IPPB4/415-29/11-6/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 marca 2011 r. (data nadania 28 marca 2011 r., data wpływu 29 marca 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-29/11-2/JK z dnia 17 marca 2011 r. (data nadania 17 marca 2011 r., data doręczenia 21 marca 2011 r.) oraz pismem, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 15 kwietnia 2011 r. (data nadania 14 kwietnia 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie IPPB4/415-29/11-4/JK z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data nadania 11 kwietnia 2011 r., data doręczenia 13 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody pozasądowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody pozasądowej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 marca 2011 r. Nr IPPB4/415-29/11-2/JK (data nadania 17 marca 2011 r., data doręczenia 21 marca 2011 r.) oraz pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. Nr IPPB4/415-29/11-4/JK (data nadania 11 kwietnia 2011 r., data doręczenia 13 kwietnia 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyjaśnienie, w zakresie jakich przepisów ma być udzielona interpretacja, doprecyzowanie stanu faktycznego, dokładne sprecyzowanie pytania pierwszego, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanych pytań.

Pismem, z dnia 25 marca 2011 r. (data nadania 28 marca 2011 r., data wpływu 29 marca 2011 r.) oraz pismem, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 15 kwietnia 2011 r. (data nadania 14 kwietnia 2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2000 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż za Zbigniewa S. Wtedy już od 2 lat toczyła się sprawa o podział majątku byłych małżonków. Była żona twierdziła, że mieszkanie, w którym zamieszkała w trakcie rozwodu jest jej własnością, faktycznie figurowało na jej imię i nazwisko. Było to mieszkanie spółdzielcze typu lokatorskiego. W 2004 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni została testamentarnie jedyną spadkobierczynią od jego części. Wnioskodawczyni nabyła spadek na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 7 października 2004 r. Byli małżonkowie mieli posiadłość w Ł. Majątek został wyceniony przez Urząd Skarbowy na sumę ponad 800 tyś zł. Od połowy tego majątku Wnioskodawczyni zapłaciła należny podatek. W roku 2005 nieruchomość wspólnie została sprzedana za sumę 520 tyś zł Z czego Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 250 tyś, gdyż nie stać Jej było na utrzymywanie tego domu z renty 630 zł. Dom miał ponad 30 lat a była małżonka nie chciała uczestniczyć w kosztach utrzymania. Z otrzymanej sumy 250 tyś zł, Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie w W., zapłaciła podatek + koszty "likwidacji związane z przeprowadzką", zakupem niezbędnego wyposażenia mieszkania w W. Dopiero po 10 latach, tj. w dniu 3 września 2008 r. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny wydał postanowienie. W postanowieniu tym, Sąd orzekł, że mieszkanie spółdzielcze lokatorskie nie wykupione jest wspólną własnością i wycenił wkład mieszkaniowy na sumę 173 tyś zł z czego połowa należy do Wnioskodawczyni. Przez następne dwa lata była żona wnosiła kasacje, ale Sąd wydał wyrok jak w 2008 r. W kwietniu 2010 r. zmarła była żona, wówczas spadkobierczynią została jej wnuczka, która natychmiast wniosła kasację. Poprosiła również Wnioskodawczynię, żeby przystała na sumę 90 tyś zł, wtedy odstąpi, tzn. wycofa swoją kasację. Wnioskodawczyni przyjęła tę propozycję, gdyż jest osobą samotną, utrzymywała się z emerytury w wys. 847 zł. Ze względu na wiek i liczne choroby Wnioskodawczyni niewiele z tych pieniędzy pozostawało na życie, po opłaceniu czynszu, gazu, światła, a przede wszystkim lekarstw. Tym samym między Wnioskodawczynią a byłą żoną Zbigniewa S. - Ireną S. została zniesiona współwłasność i jednoczesny podział majątku na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego. Na podstawie tego postanowienia, między Wnioskodawczynią a wnuczką Ireny S. została podpisana w dniu 5 sierpnia 2010 r. ugoda pozasądowa, na skutek której tytułem spłaty Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 90.000 zł (mniejszą od zasądzonej postanowieniem Sądu). Kwota 90.000 zł stanowi spłatę za podział majątku i zniesienie współwłasności między Wnioskodawczynią, a byłą małżonką Zbigniewa S. - Ireną S., w tym za wkład mieszkaniowy dotyczący lokalu położonego w W. przy ulicy S. w W. W związku z tym, że była małżonka twierdziła, że mieszkanie dostała ona i jest to mieszkanie jej własne, Wnioskodawczyni nie zgłosiła mieszkania lokatorskiego (wkład mieszkaniowy) w zeznaniu podatkowym po śmierci męża. Do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy w W., w przedmiocie podziału majątku i zniesienia współwłasności nie można było uznać, że wkład na mieszkanie do Spółdzielni Mieszkaniowej należał do majątku wspólnego byłych małżonków - Zbigniewa i Ireny S. W dniu 27 lipca 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję określającą zobowiązanie podatkowe, które dotyczyło 1/2 nieruchomości w Ł. Wnioskodawczyni uiściła należny podatek w kasie US:

