IPPB4/415-324/10-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 14 czerwca 2010 r. (data nadania 15 czerwca 2010 r., data wpływu 21 czerwca 2010 r.) na wezwanie z dnia 7 czerwca 2010 r. (data nadania 7 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych ponoszonych przez pracodawcę jest - nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych ponoszonych przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia grupowego, przedmiotem której jest wykonanie usługi grupowego ubezpieczenia zdrowotnego na rzecz pracowników Spółki i członków ich rodzin. Składka naliczana jest na poszczególne programy świadczeń osobno, wykazując je na fakturze w podziale na:

* składkę za ubezpieczenie świadczeń z tytułu Medycyny Pracy,

* składka za ubezpieczenie z tytułu pozostałych świadczeń,

* składka za ubezpieczenie świadczeń medycznych na rzecz pozostałych osób zgłoszonych do opieki medycznej.

W ramach siedmiu programów pracownikom oferowane są usługi z zakresu m.in. medycyny pracy, hot line i pogotowia ratunkowego, ambulatoryjnej pomocy doraźnej podstawowej, opieki podstawowej, ambulatoryjnej pomocy doraźnej specjalistycznej, wszystkich specjalistów, fizjoterepii bez ograniczeń, profilaktyki osobistej - szczepienia przeciwko grypie, profilaktyki twojej firmy - akcje profilaktyczne, opieki w miejscu zachorowania - 4 wizyty ze wskazań medycznych, stomatologii Minima, opieki w podróży, wypadkowej opieki w szpitalu i transportu sanitarnego.

W umowie określono wartość (cenę) za poszczególne programy ryczałtowo, co oznacza, że nie ma to żadnego związku z ilością czy też brakiem faktycznie wykonanych świadczeń medycznych na rzecz pracownika. Trzeba równocześnie wskazać, że Wnioskodawca nie będzie posiadał informacji, czy i w jakim zakresie pracownicy będą korzystać ze świadczeń oferowanych przez firmę medyczną w ramach świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikiem; nie będzie otrzymywał również informacji w przedmiocie zakresu świadczeń wykonanych na rzecz pracowników lub członków ich rodzin.

Wnioskodawca co miesiąc jest obciążany fakturą, w której kwota do zapłaty odpowiada iloczynowi liczby pracowników i składki za poszczególne programy ubezpieczenia.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż z ubezpieczenia gwarantującego dostęp do opieki medycznej będą korzystać przede wszystkim pracownicy będący przedstawicielami handlowymi. Z uwagi na niejednokrotnie trudne warunki pracy i konieczność ciągłego podróżowania, korzystają oni z przychodni i szpitali rozmieszczonych w różnych miejscach Polski, co gwarantuje im właśnie umowa ubezpieczenia.

Pismem z dnia 7 czerwca 2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki, które będą ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu objęcia pracowników ubezpieczeniem w związku z zapewnieniem im oraz członkom ich rodzin usług medycznych należy uznać jako przychód pracownika i w związku z tym, czy od świadczeń tych należy obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy warunkiem opodatkowania świadczeń ubezpieczenia gwarantującego dostęp do świadczeń medycznych jest faktyczne otrzymanie świadczeń medycznych przez podatnika oraz wyliczenie wartości tych usług. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że sam fakt uzyskania przez pracownika prawa do skorzystania z ubezpieczenia nie może być uznany za równoznaczny ze skorzystaniem z tego prawa, ponieważ musi wystąpić przesłanka umożliwiająca korzystanie ze świadczeń np. choroba pracownika. Należy również podkreślić, że ubezpieczenie obejmuje określoną grupę pracowników, ale nie zależy od liczby faktycznie wykonanych usług. Ponadto ubezpieczenie będzie płacone bez względu na korzystanie przez pracowników z opieki lekarskiej, a zatem opłata ryczałtowa nie stanowi sumy kwot za faktycznie wykonane usługi medyczne wobec poszczególnych pracowników. Jeżeli przesłanka do skorzystania ze świadczenia nie nastąpi, to po stronie pracownika nie nastąpi przysporzenie w postaci świadczenia nieodpłatnego, a zatem nie powstanie po stronie pracownika przychód. O przychodzie pracownika można mówić jedynie w sytuacji, kiedy korzysta on z postawionych do dyspozycji świadczeń medycznych i możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według określonych metod.

