IPPB4/415-304/09-6/JK - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych należności pieniężnych wypłaconych pracownikowi na podstawie ugody sądowej z tytułu zaległego wynagrodzenia za przepracowane godziny nadliczbowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.) oraz w piśmie z dnia 10 lipca 2009 r. (data nadania 13 lipca 2009 r., data wpływu 15 lipca 2009 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-304/09-2/JK z dnia 7 lipca 2009 r. (data nadania 7 lipca 2009 r. data odbioru 10 lipca 2009 r.) oraz w piśmie z dnia 22 lipca 2009 r. (data nadania 24 lipca 2009 r., data wpływu 27 lipca 2009 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-304/09-4/JK z dnia 16 lipca 2009 r. (data nadania 17 lipca 2009 r. data odbioru 22 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego na podstawie ugody sądowej - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego na podstawie ugody sądowej.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 7 lipca 2009 r. Nr IPPB4/415-304/09-2/JK oraz pismem z dnia 16 lipca 2009 r. Nr IPPB4/415-304/09-4/JK tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez dostarczenie pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego oraz doprecyzowanie stanu faktycznego i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Powyższe zostało uzupełnione pismem z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu 15 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca na podstawie zawartej z pracownikiem ugody sądowej wypłacił pracownikowi odszkodowanie. Ugoda między Pracodawcą a Pracownikiem została zawarta 24 lutego 2009 r. przed Sądem Rejonowym dla W Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Ugoda wyczerpała wszelkie roszczenia pracownika wobec Pracodawcy wynikające z "nie udzielenia mu dni wolnych" od pracy za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie objętym sporem, to jest od 1 czerwca 2004 r. do 31 grudnia 2008 r. Odszkodowanie zostało zapłacone pracownikowi z wynagrodzeniem za luty 2009 r. czyli w dniu 10 marca 2009 r. Od wypłaconej Pracownikowi kwoty odszkodowania, Pracodawca pobrał podatek dochodowy od osób fizycznych (zaliczka). Pracownik zakwestionował potrącenie podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracodawca słusznie postąpił potrącając od kwoty odszkodowania podatek dochodowy...

Zdaniem Wnioskodawcy

Podstawą potrącenia przez Pracodawcę podatku dochodowego od wypłaconego odszkodowania był art. 21 § 1 pkt 3b lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca, na podstawie zawartej z Pracownikiem ugody sądowej, wypłacił Pracownikowi odszkodowanie. Od wypłaconej kwoty odszkodowania Pracodawca w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobrał podatek dochodowy. Pracodawca uznał bowiem, iż jest to odszkodowanie dotyczące korzyści, które Pracownik mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono, zatem nie jest to odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zasadnym przy tym jest podkreślenie, że gdyby Pracodawca wypłacił Pracownikowi wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, w sposób i na zasadach Kodeksu pracy, od wynagrodzeń tych byłby zobowiązany pobrać zaliczki na podatek dochodowy. Zatem Pracownik otrzymujący przychód z tego źródła, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej, w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w terminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującą się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej wyżej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze. wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania otrzymanego odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

W przypadku, gdy otrzymane przez pracownika świadczenie będzie wprawdzie odszkodowaniem, ale zostanie wypłacone na innej podstawie niż określona w tym przepisie (innej niż ustawa), to odpadnie możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Z identyczną sytuacją będziemy mieli do czynienia, gdy świadczenie zostanie, co prawda wypłacone na podstawie ustawowego unormowania, ale nie będzie miało charakteru odszkodowawczego, bądź też gdy zajdzie jedna z okoliczności warunkujących opodatkowanie odszkodowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych - stosownie do pkt a), b), d) - f) omawianego przepisu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w dniu 24 lutego 2009 r. została zawarta między pracownikiem a pracodawcą ugoda przed Sądem Rejonowym dla W, na mocy której Wnioskodawca jako pracodawca zobowiązał się do wypłaty odszkodowania za nie udzielenie pracownikowi dni wolnych od pracy za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od 1 czerwca 2004 r. do 31 grudnia 2008 r. Odszkodowanie zostało wypłacone pracownikowi z wynagrodzeniem za luty 2009 r., czyli w dniu 10 marca 2009 r.

A zatem wypłacona w dniu 10 marca 2009 r. kwota nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, do wypłaconej kwoty nie znajdzie również zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, zgodnie z którym zwolnienie nie ma zastosowania do odszkodowań dotyczący korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W świetle powyższego należy uznać, iż wypłacona kwota stanowi świadczenie, którego celem jest naprawienie wyrządzonej szkody. W przedmiotowej sprawie szkoda polegała na nie udzieleniu pracownikowi dni wolnych za przepracowane godziny nadliczbowe. Wypłacona pracownikowi - w wyniku ugody sądowej - kwota odszkodowania stanowiła w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia za przepracowane godziny nadliczbowe, a nie odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ww. ustawy. Jest to wypłata zaległych należności z tytułu łączącego pracownika z pracodawcą - stosunku pracy. W tym wypadku bez znaczenia pozostaje fakt, iż realizacja tych należności nastąpiła na podstawie ugody sądowej.

Wypłacone pracownikowi świadczenie należy zatem zakwalifikować do przychodów określonych w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy, który podlega opodatkowaniu.

Pracodawca, jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jest obowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z zasadami podanymi w art. 31 ustawy. Kwotę odszkodowania należy następnie wykazać łącznie z innymi dochodami ze stosunku pracy w informacji PIT-11 bądź w PIT-40 w przypadku dokonywania rocznego obliczenia podatku.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wypłacone pracownikowi należności w postaci odszkodowania za nie udzielenie pracownikowi dni wolnych od pracy za pracę w godzinach nadliczbowych będzie stanowić dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Tym samym pracodawca słusznie postąpił pobierając od kwoty odszkodowania zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.