IPPB4/415-257/13-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 13 czerwca 2013 r. (data nadania 13 czerwca 2013 r., data wpływu 17 czerwca 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 6 czerwca 2013 r. Nr IPPB4/415-257/13-2/MS (data nadania 6 czerwca 2013 r., data doręczenia 11 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania napiwków:

* w części dotyczącej obowiązku pobrania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz wystawienia informacji PIT-11 - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej zwolnienia z obowiązku zapłacenia podatku przez Wnioskodawczynię - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania napiwków.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-257/13-2/MS z dnia 6 czerwca 2013 r. (data nadania 6 czerwca 2013 r., data doręczenia 11 czerwca 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do sprecyzowania pytania podatkowego i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. (data nadania 13 czerwca 2013 r., data wpływu 17 czerwca 2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2012 Wnioskodawczyni pracowała w kasynie na stanowisku krupier - inspektor. Rola inspektora polega na kontrolowaniu gry, a także na prowadzeniu jej jako krupier. Podobnie jak inni krupierzy Wnioskodawczyni otrzymywała napiwki. W roku 2012 pracodawca Wnioskodawczyni wprowadził pudełka, które zostały podpisane imieniem danego pracownika, żeby dostać napiwek trzeba było być krupierem lub inspektorem - krupierem. Pozostali pracownicy nie mogli przyjąć napiwku, gdyż nie posiadali pudełek. Do tych pudełek goście wrzucają żetony, nie pieniądze. W poprzednim systemie rozliczenie z napiwków było raz w miesiącu, a w tym przypadku codziennie po zakończeniu pracy, czyli pudełka są otwierane komisyjnie przez kasjera, który przelicza żetony i wymienia je na gotówkę. Kwota ta następnie zapisywana jest w tzw. rejestrze napiwków, który to pracodawca ma obowiązek prowadzić na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów. Odbiór pieniędzy kwitujemy własnoręcznym podpisem, obok są wpisane nasze imię, nazwisko, kwota wypłacona. Co według Wnioskodawczyni stanowi dochód ze stosunku pracy. Problem polega na tym, że według pracodawcy napiwki nie stanowiły przychodu ze stosunku pracy. Problem stanowiły przychody ze stosunku pracy w związku z czym nie są uwzględnione na druku PIT-11, nie pobierał zaliczek na podatek dochodowy i nie odprowadzał od tych kwot żadnych składek utrzymując, iż napiwki stanowią dobrowolną darowiznę od klienta i nie są przychodem wynikającym z umowy o pracę. W roku 2013 Wnioskodawczyni otrzymała PIT-8C z informacją o napiwkach otrzymanych przez Wnioskodawczynię w 2012 r. Rozliczając PIT-37 za 2012 rok Wnioskodawczyni nie uwzględniła PIT-8C.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna odprowadzić podatek od napiwków czy pracodawca.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to pracodawca powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które wynikają ze stosunku pracy i tym samym powinien uwzględnić to w PIT-11, co czyni Wnioskodawczynię zwolnioną z obowiązku zapłacenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej obowiązku pobrania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz wystawienia informacji PIT-11 oraz nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z obowiązku zapłacenia podatku przez Wnioskodawczynię.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, do których w myśl ust. 1 pkt 1 należy m.in. stosunek pracy.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

O zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy, w rozumieniu powołanego wyżej art. 12 ust. 1 ustawy decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, w rozumieniu ust. 4 tego przepisu, czy również inna osoba, niezwiązana tego rodzaju stosunkiem prawnym. Istotne jest więc to, czy istnieje związek prawny lub też faktyczny, danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Napiwki otrzymane przez pracowników zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), bądź przychód, z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni pracowała w kasynie na stanowisku krupier - inspektor. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymywała napiwki. W 2012 r. pracodawca Wnioskodawczyni wprowadził pudełka, do których goście wrzucali żetony. Codziennie po zakończeniu pracy pudełka były otwierane przez kasjera, który przeliczał żetony i wymieniał je na gotówkę. Kwota zapisywana była w rejestrze napiwków. W roku 2013 Wnioskodawczyni otrzymała PIT-8C z informacją o napiwkach otrzymanych przez Wnioskodawczynię w 2012 r. Rozliczając PIT-37 za 2012 rok Wnioskodawczyni nie uwzględniła PIT-8C.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że przedstawiona w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicja przychodu ze stosunku pracy daje podstawę do zaliczenia należności wypłaconej Wnioskodawczyni przez pracodawcę do przychodów ze stosunku pracy. Powyższe wynika też z faktu, iż źródłem i podstawą wypłaty omawianej należności był łączący Wnioskodawczynię z pracodawcą stosunek pracy. Dowodzi to zatem stanowiska, iż należności te stanowią pochodną wynagrodzenia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że środki pieniężne w postaci napiwków trafiające do pracodawcy, który później rozdysponowywał je wśród pracowników, stanowiły przychód Wnioskodawczyni ze stosunku pracy i podlegały opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniami za pracę. Pracodawca miał więc obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia od nich stosownych zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przekazania podatnikowi imiennej informacji o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń (PIT-11).

Zgodnie bowiem z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie natomiast z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa we wspomnianym wyżej art. 31a także art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei art. 39 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie płatnik Wnioskodawczyni był zobowiązany pobrać od ww. napiwków, stanowiących przychód ze stosunku pracy zaliczkę na podatek dochodowy i wystawić imienną informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, PIT-11 za 2012 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 26a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Zgodnie z § 2 tego artykułu w przypadku, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisu art. 30 § 5.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Stosownie do art. 30 § 4 tej ustawy, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej). Art. 30 § 6 tej ustawy przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego.

Natomiast z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie i zapłacić należny podatek od uzyskanych dochodów w poprzednim roku podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanymi art. 9 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od faktu, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wykazania w rozliczeniu rocznym dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę, nawet jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i potrącone, a pracodawca wydał nieprawidłową informację PIT -8C.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, iż w związku z faktem nieprawidłowego wydania przez pracodawcę informacji o dochodach jest Ona zwolniona z podatku oraz obowiązku wykazania tych dochodów w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.