Wnioskodawca wskazuje, że opłacana składka będzie miała formę ryczałtu, a wysokość wynagrodzenia z tytułu zakupionych usług uzależniona jest od ilości osób objętych ubezpieczeniem, tj. stanowi iloczyn kwoty określonej w umowie za każdego ubezpieczonego i liczby ubezpieczonych. Jeżeli zatem pracodawca ponosi na rzecz pracowników koszt objęcia ich ubezpieczeniem z tytułu usług ubezpieczenia gwarantującego dostęp do świadczeń medycznych, wówczas łączna wartość poniesionych kosztów nie stanowi przychodu ze stosunku pracy dla pracownika. Zdaniem Wnioskodawcy o powstaniu przychodu ze stosunku pracy przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi objętej ubezpieczeniem, a nie samo objęcie pracownika ubezpieczeniem gwarantującym opiekę medyczną. Nieodpłatne świadczenie stanowi w tym wypadku wartość świadczeń medycznych, z których pracownik skorzystał, którą ustala się według cen jego zakupu. Natomiast objęcie pracowników ubezpieczeniem sprawia, iż uzyskują oni korzyść, jednak dopiero w momencie uzyskania realnego przysporzenia w postaci skorzystania z określonych usług medycznych. Trzeba również podkreślić, iż postawienie do dyspozycji pracownika możliwości skorzystania ze świadczeń medycznych nie przesądza o tym, że dany pracownik z niego skorzysta. Ubezpieczenie stanowi jedynie swoiste zabezpieczenie w przypadku choroby pracownika oraz w określonych przypadkach również jego rodziny.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wspomniany artykuł wskazuje jako przychody m.in. wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Natomiast wartość nieodpłatnych świadczeń oblicza się zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., który stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu. Na uwagę zasługuje również art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., w myśl którego, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przepisu tego wyraźnie wynika, że aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika; natomiast w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, konieczne jest ich otrzymanie. Wspomniany przepis bezwzględnie i jednoznacznie określa, że przychód z nieodpłatnego świadczenia uzależniony jest od jego otrzymania.

Stanowisko w podobnej sprawie zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 11/09, w którym stwierdził, że o przychodzie można by mówić, gdyby pracownik korzystał z postawionych do dyspozycji usług medycznych i jednocześnie możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pogląd taki potwierdza również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1804/09, a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 2 lutego 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1846/09.

Reasumując należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu objęcia pracowników ubezpieczeniem w związku z zapewnieniem im oraz członkom ich rodzin usług medycznych nie będą stanowić przychodu pracowników i w związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku obliczyć i pobrać zaliczek na podatek dochodowy od tych świadczeń.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Należy wskazać, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin "nieodpłatne świadczenie" obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy.

Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy jednocześnie podkreślić, iż jeżeli z zawartej umowy świadczenia usług medycznych nie wynika wartość świadczeń, do pokrycia których pracodawca jest zobowiązany zgodnie z powyższymi przepisami, nie może to stanowić podstawy do wyłączenia z opodatkowania pozostałej wartości świadczenia, w postaci prawa pracownika do dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych.

Dlatego też na pracodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę Ubezpieczenia grupowego, przedmiotem której jest wykonanie usługi grupowego ubezpieczenia zdrowotnego na rzecz pracowników Spółki i członków ich rodzin. Składka naliczana jest na poszczególne programy świadczeń osobno, wykazując je na fakturze w podziale na:

* składkę za ubezpieczenie świadczeń z tytułu Medycyny Pracy,

* składka za ubezpieczenie z tytułu pozostałych świadczeń,

* składka za ubezpieczenie świadczeń medycznych na rzecz pozostałych osób zgłoszonych do opieki medycznej.

Wnioskodawca wskazuje, że opłacana składka będzie miała formę ryczałtu, a wysokość wynagrodzenia z tytułu zakupionych usług uzależniona jest od ilości osób objętych ubezpieczeniem, tj. stanowi iloczyn kwoty określonej w umowie za każdego ubezpieczonego i liczby ubezpieczonych.