I rata - 27 czerwca 2005 r. w wysokości 18.418,20 gr. (słownie: osiemnaście tysięcy czterysta osiemnaście złotych i 20 groszy),

II rata - 27 lipca 2005 r. w wysokości 2.660 zł (słownie: dwa tysiące sześćset sześćdziesiąt złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zwolniona jest od podatku kwota 90.000 zł - uzyskana na podstawie ugody zawartej w dniu 5 sierpnia 2010 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a wnuczką Ireny S....

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zwolnieniem przedmiotowym od podatku dochodowego objęte są zadośćuczynienia uzyskane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku, przy czym ugoda z dnia 5 sierpnia 2010 r. opiewa na kwotę znacznie niższą od zasądzonej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Wnioskodawczyni kwota jest zwolniona od podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanej wyżej przesłanek.

Powołane wyżej przepisy wskazują jednoznacznie, iż nie wszystkie kwoty otrzymane przez osoby fizyczne stanowią odszkodowania wolne od podatku dochodowego. Z powyższego wynika, iż zwolnione z podatku dochodowego są wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, bądź też inne odszkodowania lub zadośćuczynienia wynikające z wyroków czy ugód sądowych z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Analiza cytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie zawartej między stronami umowy lub ugody pozasądowej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego między mężem Wnioskodawczyni a byłą żoną nie został dokonany podział majątku. W 2004 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni została testamentarnie jedyną spadkobierczynią od jego części. Na mocy postanowienia Sądu z dnia została zniesiona współwłasność oraz nastąpił podział majątku między Wnioskodawczynią oraz byłą żoną zmarłego męża. Przez następne dwa lata była żona wnosiła kasacje. W kwietniu 2010 r. zmarła była żona, wówczas spadkobierczynią została jej wnuczka, która natychmiast wniosła kasację. Poprosiła również Wnioskodawczynię, żeby przystała na sumę 90.000 zł, wtedy odstąpi, tzn. wycofa swoją kasację. Wnioskodawczyni przyjęła tę propozycję. W dniu 5 sierpnia 2010 r. między Wnioskodawczynią a wnuczką byłej żony została podpisana ugoda pozasądowa, na skutek której tytułem spłaty Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 90.000 zł (mniejszą od zasądzonej postanowieniem Sądu). Kwota 90.000 zł stanowi spłatę za podział majątku i zniesienie współwłasności między Wnioskodawczynią, a byłą małżonką, w tym za wkład mieszkaniowy dotyczący lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z powyższym, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota wynika z ustaleń zawartych pomiędzy stronami ugody i ma charakter czysto umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. W związku z tym należy uznać, iż otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota nie jest odszkodowaniem, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Nie jest również innym odszkodowaniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy. Wnioskodawczyni ww. kwotę otrzymała na podstawie ugody pozasądowej.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż źródłem wypłaty kwoty przedstawionej we wniosku nie był zatem przepis prawa ani też wyrok lub ugoda sądowa, zatem nie stanowi ona żadnego ze świadczeń odszkodowawczych objętych zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ww. świadczenie nie stanowi również żadnego z innych odszkodowań wymienionych jako zwolnione w art. 21 ww. ustawy, czy też dochodu określonego w art. 52, 52a i 52c lub dochodu, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W konsekwencji, w sytuacji przedstawionej we wniosku otrzymany przez Wnioskodawczynię przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, iż wniosek z dnia 7 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczy 1 stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej spłaty, a zatem podlega opłacie w wysokości 40 zł. Opłata dokonana w dniu 7 stycznia 2011 r. została uiszczona w kwocie 150,00 zł, tj. w wysokości wyższej niż należnej. Tym samym, różnica w kwocie 110 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na wskazany przez Stronę adres w części B.3.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.