IPPB4/415-26/11-2/SP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-26/11-2/SP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2010 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 10 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2010 r. i latach następnych oraz opodatkowania wynagrodzenia z tytułu pełnienia obowiązków prezesa zarządu na podstawie umowy o zarządzanie - jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wynagrodzenia z tytułu pełnienia obowiązków prezesa zarządu na podstawie umowy o zarządzanie.

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2010 r. i latach następnych oraz opodatkowania wynagrodzenia z tytułu pełnienia obowiązków prezesa zarządu na podstawie umowy o zarządzanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników E. Sp. z o.o., zwanej dalej "Spółką" powołało Wnioskodawcę do pełnienia funkcji prezesa zarządu. Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec i zawarł ze Spółką umowę o zarządzanie, której przedmiotem jest wyłącznie wykonywanie obowiązków obciążających zgodnie z Kodeksem Spółek Handlowych prezesa zarządu. Rodzina Wnioskodawcy mieszka od czerwca 2009 r. na stałe w Niemczech. Jego dzieci chodzą tam do szkoły. Wcześniej rodzina przebywała w Polsce jedynie w celu towarzyszenia mu, a nie ze względu na zamiar stałego pobytu w Polsce, co dodatkowo potwierdza ich powrót do Niemiec od czerwca 2009 r..

Wnioskodawca zamierza w roku 2010 i latach następnych sprawowania swojej funkcji, dzielić swój czas pomiędzy pracę w Polsce, a pobyt z rodziną w Niemczech. W Niemczech posiada mieszkanie i zamierza nabyć dom. Wykonując pracę w Polsce zajmuje wynajęte przez zakład pracy mieszkanie. Nie posiada w Polsce majątku nieruchomego. Wnioskodawca nie zamierza pozostać w Polsce po zakończeniu wykonywania swoich obowiązków wynikających z faktu pełnionej funkcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1.

Czy Wnioskodawca w roku 2010 i latach następnych, w przedstawionym stanie faktycznym, będzie miał miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisów art. 4 Umowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem czy podlega w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu czy też ograniczonemu, tj. od przychodów uzyskanych na jej terytorium w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.

Czy przepis art. 16 ust. 1 Umowy znajdzie zastosowanie do Wnioskodawcy, który pełni obowiązki prezesa zarządu na podstawie zawartej ze Spółką umowy o zarządzanie, której przedmiotem jest wyłącznie wykonywanie obowiązków wynikających z Kodeksu Spółek Handlowych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on miał w roku 2010 oraz latach następnych miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów art. 4 Umowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a w związku z tym podlegać będzie w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od przychodów uzyskanych na jej terytorium w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 4 ust. 1 Umowy wskazuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie należy uważać osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Przepis ten nakazuje zatem odwołać się przy określaniu miejsca zamieszkania w jednym z państw do przepisów prawa krajowego w zakresie zdeterminowanym przepisem art. 4 ust. 1 Umowy. Wskazany przepis stanowi, że dana osoba będzie miała miejsce zamieszkania w danym państwie jedynie wówczas, gdy będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu w tym państwie jedynie ze względu na ściśle wskazane w tym przepisie kryteria. Jako takie zostały wskazane w zamkniętym katalogu: miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. W przypadku natomiast, gdyby analiza powyższego przepisu doprowadziła do wniosku, że dana osoba ma miejsce zamieszkania w zarówno w Polsce, jak i w Niemczech to w sytuacji takiego konfliktu ustawodawstw należy odwołać się do kryteriów zawartych w postanowieniach art. 4 ust. 2 pkt a-d.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca w roku 2010 oraz w latach następnych będzie miał miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisu art. 4 ust. 1 Umowy zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W Polsce zadecyduje o tym podleganie obowiązkowi podatkowemu w Polsce z uwagi na czas przebywania w Polsce, czyli kryterium w postaci innego kryterium o podobnym charakterze", natomiast w przypadku Niemiec przesądzi o tym posiadanie tam ośrodka interesów życiowych, co determinuje posiadanie w Niemczech miejsca zamieszkania i podlegania z tego względu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech. W takiej sytuacji konieczne staje się odwołanie do kryteriów pomocniczych wyrażonych w przepisach art. 4 ust. 2 Umowy.

