IPPB4/415-277/12-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zatrudniony w T.od 1979 r. W latach 1979-1999 na stanowisku kierownika produkcji stopniwo zdobywając kategorie zawodowe od III do I, nadawane przez specjalnie powołane komisje w T. oraz z nadaniem II kategorii zawodowej kierownika produkcji filmu dokumentalnego w 1986 r. przez Naczelny Zarząd K. Od roku 2000 do chwili obecnej zatrudniony jest w T. na stanowisku producenta.

W całym opisanym powyżej okresie Wnioskodawca wykonywał pracę kierownika produkcji i producenta, będąc uczestnikiem tworzenia utworów audiowizualnych takich jak: reportaże, filmy dokumentalne, spektakle teatralne, koncerty, teleturnieje i festiwale, a tym samym będąc uczestnikiem ich tworzenia, był ich współtwórcą.

Praca, którą Wnioskodawca wykonuje polega na doborze całej twórczej ekipy realizatorów audycji takich jak: realizator wizji, realizator światła, realizator dźwięku, operatorzy kamer, scenograf, kostiumograf i ścisła z nimi współpraca podczas tworzenia utworu od momentu powstawania scenariusza do zakończenia prac montażowych, tj. efektu finalnego stworzenia utworu audiowizualnego. Ciągła współpraca bezpośrednio z autorem scenariusza, reżyserem, scenografem podczas opracowania efektów inscenizacyjnych, multimedialnych czy grafiki komputerowej z często wykorzystaniem pomysłów i wskazówek Wnioskodawcy. Wszystkie opisane powyżej czynności ewidentnie wskazują na stałe uczestniczenie Wnioskodawcy w tworzeniu utworów audiowizualnych, a praca wykonywana przez Niego jest pracą niepowtarzalną o indywidualnym charakterze. Jako producent Wnioskodawca jest osobiście odpowiedzialny za dobór całego twórczego zespołu producenckiego oraz za każdy aspekt programu (utworu) w tym kreatywny. Praca wykonywana przez Wnioskodawcę ma charakter twórczy i spełnia przesłanki współtworzenia utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631. W rozumieniu art. 1 ust. 1 powołanej ustawy utwór jakim jest audycja telewizyjna powstaje w wyniku działalności twórczej zespołu, którego Wnioskodawca jest producentem (osobą wiodącą) i ma indywidualny, oryginalny, niepowtarzalny charakter utrwalony jako zapis audiowizualny.

Zespół twórców współtworzących audycję telewizyjną stanowi grupa ludzi kreatywnych takich jak: autor komentarza, scenariusza, konspektu, realizatorzy audycji, operatorzy obrazu, kamer, kompozytorzy, graficy, reżyserzy, montażyści, kierownicy produkcji, scenografowie, kostiumografowie i producenci.

Wnioskodawca wskazał, iż Ministerstwo Finansów, Departament Podatków Bezpośrednich i Opłat w piśmie skierowanym do Izb i Urzędów Skarbowych (pismo z dnia 21 lipca 1994 r. PO5/3-804-09390/94/ stwierdza, że do przychodów uzyskanych z działalności kierownika produkcji i producenta jako współtwórców utworów audiowizualnych stosuje się 50% kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca stwierdza, że wykonywana przez Niego praca kierownika produkcji i producenta ma charakter twórczy, ponieważ w jej efekcie powstaje utwór jakim jest audycja telewizyjna.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne.

Wynagrodzenia wypłacane Wnioskodawcy z tytułu zatrudnienia w T. nie mają wymiaru stałego, a są zróżnicowane w zależności od ilości współtworzonych przez Niego audycji i każdorazowo są negocjowane, tak jak w przypadku innych współtwórców etatowo zatrudnionych w T. jak realizatorzy, montażyści, operatorzy kamer. Wynegocjowane przez Wnioskodawcę z pracodawcą wynagrodzenie za współtworzenie audycji poprzez wykonywanie działań producenta audycji jest wynagrodzeniem (tak jak wynagrodzenie ww. etatowych współtwórców) za przeniesienie praw do współtworzonego utworu na pracodawcę, co tym samym stanowi dla Wnioskodawcy przychód z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu wynoszą 50%.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodu wynoszą 50%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zatem wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór". Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą, należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Z treści art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 2¹ ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3, ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony w T. od 1979 r., na stanowisku kierownika produkcji i producenta, będąc uczestnikiem tworzenia utworów audiowizualnych. Czynności jakie wykonuje wskazują na stałe uczestniczenie Wnioskodawcy w tworzeniu utworów audiowizualnych, a praca wykonywana przez Niego jest pracą niepowtarzalną o indywidualnym charakterze. Jako producent Wnioskodawca jest osobiście odpowiedzialny za dobór całego twórczego zespołu producenckiego oraz za każdy aspekt programu (utworu) w tym kreatywny. Praca wykonywana przez Wnioskodawcę ma charakter twórczy i spełnia przesłanki współtworzenia utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631. W rozumieniu art. 1 ust. 1 powołanej ustawy utwór jakim jest audycja telewizyjna powstaje w wyniku działalności twórczej zespołu, którego Wnioskodawca jest producentem (osobą wiodącą) i ma indywidualny, oryginalny, niepowtarzalny charakter utrwalony jako zapis audiowizualny. Wynegocjowane przez Wnioskodawcę z pracodawcą wynagrodzenie za współtworzenie audycji poprzez wykonywanie działań producenta audycji jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw do współtworzonego utworu na pracodawcę, co tym samym stanowi dla Wnioskodawcy przychód z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że jeżeli w istocie:

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzeń, jako uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana, jest pracą twórczą tzn. niepowtarzalną, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo, podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.