IPPB4/415-261/14-4/JK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 lipca 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-261/14-4/JK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 2 lipca 2014 r. (data nadania 2 lipca 2014 r., data wpływu 4 lipca 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-261/14-2/JK (data nadania 18 czerwca 2014 r., data doręczenia 27 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Niemiec - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Niemiec oraz możliwość uzyskania zwrotu nadpłaconego podatku.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-261/14-2/JK (data nadania 18 czerwca 2014 r., data doręczenia 27 czerwca 2014 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytań oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do przeformułowanych pytań.

Pismem z dnia 2 lipca 2014 r. (data nadania 2 lipca 2014 r., data wpływu 4 lipca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i w uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Przez ostatnich 20 lat, do lipca 2012 r. włącznie Wnioskodawca pracował i był ubezpieczony emerytalnie oraz zdrowotnie w Niemczech. Od 1 sierpnia 2012 r. - po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego tak w Polsce (409 miesięcy składkowych), jak i w RFN (151 miesięcy składkowych) - Wnioskodawca przeszedł na emeryturę. Wnioskodawca otrzymuje od 1 sierpnia 2012 r. ustawowe świadczenia emerytalne, oddzielnie z RFN i oddzielnie z ZUS. Zgodnie z umową polsko - niemiecką o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu (art. 18.2) - ustawowe świadczenia emerytalne opodatkowywane są w kraju, który je wypłaca, bez względu na miejsce zamieszkania. ZUS pobiera w tym celu zaliczki i wystawia PIT-40A. W Niemczech składa się roczny PIT, po uzyskaniu zaświadczenia z niemieckiego ZUS (tu: DRV Bund). W 2012 r. Wnioskodawca był jednoznacznie rezydentem podatkowym w RFN i tam zostały opodatkowane wszystkie Jego dochody, łącznie z opodatkowaniem ustawowych świadczeń emerytalnych. W przypadku Wnioskodawcy opodatkowaniu podlega 64% emerytury. Świadczenia emerytalne z Niemiec osiągnęły w 2012 r. sumę 2,972 euro według Bank 12.468 zł, od czego Bank odprowadził podatek w wysokości 2,245 zł. ((PIT-11), pobierając niezależnie od tego wysoką prowizję. Wnioskodawca zgłaszał wątpliwości wobec Banku, tym bardziej, że nigdy nie poproszono Go o złożenie oświadczenia - jakiego rodzaju są te świadczenia emerytalne, a to że DRV - Bund wypłaca wyłącznie świadczenia z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych - nie dały bankowi nic do myślenia. Odprowadzał zaliczki i wystawił PIT-11. Dopiero po wielu pismach ze strony Wnioskodawcy - pismem z 17 marca 2014 r. - bank ten stwierdził, że technicznie postępował słusznie, a Wnioskodawca ma wystąpić do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty. Wizyta w Urzędzie Skarbowym w dniu 26 marca 2014 r. sprawy nie rozstrzygnęła; a to Wnioskodawca ma złożyć PIT-37, albo PIT-36, a najlepiej - niech złoży wniosek o interpretację indywidualną (co niniejszym uczynił). Niemiecki urząd finansowy nie pobiera zaliczek na podatek z tytułu emerytury i dopiero w rozliczeniu rocznym decyduje o nadpłacie lub niedopłacie. I tak: za 2012 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję dopiero pod koniec sierpnia 2013 r., a dopłatę uiścił we wrześniu 2013 r. Za 2013 r. Wnioskodawca otrzyma decyzję dopiero za kilka miesięcy. Niemiecki ZUS wystawił Mu właśnie zaświadczenie, że ustawowe świadczenia emerytalne z niemieckiego systemu ubezpieczeń socjalnych wyniosły w 2013 r. - łącznie 7.142.16 euro (tekst jedn.: ok. 29.800 zł.), co wynika ze stałej miesięcznej emerytury 595,18 euro.

Wnioski Wnioskodawcy o indywidualną interpretację dotyczą:

1.

wyjaśnienia rozliczenia podatków za 2012 r., kiedy Wnioskodawca był rezydentem podatkowym w RFN,

2.

ustalenia wzoru rozliczeń od 1 stycznia 2013 r., od kiedy to Wnioskodawca otrzymuje ustawową emeryturę z RFN (na konto w RFN) i równocześnie ustawową emeryturę z ZUS, rzędu 2.085 zł netto.

Wnioskodawca mieszka w W. i nie ma żadnych innych dochodów poza ww. emeryturami, co wyniosło: w RFN 29.800 zł, a w Polsce 30.114 zł (PIT-40A).

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 2 lipca 2014 r. (data nadania 2 lipca 2014 r., data wpływu 4 lipca 2014 r.) Wnioskodawca poinformował, że miejsce zamieszkania do celów podatkowych Wnioskodawcy było w latach 1993-2012 w Niemczech, zaś od 2013 r. wyłącznie w Polsce. Do końca 2012 r. Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech, gdyż tam był na pełnym etacie zatrudniony przez firmę niemiecką. Wszystkie niemieckie zeznania podatkowe za te lata Wnioskodawca posiada! Odnośnie centrum interesów życiowych, Wnioskodawca wskazał, że jest rozwiedziony od 1989 r., zaś w Niemczech przebywał z dziećmi sam, daty urodzenia: córka 1972 r., syn 1976 r. Obecnie dzieci są całkowicie samodzielne, syn powrócił do Polski, córka wyszła za mąż w Niemczech, tam pracuje i wychowuje wnuki (Wnioskodawca pomógł jej tam wybudować dom). Cały czas podlegania Wnioskodawcy niemieckim przepisom podatkowym był i jest obywatelem Polski (tam głosował w polskiej Ambasadzie!). Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy (praca na pełnym etacie, mieszkanie, imprezy kulturalno - towarzyskie, meble, telefony, sprzęty codziennego użytku, zbiory książek, płyt, filmów itd.) - Wnioskodawca miał w Kolonii, gdzie był zameldowany. Polską rodzinę Wnioskodawca odwiedzał sporadycznie, co roku z okazji świąt i innych okazji rodzinnych. Przed przeprowadzką do Polski Wnioskodawca nabył mieszkanie w W., do którego się przeprowadził pod koniec 2012 r. z całym dobytkiem. Wnioskodawca otworzył ponadto rachunek w Banku A. celem otrzymywania ustawowej emerytury z Niemiec, zaś emeryturę z tytułu polskich okresów składkowych Wnioskodawca otrzymuje z ZUS. Oprócz mieszkania Wnioskodawca nie poczynił żadnych inwestycji, nie posiada papierów wartościowych, utrzymuje się z oszczędności i ze świadczeń emerytalnych. Wypracowana w Niemczech ustawowa emerytura (595,18 euro) przelewana była za 5 miesięcy 2012 r. (sierpień - grudzień 2012 r.) do A. Bank, zaś od stycznia 2013 r. na konto w Niemczech, ze względu na podleganie jej opodatkowywania w Niemczech - vide art. 18.2. polsko - niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Jak wskazano powyżej w 2012 r. niemieckie świadczenia przelewano przez 5 miesięcy na rachunek bankowy w polskim A. Banku (łącznie 2.972 euro). Ten bank - bez powiadomienia - stał się płatnikiem podatku do polskiego urzędu skarbowego i wystawił PIT-11 za 2012 r. Od stycznia 2013 r. - niemiecka instytucja ustawowego ubezpieczenia emerytalnego przelewa świadczenia Wnioskodawcy do niemieckiego banku i wystawia zaświadczenia o rocznej jej wysokości (za cały 2013 r. 7.142,16 euro). Obie te kwoty świadczeń, a więc za 2012 r. i za 2013 r. - zostały opodatkowane, zgodnie z polsko - niemiecką umową o zapobieganiu podwójnego opodatkowania właśnie w Niemczech. A. Bank, jako płatnik - wyjaśnił dopiero po 18 miesiącach, a to 17 marca 2014 r., że Wnioskodawca powinien się zwrócić do polskiego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w 2012 r. - jako polski obywatel, podlegający opodatkowaniu w Niemczech w sposób nieograniczony - Wnioskodawca podlegał także w Polsce opodatkowaniu otrzymywanej przez 5 miesięcy ustawowej niemieckiej emerytury, mimo, że tu nie mieszkał. Bank odprowadził podatek i wystawił PIT-11. Czy zgodnie z polsko - niemiecką umową o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu i z polską Ordynacją podatkową ma tu zastosowanie metoda wyłączenia z progresją. Jak uzyskać ewentualny zwrot nadpłaconego podatku.

2. Czy mieszkając od 2013 r. w Polsce ustawowa niemiecka emerytura Wnioskodawcy podlega od 2013 r. opodatkowaniu według polskich przepisów podatkowych, tj. według metody wyłączenia z progresją, mimo, że ta ustawowa emerytura była opodatkowywana najpierw w Niemczech. Wnioskodawca nadmienia, że innych przychodów, poza częścią emerytury z Niemiec i częścią wypłacaną przez ZUS nie posiada. Emerytura z Niemiec, to rocznie, po przeliczeniu na złote - kwota ok. 29.800 zł, zaś emerytura z ZUS, to kwota 30.114 zł (łącznie 59.914 zł, a więc poniżej I-go progu, wynoszącego 85.528 zł.).

