IPPB4/415-237/09-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając

w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 13 listopada 1985 r. na podstawie decyzji Urzędu Miasta w L. o przydziale pomieszczenia zastępczego Wnioskodawca został najemcą lokalu mieszkalnego w kamienicy położonej przy ulicy w L. W 2005 r. Urząd Miasta w L. sprzedał ww. kamienicę wraz z lokatorami firmie D. S.A. w W.

W dniu 28 października 2008 r. Wnioskodawca podpisał z D. S. A. w W. porozumienie, na mocy którego zobowiązał się opuścić ww. lokal mieszkalny. W zamian za opuszczenie lokalu mieszkalnego Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 30.000 zł na koszty związane z pozyskaniem innego lokalu mieszkalnego.

Powyższe pieniądze Wnioskodawca wykorzystał w całości na używany lokal mieszkalny w Towarzystwie Budownictwa Społecznego "N." w L. Pieniądze za otrzymane odszkodowanie zostały wykorzystane na koszty w partycypacji budowy lokalu w kwocie 19.712 zł, na kaucję w kwocie 3.272,30 zł oraz poniesione nakłady na remont mieszkania i przeprowadzkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od otrzymanego odszkodowania Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy

Wnioskodawca uważa, że powyższy dochód (otrzymany jako odszkodowanie) skoro został przeznaczony na cele mieszkaniowe, to jest zwolniony.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowie jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż definicja źródeł przychodów ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Przychód podatkowy z innych źródeł powstaje w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 tejże ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Z treści ww. przepisu wynika, iż zwolnione z podatku dochodowego są wyłącznie odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 13 listopada 1985 r. na podstawie decyzji o przydziale pomieszczenia zastępczego Wnioskodawca został najemcą lokalu mieszkalnego w kamienicy. W 2005 r. kamienicę sprzedano. W dniu 28 października 2008 r. Wnioskodawca zawarł porozumienie z nowym właścicielem kamienicy, na mocy którego zobowiązał się opuścić ww. lokal mieszkalny. W zamian za opuszczenie lokalu mieszkalnego Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 30.000 zł na koszty związane z pozyskaniem innego lokalu mieszkalnego.

Należy wskazać, ze kwota odszkodowania w niniejszym przypadku wynika jedynie z ustaleń zawartych pomiędzy stronami porozumienia, ma charakter czysto umowny, a jego wysokość uwzględnia interesy obu stron. W związku z tym należy uznać iż przedmiotowe odszkodowanie nie jest odszkodowaniem, których wysokość lub zasady wynikają z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest również innym odszkodowaniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwota ta stanowi przychód z innych źródeł i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Skłodowskiej - Curie 40, 20 - 029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.