IPPB4/415-30/12-2/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 13 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowania dzieci - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowania dzieci.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rozwiedziony od 4 stycznia 2011 r. Wnioskodawca ma dwóch synów M. ur. 9 grudnia 1998 r. i K. ur. 9 czerwca 2001 r. Wyrokiem sądu obojgu rodzicom przysługuje pełnia władz rodzicielskich, przy czym określono miejsce zamieszkania dzieci przy matce. Ustalono wysokość alimentów na dzieci w wymiarze 650 zł na każde tj. 1300 zł miesięcznie (1/3 faktycznych zarobków). Zgodnie z wyrokiem sądu dzieci przebywają u Wnioskodawcy co drugi weekend, oraz 2 tygodnie w okresie świąt lub ferii zamiennie, oraz 1 miesiąc w okresie wakacji. Razem daje to ok. 1/5 roku spędzone u Wnioskodawcy. W czasie pobytu u Wnioskodawcy dzieci są w pełni na Jego utrzymaniu (mają u Niego własny pokój i ubrania), pomimo to Wnioskodawca płaci za cały ten czas alimenty. Ponadto Wnioskodawca w zasadzie w całości finansuje i organizuje przewożenie dzieci pomiędzy miejscami zamieszkania. Bierze czynny udział w nauce dzieci i organizacji wypoczynku w czasie przebywania u Niego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo i w jakiej wysokości, do skorzystania z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu podatku dochodowego w od osób fizycznych za rok 2011.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ubiegłym roku zwrócił się do byłej żony z propozycją ustalenia w jakiej wysokości ulga podatkowa powinna Wnioskodawcy przypaść. Swoją propozycję podparł interpretacją indywidualną o sygnaturze IPPB4/415-231/10-4/SP, która dotyczy dosyć podobnego przypadku. W odpowiedzi Wnioskodawca usłyszał, że nie przysługuje mu, zdaniem byłej żony żadna ulga. Wydaje się Wnioskodawcy, że powinno Mu przysługiwać 50% wysokości odliczenia tj. na jedno dziecko. Przewidując identyczną reakcję byłej żony w roku obecnym Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej w ww. sprawie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 powołanej ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki, tj.:

* osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,

* wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,

* utrzymywali pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem przez siebie ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej,

* wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).

Oznacza to, że z ulgi mogą skorzystać podatnicy, którzy osiągają dochody opodatkowane według skali podatkowej. Do ulgi mają prawo również podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatnicy osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też z działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych 19% podatkiem liniowym pod warunkiem, iż uzyskają w roku podatkowym także dochody opodatkowane według skali np. zasiłek chorobowy, dochody z najmu.

Przy czym warunkiem do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

* art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,

* ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest po rozwodzie. Wspólnie z byłą żoną sprawuje władzę i opiekę nad swoimi dziećmi. Wnioskodawca łoży co miesiąc 1300 zł na utrzymanie dzieci płacąc alimenty. Zgodnie z wyrokiem sądu dzieci przebywają u Wnioskodawcy co drugi weekend, oraz 2 tygodnie w okresie świąt lub ferii zamiennie, oraz 1 miesiąc w okresie wakacji. Razem daje to ok. 1/5 roku spędzone u Wnioskodawcy. W czasie pobytu u Wnioskodawcy dzieci są w pełni na Jego utrzymaniu (mają u Niego własny pokój i ubrania), pomimo to Wnioskodawca płaci za cały ten czas alimenty. Ponadto Wnioskodawca w zasadzie w całości finansuje i organizuje przewożenie dzieci pomiędzy miejscami zamieszkania. Bierze czynny udział w nauce dzieci i organizacji wypoczynku w czasie przebywania u Niego. Zdaniem Wnioskodawcy ma prawo do połowy ulgi jako jeden z rodziców.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską, wówczas ulga prorodzinna przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, przez nich dokonana nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka. Istotne jest, aby nie dochodziło do dublowania ulgi.

Należy podkreślić, że roczna kwota odliczenia dotyczy łącznie obojga rodziców. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie mówi, że rodzicom przysługuje wspólnie roczna kwota ulgi i mogą ją oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez rodziców proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi.

Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie, gdyż decyzję o sposobie podziału tej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom dziecka, zaznaczając jedynie, iż kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie obojga rodziców. W konsekwencji, suma odliczeń dokonanych przez każdego z rodziców odrębnie nie może przekroczyć kwoty limitowanej, tj. 92,67 zł za każdy miesiąc wykonywania władzy rodzicielskiej. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Prawo do odliczenia przedmiotowej ulgi zależy od proporcji ustalonej przez rodziców.

Skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z wyrokiem sądu dzieci przebywają u Niego co drugi weekend, oraz 2 tygodnie w okresie świąt lub ferii zamiennie, oraz 1 miesiąc w okresie wakacji (razem daje to ok. 1/5 roku spędzone u Wnioskodawcy), to Wnioskodawca może skorzystać z ulgi tylko i wyłącznie do wysokości obliczonej proporcjonalnie do czasu w jakim sprawował opiekę nad dziećmi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.