IPPB4/415-274/10-4/JS - Zwrot kosztów zakupu okularów korekcyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 2 czerwca 2010 r. (data wpływu 7 czerwca 2010 r.) na wezwanie z dnia 28 maja 2010 r. (data nadania 28 maja 2010 r., data doręczenia 31 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników i w związku z ich zatrudnieniem jest zobowiązany do ponoszenia nie tylko kosztów wynagrodzeń i ubezpieczeń pracowników, ale także innych, przewidzianych przepisami prawa świadczeń. W wykonaniu obowiązku przewidzianego Rozporządzeniem, w związku z przepisami Kodeksu pracy, Dyrektor Administracyjny Wnioskodawcy wydał w dniu 1 września 2002 r. wewnętrzne zarządzenie Nr 1/2002 ("Zarządzenie") w sprawie wprowadzenia i obowiązywania zasad zwrotu kosztów poniesionych przez pracowników na zakup okularów do pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Zarządzenie to wraz z późn. zm. dotyczącymi waloryzacji kwoty na zakup okularów korekcyjnych do pracy przy obsłudze monitora ekranowego obowiązuje do dnia złożenia wniosku. Obecnie pracownikowi przysługuje jednorazowy zwrot kosztów za zakup okularów korekcyjnych do pracy przy obsłudze monitora ekranowego do wysokości 330.00 (trzystu trzydziestu) złotych.

Wnioskodawca zgodnie z wymogami ww. Rozporządzenia zapewnia zwrot kosztów za okulary przeznaczone do korekcji wzroku podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego wszystkim pracownikom pracującym przy monitorach ekranowych co najmniej przez 4 godziny na dobę (czas pracy faktycznie przepracowany przy obsłudze monitora).

Warunki uprawniające do refundacji kosztów za ww. okulary ustalone w Zarządzeniu są następujące:

Wnioski są rozpatrywane w terminie 14 dni. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu okulary korygujące wzrok muszą być zgodne z zaleceniem lekarza - o określonych parametrach odpowiednich do stanu wzroku pracownika a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pokrywania kosztów zakupu okularów nieprzeznaczonych do pracy przy obsłudze monitora.

Zwrot kosztów za zakup okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego przysługuje nie częściej niż raz na dwa lata. W wyjątkowych przypadkach udokumentowanego pogorszenia stanu wzroku pracownika refundacja przysługuje nie częściej niż raz w roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zwrot kosztów zakupu okularów korekcyjnych, o którym mowa w zarządzeniu dokonywany na podstawie poświadczenia lekarskiego zalecającego potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok oraz faktury za zakup okularów:

Pracownicy sami zakupują powyższe okulary u optyków za różne kwoty pieniężne, natomiast Wnioskodawca zwraca na wniosek pracownika częściowo koszty zakupu ww. okularów, traktując tę wypłatę jako ekwiwalent z tytułu zakupu okularów. W swoich księgach rachunkowych Wnioskodawca posiada, więc faktury wystawione na pracownika w pełnej kwocie. Po spełnieniu warunków określonych w Zarządzeniu (orzeczenie lekarskie), na podstawie przedłożonej faktury pracownik ubiega się o zwrot poniesionych w związku z tym wydatków.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie tych ustaw. Jak jednoznacznie wynika z brzmienia powołanego przepisu, przedmiotowym zwolnieniem objęte są nie tylko świadczenia rzeczowe, ale również wypłacane w zamian za te świadczenia ekwiwalenty pieniężne. Dokonując analizy tego przepisu należy wskazać, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii zwolnienia podatkowego istotne jest ustalenie, czy wypłacona refundacja (ekwiwalent), pokrywająca częściowo koszty zakupu okularów korygujących wzrok, przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a zasady przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Jak wskazuje Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, nie budzi wątpliwości, że zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok do pracy przy obsłudze monitorów ekranowych dokonywany jest przez Wnioskodawcę na podstawie Zarządzenia Wnioskodawcy, obowiązującego w jego zakładzie pracy, a wynikającego z powołanych na wstępie przepisów Kodeksu pracy i Rozporządzenia, w wykonaniu obowiązków pracodawcy w zakresie BHP. Stosownie do art. 237⁶ § 1 i § 3 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 237¹⁵ § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac. Stosownie do powyższego przepisy § 8 ust. 1 i 2 Rozporządzenia stanowią, że:

