IPPB4/415-345/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 1 lipca 2014 r. (data nadania 2 lipca 2014 r., data wpływu 3 lipca 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-345/14-2/JK (data nadania 23 czerwca 2014 r., data doręczenia 25 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-345/14-2/JK (data nadania 23 czerwca 2014 r., data doręczenia 25 czerwca 2014 r.) organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych poprzez doprecyzowanie stanów faktycznych, przeformułowanie zapytania poprzez dokładne sprecyzowanie, czy intencją zapytania Wnioskodawcy jest zwolnienie od podatku dochodowego wartości świadczeń z tytułu uprawnienia do ulgowych przejazdów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 84 ustawy, czy też odliczenie od dochodu wartości świadczeń jako koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym wskazano, że jeżeli intencją zapytania jest również odliczenie od dochodu kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 11 ustawy, to należy przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Pismem z dnia z dnia 1 lipca 2014 r. (data nadania 2 lipca 2014 r., data wpływu 3 lipca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z nabyciem już w 2005 r. prawa do świadczeń z ubezpieczenia emerytalnego w Funduszu Świadczeń Społecznych Wnioskodawca postanowił wystąpić w 2006 r. z wnioskiem o emeryturę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca zaczął pobierać należną mu emeryturę z dniem 1 października 2006 r. (por. wydaną przez ZUS legitymację emeryta). Z tym samym dniem P. R. w R. stała się pierwszym miejscem pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.). Trzy dni wcześniej Wnioskodawca zakończył 43-letni okres zatrudnienia w S. G. P. i S. (od 1990 r. S. G. H.). Stosunek pracy z P. R. trwał do 2012 r. W tymże roku Wnioskodawca podjął pracę na stanowisku profesora nadzwyczajnego w W. S. E., T. i N. S. w K., którą zakończył w 2013 r. Od 1 października 2013 r. Wnioskodawca jest profesorem nadzwyczajnym A. F. i B. V.

W dojazdach do R. i K. Wnioskodawca korzystał z usług "X." S.A. na podstawie wystawionej przez tę Spółkę Karty Seniora. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada imiennych biletów okresowych na dojazd do zakładu/zakładów pracy środkami transportu kolejowego i autobusowego.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 1 lipca 2014 r. (data wpływu 3 lipca 2014 r.) Wnioskodawca wskazał, że prawo do świadczeń ulgowych "X." uzyskał na podstawie zakupu Karty Seniora ważnej w ciągu jednego roku od daty zakupu lub wskazanej przez nabywcę. Z Karty może korzystać osoba na niej wskazana, która ukończyła 60 lat. Karta nie może być odstąpiona innej osobie. Karta jest ważna łącznie z dokumentem tożsamości umożliwiającym stwierdzenie wieku osoby na niej wskazanej. Karta uprawnia do zakupu biletów jednorazowych, abonamentowych i odcinkowych imiennych z ulgą 50% ważnych na przejazdy w komunikacji krajowej w klasie 1 lub 2 w pociągach uruchamianych przez "X." S.A. przewidzianych w rozkładzie jazdy. Uzyskanie ww. prawa nie było związane ze wcześniejszym zatrudnieniem ani Wnioskodawcy, ani Jego najbliższej rodziny w X., bądź w innych firmach przewozowych (kolejowych, autobusowych). Wnioskodawca zawsze był pracownikiem uczelni wyższych bądź instytutów naukowych. W szkołach wyższych Wnioskodawca był i jest zatrudniany na podstawie tylko umów o pracę, gdyż tylko one wpływają na pobieraną emeryturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będący emerytem może odliczyć od podatku dochodowego wartość świadczeń z tytułu uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami transportu autobusowego, kolejowego i promowego lub komunikacji miejskiej, gdy korzysta z tego uprawnienia jako zatrudniony w szkole wyższej, a będąc podatnikiem nie korzysta jednocześnie z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o p.d.o.f.

Intencją zapytania Wnioskodawcy jest zwolnienie od podatku dochodowego wartości świadczeń z tytułu uprawnienia do ulgowych przejazdów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 84, które Wnioskodawca mógł osiągnąć wykorzystując uprawnienie (wiek) do nabywania biletów ulgowych na usługi "X." S.A. Jako podatnik Wnioskodawca jest zainteresowany zwolnieniem (odliczeniem) od podatku dochodowego "wartości świadczeń z tytułu uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego..."

Zdaniem Wnioskodawcy, może on odliczyć od podatku dochodowego wartość świadczeń z tytułu uprawnienia emeryta do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, gdyż rozdział 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisujący zwolnienia przedmiotowe od podatku dochodowego nie zawiera stwierdzenia, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 84 nie ma zastosowania w odniesieniu do uprawnionych do ulgowych przejazdów, którzy wykorzystują swe uprawnienie do przejazdów do zakładu pracy położonego poza miejscem swego stałego zamieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 tego artykułu wymienione są przychody ze stosunku pracy.

Stosownie bowiem do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 84 wyżej powołanej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń z tytułu uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego, wynikających z przepisów o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.

Zauważyć należy, że każda ulga podatkowa, jako czyniąca wyłom w zasadzie powszechności opodatkowania i równego traktowania podmiotów, musi być stosowana ściśle. Co do zasady - nie są dopuszczalne interpretacje wyjątków poza literalne ich brzmienie. Dokonując interpretacji przytoczonego przepisu - zgodnie z zasadą, że wyjątków nie należy interpretować rozszerzająco - uznać należy, że wolna od podatku jest wartość świadczeń, wynikających z przepisów o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.

Przepisami o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, wymienionymi w pkt 84 ww. artykułu 21, są przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 wskazanej ustawy, ustawa reguluje uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego w regularnych przewozach osób, wykonywanych przez uprawnionych przewoźników kolejowych i autobusowych.

W myśl art. 1a ust. 3 ustawy, przewoźnicy wykonujący publiczny transport zbiorowy mogą wprowadzić uprawnienia do bezpłatnych albo ulgowych przejazdów dla swoich pracowników oraz emerytów i rencistów i najbliższych członków rodzin.

Jednocześnie, art. 1b ust. 1 pkt 3 tej ustawy stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do pracowników firm przewozowych kolejowych i autobusowych, emerytów, rencistów tych firm i najbliższych członków ich rodzin, w zakresie, w jakim firmy te przyznały uprawnienia do ulgowych przejazdów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej. Ustawy, znosi się wszelkie uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego przewidziane w dotychczasowych przepisach prawa oraz postanowieniach układów zbiorowych pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.

Łączna interpretacja przywołanych powyżej regulacji prowadzi do wniosku, że uprawnienie przyznane pracownikom przewoźnika, emerytom i rencistom tej firm i najbliższych członkom ich rodzin przez przewoźnika wykonującego publiczny transport zbiorowy nie może być uznane za uprawnienie do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego, wynikające z przepisów o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, do których odsyła powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 84 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jest emerytem dojeżdżającym do miejsca pracy środkami publicznego transportu zbiorowego. Prawo do świadczeń ulgowych "X." uzyskał na podstawie zakupu Karty Seniora ważnej w ciągu jednego roku od daty zakupu lub wskazanej przez nabywcę. Z Karty może korzystać osoba na niej wskazana, która ukończyła 60 lat. Karta nie może być odstąpiona innej osobie. Karta jest ważna łącznie z dokumentem tożsamości umożliwiającym stwierdzenie wieku osoby na niej wskazanej. Karta uprawnia do zakupu biletów jednorazowych, abonamentowych i odcinkowych imiennych z ulgą 50% ważnych na przejazdy w komunikacji krajowej w klasie 1 lub 2 w pociągach uruchamianych przez "X." S.A. przewidzianych w rozkładzie jazdy. Uzyskanie ww. prawa nie było związane ze wcześniejszym zatrudnieniem ani Wnioskodawcy, ani Jego najbliższej rodziny w X., bądź w innych firmach przewozowych (kolejowych, autobusowych). Wnioskodawca zawsze był pracownikiem uczelni wyższych bądź instytutów naukowych. W szkołach wyższych Wnioskodawca był i jest zatrudniany na podstawie tylko umów o pracę, gdyż tylko one wpływają na pobieraną emeryturę.

W związku z powyższym nie ma do Wnioskodawcy zastosowania przesłania wyłączająca zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 84 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, wartość świadczeń z tytułu uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego, wynikających z przepisów o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, wolne jest od podatku dochodowego na podstawie powyższego przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z tym, że ilość stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych była mniejsza niż ilość wniesionych opłat kwota w wysokości 410 zł stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.