Zatem, jeżeli pracodawca oprócz kosztów opieki medycznej nad pracownikiem opłaca również pakiet medyczny za członka rodziny pracownika, wówczas łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika oraz członka rodziny pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy dla pracownika. Pakiet medyczny członków rodziny pracowników jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członkowie rodziny nie otrzymaliby tego świadczenia.

Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej) dającego prawo do świadczeń medycznych. Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników nieobowiązkową opieką medyczną, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik może nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz pracowników nie będzie korzystanie przez tych pracowników z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika jakim będzie możliwość skorzystania z takich usług.

Skoro bowiem pracodawca daje pracownikowi i jego rodzinie w sposób nieodpłatny prawo do korzystania z czegoś, tj. w sprawie ze ściśle określonych usług medycznych w ramach abonamentu, należy przyjąć, że pracodawca przyznaje pracownikowi świadczenie. W tej sytuacji mamy do czynienia z ewidentnym powstaniem korzyści w majątku tychże osób, gdyż w przypadku skorzystania w przyszłości ze świadczenia medycznego, pracownik (i jego rodzina), jako objęty pakietem medycznym, nie będzie musiał ponosić z tego tytułu żadnej opłaty. Tak pojmowane przyszłe korzyści mają charakter przychodowy. Ponieważ opłata za objęcie opieką medyczną osób uprawnionych finansowana jest przez pracodawcę, nie zaś przez pracownika, dlatego w tym zakresie Spółka realizuje na rzecz osoby uprawnionej (pracownika) nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc zaś pod uwagę art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że wartość świadczenia odpowiada cenie za jaką faktycznie nabył je pracodawca. Ceną w tym przypadku jest wynagrodzenie płacone usługodawcy za objęcie pracownika i członków jego rodziny opieką medyczną, niezależnie od tego z jakiej ilości świadczeń uprawnione osoby w rzeczywistości skorzystały. Z tak ustalonej ceny świadczenia winna być wyłączona wartość świadczeń wynikających z przepisów prawa pracy. Podkreślić jednak należy, że wyłączenie takie możliwe jest wyłącznie w wypadku gdy pracodawca w sposób należyty udokumentuje fakt poniesienia takich wydatków oraz ich kwotę.

Momentem powstania przychodu dla konkretnego pracownika jest moment wykupienia przez Spółkę, jako pracodawcę, pakietu usług medycznych. Wykupienie pakietu przez pracodawcę powoduje, że zmniejszeniu nie ulegają aktywa pracownika, co niewątpliwie miałoby miejsce w przypadku, gdyby to sam pracownik zakupił dla siebie pakiet świadczeń medycznych.

Reasumując należy stwierdzić, iż ryczałtowe wynagrodzenie finansowane przez pracodawcę ma - w podanym znaczeniu - charakter przychodowy i jako ponoszone w ściśle określonej kwocie na rzecz zindywidualizowanego pracownika jest świadczeniem o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

Biorąc powyższe pod uwagę, zakup przez Wnioskodawcę świadczeń medycznych obejmujących pozostałe świadczenia zdrowotne, wykraczające poza profilaktyczne świadczenia zdrowotne wynikające z ustawy - Kodeks pracy i innych ustaw, stanowi podlegający opodatkowaniu przychód pracownika, jako przychód ze stosunku pracy, w momencie opłacenia składki przez pracodawcę.

Reasumując wartość pozostałego świadczenia zdrowotnego opłaconego przez pracodawcę na rzecz pracownika oraz członka rodziny pracownika podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy pracownika, natomiast Spółka, jako pracodawca ma obowiązek doliczyć wartość tego świadczenia do przychodu osiągniętego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wskazać, że świadczenia medyczne związane z obowiązkowymi badaniami, do których pracodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy lub innych ustaw, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy.

Należy zaznaczyć, że w złożonym wniosku Wnioskodawca powołał się na wyroki sądu, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku. Wyjaśnić zatem należy, że powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatnika osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nich zawarte jest wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.