IPPB4/415-329/14-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. organu 18 kwietnia 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2014 r. (data nadania 25 czerwca 2014 r., data wpływu 26 czerwca 2014 r.) na wezwanie z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-329/14-2MS (data nadania 18 czerwca 2014 r., data doręczenia 23 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-329/14-2/MS z dnia 18 czerwca 2014 r. (data nadania 18 czerwca 2014 r., data doręczenia 23 czerwca 2014 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 24 czerwca 2014 r. (data nadania 25 czerwca 2014 r., data wpływu 26 czerwca 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2013 PIT-37 Wnioskodawczyni odliczyła od kwoty podatku ulgę z tytułu wychowywania dzieci zgodnie z art. 27f ustawy. W kwietniu br. Wnioskodawczyni złożyła korektę tego zeznania za 2013 r. nie odliczając już kwoty tej ulgi na obydwie córki - Monikę i Justynę. Córki Wnioskodawczyni uczą się, pobierają rentę rodzinna po zmarłym tacie, z ZUS-u jak również pracują zarobkowo, otrzymując niewielkie zarobki. Córka Wnioskodawczyni, Justyna Ż. ur. 11 września 1990 r. z tytułu zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy (praktyka zawodowa płatna) uzyskała w 2013 r. przychód w wysokości zł. 4.800,00 pomniejszony o koszty uzyskania przychodu 1335,00 zł co stanowi 3.465.00 zł. Jednak kwota 3.465,00 zł nie stanowi podstawy do opodatkowania dopiero po odjęciu składek na ubezpieczenia społeczne 658,03 zł i wynosi 2.806,97 zł. Kwoty tej nie można uznać za osiągnięty dochód w roku podatkowym 2013 powodujący w rozliczeniu podatku brak możliwości skorzystania z ulgi na wychowywanie dzieci na córkę Justynę. Kwota 2.806,97 zł nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 przekraczającego kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku określonego w pierwszym przedziale skali podatkowej według art. 27 ust. 1.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym nie miały w 2013 r. zastosowania do Wnioskodawczyni, ani też do Jej córki Justyny. Źródłami dochodów Wnioskodawczyni wykazanych w PIT-37 za 2013 r. są: należność ze stosunku pracy - umowa o pracę - 13.548,95 zł i renta rodzinna po zmarłym mężu mężu. W okresie będącym przedmiotem zapytania ciążył na Wnioskodawczyni obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletniej córki Justyny. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim (od 25 kwietnia 2009 r. jest wdową), a dochód Wnioskodawczyni nie przekroczył 56.000,00 zł w 2013 r. jak to wynika ze złożonego w Urzędzie Skarbowym w Warszawie zeznania PIT-37 za 2013 r. W złożonej korekcie zeznania PIT-37 za 2013 r. Wnioskodawczyni nie skorzystała z ulgi z tytułu wychowywania dzieci na Jej drugą córkę - Monikę. W okresie będącym przedmiotem zapytania druga córka Wnioskodawczyni nie była dzieckiem małoletnim (data urodzenia 31 stycznia 1993 r.) jednak w stosunku do niej Wnioskodawczyni nadal wykonuje obowiązek alimentacyjny. Córka Monika wprawdzie osiągnęła dochód w 2013 r. z działalności wykonywanej osobiście art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 3.863,67 zł (umowa zlecenie) oraz z tytułu renty rodzinnej 5.324,26 zł, ale na samodzielne utrzymanie się to dochód absolutnie niewystarczający. W stosunku do córki Moniki nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Córka Monika nie otrzymywała renty socjalnej ani też zasiłku pielęgnacyjnego. Zamieszkuje z Wnioskodawczynią na stałe, nieprzerwanie od chwili urodzenia do dnia dzisiejszego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle, przedstawionych wyżej faktów Wnioskodawczyni może skorzystać w 2013 r. podatkowym z ulgi z tytułu wychowywania córki Justyny w kwocie 1.112,04 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W ocenie Wnioskodawczyni okoliczności przedstawione w pkt 50 niniejszego wniosku upoważniają Wnioskodawczynię do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania córki Justyny w roku podatkowym 2013 w wysokości 1112,04 zł. Dochód do opodatkowania czyli podstawa każdego podatnika stanowi kwota pomniejszona o składki na ubezpieczenia społeczne, które nie są opodatkowane w Polsce dla żadnego obywatela, a więc dla Jej córki również i nie można ich przecież zaliczyć do jej dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik miał prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Zgodnie z art. 27f ust. 2b ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Artykuł 27f ust. 2c cyt. ustawy, stanowi zaś, że odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że starsza córka Wnioskodawczyni z tytułu zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy (praktyka zawodowa płatna) uzyskała w 2013 r. przychód w wysokości 4.800,00 zł pomniejszony o koszty uzyskania przychodu 1.335,00 zł, co stanowi dochód w wysokości 3.465,00 zł. Wnioskodawczyni w zeznaniu PIT-37 za 2013 r. zamierza odliczyć ulgę na pełnoletnią i uczącą się córkę, będącą na Jej utrzymaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało m.in. utrzymywać w roku podatkowym - w związku z wykonywaniem ciążącego obowiązku alimentacyjnego dzieci własne lub przysposobione do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym, lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, które w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W 2013 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, ustawodawca jednoznacznie w treści analizowanej ustawy zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając je równocześnie od podstawy obliczenia podatku, którą stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Mając zatem na względzie obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że dla ustalenia prawa do ulgi prorodzinnej, z tytułu utrzymywania - w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego - pełnoletniego, uczącego się dziecka należy jego dochód określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami uzyskania przychodu. Ponieważ w roku 2013 córka Wnioskodawczyni osiągnęła dochód w wysokości 3.465 zł, nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi, a tym samym Wnioskodawczyni w zeznaniu PIT-37 nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ww. ustawy na córkę, o której mowa w zapytaniu.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że córka Wnioskodawczyni w 2013 r. uzyskała dochód w wysokości, który pozbawi Wnioskodawczynię możliwości skorzystania w 2013 r. z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f powołanej ustawy. Córka Wnioskodawczyni uzyskała bowiem dochód przekraczający kwotę 3.089 zł, tj. kwotę o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.