W świetle powyższego oraz powołanych regulacji wewnętrznych prawa pracy Wnioskodawcy (ww. Zarządzenie), nie budzi wątpliwości w ocenie Wnioskodawcy, że w przypadku, gdy:

- to uzyskany przez pracownika zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok stanowi ekwiwalent świadczenia rzeczowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. i korzysta na podstawie tego przepisu ze zwolnienia z opodatkowania. Dla skorzystania z ww. zwolnienia bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę.

Zarazem takie koszty, udokumentowane zgodnie z powyższymi regułami zrefundowane pracownikowi, stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako stanowiące zabezpieczenie źródła przychodów. Nie są to, co prawda koszty bezpośrednio związane z konkretnym przychodem, ale jako ogólne koszty działalności Wnioskodawcy są związane (pośrednio) z osiąganymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. nie ma znaczenia, na kogo ma być wystawiona faktura za zakupione okulary, lecz istotnym jest, aby wypłacony ekwiwalent pokrywający częściowo koszty zakupionych okularów korygujących wzrok przysługiwał na podstawie przepisów BHP. Jak wskazano powyżej, przepisy prawa pracy (Kodeks pracy, Rozporządzenie) oraz wytyczne BHP nakładają na pracodawcę obowiązek zapewnienia okularów pracownikom. Wnioskodawca dokonuje refundacji zakupu okularów korygujących wzrok na podstawie faktury wystawionej co do zasady na pracownika. Faktura, w ocenie Wnioskodawcy może być wystawiona na pracodawcę lub pracownika. Wnioskodawca uważa, że nie powinny występować negatywne skutki, jeżeli faktura zostanie wystawiona na pracownika, a pracodawca dokonuje zwrotu tego wydatku. Efektem jest bowiem w każdym wypadku świadczenie rzeczowe (w postaci okularów) po stronie pracownika realizowane w ramach BHP, które nie obciąża go ekonomicznie, a do takiego świadczenia uzyskanego na takich warunkach nawiązuje art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca chce także podkreślić, że jego stanowisko wyrażone powyżej jest zbieżne z poglądami organów podatkowych wyrażanych w innych interpretacjach indywidualnych z lat 2007-2009, publikowanych na stronie Ministerstwa Finansów, w tym m.in. interpretacji indywidualnych o sygnaturach: ILPB1/415-884/09-4/AMN, ILPB1/415-582/09-3/TW, IPPB2/415-274/09-4/JB, IBPBII/2/415-75/08/CJS, IBPB2/415-412/07/BJ oraz IBPB2/415-33/07/BJ. W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska wyrażonego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu przedmiotowym zwolnieniem objęte są nie tylko świadczenia rzeczowe, ale również wypłacane w zamian za te świadczenia ekwiwalenty.

Dokonując analizy tego przepisu należy również stwierdzić, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia, czy wypłacony ekwiwalent pokrywający częściowo koszty zakupu okularów korygujących wzrok przysługiwał na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a zasady jego przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok do pracy przy obsłudze monitorów ekranowych dokonywany jest przez Wnioskodawcę na podstawie rozporządzenia oraz w ramach zarządzenia.

Mając powyższe na względzie stosownie do art. 237⁶ § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 237¹⁵ § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Stosownie do powyższego przepisy § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) stanowią, iż:

Z przedstawionych powyżej uregulowań Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. wynika, że jeżeli:

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego, występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.