Pierwsze kryterium wyrażone w przepisie art. 4 ust. 2 pkt a Umowy nakazuje uznać daną osobę za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Prawidłowe zastosowanie przytoczonego przepisu wymaga uprzedniego zdefiniowania pojęcia miejsca zamieszkania. Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo wyrok z dnia 7 marca 1987 r. III SA 393/87) dla celów podatkowych należy wykorzystać definicję tego pojęcia zawartą w przepisach Kodeksu cywilnego, a dokładnie przepisie art. 25 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią "miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu" W związku z taką definicją uznaje się, że dla określenia miejsca zamieszkania danej osoby konieczne jest, by po pierwsze faktycznie przebywała ona w danym miejscu oraz po drugie, by miała zamiar stałego pobytu wdanym miejscu.

Przenosząc powyższe uwagi o charakterze abstrakcyjnym na grunt przedmiotowego stanu faktycznego trzeba zaznaczyć, że Wnioskodawca będzie faktycznie przebywać w roku 2010 oraz w latach następnych pełnienia swojej funkcji, zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W konsekwencji czynnikiem decydującym o miejscu jego zamieszkania stanie się zamiar stałego pobytu. Wnioskodawca posiada w Niemczech rodzinę, jego dzieci chodzą tam do szkoły. Posiada on również w Niemczech mieszkanie oraz planuje zakupić dom. W Polsce będzie przebywać jedynie z uwagi na wykonywane na podstawie umowy o zarządzanie zawartej ze Spółką obowiązki. Jego zamiar pobytu w Polsce ogranicza się jedynie do czasu, przez jaki będzie wykonywał swoje obowiązki względem Spółki. Oznacza to, że zamiar pobytu w Polsce jest czasowo ograniczony do zakończenia sprawowania przez siebie funkcji prezesa zarządu. Nie można zatem uznać, że zamiarem tym objęty jest stały pobyt w Polsce. Zamiarem Wnioskodawcy objęty jest natomiast stały pobyt w Niemczech. Wskazują na to dwa czynniki; po pierwsze jego rodzina mieszka w Niemczech a nie w Polsce, po drugie posiada on tam majątek nieruchomy, który chce powiększyć o dom. W Polsce natomiast takiego majątku nie posiada, a mieszka w najmowanym przez Spółkę mieszkaniu, co dodatkowo wskazuje na brak zamiaru stałego pobytu w Polsce.

Przesądza to zatem, że Wnioskodawca będzie miał w roku 2010 oraz w latach następnych miejsce zamieszkania w Niemczech w rozumieniu przepisu art. 4 ust. 2 pkt a Umowy.

Jednakże nawet gdyby przyjąć inaczej i uznać, że Wnioskodawca będzie miał miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak iw Niemczech, to decydujące znaczenie będzie miało kolejne kryterium wyrażone w przepisie art. 4 ust. 2 pkt a Umowy w postaci analizy, z którym państwem występuje ściślejsze powiązanie osobiste i gospodarcze. Po dokonanej powyżej analizie stanu faktycznego należy uznać, że Wnioskodawca jest ściślej związany zarówno osobiście, jak i gospodarczo z Niemcami. Tam bowiem znajduje się większość jego majątku, w tym cały majątek nieruchomy, a także cała jego rodzina. W Polsce nie posiada żadnych nieruchomości, a jedynie wykonuje obowiązki wynikające z zawartej ze Spółką umowy o zarządzanie.

