IPPB4/415-184/08-2/PJ - Dochody uzyskane na terytorium RP i USA a ograniczony obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2008 r. (data wpływu 10 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce za lata 2003 - 2006 - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce za lata 2003 - 2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski. W marcu 2000 r. wyjechała do przyszłego męża, który jest obywatelem USA i Polski. Przebywał w USA od 1993 r. Wnioskodawczyni poznała przyszłego męża pod koniec 1996 r., a następnie utrzymywała z nim stały kontakt, a także odwiedzała przyszłego męża. W 2002 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż z zamiarem osiedlenia się na stale w USA. Miedzy marcem 2000, a sierpniem 2002 r. cały czas Wnioskodawczyni przebywała w USA i w 2002 r. wystąpiła o wizę HIB (pracownicza), która pozwala mieć intencje stałego pobytu w USA. Dodatkowo zaraz po wstąpieniu w związek małżeński Wnioskodawczyni wystąpiła o zieloną kartę w USA (Zielona karta według, ...... jest wydawana dla ludzi wyjeżdżających z zamiarem stałego pobytu w USA). Aktualnie Wnioskodawczyni posiada zieloną kartę USA, którą otrzymała dopiero w 2007 r., po długiej procedurze imigracyjnej USA (jest długie oczekiwanie na wizę imigracyjną USA). Wnioskodawczyni posiada dokumenty, które posiadają ludzie mieszkający na stale w USA, jak np. aktualne prawo jazdy.

W marcu 2000 r. kiedy Wnioskodawczyni zdecydowała się zamieszkać z przyszłym mężem, zrezygnowała z pracy w prestiżowej firmie amerykańskiej C. w W.. W USA Wnioskodawczyni między 2000-2002 nie pracowała, gdyż nie miała pozwolenia na pracę w USA (nie był to wyjazd zarobkowy).

Miedzy 2003, a 2006 rokiem Wnioskodawczyni razem z mężem przebywała w Polsce, ponieważ zmarł ojciec męża Wnioskodawczyni. Mąż Wnioskodawczyni musiał uporządkować sprawy biznesowe (jego ojciec był właścicielem firmy w Polsce). W tym celu musiał zatrudnić osobę zarządzającą firmą, a także unormować sytuację spadkową oraz prawną firmy w Polsce.

Czas pobytu w Polsce:

Żaden pobyt w Polsce nie trwał za jednym razem więcej niż 6 miesięcy. Ogólnie miedzy 2003-2006 małżonkowie fizycznie spędzali więcej czasu w USA niż w Polsce.

W czasie pobytów w Polsce Wnioskodawczyni dalej pracowała na rzecz firmy amerykańskiej w USA. Podatki z dochodów były odprowadzane jako rezydenta USA, poza tym Wnioskodawczyni identyfikowała się jako nierezydent np. poprzez członkowstwo w klubie fltness.

W 2005 r. Wnioskodawczyni z mężem zakupili działkę w Polsce, obserwując nadchodzące "boom cenowe". Cena działki następnie zwiększyła wartość aż 3-4 razy. Jednak w okresie, o którym mowa, żadna nieruchomość na działce nie powstała, jak również nie wystąpiono o zezwolenie na budowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Do celów podatkowych należy odróżnić miejsce zamieszkania od miejsca czasowego pobytu, tj. miejsca, w którym dana osoba przebywa w określonym czasie. Okres czasowego pobytu nie jest w żaden sposób limitowany. Za określeniem USA jako miejsca zamieszkania oraz ośrodka interesów życiowych Wnioskodawczyni w większości przemawiają następujące fakty:

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawczyni w latach 2003-2006 dokonała prawidłowych rozliczeń podatkowych, stosując zapis art. 3 ust. 2a ustawy o p.d.o.f. (ograniczony obowiązek podatkowy), wykazując wyłącznie dochody uzyskane na terytorium Polski i identyfikując się jako nierezydent.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8 umowy międzynarodowej podpisanej w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę:

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do zamiaru (woli) osoby. Na miejsce zamieszkania składa się więc zarówno element faktycznego przebywania (corpus), jak i zamiar pobytu w tym miejscu (animus). Jednocześnie jednak istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych. Należy przy tym podkreślić, że sama deklaracja osoby co do jej zamiaru nie ma doniosłości prawnej, jeżeli nie znajduje wyrazu w faktycznych okolicznościach wskazujących na to, gdzie ustanowiła ona ośrodek życiowej działalności.

Postanowienia art. 4 cytowanej umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Zgodnie z art. 4 cytowanej umowy, jeżeli w znaczeniu art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Miejsce zamieszkania osoby fizycznej, znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe. Ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Istotnym czynnikiem jest zatem w tym przypadku trwałość zamieszkania.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w marcu 2000 r. Wnioskodawczyni wyjechała do przyszłego męża do Stanów Zjednoczonych.

Od tego momentu ściślejsze powiązania osobiste i rodzinne łączyły Wnioskodawczynię ze Stanami Zjednoczonymi.

W 2002 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż, zamieszkiwała wspólnie z mężem w Stanach Zjednoczonych, tworząc stałe ognisko domowe we własnym lokalu, jak również większość znajomych Wnioskodawczyni stanowili obywatele Stanów Zjednoczonych.

Przebywając w Stanach Zjednoczonych Wnioskodawczyni wystąpiła o wizę pracowniczą, zieloną kartę (otrzymaną w 2007 r.).

W okresie od 2003 do 2006 r. Wnioskodawczyni przyjeżdżała do Rzeczypospolitej Polskiej bez zamiaru stałego pobytu. Świadczy o tym fakt, iż w okresie tym:

Rozpatrując obowiązek podatkowy należy wskazać na miejsce zamieszkania w kontekście zamiaru stałego pobytu. Wnioskodawczyni wyjeżdżając do Stanów Zjednoczonych wybrała ten kraj jako terytorium stałego pobytu. Od tego momentu wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawczynię ukierunkowane były na związaniu swojego centrum interesów osobistych, gospodarczych ze Stanami Zjednoczonymi.

Wspomniane centrum interesów obejmuje powiązania osobiste i ekonomiczne (m.in. źródła dochodu, miejsce przebywania najbliższej rodziny podatnika, znajomi, miejsce położenia jego składników majątku). Dokonując oceny gdzie dana osoba ma centrum interesów życiowych, wszelkie okoliczności należy rozważyć w całości, lecz niewątpliwie należy zwrócić szczególną uwagę na indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie, z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina, znajomi i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Wymienione przez Wnioskodawczynię w przedmiotowym wniosku okoliczności (m.in. miejsce stałego zamieszkania, praca), trwałe ognisko domowe, które Wnioskodawczyni wspólnie z mężem urządziła i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania świadczą, iż w okresie, którego dotyczy wniosek (lata 2003 - 2006) ze Stanami Zjednoczonymi łączyły Wnioskodawczynię ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Reasumując, w okresie od 2003 do 2006 r. Wnioskodawczyni podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Oznacza to obowiązek podatkowy tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym dochody uzyskiwane w okresie lat 2003 - 2006 w Stanach Zjednoczonych nie podlegają opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy ponadto zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem, jeśli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.