Przedmiotem ninieszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 oraz na pyt. Nr 1 w odniesieniu do opodatkowania emerytury z Niemiec. Natomiast w zakresie dotyczącym możliwości uzyskania zwrotu nadpłaconego podatku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, po wymianie (1,5 roku trwającej!) korespondencji w tym przedmiocie (Bank, US, BKIP), jako obywatel polski, nie unikający płacenia podatków uważa, że do opodatkowania niemieckiej ustawowej emerytury w Polsce ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją. Wnioskodawca więc prosi o konkretne potwierdzenie tej zasady.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy, stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w umowie z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), obowiązującej od dnia 1 stycznia 2005 r.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

2.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

3.

jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

4.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Niemcami.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści stanu faktycznego wynika, że miejsce zamieszkania do celów podatkowych Wnioskodawcy było w latach 1993-2012 w Niemczech, zaś od 2013 r. wyłącznie w Polsce. Do końca 2012 r. Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech. Wnioskodawca jest rozwiedziony od 1989 r., zaś w Niemczech przebywał z dziećmi sam. Obecnie dzieci są całkowicie samodzielne, syn powrócił do Polski, córka wyszła za mąż w Niemczech, tam pracuje i wychowuje wnuki. Wnioskodawca był i jest obywatelem Polski. Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy (praca na pełnym etacie, mieszkanie, imprezy kulturalno - towarzyskie, meble, telefony, sprzęty codziennego użytku, zbiory książek, płyt, filmów itd.) - Wnioskodawca miał w Kolonii, gdzie był zameldowany. Polską rodzinę Wnioskodawca odwiedzał sporadycznie, co roku z okazji świąt i innych okazji rodzinnych. Przed przeprowadzką do Polski Wnioskodawca nabył mieszkanie w Warszawie, do którego się przeprowadził pod koniec 2012 r. z całym dobytkiem. Wnioskodawca otworzył ponadto rachunek w Banku celem otrzymywania ustawowej emerytury z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, zaś emeryturę z tytułu polskich okresów składkowych Wnioskodawca otrzymuje z ZUS. Oprócz mieszkania Wnioskodawca nie poczynił żadnych inwestycji, nie posiada papierów wartościowych, utrzymuje się z oszczędności i ze świadczeń emerytalnych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania w Polsce emerytury z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec otrzymywanej w 2012 r. oraz 2013 r.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawca do dnia przyjazdu do Polski spełniał przesłanki pozwalające uznać Go za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech, ze względu na fakt posiadania w tym kraju centrum interesów osobistych i gospodarczych. W tym też okresie Wnioskodawca posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tzn. podlegał opodatkowaniu tylko od dochodów osiągniętych na terytorium Polski. Tym samym, otrzymywana przez Wnioskodawcę, w tym okresie (2012 r.), emerytura z Niemiec nie podlegała opodatkowaniu w Polsce, a co za tym idzie nie może mieć zastosowania w tym przypadku metoda wyłączenia z progresją.

Sytuacja zmieni się w momencie powrotu Wnioskodawcy do Polski (od 2013 r.). Wnioskodawca będzie posiadał wtedy nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tj. podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych przez siebie dochodów z uwzględnieniem polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie więc z art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Na podstawie art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że emerytura wypłacona Wnioskodawcy w 2013 r. z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W tym okresie również nie będzie miała zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie.

W konsekwencji, dochodów tych nie należy wykazywać w rocznym zeznaniu podatkowym, jak również nie podlegają one uwzględnieniu dla celów progresji, tj. do ustalenia stopy podatkowej mającej zastosowanie do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 2 lit. a umowy, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiągnie dochód, który może być opodatkowany w Niemczech to Polska ma obowiązek zwolnienia tego dochodu od opodatkowania.

Zgodnie natomiast z drugim zdaniem tego przepisu, Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania (dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, a więc dochód, który może być opodatkowany w Niemczech) nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Tak sformułowana zasada progresji znajduje zatem zastosowanie wyłącznie w stosunku do dochodów, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a umowy, czyli dochodów podlegających opodatkowaniu w obydwu państwach. Natomiast, w przypadku dochodów podlegających opodatkowaniu tylko w jednym państwie, jak np. dochód uzyskiwany w ramach obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, nie znajduje zastosowania art. 24 ust. 2 lit. a umowy, a zatem nie ma podstaw do uwzględnienia ich dla celów progresji w Polsce.

Organ wyjaśnia zatem, że emerytura wypłacona Wnioskodawcy z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec w 2013 r., zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Emerytura ta podlega wyłącznie opodatkowaniu w Niemczech, zatem podatek nie powinien być odprowadzany do polskiego organu podatkowego. Emerytura niemiecka otrzymywana w 2012 r. również nie podlega opodatkowaniu w Polsce, gdyż w tym okresie Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Niemczech, a przedmiotowe świadczenie nie zostało osiągnięte na terytorium Polski.

Do emerytury niemieckiej otrzymanej przez wnioskodawcę w roku 2012 i 2013 z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych nie będzie miała zastosowania metoda wyłączenia z progresją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl