc w każdej rzeczy, jaka do tego majątku należy. W chwili ustania małżeństwa Wnioskodawca był więc właścicielem wynoszącego 1/2 udziału we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków, podobnie jak Jego żona.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Tym samym za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, ale tylko wówczas jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku wspólnym.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty oraz gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział byłego małżonka w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku wspólnego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

W każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty lub dopłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty (dopłaty) następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. W tej części bowiem, w której przyznane na wyłączną własność składniki majątkowe przekraczają wartość udziału w majątku wspólnym, małżonek musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości i praw w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowym przypadku podział majątku wspólnego małżonków dokonany w 2009 r. nie był faktycznie ekwiwalenty w naturze dla każdej ze stron. Każda ze stron nie otrzymała bowiem majątku o równiej wartości, a taki majątek winna otrzymać biorąc pod uwagę fakt, że udziały obojga małżonków z chwilą ustania małżeństwa były równe i wynosiły po 50% w majątku wspólnym. Składnikami majątku wspólnego małżonków podlegającymi podziałowi były bowiem: nieruchomość rolna, zobowiązanie zapłaty 153.000 zł państwu D., 11-letni samochód osobowy Opel Vectra i domena internetowa. W wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca został jedynym właścicielem nieruchomości rolnej, samochodu i domeny oraz miał zapłacić sprzedającym państwu D. 153.000 zł i byłej żonie kwotę 50.000 zł.

Ponadto o braku ekwiwalentności jasno świadczy fakt, że Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty na rzecz byłej małżonki kwotę w wysokości 50.000 zł. Właśnie fakt, że Wnioskodawca był zobowiązany do zapłaty kwoty na rzecz byłej żony bezspornie dowodzi, że w wyniku podziału majątku wspólnego nabył majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez Niego udział w majątku wspólnym. Z chwilą ustania małżeństwa Wnioskodawcy przysługiwał bowiem jedynie wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, czyli w każdym składniku tego majątku. Pozostały udział należał w chwili ustania małżeństwa do żony Wnioskodawcy, zaś wskutek podziału majątku na własność Wnioskodawcy przeszedł majątek o większej wartości niż wartość udziału 1/2 całego majątku dorobkowego.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w wyniku podziału każdy z małżonków otrzymał majątek o tej samej wartości, gdyż ze stanu faktycznego wynika, że to Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem wszystkich składników majątku wspólnego małżeńskiego podlegających podziałowi, tj. nieruchomości rolnej, samochodu i domeny internetowej.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości (działki) obowiązuje data pierwotnego nabycia, tj. 1999 r. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcę obowiązywać będą dwie daty nabycia, bowiem w niniejszym przypadku należy stwierdzić, że Wnioskodawca zarówno w 1999 r., jak i w 2009 r. nabył prawo własności do nieruchomości (działki), którą zamierza sprzedać w tym roku. Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości, którą zamierza sprzedać, nastąpiło zarówno w części w 1999 r. w dacie zakupu nieruchomości przez małżonków, jak również w części w 2009 r. w wyniku podziału majątku wspólnego byłych małżonków. Albowiem jak zostało wskazane powyżej, nabycie ponad udział przysługujący w majątku dorobkowym, przy podziale majątku dorobkowego również stanowi o nowej dacie nabycia.

Aby ustalić, jaki udział w nieruchomości Wnioskodawca nabył w dacie podziału majątku objętego wspólnością majątkową w pierwszej kolejności należy obliczyć jaką wartość miał cały majątek podlegający podziałowi, czyli zsumować wartość nieruchomości i ruchomości. Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym, czyli wartość całego majątku dorobkowego małżonków podzielić na pół. Otrzymana kwota odpowiadać będzie wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym. Kolejnym krokiem jest porównanie wartości majątku, jaki Wnioskodawca otrzymał w drodze podziału majątku, czyli wartości nieruchomości, ruchomości i nakładów na majątek osobisty do kwoty jaka Mu przysługiwała pierwotnie.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że nieruchomość (działka), którą Wnioskodawca w tym roku zamierza sprzedać nabył w dwóch datach i w różny sposób:

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 1999 r. oraz w 2009 r., pięcioletni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Tym samym, jeżeli Wnioskodawca sprzeda przedmiotową nieruchomość przed dniem 1 stycznia 2015 r., to przychód odpowiadający udziałowi nabytemu pierwotnie do majątku wspólnego małżonków w 1999 r., nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie nieruchomości w tej części nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym ją nabyto.

Natomiast przychód odpowiadający udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2009 r. będzie podlegał opodatkowaniu.

Jeżeli zatem Wnioskodawca sprzeda przedmiotową nieruchomość przed 1 stycznia 2015 r., to przychód odpowiadający udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2010 r. podlegał będzie opodatkowaniu w wyniku podziału majątku dorobkowego, bowiem udział Wnioskodawcy w tej nieruchomości zwiększył się, a od końca tego roku do końca 2014 r. nie minie pięć lat, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość przychodu ze zbycia udziału, który został nabyty w 2009 r. w wyniku podziału majątku podlegać będzie opodatkowaniu według zasad określonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Przepis art. 22 ust. 6c ustawy w sposób jednoznaczny stanowi co może być uznane za koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia oraz udokumentowanych nakładów.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że dochód jaki Wnioskodawca uzyska ze sprzedaży nieruchomości, w wysokości odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1999 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawcę tego udziału nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Natomiast dochód ze sprzedaży nieruchomości, odpowiadający części nabytej w 2009 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o czym stanowi art. 30e ust. 1 tejże ustawy.

Uzyskany dochód będzie mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu warunków w nim wskazanych. Zgodnie z treścią tego przepisu wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie, obejmować może więc taką część dochodu, faktycznie uzyskanego, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadała udziałowi wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe - w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie - w osiągniętych z odpłatnego zbycia przychodach.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego - to do kompetencji tut. organu nie należy ustalenie (wyliczenie) wysokości dochodu, czy podatku, bądź potwierdzenie poprawności ich obliczenia, bowiem wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu - zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy czynności sprawdzających.

Zatem tut. organ nie odniósł się do kwot przedstawionych przez wnioskodawcę w stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.