IPPB4/415-195/13-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 23 maja 2013 r. (data nadania 24 maja 2013 r., data wpływu 27 maja 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 20 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-195/13-2/MS (data nadania 20 maja 2013 r., data doręczenia 22 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-195/13-2/MS z dnia 20 maja 2013 r. (data nadania 20 maja 2013 r., data doręczenia 22 maja 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, przeformułowanie pytania Nr 1, 2, 3 oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanych pytań.

Pismem z dnia 23 maja 2013 r. (data nadania 24 maja 2013 r., data wpływu 27 maja 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 19 grudnia 2012 r. zapadł wyrok w sprawie rozwodowej pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego żoną. Dnia 22 grudnia 2012 r. w obecności notariusza Wnioskodawca z żoną dokonali rozdzielczości majątkowej i podziału majątku.

Przedmiotem podziału były lokale mieszkalne w W. (320.000 PLN) i K. (160.000 PLN). Mieszkanie (garaż i komórkę) w W. wraz z kredytem (200.000 PLN) przejęła żona, a w K. Wnioskodawca. Mieszkanie w K. Wnioskodawca z żoną kupili w dniu 4 listopada 2005 r. Mieszkanie w W. - pierwsza wpłata transzy na mieszkanie w 2005 r., odbiór techniczny lipiec 2007 r., akt notarialny 28 stycznia 2008 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 maja 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż przedmiotowe mieszkania w W. i K. nabył z żoną w trakcie trwania związku małżeńskiego jako wspólnotę majątkową małżeńską. Nieruchomość w K. Wnioskodawca nabył z żoną na podstawie aktu notarialnego w dniu 4 listopada 2005 r. (Repertorium A Nr). Po rozwodzie w dniu 19 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wraz z żoną udał się do notariusza w celu podziału majątku. W dniu 22 grudnia 2012 r. na podstawie aktu notarialnego (Repertorium A Nr) małżeński majątek dorobkowy podzielono ekwiwalentnie w naturze na dwie równe części, każda po 50%. Wnioskodawcy przypadło mieszkanie w K., natomiast małżonce mieszkanie w W. Żadna ze stron nie dokonała na rzecz drugiej strony dopłaty bądź spłaty majątku. Wartość mieszkania w K. mieści się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim.

Po zapoznaniu się z treścią wezwania Wnioskodawca odstąpił od pytania Nr 1, 2 i 3, które zostały zadane we wniosku ORD-IN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli Wnioskodawca sprzeda nieruchomość w K. w latach 2013-2017, to czy musi zapłacić 19% podatku. Jeżeli tak to od całości czy od 50% wartości.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Urząd Skarbowy uważa, że jeżeli Wnioskodawca sprzeda nieruchomość w K. przed końcem 2017 r., to musi zapłacić 19% podatku od 50% wartości nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że podatek ten Go nie dotyczy, ponieważ został właścicielem nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego, którego dokonał z żoną sam, bez udziału sądu, a więc zgodnie obdarowali się majątkiem wspólnym.

Jeżeli, jak uważa Urząd Skarbowy Wnioskodawca nabył 50% nieruchomości w K., to zbył nieruchomość w W., gdzie prawdopodobnie nie upłynął 5 letni okres, kiedy można sprzedać nieruchomość bez płacenia podatku.

Idąc dalej stanowiskiem Urzędu Skarbowego środki ze zbycia nieruchomości w W., aby nie płacić 19% podatku Wnioskodawca powinien w ciągu dwóch lat przeznaczyć na zakup innego mieszkania. Tylko, że Wnioskodawca żadnych środków nie otrzymał.

Wnioskodawca rozumie to tak, że jeżeli nie było żadnych finansowych rozliczeń (akt notarialny), Wnioskodawca darował żonie swoją część w W., a żona mu w K. Wnioskodawca zwraca jeszcze uwagę na to, że podział majątku nastąpił w wyniku rozwodu (za porozumieniem stron), czyli konieczności wyższej, a nie w celu odniesienia jakiejkolwiek korzyści finansowej. Wnioskodawca nie odniósł również większej korzyści majątkowej. Żona Wnioskodawcy mieszka sama w umeblowanym mieszkaniu o pow. 64 m² z garażem, a Wnioskodawca na 37 m² z synem i matką Wnioskodawcy. W przyszłości za 160.000 PLN Wnioskodawca kupi w W. najwyżej lokal o pow. 30 m² w stanie surowym, który będzie dzielił z synem. Niepokoi Wnioskodawcę również fakt, że mógł zbyć nieruchomość w W. i to przed upływem 5 lat od nabycia. Nie dość, że musiałby zapłacić 19% podatku, to minął już 14 dniowy termin zgłoszenia w Urzędzie Skarbowym chęci przeznaczenia środków na cele mieszkaniowe, aby płacenia tego podatku uniknąć. Problem w tym, że Wnioskodawca żadnych środków nie otrzymał. A Urząd Skarbowy uważa, że nabył 50% nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że wraz z byłą żoną zgodnie obdarowali się wzajemnie majątkiem, więc podatek Go nie dotyczy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 maja 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż nieruchomość położona w K. stała się Jego własnością bez żadnych dopłat i spłat i przyjmuję za datę nabycia dzień 4 listopada 2005 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w przypadku zbycia nieruchomości w K. nie podlega obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonujące zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, sprzedaż ta nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawowa ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział majątku jest ekwiwalenty w naturze bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział majątku nie jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Stąd wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków lub na dzień orzeczenia sądu o podziale majątku wspólnego, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie aktu notarialnego z dnia 4 listopada 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli lokal mieszkalny w K. oraz lokal mieszkalny w W. na podstawie aktu notarialnego z dnia 28 stycznia 2008 r., które zostały objęte ich małżeńską wspólnotą majątkową. W dniu 19 grudnia 2012 r. nastąpił rozwód pomiędzy małżonkami. W dniu 22 grudnia 2012 r. na podstawie aktu notarialnego małżeński majątek dorobkowy został podzielony ekwiwalentnie na dwie równe części, każda po 50%. Wnioskodawcy przypadło mieszkanie w K., natomiast żonie Wnioskodawcy mieszkanie w W. Żadna ze stron nie dokonała na rzecz drugiej strony dopłaty bądź spłaty majątku. Wartość mieszkania w K. mieści się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny, iż podział majątku był ekwiwalentny, a także wartość otrzymanych nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał mu w majątku wspólnym małżonków, w szczególności udział ten nie uległ powiększeniu, uznać należy, że nabycie przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego w K., nastąpiło w dniu 4 listopada 2005 r., tj. w dacie nabycia tego lokalu w czasie trwania związku małżeńskiego.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, iż sprzedaż przedmiotowego lokalu w latach 2013 - 2017 nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu. Tym samym nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.