Należy następnie wskazać, że nawet gdyby uznać, że jest on gospodarczo i osobiście związany w takim samym stopniu z Polską jak i z Niemcami, co zdaniem Wnioskodawcy nie ma miejsca, to również na podstawie przepisu art. 4 ust. 2 pkt b Umowy trzeba by konsekwentnie przyjąć, że ma on ośrodek interesów życiowych zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. Drugie kryterium wskazane w przywołanym przepisie również nie pozwoliłoby rozstrzygnąć, w jakim państwie Wnioskodawca będzie miał w roku 2010 i latach następnych miejsce zamieszkania. Przepis ten nakazuje bowiem wziąć pod uwagę państwo, w którym dana osoba zwykle przebywa. W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca zwykle przebywa zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W konsekwencji należałoby wówczas posłużyć się kolejnym kryterium, które przewidziano w przepisie art. 4 ust. 2 pkt c Umowy nakazujące uznać daną osobę za posiadającą miejsce zamieszkania w państwie, którego jest obywatelem. Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec to nawet gdyby przyjąć, że kryteria wyrażone w przepisach artykułu 4 ust. 2 pkt a oraz b Umowy, nie pozwalają ustalić, gdzie ma on miejsce zamieszkania to w oparciu o przepis art. 4 ust. 2 pkt c Umowy uznać należy, że miejscem tym będą Niemcy.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy w roku 2010 oraz w latach następnych w związku z faktem, iż będzie mieć miejsce zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec w rozumieniu przepisów art. 4 Umowy, w Rzeczypospolitej Polskiej podlegać będzie jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od przychodów uzyskanych na jej terytorium w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 16 ust. 1 Umowy dotyczy także wynagrodzenia członków zarządu uzyskiwanego na podstawie umowy o zarządzanie, której przedmiotem jest jedynie wykonywanie obowiązków obciążających zgodnie z Kodeksem Spółek Handlowych prezesa zarządu. Przepis ten wskazuje, że wynagrodzenia członków rady nadzorczej lub zarządu i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Przy czym nie zostało określone na podstawie, jakiej umowy wynagrodzenie to ma być uzyskiwane. Stosując zatem wykładnię literalną powyższego przepisu należy uznać, że pod pojęciem wynagrodzenia mieści się przychód uzyskiwany na podstawie cywilnoprawnej umowy o zarządzanie.

Z tego względu Wnioskodawca zajął stanowisko, jak powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wynagrodzenia z tytułu pełnienia obowiązków prezesa zarządu na podstawie umowy o zarządzanie, natomiast za prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a. ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisana w Berlinie w dniu 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c.

jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec. Jego rodzina mieszka od czerwca 2009 r. na stałe w Niemczech. Jego dzieci chodzą tam do szkoły. Wcześniej rodzina przebywała w Polsce jedynie w celu towarzyszenia mu, a nie ze względu na zamiar stałego pobytu w Polsce, co dodatkowo potwierdza ich powrót do Niemiec od czerwca 2009 r.. Wnioskodawca zamierza w roku 2010 i latach następnych sprawowania swojej funkcji, dzielić swój czas pomiędzy pracę w Polsce a pobyt z rodziną w Niemczech. W Niemczech posiada mieszkanie i zamierza nabyć dom. Wykonując pracę w Polsce zajmuje wynajęte przez zakład pracy mieszkanie. Nie posiada w Polsce majątku nieruchomego. Wnioskodawca nie zamierza pozostać w Polsce po zakończeniu wykonywania swoich obowiązków wynikających z faktu pełnionej funkcji.

Biorąc pod uwagę opisany we stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż w 2010 r. i latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Niemiec, natomiast w Polsce będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. będzie podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż przez Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników polskiej spółki został powołany do pełnienia funkcji prezesa zarządu. Zawarł ze Spółką umowę o zarządzanie, której przedmiotem jest wyłącznie wykonywanie obowiązków obciążających zgodnie z Kodeksem Spółek Handlowych prezesa zarządu.

Z treści art. 16 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej, wynika, że wynagrodzenia członków rady nadzorczej lub zarządu i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, iż zgodnie z ww. artykułem, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Niemczech z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu spółki mającej siedzibę w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce. Trzeba bowiem podkreślić, iż sformułowanie użyte w umowie "mogą być" nie oznacza dowolności miejsca opodatkowania, lecz zezwala państwu źródła na opodatkowanie dochodów na terytorium jego osiągniętych.

I tak w myśl art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów przez osoby posiadające ograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 2a ustawy) z tytułu świadczenia usług zarządzania i kontroli pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Wobec powyższego należy uznać, iż wynagrodzenie obywatela Niemiec z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu w spółce polskiej podlega w Polsce opodatkowaniu w wysokości 20% jego przychodu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w roku 2010 i latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Niemiec, natomiast w Polsce będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. będzie podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Do wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu polskiej spółki będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, zgodnie z którym takie wynagrodzenie może być opodatkowane w Polsce na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do przedmiotowego wynagrodzenia nie może mieć zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, gdyż przychody z tytułu umowy o zarządzanie nie mieszczą się w jego zakresie. Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl