IPPB4/415-34/12-2/MP - Możliwość zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 27 marca 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-34/12-2/MP Możliwość zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu 18 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Od czerwca 2011 r. pracuje poza miejscem zamieszkania, w związku z tym codziennie dojeżdża do pracy pociągiem, wykupując okresowe bilety imienne ze zniżką 33%. Legitymacja uprawniająca do przejazdów z 33% ulgą na rok 2011 została przez Wnioskodawcę zakupiona za pośrednictwem pracodawcy w grudniu 2010 r. Dokumentem niezbędnym do zakupu biletów ze zniżką jest uprawniająca do tego legitymacja, którą Wnioskodawca musi okazywać każdorazowo przy zakupie biletów oraz przy ich kontroli przez uprawnione osoby w pociągu. W grudniu 2011 r. Wnioskodawca zakupił legitymację imienną ze zdjęciem, uprawniającą do korzystania z 33% zniżki na zakup biletów w roku 2012. Zakup niniejszej legitymacji odbywa się za pośrednictwem pracodawcy (nie jest możliwy zakup takiej legitymacji indywidualnie). Zakup legitymacji zawsze odbywa się w grudniu roku poprzedniego na rok następny. Koszt zakupu legitymacji Wnioskodawca poniósł w 100%, wpłacając odpowiednią kwotę pracodawcy (360 zł) i otrzymując dowód wpłaty k.p., jako potwierdzenie poniesionego przez Wnioskodawcę kosztu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może poniesione koszty zakupu legitymacji w grudniu 2011 r., uprawniającej do zakupu zniżkowych biletów w 2012 r., zaliczyć do faktycznie poniesionych kosztów dojazdu do pracy w ciągu 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszt zakupu legitymacji, uprawniającej do zakupu okresowych biletów imiennych ze zniżką 33%, może uwzględnić w rozliczonych przez siebie w zeznaniu rocznym, kosztach uzyskania przychodów faktycznie poniesionych w ciągu roku podatkowego, w związku z wykonywaniem pracy poza miejscem zamieszkania, ponieważ dzięki zakupionej legitymacji, określona jest cena biletu ze zniżką 33%. Imienny bilet okresowy ze zniżką 33% bez legitymacji, uprawniającej do tej ulgi jest nieważny, gdyż legitymacja stanowi załącznik do biletu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1.

wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,

2.

nie mogą przekroczyć łącznie 2 002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,

3.

wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1 668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,

4.

nie mogą przekroczyć łącznie 2 502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Z kolei, w myśl przepisu art. 22 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust. 2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Wykładnia gramatyczna tego przepisu wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:

1.

wydatki dotyczą dojazdu do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu wskazanymi w tym przepisie,

2.

zostały faktycznie poniesione przez podatnika i są wyższe od określonych ustawowo kosztów zryczałtowanych,

3.

zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Użyty przez ustawodawcę w ostatniej przesłance zwrot "wyłącznie", wskazuje nie tylko, iż warunkiem koniecznym udokumentowania jest imienny bilet okresowy, ale również bilet tak określony nie może być zastąpiony jakimkolwiek innym biletem. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wskazał definicji pojęcia "imiennego biletu okresowego", wobec czego należy odwołać się do znaczenia językowego składowych tego pojęcia.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 53: "bilet" to "karteczka, kartonik, będący dokumentem uprawniającym do czegoś jej posiadacza albo nabywcę". Natomiast na s. 274, zdefiniowano słowo: "imienny" jako "określający imię i nazwisko (to znaczy odpowiednią osobę); zawierający spis nazwisk", a s. 600, słowo "okresowy" jako "obejmujący pewien okres; dotyczący danego okresu". Bilet ten w swej treści musi zatem określać osobę uprawnioną do korzystania z niego - imienny bilet i dodatkowo musi to być bilet uprawniający do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu.

W świetle treści art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotnym jest, ażeby w samym bilecie lub innym dokumencie z nim związanym, określona została cena biletu, a więc koszt jaki pracownik poniósł na dojazd do zakładu pracy w ciągu roku, wskazanie osoby uprawnionej do korzystania z biletu oraz wskazanie, że bilet uprawnia do przejazdów przez pewien okres.

Z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca codziennie dojeżdża do pracy pociągiem, wykupując okresowe bilety imienne ze zniżką 33%. Dokumentem niezbędnym do zakupu biletów ze zniżką jest uprawniająca do tego legitymacja, którą Wnioskodawca musi okazywać każdorazowo przy zakupie biletów oraz przy ich kontroli. W grudniu 2011 r. Wnioskodawca zakupił legitymację imienną ze zdjęciem, uprawniającą do korzystania z 33% zniżki na zakup biletów w roku 2012. Zakup niniejszej legitymacji odbywa się za pośrednictwem pracodawcy. Koszt zakupu legitymacji Wnioskodawca poniósł w 100%, wpłacając odpowiednią kwotę pracodawcy (360 zł) i otrzymując dowód wpłaty k.p., jako potwierdzenie poniesionego przez Wnioskodawcę kosztu.

Biorąc pod uwagę powyższe można stwierdzić, że sama legitymacja, uprawniająca do zakupu zniżkowych biletów, nie spełnia przesłanki imiennego biletu okresowego, na podstawie którego Wnioskodawca przemieszcza się pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscem wykonywania pracy. Przedmiotowa legitymacja nie uprawnia Wnioskodawcy do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu. Legitymacja jest dokumentem uprawniającym jedynie do zakupu zniżkowych biletów. Warunkiem niezbędnym do przejazdu pociągiem jest zakup okresowego biletu imiennego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie ma prawa rozliczyć wydatków poniesionych na zakup legitymacji, uprawniającej do zakupu zniżkowych biletów w zeznaniu podatkowym za 2011 r., ponieważ nie został spełniony warunek określony we wskazanym wyżej art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl