IPPB4/415-203/10-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r. i w latach następnych - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r. i w latach następnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który planuje, że od początku maja 2010 r. wyjedzie z Polski w celu wykonywania pracy w Brazylii i będzie tam przebywał wraz z żoną i trójką małoletnich dzieci. Od początku maja 2010 r. Wnioskodawca będzie wykonywał pracę w Brazylii na podstawie umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony ze spółką R. Brazylia (dalej: spółka brazylijska). Wnioskodawca nie przewiduje powrotu do Polski w roku 2010, ani w latach kolejnych, w celach innych niż urlop wypoczynkowy, czy urlop na święta. Przed wyjazdem do Brazylii, obecnie obowiązująca umowa o pracę między Wnioskodawcą, a jego obecnym pracodawcą, R. (dalej: spółka polska) zostanie rozwiązana. Jednocześnie żona Wnioskodawcy także rozwiąże umowę o pracę ze swoim pracodawcą w Polsce oraz zawiesi prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą, przez co ani Wnioskodawca, ani jego małżonka, nie będą posiadali głównych źródeł zarobkowych na terytorium Polski. Wnioskodawca wskazał, iż posiada w Polsce nieruchomości w postaci mieszkania oraz działki budowlanej, na której trwa budowa domu finansowana kredytem. Nieruchomości te są traktowane przez Wnioskodawcę jako inwestycje. Wnioskodawca rozważa wynajem lokalu mieszkalnego, tak że mieszkanie to nie będzie dla niego stale dostępne, a ze względu na panującą sytuację makroekonomiczną, nie zamierza na razie sprzedawać działki budowlanej wraz z domem w stanie budowy finansowanej kredytem. Rodzina Wnioskodawcy (żona i troje małoletnich dzieci) od początku maja 2010 r. będą przebywać razem z nim na terytorium Brazylii. W ciągu roku 2010, po przeprowadzce do Brazylii, Wnioskodawca zamierza przyjechać do Polski na dwutygodniowy urlop. Jego żona oraz dzieci przyjadą do Polski wraz z nim na czas maksymalnie jednego - dwóch miesięcy w okresie letnim, w celach wypoczynkowych, po czym wrócą do Brazylii. W związku z powyższym, w ciągu roku 2010, a także w latach kolejnych Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce krócej niż 183 dni w roku kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od stycznia do końca 2010 r., natomiast od dnia wyjazdu do Brazylii (od początku maja) do grudnia 2010 i w latach następnych będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie maja miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. obowiązkowi podatkowemu tylko do dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od swoich wszystkich światowych dochodów). Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osoby fizyczne, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce, uznaje się osoby, które:

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych, lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Według Wnioskodawcy z chwilą, gdy przeniesie się wraz z żoną i dziećmi do Brazylii, przeniesie się jego ośrodek interesów osobistych. Dodatkowo fakt, iż na terytorium Brazylii będzie znajdowało się stale dla niego dostępne mieszkanie oraz, że będzie wykonywał pracę wyłącznie na terytorium Brazylii na podstawie umowy o pracę, zawartej ze spółką brazylijską na czas nieokreślony, która będzie wypłacać mu wynagrodzenie stanowiące główne źródło jego przychodu oznacza, że na terytorium Brazylii znajdzie się również ośrodek interesów ekonomicznych Wnioskodawcy. Nieruchomości, które Wnioskodawca posiada aktualnie w Polsce mogą zostać sprzedane lub wynajęte w przyszłości. W związku z planowanym wyjazdem do Brazylii, posiadane przez Wnioskodawcę nieruchomości nie stanowią miejsca stałego zamieszkania dla niego, ani dla jego rodziny, lecz są jedynie traktowane jako inwestycje i, jeżeli zostaną wynajęte, nie będą stale dostępne. W konsekwencji pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przestaje być spełniany, po rozwiązaniu umowy o pracę ze spółką polską oraz wyjeździe wraz z żoną i dziećmi do Brazylii, czyli począwszy od początku maja 2010. W opinii Wnioskodawcy, wobec powyższego nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego na tej podstawie, od momentu wyjazdu do Brazylii. Ponadto, okres pobytu Wnioskodawcy na polskim terytorium w 2010 r. nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym 2010 oraz nie powinien przekroczyć w następnych latach, w czasie którym Wnioskodawca będzie mieszkał i wykonywał pracę w Brazylii. W związku z powyższym nie zostanie również spełniony drugi warunek, wskazany w art. 3 ust. 1a ww. ustawy.

W świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być uznawany za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce, od dnia wyjazdu do Brazylii (począwszy od początku maja 2010 r.) oraz w kolejnych latach, w których będzie mieszkał wraz z rodziną i wykonywał pracę poza terytorium Polski. Jednoznacznym wydaje się fakt, iż mieszkanie/dom, którego obecnie szuka Wnioskodawca w Brazylii oraz w którym zamierza zamieszkać wraz z żoną i dziećmi na stałe po wyjeździe z Polski, powinno być traktowane, jako miejsce jego stałego pobytu i zamieszkiwania.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym, w świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy, Wnioskodawca począwszy od dnia wyjazdu do Brazylii w 2010 r. a także w kolejnych latach, podczas których będzie stale przebywał w Brazylii, powinien podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium. Natomiast, dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski (np. z Brazylii) oraz inne dochody Wnioskodawcy ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). Polska dotychczas nie zawarła z Brazylią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem w takim przypadku dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Przepis art. 3 ust. 1a dodany z dniem 1 stycznia 2007 r. przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który planuje, że od początku maja 2010 r. wyjedzie z Polski w celu wykonywania pracy w Brazylii. W państwie tym od początku maja 2010 r. Wnioskodawca będzie mieszkał i pracował na podstawie umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony. Przed wyjazdem do Brazylii, obecnie obowiązująca umowa o pracę między Wnioskodawcą, a jego obecnym pracodawcą (spółką polską) zostanie rozwiązana. Jednocześnie żona Wnioskodawcy także rozwiąże umowę o pracę ze swoim pracodawcą w Polsce oraz zawiesi prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą, przez co ani Wnioskodawca, ani jego małżonka, nie będą posiadali głównych źródeł zarobkowych na terytorium Polski. Rodzina Wnioskodawcy (żona i troje małoletnich dzieci) od początku maja 2010 r. będą przebywać razem z nim na terytorium Brazylii. Wnioskodawca nie przewiduje powrotu do Polski w roku 2010, ani w latach kolejnych, w celach innych niż urlop wypoczynkowy, czy urlop na święta. W Polsce Wnioskodawca posiada nieruchomości w postaci mieszkania oraz działki budowlanej. Nieruchomości te są traktowane przez Wnioskodawcę jako inwestycje. Wnioskodawca rozważa wynajem lokalu mieszkalnego, tak że mieszkanie to nie będzie dla niego stale dostępne. W związku z powyższym należy uznać, że wraz z wyjazdem do Brazylii Wnioskodawca przeniesie swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych za granicę.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że do dnia wyjazdu z Polski Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, natomiast od dnia wyjazdu do Brazylii (początek maja 2010 r.) i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.